Onze eigengereide tante van net 1,5 heeft nogal last van driftbuien. En niet af en toe 1, maar een behoorlijk aantal op een dag. Oudste had het ook wel, maar onze jongste is zo pittig dat ik soms moeite ermee heb, terwijl ik toch wel wat gewend ben. Op de fiets wurmt ze zich los, levensgevaarlijk, in de auto wurmt ze zich los, krijst en gilt alles bij elkaar, slaat, schopt, wringt zich los, zo sterk dat ik haar dan amper kan houden. Op zo’n moment laat ik haar meestal rustig afkoelen als afleiden niet werkt en daarna geeft ze aan klaar te zijn met mopperen en laat ze zich troosten indien nodig of gaat gewoon weer oevr tot de orde van de dag, spelen of wat dan ook. op zich allemaal prima, maar madam gooit dit bij vanalles en nog wat in de strijd. Als ze niet naar buiten wil, zelf haar jas aan wil doen, zelf uit de auto wil klimmen, iets niet mag, iets niet wil, iets niet kan en bedenk zo nog maar wat meer. Sommige dingen kan ze gewoon nog niet zelf en meebewegen gaat dus niet altijd. Ze snapt behoorlijk wat, maar als iemand nog tips heeft wat ik hiermee kan, heel graag! Had haar van de week weer een ritje op die fiets waarbij ze tot 3 keer toe zich lostrok en bijna uit de stoel gooide en op zo’n moment kan ik niks dan haar tegenhouden en het uitzingen tot thuis, kan niet haar van de fiets zetten met oudste er nog bij. Kortom het huilen stond me nader dan t lachen. Ook t naar bed gaan was vanavond weer een strijd. Ze wil dan persé nog niet omkleden, persé zelf zittend op de grond een boekje lezen (ipv samen bij mij op schoot) wil geen pilletjes omdat ik ze al uit het potje heb gehaald, wil niet naar buiten kijken omdat dat niet op t moment was dat zij het wilde, niet tanden poetsen, niet drinken omdat ze alles zelf wil of anders en ga zo maar door. Bed in nog leuk, vliegend spel en dan is het wringen, trappen en schreeuwen omdat ze dat weer niet wil, dus een liedje zingen kan ook niet echt meer. Uiteindelijk gaat ze wel slapen, ze is gewoon boos dan en na een tijdje er weer heen helpt meestal wel en dan begint het feest morgen rond 5, half 6 weer opnieuw met gegil omdat ze volgens haar mening uitgeslapen is. ( dat vroege tijdstip is trouwens al zo sinds ze 3 maanden is en al die tijd slaapt ze bijna nooit langer door)
Herkenbaar op deze leeftijd? En wat kan ik in hemelsnaam nog meer doen? Ik heb er soms echt moeite mee wat te doen. Tips?
Thanks!
pfff je zult wel uitgeput zijn…
typisch peuterpubergedrag inderdaad, ook de voorbeelden die je geeft. Alles moet op hun manier. Ik zou haar controle geven waar dat kan en vastberaden jouw manier aanhouden waar dat nodig is. Niet teveel soebatten, want daar word je zelf gek van en is voor haar ook niet duidelijk hoeveel ruimte ze heeft. Dan moet ze de grens wel blijven opzoeken.
Ik me voorstellen dat je geduld af en toe helemaal op is :-* . Is er een plek in huis waar ze ‘veilig boos’ kan zijn, zodat je haar daar kunt zetten om uit te razen en zelf even weg te kunnen lopen?
Meestal gaat het met ups en downs hè… na zo’n onuitstaanbare periode zijn ze weer een tijdje makkelijker en dan komt het weer terug, etc.
Als je het gevoel hebt dat je het zelf misschien anders aan zou moeten / kunnen pakken, maar je weet niet hoe, dan kun je een vragen bij het CB of CJG. Misschien is video home training dan wel iets?
Misschien kun je eens voorbeelden proberen te verzamelen van momenten waarop het wel goed ging; wanneer luisterde ze, werkte ze goed mee, wist je een opkomende driftbui te sussen? Als je een paar dagen dat soort momenten bijhoudt, krijg je misschien een idee van wat werkt bij haar?
Misschien doe je al wel alles dat je doen kunt en is dit gewoon haar temperament nu. Dan is de vraag dus meer hoe je kunt voorkomen dat je er zelf gek van wordt…
Thanks voor de reactie! Ik weet idd wel hoe het aan te pakken, ik ben consequent, meebewegend enz, maar toch kan ze zo boos worden. Thuis gaat ze dan idd op een veilige plek uitrazen, onderweg is dat gewoon niet te doen. Ik herken het deels wel van de oudste, maar zo extreem en vaak niet. Die wilde volgens mij ook nog niet met 1,5 alles zelf, maar dat ziet ze natuurlijk nu van de oudste. Ik denk ook dat het grotendeels temperament is, we krijgen met haar nog veel te stellen denken we! 
Ze kan ook heel goed luisteren en meewerken, ook heel lief zijn, maar ze heeft een nogal groot eigen willetje.
Pappen en nathouden, onderduiken, meebewegen en overleven dan maar? Hoop dat het misschien bij deze sprong hoort dan… :roll:
ik herken je gevoel hoor,
hier sta ik helaas nog steeds machteloos te kijken,
hoe terror tim een driftbui krijgt…
slaan met de deuren, op zijn grote broer ect…
Ik kan heel boos worden, maar ik laat hem gewoon,
soms loop ik gewoon even naar buiten en tel tot 10…
hier zet ik hem in de bijkeuken,
even uitrazen zeg ik dan…
zeker als hij zijn zin niet krijgt,
heb wel een gesprekje met het CB gemaakt
want soms heb ik geen idee wat en hoe ik het moet aanpakken…
heb helaas geen advies voor je, maar soms word je er zo moe van…
Mijn oudste heeft het nl heel even gehad, fase zeggen ze vaak dan…
maar tim is al 3 jaar…
Oh, zó herkenbaar! Soms denk ik: “wat doe ik fout?!”.
Vanmiddag heb ik hem op de gang gezet nadat hij me gekrabbeld had. Slaan, schoppen, bijten en krabbelen is hier in huis een “no-go-area”.
Dat wordt absoluut niet getolereerd. Maar hij is dan zo driftig dat hij zich alleen maar op die manier kan uiten. Ik merk dat het een grote frustratiefactor heeft: hij begrijpt het vaak gewoon nog niet. Dan denkt hij dat hij iets krijgt…ik wil het gaan pakken maar zet nog eerst iets anders weg. Vervolgens denkt hij dat hij het dan niet krijgt omdat ik niet meteen naar de la loop…tja…
Het op de gang zetten hielp: hij kon even uitrazen en stond daarna met hondenoogjes naar me te kijken. Even een dikke knuffel en het was over, totdat het een kwartier later weer begint… :?
Hopelijk een fase, inderdaad…
lena, grappig trouwens, dit gaat over dezelfde dame als het mlatonine topic!
Pé, vermoeiend he… hier begrijpt ze dus heel veel wel en dat maakt het nu wat makkelijker. Ik kan dus al zeggen, nu eerst dit dan dat of als je dit doet dan mag je dat niet of andersom. Ze wordt nog steeds boos, maar kan het nu wat makkelijker uitleggen. Ze wil gewoon alles zelf. Kind is 1,5 en wil zelf de jas aan en jas uitdoen, zelf in en uit de auto klimmen, zelf drinken inschenken en ga zo maar door. Het enige wat ze doet is vooral boos zijn en soms bijten en vaak slaan. Dat krijgt meteen een time out tot gevolg. Ze kan dan ook al aangeven waarom ze daar zit en sorry zeggen. Erg grappig :mrgreen:
Het cb hoef ik er op zich niet over te spreken, ik heb dat al eens gedaan, ook met oudste en ik handel zoals ik denk dat goed is en weet het vaak prima te sturen. De boosheid thuis red ik wel (alleen het gegil wordt ik gestoord van zeg, wat een keel kan ze op zetten!) het is vooral van die situaties op de fiets/auto die ik gevaarlijk vindt of in openbare situaties zoals een restaurant ofzo, waar ik gewoon niet die time out kan geven, dat vind ik vooral heel moeilijk.
Thanks voor de tips!
Ja, dat vind ik ook de lastigste situaties, de situaties die je niet kunt stoppen. Onderweg idd (je kunt wel even stoppen, maar je moet toch naar huis), luier verschonen, dat soort dingen. Alle andere dingen kun je afbreken, time out geven e.d., maar hier moet je gewoon doorheen. Zeker als het gevaarlijk wordt kun je daar echt wanhopig van worden…
Hier ook een beginnende drift kikker, het word steeds erger…
Vanmiddag tijdens het luier verschonen ook weer dan schopt ze zo enorm hard en krijg met geen mogelijkheid die luier om, ze is ook zo enorm sterk.
Dus had echt een time out nodig man erbij geroepen en ben heel snel naar beneden gegaan.
Ook in de auto dan zint iets haar niet en maar janken en brullen pff word je echt gek van.
Ze begint nu ook wel met haar hoofd te stoten of dan gaat ze lang gestrekt op de vloer liggen.
Vanmiddag gaf ik haar haar broodje, nou hartstikke boos was ze en dat bord maar weg slaan nou huppa op de vloer…
Het meest lastige vind ik dat je gewoon niet weet wat er dan is en wat ze wil want dat kan ze natuurlijk nog niet vertellen.
Moeilijk hoor zal toch fijn zijn als ze straks gewoon kan zeggen wat ze wil.
hier ook een eigengereide dame die enorm driftig kan worden en dat is eigenlijk altijd alleen tegen mij gericht…
Als M haar zin niet krijgt of dingen willen niet lukken dan wordt ze enorm driftig, gaat gooien met dingen, probeert mij te slaan en waar ik zelf enorm boos van wordt, ze gaat spugen. En ze weet dondersgoed dat ze mij daar mee heeft, want dan lukt het mij haast niet om rustig te blijven. Heel frusterend dat ze dat vooral bij mij doet, nu sta ik er ook veel alleen voor, want manlief is overdag (ook zaterdags niet) nooit thuis helaas, dus ik vang ook alle buien op zeg maar. En ik ben de strengste van de 2. als ze moeilijk doet heeft mijn nog wel eens de neiging om haar dan maar gewoon haar zin te geven…
Nu ben ik over 5 weken uitgerekend van de 2e en ik zie de bui al helemaal hangen straks…
Vandaag al weer 2x strijd gehad… Vanochtend vroeg al, want toen zat ze mij aan de afwasmachine wat ze dus niet mag, toen ik daar wat van zei was het weer mis… Gelukkig belde schoonmama al om 8.15, dat ze haar wel even op wilden halen als ik nog boodschappen wilde doen want dat verlooopt ook niet altijd even soepeltjes met enorme dikke buik en niet meewerkende peuter…Bij opa en oma niets aan de hand natuurlijk…
Na het middageten, verliep super want toen waren papa en broer er ook en dat vindt ze dan helemaal geweldig, weer mis toen ik haar naar bed wilde brengen… We proberen haar in het grote bed te laten slapen maar dat is dus nog drama, huilen etc. Een tijdje bij haar in gelegen en dan is er niets aan de hand, maar zodra ik weg wil gaan weer een boos meisje dat met speen en alles begint te smijten… Dus toch maar weer in het ledikantje gelegd, ook weer niet goed… Boos dat ik geen verhaaltje voor wil lezen, boos dat ze geen speen heeft (na tig keer wegsmijten ben ik er wel klaar mee om dat ding steeds terug te geven)…
Soms vraag ik me wel eens af wat ik verkeerd doe… 
Iedereen vindt het zo’n lief vrolijk meisje, maar momenteel heb ik alleen maar strijd
Lucky :hug: . Een driftige dreumes, hoogzwanger en vrijwel alles komt op jou neer, heftig hoor.
Heel herkenbaar dat ze thuis niet zo lief is en bij anderen wel. Anderen zijn echt verbaasd als ik vertel hoe ze thuis kan zijn.
Hier gaat t veel beter nu ik tegen haar heb gezegd dat ze moet vertellen of aanwijzen wat er is. Ze pikt dat goed op en communiceert direct al wat meer.
is het voor jou een optie om als ze iets doet wat niet mag, haar bijv in de kinderstoel te zetten? Neutraal zeggen dat t niet mag, dan wegzetten en er verder geen aandacht aan schenken. En daarbij proberen een paar positieve momentjes te creeren elk dag, hoe klein ook, om de negatieve cirkel te doorbreken.
dankje voor je reactie Mereltje85!
Wat fijn dat dingen soms herkenbaar zijn door anderen…
Je idee van de kinderstoel ben ik inderdaad sinds een paar weken aan het uitproberen. Ik zet haar dan in de kinderstoel in de gang met het gezicht naar de muur zodat er voor haar ook echt niets te beleven valt. Het is dan echt tranen met tuiten en de stoel incl haar shirtje zijn dan nat van het spuug (want ze is dan boos, dus spugen…) maar als ze er dan na een paar minuten wer uit mag krijg ik vaak wel een kus en een knuffel en is ze daarna wel een tijdje rustig aan het spelen. Dus ik denk dat ik dat door moet zetten. Komt ook wel door mijn eigen hormonen denk ik dat we momenteel wat sterk op elkaar reageren. En gisteren zat ik er een beetje door en moest ik ff mijn verhaal kwijt.
Moet er ook bij vermelden dat ze vandaag superlief was, we waren bij familie op bezoek, en dat als puntje bij het paaltje komt en er is wat (ze viel en later was ze moe) dat ze dan toch wel alleen door mama getroost wilde worden…en dat voelt dan toch wel weer heel goed 
Maarre weer heel verhaal. Jouw methode van communiceren werkt bij jouw dochter dus heel goed? Kan ze al goed duidelijk praten? M. op zich wel, die loopt qua praten enorm voor dus daar schort het bij ons niet aan, ze kan prima aangeven wat ze wil.
Ik denk dat dat met die stoel inderdaad doorzetten is, hier ook pas mee begonnen.
Mijn dochter praat nog niet veel, maar gebruikt zelf spontaan gebaren en wijst veel aan. Op die manier kan ze zich redelijk duidelijk uiten.