Bijna 4 jaar geleden werd ons leven veriijkt met een prachtig lief roze babietje. Dat babietje werd een ondernemende dreumes, een dwarse peuter en is nu met recht een draak van een bijna kleuter…
Het begint al als hij net de ogen open heeft, grote m ond, alles doen wat niet mag en bij voorbaat al sorry zeggen en vervolgens toch doen. Vanmorgen lag ik dus ook al binnen een uur met hem in de clinch.
Ik merk dat ik steeds meer het gevoel heb dat ik de grip op hem begin te verliezen, terwijl ik in mijn ogen toch heel duidelijk en consequent ben.
Die grote mond vind ik het ergste, hij mag sinds augustus buiten in de straat spelen en gaat ook va eond augustus wennen op school en jongens jongens wat ik de woordenschat van mijn kind ten nadele uitgebreid. Te pas en te onmpas kraamt hij er woorden uit tegen ons, maar ook tegen verslagen onbekenden waar de honden geen brod van lusten.
Nu wete ik dat de oudere meisjes hier in de straat Mik altijd vast hielden aan zijn fiets en hij as weg mocht als hij “vieze” woorden zei, waar de dames uiteraard erg om moesten lachen en waardoor Mik kennelijk het idee heeft dat die woorden rueze interessant en leuk zijn. De kwestie van het vasthouden en woorden zeggen weet ik sinds vorige week zondag en ik heb 1 van die meiden aangesproken daarop en dan vooral op haar verantwoordelijkheidsgevoel, van joh, jij bent zo groot, probeer jij er dan op te letten dat het niet meer gebeurd (ze is overigens zelf ook “dader”)
Goed dan komt er ng bij, dat Mik een leeftijdsgenootje heeft die dus nu ook buiten speelt. Dat jongetje zit ook bij hem op school. hetzij in een andere kleuterklas en Mik en zijn vriendje zijn 2 handen op 1 buik. Gaat heel leuk samen, maar Mik iso zo bang dat als hij bv naar binnen gaat, zijn vriendje niet op hem blijft wachten. Resultaat: hij heeft 2x over buiten in het paadje geplast.
Uiteraard hebben we uitgelegd dat dit niet kan en heeft hij hier straf voor gekregen.
Ik ben echt hartstikke gek met mijn kereltje, maar soms vind ik hem gewoon “echt even niet leuk” Hij kan mij tot wanhoop drijven, haalt mij het bloed onder de nagels vandaan en ik merk dat ik er steeds slechter tegen kan en dan ik steeds bozer en ge-irriteerder reageer, ik ben echt wel eens weggelopen uit voorzorg dat ik hem niet een ouderwets pak slaag zal geven 
Is dit nu gewoon de leeftij? Hij is echt heel erg toe aan full-time school, wil niet meer naar het kdv, speelt daar ook niet echt meer, zoekt zijn uitdagingen du snu eigenlijk in het negatieve. Als zou hem hele dagen school straks ook wel even tegen vallen (en m ij ook)
We praten met hem, leggen dingen uit, kunnen boos worden, hij krijgt straf —> naar zijn kamer/gang, hij krijgt sancties —> blokdeel van de dag niet meer buiten fiesten en het lijkt allemaal geen ene moer uit te maken.
Ik heb vanmorgen met hem afgesproken dat ik hem niet meer waarschuw als hij scheld, maar dat hij gelijk kan vertrekken naar zijn kamer en daar is hij binnen een uur al 2x geweest. Hij scheld niet uit boosheid in eerste instantie, maar gewoon zo maar vanuit het niets (vieze etterbak, vies varken, kl**tzak, bek dicht, zelf k*tkind heeft hier de revue al gepasseerd :shock: ) Wat kan ik in hemelsnaam doen om voor mijn gevoel mijn kind weer een beetje in het gareel t ekrijgen???
De hele dag is het gewoon een strijd, erg vermoeiend…
Overigens doet hij dit als hij alleen is bij bv zijn vriendje in huis dit niet, daar heb ik mama naar gevraagd. Zijn vriendje en hij zijn aan elkaar gewaagd, maar daar is Mik verder dus een gwoon kidn met zijn nukken en verder beleefd en netjes :think:
Is dit ene fase, gaat het vanzelf over door gewoon cosequent te blijven, hebben meer bijna schoolgaande kindjes dit? Of moet ik toch maar mijn zweepje uit het vet halen
Hoor graag jullie reacties en ervaringen.
Ik heb een kleuter die nu naar school gaat en ook elke dag blijkbaar zn vocabulair lijkt uit te breiden. (een tijd geleden zei ie kippenn**ker :shock: ) Heerlijk he? :liar:
Toen hij nog niet naar school ging, verveelde hij zich heel duidelijk. Ik had moeite vat op hem te krijgen.
Nu heb ik dat nog wel es, maar nu is het vanwege vermoeidheid en uitproberen wat hij blijkbaar ook op school leert. Heel stout gedrag.
Op dat stoute gedrag kan ik hem aanspreken, op een uiterst rustige manier. Alle andere manieren leiden tot escalatie (en een oververmoeide moeder). Het ergste is dat ik me toch regelmatig laat meeslepen in die neerwaardse spiraal, voordat ik besluit dat we weer rustig met elkaar moeten praten.
Afgelopen zondag heb ik hem gezegd dat ik veel liever ben, als hij ook lief is. En daarna zei ie met alles: heb ik lief gedaan he? Waarop ik hem een hele dikke veer in zn achterste stak. Ja jochie, want ben je toch lief. Zo is het leuk he?
Zo hoor ik tussen de “stomme dit en stomme dat” gelukkig ook: allerliefste mama. (En niet zoals een vriendin: tering kther van haar 5jarige zoon. Daar ben ik echt wel van in shock! :shock: )
Over dat plassen moet je echt blijven praten. Dat kan niet hoor. :naughty:
Giulian is soms zo druk met spelen, dat ie vergeet te plassen. Kan daar zo kwaad om worden, want hij is al 2 jaar droog. Maargoed ik laat hem dat niet merken, want daar schiet niemand wat mee op. Als het de spuigaten uit loopt, ga ik zelf steeds hem buiten halen voor een plas (wat ook vaak conflicten oproept).
Weet je wat ik voor de zomervakantie deed? (Toen was het hier op t ergst.)
Ik heb alle snoep en koek opgeruimd en alleen rozijntjes in huis gehaald. Een hele tijd alleen rozijntjes of fruit als versnapering (nu nog steeds trouwens) en het gedrag was met een paar dagen werkelijk al veel minder. Heel veel succes.
Hier ook die constante strijd en een klein monster die net naar de kleuterschool gaat… alles en iedereen is stom in haar ogen en het GVD woord gaat ook regelmatig over de tafel. Ze is niet meer aardig voor katten en konijnen, ze prikt ze met potloden en slaat regelmatig Fenna (nu slaat Fenna wel terug) maaroke het is een ware oorlog soms hier…
Ik vind hetook ontzettend moeilijk, want straffen vind ze helemaal niet erg, als ze naar dr kamer moet, ach dan gaat ze toch slapen… eten aan tafel is 1 groot drama, bij voorbaat is het al ik hoef niet, ik heb buikpijn enz enz… * zucht* … en ik geniet stiekem als ze lekker de hele dag op school is :oops: , even rust in de tent… om al weer op te zien tegen 3 uur als ze thuis komt… erg frustrerend allemaal… ik hoop dat deze periode gauw overwaait
@Joy wrote:
Bijna 4 jaar geleden werd ons leven veriijkt met een prachtig lief roze babietje. Dat babietje werd een ondernemende dreumes, een dwarse peuter en is nu met recht een draak van een bijna kleuter…
Ik merk dat ik steeds meer het gevoel heb dat ik de grip op hem begin te verliezen, terwijl ik in mijn ogen toch heel duidelijk en consequent ben.
Ik ben echt hartstikke gek met mijn kereltje, maar soms vind ik hem gewoon “echt even niet leuk” Hij kan mij tot wanhoop drijven, haalt mij het bloed onder de nagels vandaan en ik merk dat ik er steeds slechter tegen kan en dan ik steeds bozer en ge-irriteerder reageer, ik ben echt wel eens weggelopen uit voorzorg dat ik hem niet een ouderwets pak slaag zal geven
We praten met hem, leggen dingen uit, kunnen boos worden, hij krijgt straf —> naar zijn kamer/gang, hij krijgt sancties —> blokdeel van de dag niet meer buiten fietsen en het lijkt allemaal geen ene moer uit te maken.
De hele dag is het gewoon een strijd, erg vermoeiend…
Overigens doet hij dit als hij alleen is bij bv zijn vriendje in huis dit niet, daar heb ik mama naar gevraagd.
Is dit ene fase, gaat het vanzelf over door gewoon cosequent te blijven, hebben meer bijna schoolgaande kindjes dit? Of moet ik toch maar mijn zweepje uit het vet halen
Even gequote waarin ik onze situatie herken :wink: :roll:
Hier is het een terugkerende fase, helaas maar ik herken je gevoel zoooo. (voel me hierdoor wel eens een slechte moeder omdat ik de situatie niet te baas ben, terwijl ik WEET dat ik WEL een goede moeder ben)
Misschien een gek idee, maar zou een “scorebord/ beloningsbord” niet werken bij hem? Bijvoorbeeld. Hij begint begin v/d dag op 5 punten als hij die 5 punten op het einde van de dag nog heeft door niet te vloeken dan krijgt hij beloning. Als hij wel vloekt gaat er punt vanaf. Hij kan wel weer punten bijverdienen door bijvoorbeeld te helpen met tafel dekken, kleren klaarleggen voor volgende schooldag etc. Heeft hij EN niet gevloekt (dus 5 punten behouden) EN ook nog 5x goed meegewerkt dan krijgt hij een extra grote beloning.
Beloning moet wel iets zijn dat voor hem waarde heeft. Computert hij graag-> extra compu tijd. Speelt hij graag buiten-> extra buiten tijd. Spaart hij bepaalde kaartjes ofzo-> mag hij die uitzoeken etc.
tis maar een ideetje
Wat ik heel vaak hoor …
Tussen 6 en 10/11 jaar is het een relatief makkelijke tijd … en dan weer als ze het huis uit gaan :mrgreen: