ik weet het echt niet meer. mijn oudste dochter van 3 jaar haald werkelijk het bloed onder mijn nagels vandaan. ze kan heel lief zijn. maar vandaag doet ze alles wat niet mag en dat weet ze. als ik nee zeg word dat gevolgd door het wel doen en dan een super driftige bui. door te keihard te gaan gillen en huilen… die niet te corrigeren is of af te lijden om haar uit haar driftbui te halen. van middag heeft ze dan ook een tik op haar vingers gehad :oops:
maar nu net was het weer zover, ze lag eigenlijk al te slapen (werd denk wakker van mijn jongse dochter). en wilde uit bed en naar beneden en dat mag ze dan van mij niet. wat resulteerd in weer een driftbui. het erge scheeuwen is alweer over en ze ligt in bed. maar ze huild nog steeds.
ik weet gewoon echt niet meer wat ik met haar aan moet als ze zo’n bui heeft. ik kan zelf na zo dag als vandaag echt wel janken.
herkennen jullie dit? en wat doen jullie dan??
Heel herkenbaar hoor. Die van ons is 2,5 en een enorme boef op zijn tijd. Als het echt heel erg is op zo’n dag dan laat ik haar gewoon huilen. Even een tijdje alleen en dan na een …minuten ga ik er heen en praat ik tegen haar over wat en waarom. Meestal is het dan over maar haalt ze nog steeds boevenstreken uit hoor.
Ik heb sowiezo de 3x is over regel. Na drie waarschuwingen en het is echt ernstig (slaan/bijten/niet luisteren) dan moet ze even in de hoek. En dan mag ze pas weg als ik haar kom halen. Wederom vertellen waarom iets niet kan enzo. Dan ga ik ook weer met frisse moed een nieuw moment in beginnen we gewoon opnieuw.
Die dagen zijn altijd slopend voor je en ben je blij dat ze 's avonds in bed liggen. Maar geduld is de key word zeg maar. En consequent zijn. Weet je ze hebben het ook nodig voor hun ontwikkeling denk ik dat dwars zijn. En het zijn fases nietwaar?
oohw zo herkenbaar 
die van mij is 2 wk jonger dan jouw dochter…maar ooooeeeeeewww
af en toe…
hier is het 3x waarschwuing dan tel ik tot 3 en dan is het klaar… dan gaat hij in de gang en daar blijft hij tot ik afgekoeld ben…
komt hij naar binnen voor die tijd…dat kan 3x daarna gooi ik hem in zijn bed…en dan mag hij daar een hele poos zitten.
(die deur krijgt hij nog niet open 
)
ik doe dan beneden even de radio iets harder zodat ik hem niet hoor…
tja je moet wat 
maar goed nadat ik weer rustig ben ga ik naar hem toe en dan praten we er over voor zover dat lukt want meneer is ook nog zo dat hij dan stoicijns voor zich uit gaat staren en er dus echt niets uitkomt he…
nou dan heeft hij me helemaal…dan is het eind zoek en dan loop ik weg doe de deur dicht en dan mag hij het echt uitzoeken.
ik heb daar het geduld niet meer voor…dan mag mijn vriend het oplossen…als hij thuis is… anders laat ik hem gerust een half uur tot een uur zitten hoor… dan is hij ook weer rustig en en dan komt het vanzelf wel…
doe ik dit niet dan hebben we de rest van de dag ruzie…nou dan maar even zo…
het is zowiezo een driftkikker als iets niet lukt dan sloopt hij het bijna…ipv van hulp vragen…
ach ja…hij heeft het niet van een vreemde…dus :?
komt goed en het gaat nu alweer een hele poos goed, ondanks dat we toch 2 wk op elkaars lip hebben gezeten omdat hij de waterpokken heeft…
het is ook de leeftijd van ze hoor…dat probeer ik altijd wel in gedachten te houden…maar iid bloedzuigers zijn het dan…
1x heeft hij het echt te bont gemaakt…toen ben ik echt gaan huilen en bij hem gaan zitten…en gezegd dat ik echt heel boos was en hij niet lief…
daar is hij toen toch wel van geschrokken denk dat dat af en toe ook nodig is… dat hij ziet dat de grenzen echt zwaar overtreden zijn en papa en mama ook pijn kunnen hebben daardoor.
oh en natte washand wil ook wel eens helpen :mrgreen: … even langs het gezichtje…
want afleiding zoeken voor ze helpt echt niet zo vaak meer op deze leeftijd…
Wat ook heel goed kan helpen is een tijdje een dagboekje bijhouden.
Daardoor krijg je beter inzicht in wanneer de momenten plaatsvinden en waarom. En geloof me ik dacht ook te weten wanneer en hoe en wat maar door heel sumier (ik ben niet zo’n dagboekenmens) dit dagboekje bij te houden kwam ik erachter dat vooral ik de schuldige ben aan negatief gedrag wat hij dan extreem uit.
Hoezo ik? Nou te weinig tijd voor hem nemen, zeggen ik kom zo… dat is niet duidelijk genoeg voor een 3 of bijna 3 jarige.
Wij vonden een ander ritme waar we beiden gelukkiger van werden en de buien namen heel snel af, ook minder heftig.
Verder hier ook heel duidelijk maar op 1 wijze straffen, geen verschillende dingen gebruiken want daar worden ze onrustig van.
Bij een hele erge driftbui moet ik hem vast blijven houden tot hij rustig wordt anders krijg ik hem er niet uit en duurt het te lang. Wel moet hij daarna nog 5 minuten afkoelen op de gang en leg ik duidelijk uit wat niet mocht.
Gisteren kreeg hij zijn zin niet voor de supermarkt(hij wilde in een winkelwagentje en dat mocht niet) dan breng ik hem dus gewoon naar de auto na 1 x waarschuwen dat hij moet stoppen met zeuren. Uiteindelijk weet hij dat ik hem dan toch breng en doet hij het niet meer.
Succes in ieder geval en neem voor jezelf regelmatig een time out zodat je kan voorkomen dat je zelf te boos wordt.
natas
@natas1 wrote:
Gisteren kreeg hij zijn zin niet voor de supermarkt(hij wilde in een winkelwagentje en dat mocht niet) dan breng ik hem dus gewoon naar de auto na 1 x waarschuwen dat hij moet stoppen met zeuren. Uiteindelijk weet hij dat ik hem dan toch breng en doet hij het niet meer.
natas
en dan sta je bij de auto en wat doe je dan???
zet je hem erin en ga je dan boodschappen doen?
ga je weer terug naar huis zonder boodschappen??
die van mij die wilt altijd zo’n klein karretje ( wie dat uitgevonden heeft :twisted: )
maar ja dat kan niet altijd…dus …ruzie…
dan zet ik hem jankend en schreeuwend in de grote kar…
en ga boodschappen doen…en zeg tegen hem dat het toch niets helpt wat hij nu doet…en dat iedereen naar hem kijkt…
( nou schreeuwt hij niet zachtjes :roll: …en kijkt ook ongeveer al het winkelend publiek en het personeel…)
na een tijdje is hij dan wel stil, omdat ik er dan verder geen aandacht aanbesteed…
maar goed je moet de opmerkingen eens horen die ( vooral OUDE) mensen richting mij geven…
tja hem ik dan echt sch**t aan hoor…ik heb ook mijn boodschappen nodig…
@colle wrote:
@natas1 wrote:
Gisteren kreeg hij zijn zin niet voor de supermarkt(hij wilde in een winkelwagentje en dat mocht niet) dan breng ik hem dus gewoon naar de auto na 1 x waarschuwen dat hij moet stoppen met zeuren. Uiteindelijk weet hij dat ik hem dan toch breng en doet hij het niet meer.
natas
en dan sta je bij de auto en wat doe je dan???
zet je hem erin en ga je dan boodschappen doen?
ga je weer terug naar huis zonder boodschappen??
die van mij die wilt altijd zo’n klein karretje ( wie dat uitgevonden heeft :twisted: )
maar ja dat kan niet altijd…dus …ruzie…
dan zet ik hem jankend en schreeuwend in de grote kar…
en ga boodschappen doen…en zeg tegen hem dat het toch niets helpt wat hij nu doet…en dat iedereen naar hem kijkt…
( nou schreeuwt hij niet zachtjes :roll: …en kijkt ook ongeveer al het winkelend publiek en het personeel…)
na een tijdje is hij dan wel stil, omdat ik er dan verder geen aandacht aanbesteed…
maar goed je moet de opmerkingen eens horen die ( vooral OUDE) mensen richting mij geven…
tja hem ik dan echt sch**t aan hoor…ik heb ook mijn boodschappen nodig…
Colle, ik zet hem in zijn stoel en dan gilt hij al alles bij elkaar, dan haal ik hem er terug uit en zeg… of we gaan terug naar huis en ik doe de boodschappen wel alleen als papa thuis is of jij gaat nu netjes mee naar binnen en loopt naast de kar en geen gezeur…
ik heb eens 1 keer mijn kar met boodschappen laten staan en ben naar huis gegaan omdat hij zo’n keet hield :oops: , dat is wel in een dorpswinkel waar ze je kar dan even apart zetten als je zegt dat je later terug gaat
Niels doet eigenlijk zelden moeilijk en ik tollereer dit gedrag gewoon niet, hij doet maar normaal en ik weiger om eerlijk te zeggen boodschappen te doen met een krijsend kind, maar ik begrijp wel dat je soms niet anders kan.
natas
Hier heb ik het opgelost met een beloningsblad en stickers.
Dat helpt, gelukkig.
Het stickers plakken vindt ze zo leuk dat ze het echt niet leuk vindt als ze niet mag plakken.
Sticker is hier het toverwoord momenteel.
Vanmiddag was het wel weer raak, in de Lidl. Ze kreeg haar zin niet en mevrouw werd hysterisch. Ik ben rustig gebleven, mijn ouders niet en heb hun gevraagd door te lopen en verder te gaan met boodschappen doen. Ik ben naar buiten gegaan met P, ben op mijn knieen gaan zitten en toen werd ze gelukkig rustig. Voorheen schaamde ik me en maakte me druk over wat mensen ervan dachten maar daar maak ik me niet meer druk om. Ze is gelukkig niet de enigste die dit heeft denk ik dan maar.
Wat herkenbaar lees mee 
Weet me er af en toe ook geen raad mee.