Sja zo erg had ik nooit verwacht dat het zou zijn …
Het slikken van de pil en het spuiten van de hormonen heeft zeker 1,5 maand geduurd en ik dacht als de oogst goed is en er is bevruchting dan vallen de wachtweken wel mee … NOT ! Ik zit nu op dag 2 en ik haal vanalles in mijn hoofd . Hoe kom je deze 2 weken door ?
Groetjes Daantje
Oei, ik kan je niet helpen, maar ik kan me heel goed voorstellen dat je langzaam gek wordt!!
Men zegt altijd: afleiding zoeken…tja goed bedoelde adviezen.
Ik denk toch dat je zelf een weg hierin moet vinden.
Ik hoop voor je dat het goed gaat, en dat je snel positief nieuws hebt!
Toitoi :thumbup: :thumbup:
Groetjes Pebble
Dank je Pebble ,
het is zoveel zwaarder dan ik ooit had kunnen denken , oef maar er is weer bijna een dag voorbij 
Groetjes Daantje
Hoi Daantje,
Die wachtweken zijn echt vreselijk, hè? Maakt niet uit wat de uitslag van de zaadjes, en dergelijke was. Je maakt alles gewoon zo bewust mee, dus dan is het moeilijker om er niet mee bezig te zijn. Want je voelt natuurlijk ook vanalles.
Ja, hoe kom je die weken door? Ik vind de eerste week altijd wel gaan, want dan stel je je erop in dat je nog zo lang moet wachten. Dus de eerste week gaat altijd wel snel om. De tweede week vind ik zenuwslopend! :wall: En ik tuin er ook elke keer weer in. Dan denk je van te voren: Oke, ik laat het rustig op me afkomen, ik ga niet stressen, ik laat me niet opjutten. En elke keer doe je dat toch weer. Dat gaat helemaal vanzelf, je hebt niet een knopje op je hoofd wat je kunt uitzetten. Ik probeer zelf zo veel mogelijk afleiding te zoeken in die tweede week, en op de dag van je NOD juist niks te plannen. Op mijn NOD wil ik het rustig aandoen, want je zit al zo te stressen en als het dan wel weer op een teleurstelling uitloopt, kun je het tenminste even rustig aandoen en het op je eigen manier verwerken. Dus zo’n dag plan ik eigenlijk het liefst niks. Maar goed, dat is voor iedereen weer anders.
Ik wil je enorm veel sterkte & succes wensen!
Ik hoop echt dat deze eerste poging maar meteen raak mag zijn! Ik ga voor je duimen, hoor! :-*
Groetjes,
Jippie
Dank je voor je berichtje.
Het scheelt ook wel dat ik geen iui voorgeschiedenis heb dus die wachtweken daar ben ik niet mee bekend . Ik heb wel zo’n verschrikkelijke punctie achter de rug die wil ik echt nooit meer meemaken alleen nog als het onder narcose kan dus dat speelt ook mee .
De dag dat ik de bloedtest kan doen is 1 dag voor mijn verjaardag ook nog :shock: . heb ook al gezegd dat ik niks aan mijn verjaardag wil doen , mijn schoonouders krijgen de testdag ook de sleutels van hun nieuwe huis dus mocht het negatief zijn dan ga ik helpen inpakken en niet thuis zitten.
Groetjes Daantje
Hoihoi Daantje
Wat vervelend dat je een pijnlijke punctie hebt gehad. (zonder verdoving??? :shock: )
Ik moet er niet aan denken. Toen ze bij mij de echo maakte, net voor de punctie deed het al zoveel pijn… :silenced: Ze spoot er meteen een halve spuit morfine in… 8)
Het heeft nog pijn gedaan, maar ik heb het veel minder bewust meegemaakt… Een tip, mocht het nog nodig zijn voor een volgende poging, wat ik natuurlijk niet hoop voor je… 
Hoe ben ik de ww doorgekomen… pfff
Net zoals Jippie al schreef, de eerste week neem je je voor je niet gek te laten maken, maar toch neemt het de overhand…
Ik heb mezelf steeds toegesproken en wat ook goed hielp, was dat ik het toeliet (met mate). Ik voelde mezelf wel heel bijzonder. Klinkt misschien raar, maar na de tp heb ik rondgelopen met het idee, er groeit misschien een kindje in mij…
Heb jij jouw omgeving verteld van deze poging? Wij hebben dat wel gedaan, had er erg veel steun aan, maar de 2e week werd toch spannender dan verwacht.
En ook steeds de (goedbedoelde) vragen, hoe voel je je, is er al iets gebeurd, heb je al getest? Dat was echt heel lief van iedereen, maar zo vermoeiend en als ik er een keer niet aan dacht, hielp iemand anders me er wel aan herinneren… :?
Tja, wat kan ik je nog voor advies meegeven. Ben aan het denken, wat ga ik de 2e keer anders doen…
:think: :think: Ik weet het eigenlijk niet zo goed… :shifty:
Wij gaan woensdag weer naar de IVF-arts, de datum plannen…spannend weer…zeker omdat ik nu weet wat er ongeveer gaat gebeuren…
Als je erover wilt kletsen, we zijn er voor je 
Liefs Nicje :-*
Nicje spannend allemaal weer voor jou , ik heb je verhaal gevolgd de vorige keer hopelijk gaat het nu lukken .
Het ziekenhuis waar ik zit daar hebben ze veel klachten gekregen over de verdoving . Het was mijn eerste ivf dus ik ging er vanuit dat het verdoofd zou worden… niet dus ! Heb gewoon heel veel pech gehad omdat het heel veel kleine eitjes waren en ze lagen ook heel rottig de ivf-arts heeft zelf aangegeven mocht het nog een keer nodig zijn dan gaan we bespreken of een narcose niet beter is.
De omgeving weet ervan en dat is aan de ene kant fijn aan de andere kant ze snappen totaal niks van de fases waar je in zit dus voor mijn gevoel leggen wij elke keer het hele verhaal weer opnieuw uit.
Het ene moment denk ik het zal wel lukken het andere moment denk ik dat het niet is gelukt (leuk die progestan en hormonen ) en zit nu pas op dag 5 !
Het lucht heel veel op om het van je af te schrijven .
Groetjes Daantje
Daantje, mogen we dit onderwerp gebruiken om ervaring uit te wisselen??
We zitten nu allemaal een beetje in hetzelfde vaarwater (Juudje, jij ik en vast nog veel meer dames)
Ik had het er al over gehad met iemand, dat het schrijven bij IVF wat moeilijker geworden is, tenminste, voor mij zeker.
Ik zou gelijk met iemand oplopen als mijn 1e poging was gelukt en vind het (tegen mijn verwachtingen in) erg moeilijk om daarmee geconfronteerd te worden.
Ik had nooit verwacht dat ik dat zou moeilijk zou vinden…
(Nic ik gun het jullie zooooooo ontzettend van harte, maar je begrijpt het denk ik wel :-* ) Zal het zo ook even bij jullie komen vertellen…
Daantje vind je het goed? Dan komen we hier kletsen over de nog te beginnen of in de ww zittende IVF-ers… Mag dat mag dat mag dat??? :mrgreen:
Liefs Nicje :-*
Dat zou ik echt helemaal geweldig vinden als jullie hier willen schrijven , het doet echt heel veel om het van je af te kunnen schrijven.
Zit er op het moment erg doorheen heb gisterenavond menstruatiekrampen gehad en pijn onderin mijn rug dus dat kwam eruit in een flinke huilbui .
Is niet gek hoor dat je het moelijk vind omdat het zo confronterend je hebt toch hoop anders zou je er niet aan beginnen toch ?
Groetjes Daantje
Lieve meiden,
ik vind het aanmaken voor een topic voor nog niet zwangere en evt. beginnende IVF-ers een heel goed idee!!
Vanuit het IUI topic is het wel prettig om nog niet zo geconfronteerd te worden met de al zwangeren, zeg maar. You know what I mean?
Wij gaan 29 juni voor een intake gesprek. Kon al wel eerder, maar aangezien ik nog overspannen ben en niet lekker in mijn vel, ff meer vooruit geschoven.
Lees wel mee bij IVF topic, maar vind het lastig omdat wij net aan het begin staan.
Dus…
Hoe is het trouwens Daantje? Nog ff…
Groetjes
Pebble
Meiden
Het IVF deeltje is weer ‘leeg’ voor ons.
De zwangere meiden gaan bij zwanger zijn schrijven ‘als het gelukt is’
Dus wij kunnen beginnen met schrijven bij IVF-topic, gaan jullie mee??? :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Lijkt me leuk om een lijstje bij te houden, dus graag daar nog wat info voor het lijstje doorgeven…
tot daar!!!
Liefs Nicje :-*
Nicje een heel goed idee :thumbup:
Daantje (en anderen die nog de ww inmoeten of gaan straks) weinig tips hier, voor de punctie nam ik altijd de avond ervoor een avondje voor mezelf. Lang in bad om tot rust te komen, Bach Bloesem Remedy voor het slapen gaan en na het wakker worden. Gelukkig kreeg ik voor en tijdens de punctie ook een vorm van morfine om het wat draaglijker te houden. En hoe achterlijk het ook klinkt hoe meer ontspannen ik was tijdens de punctie hoe beter het ging. Hoe ik dat deed? Euhm ik was tijdens de hele punctie maar met 1 ding bezig en dat was mijn eigen ademhaling…niet via de buik want dat was me te pijnlijk maar langzaam en rustig via de borst ademen. Ook liet ik de gyn aangeven rond het eind hoeveel follikels er nog te gaan waren en zo gingen we samen aftellen.
Concentreren op mijn stuitje zo hard mogelijk tegen de tafel/stoel te drukken zodat de rest van mijn spieren in die omgeving zich ontspanden.
En dan de wachtweken…om te beginnen gingen we de ‘geslaagde’ terugplaatsing ‘vieren’ meestal werd er in de middag teruggeplaatst dus werd het een uitgebreide lunch. Zo plande ik iedere dag iets leuks voor mezelf. Varieerend van een lang warm bad tot een nieuw boek of een kledingstuk. Veel afgesproken met vriendin voor koffie of even de stad in. Werken ging echt bagger rond die tijd en de eerste dag na de punctie nam ik standaard vrij (ZW) want dat trok ik echt niet. Zo ook regelde ik de hele dag vrij voor de TP al was dat niet nodig dat was weer een klein dingetje wat ik voor mezelf kon doen. En enorm veel schrijven hier…
En als laatste meest achterlijke ding…ik ging vanaf 10 dagen na de Pregnyl testen. Daarmee hield ik mezelf in toom, ontnuchterde ik mezelf (als er niets op de testen verscheen) en werkte ik langzaamaan naar de ‘echte’ testdag toe. Voor de testen voor de off testdag nam ik ‘prutstesten’ voor weinig van internet zodat ik me niet failliet kocht aan de CB’s en voor ‘de dag’ nam ik een CB.
Niet iedereen kan daartegen zoveel testen maar voor mij werkte het prima in de zin dat ik het gevoel had dat ik ook wat kon doen.
Heel veel succes alvast met de laatste loodjes van het wachten! Hopelijk straks een prachtige positieve test en hoef je lange tijd niet meer te denken aan een punctie!