nog 13 dagen en dan moet ik weer aan het werk. Alleen bij het idee kan ik wel brullen.
Het is maar 3 dagen per week en papa is 1 dag thuis mijn zusje gaat 1 dag oppassen en vrijdag’s gaat ze naar oma. Alles goed geregeld lijkt me zo. Toch voelt het niet goed.
Hoe hebben jullie dat aangepakt?
denk dat veel mama’s zich zo voelen. Ik moet ook as maandag weer. Bij mijn dochter had ik wel weer zin om te werken, nu HELEMAAL niet!!
Maar het moet toch. En even wat anders doen is ook wel weer eens leuk toch?
Misschien kun je afspreken dat je 2 keer per dag even belt om te horen hoe het gaat?
En de dagen dat je weer thuis bent kun je weer verder met genieten van je kleintje!
Je zult zien, het valt vast mee!
Sterkte!
De 1e stap zal wel het moeilijkste zijn.
Toch heb ik het idee dat niemand Luna zo goed begrijpt zoals ik dat doe. Ik weet waarom ze huilt en wanneer ze een fles wil of gewoon een lekkere dikke knuffel. Straks moet ik haar uit handen geven en dat is zo moeilijk…
dat is ook zo, jij kent haar het beste…en dat maakt het natuurlijk heel lastig om haar aan iemand anders over te dragen…ik weet het.
Je kunt ook een tijdschema maken…en tips opschrijven zodat diegene die op haar past/voor haar zorgt een beetje weet hoe het beste met Luna om te gaan.
Maar het blijft moeilijk!!
komt goed!!
ow ik weet toch zo hoe je je voelt
ik zou eigenlijk ook volgende week weer aan het werk moeten, alleen door omstandigheden moet ik van baan switchen en ben ik nu al mijn verlof en adv-uren aan het op maken
is belasting technisch voordeliger zeg maar
dus kan nog tot begin maart lekker thuis zijn
maar ik wil eigenlijk helemaal niet meer aan het werk
weet ook 100% dat ik me niet zou vervelen, genoeg te doen hier
maar ja je moet tegenwoordig wel :roll:
ooit win IK de jackpot en dan ga IK lekker stoppen met werken en nog zeker 3 kindjes in elkaar knutselen :mrgreen:
Kan me het gevoel wel voorstellen, bij beide kids ook wel gehad.
Alleen had ik weinig keus, zonder mijn baan geen huis hier hoor!
Ik denk dan: er zijn zat mannen die ook gewoon gaan werken, mama’s kunnen dat dus ook gewoon.
En het is even wennen als je 's avonds thuis komt vind ik… meteen weer rennen/vliegen om alles op tijd gevoederd en gebadderd te krijgen.
Maar het geeft mij ook een enorme voldoening om te werken, los van de financieen dus, alleen het is even je draai vinden!
En dat jij je dochter het beste kent… tja welke moeder niet? Je zal zien dat het best mee valt. Demi was een huilbaby en ik kon het natuurlijk ook het beste. De eerste dag dat ik was werken en ze bij papa was bleek hij de gouden greep gevonden te hebben om haar stil te krijgen en te laten slapen. Hartstikke leuk dus dat het niet zo is dat moeders het altijd het beste weten, én ik denk dan ook ‘wat leuk dat ze de kans krijgen om ook door papa en/of oma mede opgevoed te worden’!
Je zal zien, waarschijnlijk valt het je hartstikke mee!
groeten en succes!
muts
Ooooh zó herkenbaar
Ik had dat ook. Gelukkig kreeg mijn man een nieuwe baan en had ik de luxe dat ik thuis kon blijven. Ik ben gestopt met werken dus.
Oh meid, herkenbaar.
Bij Bo stond ik in eerste instantie te trappelen om weer aan het werk te gaan. Ik had een lang verlof, kende hier nog weinig mensen en Bo was een zeer makkelijk kindje. Ik zat me soms gewoonweg te vervelen.
Maarrr…op de terugweg na het eerste wenochtend op het kdv heb ik zitten brullen in de auto. Snotter snotter. Ik was echt in staat om langs m’n werk te rijden en acuut m’n baan op te zeggen. Heb ik niet gedaan en daar ben ik achteraf alleen maar blij om!
Het is absoluut wennen in het begin, je moet je kindje overlaten aan anderen. Maar mijn ervaring is dat dit vaak veel beter gaat dan jezelf denkt. Zorg voor een goede lijst met tips, bel een keertje tijdens je werk en probeer te vertrouwen dat Pappa, oma en je zus haar met alle liefde en goede zorgen zullen omringen.
Ik vind het ondertussen weer heerlijk om m’n eigen ding te hebben, maar mijn grootste reden om te werken is toch wel dat mijn man daardoor ook parttime kan werken en 1 dag/week bij onze meiden kan zijn. Je zult zien dat zowel je dochter als je partner het samen helemaal geweldig zullen vinden!
hoi,
ik kan met je meepraten…pfff ik moet de 23 ste ook weer beginnen en mijn dochtertje gaat de 2 dagen naar het kdv…
a.s. vrijdag heeft ze een wen ochtendje…ppfffff
denk dat het eerder wennen is voor mama en papa dan voor haar…
we waren er vanmorgen even en toen hebben we haar even in de groep in een hangmatje gelegd en ze was zooooooo nieuwsgierig…alles willen zien… :shock:
dacht dat ze volgende week pas de wenochtend zou hebben…zit ik net thuis…ik zo tegen mijn vriend…dat is deze vrijdag al !!! :shock: :shock:
nou zal allemaal wel goedgaan, hele leuke meiden daar, maar toch…
haha
herkenbaar hoor… maar ik kan je wel zeggen dat een extra maand ofzo of zelfs jaar daar geen verschil in maakt. Ik ben bij lucas na de 10 weken gewoon weer gaan werken(ramp in het begin) en bij Daan ben ik tot nu toe thuis geweest. Als ik die nu naar de oppas(vriendin) breng ga ik nog altijd weg met een brok in mijn keel, en ga ik zo gauw het kan hem weer halen… en dan is daan al ruim een jaar!!!
Dus meis, uitstellen heeft geen zin, en zelfs dan nog blijft het moeilijk… het went op den duur wel hoor… echt, geloof me
erg herkenbaar… ik moet zeggen dat ik het bij Merijn minder had als bij Xander. De muren kwamen de eerste keer wel op me af na 4 maanden thuis te zijn geweest…
Maar nu, met 2 kindjes is het altijd druk rennen en vliegen…
meest ideale zou hier zijn 2 dagen werken, maar dat kan op mijn werk niet, 3 dagen is echt minimale.
Had het vanmorgen ook weer ff heel moeilijk… ben net lekker lang vrij geweest met kerst en zo… en moest de kindejs voor het eerst weer op het KDV brengen… zucht… vond ik niet leuk