oh help wat is er mis met mij
rayna doet de laatste tijd echt heel lelijk hoor!
ze schreeuwt op alles wat ik vraag “nee!” en wil nu ook bijna niet meer eten, ze doet echt overdreven koppig en als ze echt boos wordt (oa omdat ze moet eten) dan gaat ze me heel venijnig bijten en krabben, soms tot bloedens toe ( :shock: )
ik heb al vanalles geprobeerd haar negeren, in de hoek, geen beloningen, niets helpt.
soms schreuwt ze naar mij “dikke mama!” nou dan breekt mijn hart hoor
ze kan ook lief zijn hoor dan gaat ze knuffelen en kroelen, maar als het niet naar haar zin is o jee
ook ben ik bang dat ze te weinig eet (wsch mijn verbeelding maar ben nogal een paniekerig mens op dit punt)
ik vraag me soms af wat ik verkeerd doe ik word hier moedeloos van en als ze na een dag werken haar buien krijgt, voel ik me dikwijls slecht omdat we dan “met ruzie” gaan slapen zijn zeg maar.
ik had graag wat tips gehoord wat ik aan haar gedrag kan doen (of aan het mijne als ik wat verkeerd doe hoor ik het graag)
doeii
jeetje meis, dat is wel een hele toestand… weet dat onze peuters dwars kunnen zijn… maar hier heb je wel even een kluif aan…
Nou, bij julian ben ik nu ook bezig met een strafhoekje als hij iets doet dat niet mag. Daar is tie nog best van onder de indruk
en zomaar negeren kan ook niet… als ze je zo’n pijn doet… fysiek dan… van negatieve aandacht is ook aandacht…
moeilijk hoor. Ik zou het toch maar eens proberen om voor haar iets te bedenken… net zoals bij de nanny… speeltjes in een doos als ze stout is… of een strafbankje…
sterkte meissie
hoi Bellenblaasje…
ik weet niet of je ook bij “mede-maand-mama’s” meeschrijft… maar bij de juni-2005-mama’s (nu dus ook met peuters van 2 jaar) is het schering en inslag met dit soort berichten.
Met andere woorden;
De vocabulaires van onze kids breiden zich uit;
De handelingsverlegenheid verdwijnt;
De truukendoos wordt uitgebreider;
Het besef “actie geeft een reactie” wordt bewust;
De ontdekkingstocht naar grenzen is begonnen.
en deze instrumenten gooien onze dreumessen allemaal, echt allemaal, in de strijd.
En ja… ook alle, echt alle, mama’s voelen zich soms zoals jij…
Met andere woorden… Ga alsjeblieft niet aan jezelf twijfelen, probeer duidelijk en consequent te zijn, want als je je laat beinvloeden door acties van je dreumes, zal ze daarna toch weer iets bedenken TOTDAT je een grens aangeeft.
Mocht je behoefte hebben aan meer ervaringsverhalen --> junimama’s 2005!!!
Heel veel succes en sterkte, maar bovenal… heel veel plezier met het inzicht dat jouw dreumes HEEL normaal is en dat het prachtig is om te zien hoe ze zich ontwikkelt.
Concrete tips?
- Wessel reageert op alle vragen met nee–> Ik stel alleen nog maar 2-keuze vragen b.v. “wil jij het dopje op de fles doen of zal ik het doen” (Steevast is het “Jessel doen”).
- Drama met uit bad gaan: ik ZEG “ik ga nu de handdoek pakken, doe jij maar de stop eruit” (ik geef hem dan even de tijd om te wennen dat het uit bad gaan gaat beginnen). Bij terugkomst zeg ik (zie hierboven) “leg jij de stop op het kastje of zal ik het doen”… TADAAAAAA aandacht is weg van het uit bad gaan en gericht op een actie van hem, waarmee ik hem ontzettend kan complimenteren.
- Verschoondrama: “Zal ik je op het kussen leggen, of ga je op de kast klimmen” (en dat laatste is natuurlijk super spannend en stoer).
Maar ook:
* Weglopen buiten: “Handje geven of ik draag je”… Rukt ie zich los --> Draag ik hem (of in de buggy)…
Scenes van drift --> Doe ik niets mee de eerste 10 seconden. Daarna ga ik hem geruststellen in de zin van “ja… je bent nu boos, snap ik ook… kom maar hier…” maar wel blijf ik bij mijn standpunt. (b.v. bij de apotheek gaat ie wel eens na een waarschuwing toch naar het klapdeurtje… Dan moet ie op schoot… en dat is wel eens goed voor huilen en krijsen… ik blijf dan rustig maar hou wel vol… ik vertik het om mezelf door een dreumes van twee door de apotheek te laten jagen).
Het helpt mij ook om bij iedere “nee” te denken:
“het gaat niet om WAT ik zeg”
“het gaat niet om wat IK zeg”
“het gaat NIET om wat ik zeg”…
het gaat om het patroon vraag = nee!
Tsja… hier wat voorbeelden dus…
maar ik hoop dat je niet denkt dat ik het altijd zo beheerst kan en doe hoor…
ik hoop dat je nooit vervalt in terugbijten of krabben…
Eten: zou ik me absoluut niet druk om maken --> jouw gevoeligheid heeft ze vast in de gaten. Desnoods geef je haar een (lekker) vitaminesupplement. Wessel eet soms maar 1 boterham 's middags, en maar een heel klein beetje 's avonds. Naar mijn idee ook veel te weinig… maar dan opeens heeft ie weer een paar avonden dat ie wel lekker zit te eten.
Ook hier geldt volgens mij: Het gaat niet om wat voor eten, het gaat er gewoon om… “mama wil iets van mij en dan MOET ik gewoon NEE DOEN EN ZEGGEN”.
En “dikke mama”… joh… ze heeft helemaal geen idee wat dat betekent, alleen dat jij er boos om wordt of zelfs verdrietig.
Wat een monsters soms he? Het is maar goed dat we zoveel van ze houden.
Veel sterkte hoor…
@preggie wrote:
Wat een monsters soms he? Het is maar goed dat we zoveel van ze houden.
Haha, je mag gerust zijn!

Bellenblaasje, ik ben toevallig ook een juni 2005 mama en mijn zoon heeft hetzelfde gedrag zoals blijkbaar à lle 2-jarige kids, dit heet dan de beruchte peuterpuberteit (nooit gedacht dat die zó erg ging zijn! :shock: ).
Consequentie proberen vol houden, dat moeten we doen, en véél, héél véééél … geduld!
Preggie gaf hele mooie voorbeelden aan! :thumbup:
Over dat eten ben ik het ook met haar eens, Broes eet soms ook heel weinig maar ik maak me er al lang niet meer druk in, hij zal heus niet verhongeren en geeft zelf wel aan wanneer hij honger heeft.
Ook krijgt hij 's morgens en 's avonds nog zijn groeimelk en daar zitten ook al veel vitaminen in! :thumbup:
Wat er ook veranderd is bij Broes is zijn slaappatroon, hij komt 's morgens veel vroeger dan zijn gewoonlijke 12-uren-slaapje wakker, de laatste paar dagen komt hij rond 6.30u (gaap :roll:

'S morgens is hij ook sneller moe en 's middags slaapt hij langer, gewoonlijk sliep hij 2 uurtjes, deze middag bijv. sliep hij 3.30u!
Dus er speelt zich zeker en vast wat af in die arme drommels van ons!

Succes er mee! :-*
(Ik vind het iig ‘fijn’ dat het normaal gedrag is en dat er nóg mama’s met die problemen kampen!).
hehe ik heb toch wel wat moeten lachen hoor om je verhaal… heel leuk om te lezen dat ik niet de enige mama ben die soms de kast op gejaagd wordt door een 2-jarig monstertje 8)
ik ga idd eens wat meer moeten lezen bij de maand-mama’s, ik had wel het idee dat er zoiets was als peuterpuberteid, maar dat het zo erg kon zijn :shock: dan ga je soms toch wel aan jezelf twijfelen.
en terugkrabben en -bijten doe ik niet hoor
het stelt me wel nog gerust dat ze op zich wel een lieve meid is, zonet toen ik haar in bed deed zei ze heel spontaan “ik zie je graag mama” en gaf me een kus :inlove:
ze is geen knuffelaar of kusser, en als ze zoiets doet vind ik dat dan nog eens extra “speciaal”
of als ze iets gedaan heeft, komt ze soms (lees: heel zelden tot bijna nooit ) naar me toe en zegt ze “sorry mama, terug vrienden?”
en dat van dikke mama mijn moeder zei ook al dat ze dat woord nog niet begrijpt, maar het komt toch aan hoor, en zeker als ze het op straat of in de winkel tegen je staat te brullen :naughty: :oops:
weet je wat ik toch wel vreemd vind?!
als peuters een driftbui krijgen bijvoorbeeld in de winkel, IEDEREEN je staat aan te gapen van " :shock: :naughty: "
terwijl als ik in de winkel ben en een ander kindje doet het, ik denk “gelukkig ben ik niet de enige” en besteed er verder geen aandacht aan
hebben al die afkeurende-moeder-blikken dan zelf geen kinderen???
:mrgreen:
nog zoiets is, mijn dochter gaat naar de onthaalmoeder, en iedere avond zegt ze “mijn god zo een braaf kind heb ik nog nooit gezien, wat een schatje zeg! zo kalm en rustig!”
yeah right :roll: :mrgreen:
en als ik haar dan aankijk zeggen die lieve oogjes van haar “is het niet mama?”
:mrgreen:
@Bellenblaasje wrote:
nog zoiets is, mijn dochter gaat naar de onthaalmoeder, en iedere avond zegt ze “mijn god zo een braaf kind heb ik nog nooit gezien, wat een schatje zeg! zo kalm en rustig!”
yeah right :roll: :mrgreen:
en als ik haar dan aankijk zeggen die lieve oogjes van haar “is het niet mama?”![]()
![]()
:mrgreen:
Oe… :naughty: :roll: :mrgreen:
Ik denk dat je met de concrete tips van Preggie al een eind komt.
Hier ben ik vooral heel helder. Nee = nee en daarmee uit. En dat weet ze dan ook. Soms doet Isabel heel driftig met haar armen en hoofd, expres. Ik heb daar zó’n hekel aan en word dan ook meestal een beetje boos. En dan wil dreigen ook nog wel een beetje helpen. “Óf je doet nu normaal, óf je gaat je bed in” En andersom… een beetje paaien met leuke dingen doe ik ook (of is dat allemaal echt heel slecht??)
Hoe dan ook: succes! En bedenk… als het goed is is het maar een fase! :eh:
Hier is het ook al een beetje begonnen… :mrgreen:
Echt op alles ‘nee’ zeggen, bijvoorbeeld. Dat is een paar weken geleden opeens begonnen… :eh: Echt op de meest simpele vragen zegt ie dat… :think:
En driftig, ja… Afgelopen weekend heeft hij mij geprobeerd te bijten, en toen heb ik hem direct naar z’n stoel gewezen. Hier ging hij op zitten, en ik haalde al z’n speelgoed van z’n tafeltje af en liep weg. Hij pruilen, maar bleef wél zitten totdat ik zei dat hij er vanaf mocht komen. Hij deed mij gewoon pijn, en dat mág niet. Dat weet hij, die strijd hebben we hier al diverse keren gehad. Periodes van slaan… :shock: Dus wij: ‘Nee, dat is nÃet lief… Doe maar aaien’, en dat werkte iedere keer als een trein (hij zit nu bijvoorbeeld naar alle kindjes op het KDV (de hele kleintjes dan) te wijzen, te doen alsof hij ze zoent en zegt daarbij: ‘Aaien’ :inlove:). Toen ik dus tegen hem zei dat hij van z’n stoel af mocht komen (ik zat op m’n hurken en dus op ooghoogte), kwam hij er vanaf en kwam mij direct een kus geven en een dikke knuffel. Daarna zei hij… ‘Over!’ … :inlove: Nou ja, dát vind ik dan weer heel lief… :mrgreen:
Maar ik ben héél benieuwd hoe het gaat… Ik heb even gegoogled op ‘terrible 2’ en ik kwam daar héél wat geruststellende (uhuh… :shifty: :silenced:) sites tegen hoor… :eh:
Zoals Pino ook al zegt: bij mij is het ook ‘nee=nee’…
En zoals Preggie het verwoord heeft… :thumbup:
@Bellenblaasje wrote:
nog zoiets is, mijn dochter gaat naar de onthaalmoeder, en iedere avond zegt ze “mijn god zo een braaf kind heb ik nog nooit gezien, wat een schatje zeg! zo kalm en rustig!”
yeah right :roll: :mrgreen:
en als ik haar dan aankijk zeggen die lieve oogjes van haar “is het niet mama?”![]()
![]()
:mrgreen:
dat is ook bijna overal zo toch?
hier is dat ook zolang ik er niet bij ben gaat het leuk zodra ik erbij kom zitten begint het lastige gedoe gelukkig heb ik een lieve maa die me dan vertelt dat ook ik zo ben geweest. en me broer ook en dus bijna alle kindjes dat doen
oh ik ga ook altijd liever op visite met tyg dan dat ik thuis met hem ben
ergens anders is ie altijd voorbeeldig
en hebben we een superleuke dag
blijven we thuis, dan krijgen we dit soort taferelen vooral als papa dan ook nog thuis komt.
gaat ie uitspelen
(gelukkig kan ie nog niet dikke mama zeggen :shock: zou ik ook ff van van mijn appropot (hoe schrijf je dat eigenlijk) door zijn, al weet ik dat ie dan nog niet zou beseffen dat ie daar iemand ‘pijn’ mee kan doen)
slaan periode hebben we achter de rug gelukkig
bijten ook
driftbuien heeft ie regelmatig, maar ik luister pas weer naar hem als ie stil(ler) is en dan eindigen we met een knuffel.
de tips van preggie werken hier ook zo.
je merkt eigenlijk meteen als je iets ‘verkeerd’ heb gezegd, want dan volgt er een NEEEEEEEJJJJJJ
gelukkig kan ie ook nog ja zeggen
vandeweek wel erg gelachen…
zitten we bij ouwe oma (overgrootmoeder)
en tyg was weer de hele tijd om niks ‘nee’ aan het zeggen.
zegt mario: wil je 5 euro
NEEEEEJ
wil je tien euro?
NEEEEEJ
zegt mijn oma: wil je 50 euro?
haalt die mafkees zijn schouders op whahahaha
@Ziet wrote:
vandeweek wel erg gelachen…
zitten we bij ouwe oma (overgrootmoeder)
en tyg was weer de hele tijd om niks ‘nee’ aan het zeggen.
zegt mario: wil je 5 euro
NEEEEEJ
wil je tien euro?
NEEEEEJ
zegt mijn oma: wil je 50 euro?
haalt die mafkees zijn schouders op whahahaha
Whahaha gekkie! :lol: :lol: :lol:
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: