Anna is nu 3,5 jaar, en wil graag alleen buiten spelen met jongetjes uit de straat. we wonen in een hoekhuis, en onze tuin grenst aan een achterom, daar zijn ze dan ook vaak te vinden.
Vanuit deze achterom gaan de jongetjes vaak een blok huizen om, lopens, of met de fiets. Anna wil uiteraard ook graag mee, en ik ben net achter haar aan gelopen zonder dat ze me zag. Ze houd zich inderdaad aan de afspraak om niet van de stoep af te gaan, maar toch vind ik het een beetje eng… dit is echt een nieuwe fase.
Anna wil me ook echt niet mee hebben, want dat zegt ze me, en toen ze me zag, en ik haar zei dat ze echt op de stoep moest blijven zei ze “ja mama, doe ik… daaaaaaaag, ga maar weg”
Ik weet echt niet wat normaal is, en op welke leeftijd ik haar “los” kan laten. kan een kind op deze leeftijd echt wel de gevaren van auto`s zien (ze moet het laatste stukje over een parkeerplaatsje). En heeft een kind van deze leeftijd de discipline om zich aan de afspraken te houden als de jongetjes iets anders zullen doen???
De jongens waarme ze speelt zijn trouwens 4 en 5.
Tijdens het typen van de laatste zin belde ze trouwens aan bij de voordeur om te zeggen dat ze nog even verder ging spelen…
Straks komt manlief thuis, ben benieuwd wat hij hier van vind…
Hoi,
Herkenbaar je verhaal. Onze dochter speelt ook veel alleen, bij ons is de steeg achter het huis afgesloten dus dat scheelt een hoop.
Maar ze gaat tegenwoordig ook zonder ons naar de speeltuin. Dat mag dan alleen als er oudere vriendinnetjes meegaan (6 jaar) die helpen met oversteken.
Ik vind het spannend, ga regelmatig kijken of het goed gaat, maar merk ook dat ze het geweldig vindt, die vrijheid, dat vertrouwen!
Misschien kan je met de ouder van het vriendje praten, vragen wat voor afspraken zij hebben gemaakt?
En daarnaast ken jij je dochter natuurlijk het beste, als jij weet dat zij zich aan de afspraken houdt (onze dochter is wat dat betreft meestal enorm braaf) dan kun je haar vertrouwen.
Moeilijk he loslaten…vreselijk.
maar wel nodig voor het groter worden/groeien van je kind.
sterkte! :hug:
Pfffffffffff wat moeilijk… Ze houdt zich aan de afspraken, maar toch… als er wat gebeurt… ik denk persoonlijk dat ik haar toch in de gaten zou blijven houden. Ze is 3,5 hè en niet alleen met het gevaar voor eventuele ongelukken, maar je hoort tegenwoordig ook van die rare verhalen over mannen die niet te vertrouwen zijn…
Heel moeilijk…
@Emely wrote:
Pfffffffffff wat moeilijk… Ze houdt zich aan de afspraken, maar toch… als er wat gebeurt… ik denk persoonlijk dat ik haar toch in de gaten zou blijven houden. Ze is 3,5 hè en niet alleen met het gevaar voor eventuele ongelukken, maar je hoort tegenwoordig ook van die rare verhalen over mannen die niet te vertrouwen zijn…
Heel moeilijk…
Tja, die vreemde mannen, daar moest ik ook al aan denken…
Als ik jasper niet zou hebben zou ik vaker bij haar kunnen kijken denk ik.
En ja, ze kan goed luisteren, maar als er een andere verleiding is…
Het hangt altijd zo af van de omgeving en je kind.
En hoe je zelf in elkaar steekt 
.
Ik zou het nog niet doen.
Maar goed hier is de buurt er ook niet naar (woon aan doorgaande weg en geen achterom).
Als ik kijk hoe het bij mijn vader is (ouderlijk huis) dan denk ik dat ik sneller overstag zou gaan. Dat is echt zo’n hofje.
Maar het lijkt me heel moeilijk als je kind zo graag mee wil…
Ik oefen het even alleen ergens blijven of naar toe mogen wel in winkels bijvoorbeeld maar zo buiten vind ik echt nog niks.
Ook om speeltoestellen en water.
Ik kan de gevaren bij jullie niet overzien dus eigenlijk kan iemand anders er niet echt wat zinnigs over zeggen. Maar ik ben er wel achter dat die fase van dingen alleen willen doen inderdaad is aangebroken :shifty: .
bedankt voor jullie reacties!
tja, de achterom is niet afgesloten, en ze rijdt dus op de stoep naast een 30 km zone…
ik snap dat niemand onze situatie in kan schatten… maar dit is voor mij zoiets nieuws…
Inmiddels ben ik er achter dat ze bij een van de jongetjes in de tuin speelt.
kan ik weer even rustig ademhalen
Een vriendin van mij had hetzelfde met haar docher van 5 die bij een vriendinnetje wel alleen naar de speeltuin mocht.
Maar die meiden gingen samen dus op zoek naar wat meer actie en bleven daar dus niet. De laatste keer waren ze samen naar de haven gegaan!
Sindsdien mag zij dus niet meer alleen naar de speeltuin .
Chris zou ik dit absoluut niet laten doen, hij is te roekeloos, rent zonder te kijken waar hij heen gaat, dus voor mij zou dit een dikke vette no-go zijn.
Maar!! Ieder kind is anders, Anna houdt zich al netjes aan haar afspraken met jou en een beetje vrij laten is misschien ook niet zo heel verkeerd want dat zorgt ook weer voor zelfvertrouwen bij haar.
Ik denk toch dat je weinig aan mijn antwoord gaat hebben :oops: want volgens mij ben jij zelf degene die het beste in kan schatten of Anna het aan kan.
Succes hiermee!
Pff moeilijk zeg, ik zou het ook niet doen. Nica kan zich ook heel goed aan afspraken houden maar toch vertrouw ik haar nog niet, ik denk dat andere kindjes veel invloed op haar hebben, ze nog niet kan inschatten wat sommige gevaren zijn (hoe hard rijdt een auto, hoe dicht kan ik bij water, enz) en ze zal zo met de eerste de beste meelopen die haar iets aanbied.
Gelukkig hebben we hier achter een afgesloten speelplaats, ideaal, zo krijgt ze toch best veel vrijheid maar ze kan niet de openbare weg op, tenzij het hek open staat maar ze weet dat ze niet naar voren mag en tot nu toe doet ze het ook niet, maar in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst
ik persoonlijk vind 3.5 jaar te jong. Jinthe is er ruim 4 en no way dat zij iets alleen gaat doen. Heb al meermaals gemerkt dat als ze afgeleid is ofzo ze zo de straat overloopt zonder te kijken.
Plus als er iets gebeurd, ze is nog te jong om te weten wat ze dan moet doen.
Of wat als er iemand passeert met minder goede bedoelingen?..
Moeilijk zeg. Wij hadden deze situatie op de camping, ik liet hem wel alleen naar de speeltuin gaan, had dan ook geen zicht meer. Er stond op de borden ook dat je er eigenlijk bij moest blijven maar hij werd ook boos als ik dat deed.
ik had alleen niet het probleem van verkeer en het was toch min of meer gecontroleerd, zij het door anderen want er liep altijd wel iemand daar rond.
Ik denk dat het altijd te vroeg is en dat je als ouder altijd leeuwen en beren op de weg ziet.
Als ik het zo hoor is Anna redelijk zelfstandig en luistert ze goed naar de regels. Maar als je echt afgaat wanneer ze zaken als oversteken, verkeer inschatten enzo echt kunnen ja dan moet je wachten tot ze een jaar of 8 zijn (als je de lijstjes van b.v .alleen fietsen enzo moet geloven). Dat lijkt me in jouw situatie niet echt zinvol.
Een vriendin van mij haar zoontje is 8, zij hebben samen een gebied bepaalt waar hij alleen mag spelen met zijn vriendjes/vriendinnetjes. zodra hij dit gebied verlaat moet hij het komen zeggen. zoiets zou je met Anna ook af kunnen spreken, dat ze duidelijk niet verder gaat zeg maar?
Succes ermee want makkelijk is het niet.
Natas
Mariano speelt al bijna 1 jaar alleen buiten.
Nu wonen wij ook zo dat als we de achtertuin uitlopen op een groot grasveld komen met daarnaast nog een pleintje.Hij mag achter alleen spelen en hij mag ook voor de deur spelen.Hij weet dat hij de straat niet over mag.Maar kinderen gaan snel nadoen want gisteren was hij dus ergens waar hij niet mag komen,hij was met een vriendje en vriendinnetje mee gegaan.
We hebben hem duidelijk gemaakt waar hij mage komen en als hij ergens anders heen gaat dat hij dan naar binnen moet.
Als jij je er al niet lekker bij voelt dan moet je het zeker niet doen.
Matthijs speelt ook al een poosje alleen buiten. (en met buurtkindjes)
Hij houdt zich altijd aan de afspraak en daarom durf ik het aan. Hij mag alleen achter in de steeg en bij de buren in de tuin (dat moet hij dan wel komen vragen aan mij)
En voor mag hij op de stoep spelen en fietsen.
Wij hebben een hele brede, ruime stoep die de hele straat doorgaat, hij kan dus met gemak lekker fietsen.
Binnenkort krijgen we eindelijk speeltuinen hier in de wijk (nieuwbouw, wonen er wel al 2 jaar) maar dat ligt buiten mijn zicht.
Ik denk niet dat ik hem daar alleen heen laat gaan. Ook niet met buurtkinderen, want ik kan niet verwachten van die kids dat ze op mijn kind letten (het zijn immers zelf nog kids)
pffffff,
gisteren ben ik elke 5 minuten naar haar gaan kijken, maar opeens was ze weg uit de tuin waar ze speelde.
Ik kon haar niet vinden op het rondje waar ik haar verwacht had, en toen we verder liepen kwam Anna aanfietsten samen met een mevrouw.
Die vrouw had Annan huilend aangetroffen (w.s gevallen) en Annan wilde naar mama toe, maar wist de weg niet meer. Ze was tot het einde van de wijk gefietst, en uiteindelijk met die mw nog een stuk verder op zoek naar haar huis.
toen vertelde Anna de mevrouw de straatnaam en heeft de vrouw haar de goede kant op geholpen.
Jullie begrijpen, ik voel me echt een beroerde moeder…
Ik ben trost op Anna omdat ze niet van de stoep is gegaan (in haar ogen dan, we moeten blijkbaar het begrip stoep nog wat verduidelijker), en duidelijk heeft kunnen maken hoe ze heette en waar ze woonde (en dat ik grote paniek)
gisterenavbond nog een rondje de nader kant met haar opgefietst om te vertellen hoe ver ze mag, maar volgens mij wil ze voorlopig niet meer alleen (maar haar kennende slijt die angst et zo snel als hij kwam)
Ik heb er de hele nacht van wakker gelegen… pfff, het vorige huis was makkelijker, daar kon ze niet eens naar buiten
Ach, dat was schrikken!
Knap hoor dat ze haar naam kon zeggen en de straatnaam :thumbup: !
Thomas speelt al een poosje alleen buiten, in het vorige huis woonden we naast het speeltuintje (ik had een hoekwoning) en we woonden aan een hele rustige straat. Verder waren er wat oudere buurtkindjes (niet dat die nou zo betrouwbaar waren… maar zij speelden al vanaf dat ze 2 :shock: waren alleen buiten dus de speeltuin kenden ze al op hun sokken). Wel duidelijke afspraken gemaakt en zeker in het begin vaak gaan kijken of eerst even alleen laten spelen en er dan rustig bij gaan zitten.
Nu wonen we aan een hofje. Daar mogen Th en SL “alleen” rondjes fietsen, dat wil zeggen; ik sta op de uitkijk. En hij speelt veel met de buurtkindjes tussen de 4 en de 10jr.
Maar het hangt van het kind en de situatie af.
Wessel is 4 nu maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om hem alleen te laten spelen buiten.
Ik heb geen tuin (achterom) dus hij zou alleen aan de voorkant kunnen spelen. Straat oversteken en dan staat ie op de maaskade.
Verder is de buurt hier niet om over naar huis te schrijven; rijden auto’s en idiote brommers veel te hard.
En de verantwoordelijkheid van oversteken of binnen de grens blijven bij een buurkind van 6 of 8 te laten… NO WAY!
Mijn buurman zei laatst; “joh… mijn zoon komt wel zeggen als er iets mis is”… duhuh… dan is het dus te laat… Ik Wessel kwijt en jou zoon een trauma rijker…
Nee… Wessel mag “los”… maar alleen als ik het zie en verantwoord vindt.
Helaas…
Hij moet toch over 20 jaar iets hebben om over te praten bij de psychiater?
Dan maar dit!
Oh ja dat is lastig. Wat is de geschikte leeftijd he!
Het ligt vooral heel erg aan de omgeving denk ik.
Wij wonen in een woonwijk en schuin tegenover ons is de grote speeltuin. Daar zijn dan ook altijd alle kindjes te vinden. Onze middelste is nu bijna 4 en die mag sinds kort ook naar de speeltuin. Hij moet daar dus ook blijven en ik sta iedere paar minuten buiten om te kijken waar hij is.
Hij heeft 1 keer geprobeerd een klein stukje verder te gaan. Helaas zag mama het en ja toen kon hij dus naar binnen komen en mocht hij de rest van de dag niet meer naar de speeltuin.
Tranen met tuiten, maar hij heeft het daarna nooit meer gedaan.
nou, gelukkig is Anna hier dusdaning geschrokken van haar avontuur, dat ze niet meer alleen wil gaan fietsten… :mrgreen: :mrgreen: