De laatste tijd haalt Anne het bloed onder mijn nagels vandaan. Ze is brutaal, lapt regels aan haar laars, doet precies waar ze zelf zin in heeft, gooit er op school sinds een week met de pet naar en is erg dwars.
En ik, ik heb het gehad en loop dus geregeld op haar te mopperen. Op de gang boeit haar niet, geen snoep boeit haar niet, niet afspreken boeit haar niet…dan niet mama :evil: In dat opzicht is ze precies haar papa, die interesseerde zich vroeger ook niet in de ‘straffen’ die hij kreeg, hij werd er alleen maar erger door. Dus dat proberen we hier te voorkomen.
Eigenlijk is ze een bovengemiddelde leerling op school, echter de laatste tijd hoor ik vaker (ook van de juf) dat de juf al haar werk uitgumd en ze opnieuw moet beginnen omdat ze slordig werkt, afraffelt, dingen ‘vergeet’ te maken etc. Als we haar vragen waarom ze dat doet, trekt ze haar schouders op en zegt ze: dat weet ik niet, school is niet leuk. Als ze iets een 2e keer moet maken is het om door een ringetje te halen, dus het is niet dat ze het niet kan. Ze zegt school is niet leuk, maar zogauw ze binnen loopt is ze een en al vrolijkheid en is een vriendelijk en vrolijke toon in de klas (volgens de juf). Ze zegt wel regelmatig dat ze de sommen te makkelijk vind, maar daar hebben we het met de juf ook al overgehad dat ze nu eenmaal de sommen 1-10 elke dag moeten oefenen omdat die het belangrijkste zijn. Hiernaast krijgen ze nog andere sommen. Als ze sommen krijgt die ze te moeilijk vind gaat ze daarover ‘zeuren’. MAW er is altijd wat, nooit is iets goed. Geen enkel kledingstuk zit lekker, iedere ochtend is het hijsa wat ze aandoet. Ze mag zelf kiezen, maar niks zit lekker. Sokken die vorige week goed zaten kriebelen nu onder haar voeten, anderbroeken kruipen van de ene op de andere dag tussen haar billen. Ze vraagt of ze aub nog eens spinazie als avondeten mag hebben, dan koop ik het en vind mevrouw het vies en wilt ze niet eten (moet ze toch doen).
Ik kan door blijven gaan met dingen neerschrijven, maar ik weet niet goed meer hoe ermee om te gaan.
Gister had ze een vriendin te spelen, ze kennen elkaar al vanaf hun 2e levensjaar. Gezellig gelunched, toen gingen ze spelen. Ze kregen ‘ruzie’. Ik heb ze gezegd dat ze het zelf moeten oplossen. Toen kreeg ik telefoon, probeert ze door mijn gesprek heen te komen met haar verhaal. Ik zei dat ik aan het telefoneren ben en dat ze het zelf moeten oplossen (2e keer). Blijkbaar lukte het ze zelf niet, mee gesproken en ze gingen weer spelen. 5 Minuten later hetzelfde aan de hand, beide meiden waren aan het stieren. Ik heb ze beide op het matje geroepen en aangesproken op hun gedrag. Vriendinnetje staat met haar hoofd naar beneden te luisteren, Anne heeft een grote mond en valt me telkens in de rede met ‘ja maar’.
Vertel me aub dat dit een periode is die snel voorbij is…of zeg me aub wat ik verkeerd doe, want ik wil niet zo vaak op mijn meisje mopperen, ik hou zielsveel van haar en ik vraag me zo af waarom ze nu zo tegendraads aan het doen is…Help?
(ik heb het ook al zelf met haar erover gehad, ik schiet dan zelfs vol…Anne krijgt dan ook tranen in haar ogen, knuffelt me en is dan een uurtje of zo zoals ik haar ken, dan begint het spel weer opnieuw 
)
HIer ook zo’n meisje ik hoop dat het gewoon een fase is
gisteren was ze zo brutaal en vervelend dat ik na tig keer waarschuwen heb uitgehaald niet hard maar ze schrok wel :thumbup:
Hier helpt straf geven de ene keer wel en de andere keer word ze er nog opstandiger van :roll:
@Angel & Luna wrote:
HIer ook zo’n meisje ik hoop dat het gewoon een fase is
gisteren was ze zo brutaal en vervelend dat ik na tig keer waarschuwen heb uitgehaald niet hard maar ze schrok wel :thumbup:
Hier helpt straf geven de ene keer wel en de andere keer word ze er nog opstandiger van :roll:
Anne krijgt ook wel eens een tik tegen haar billen, gecontroleerd…maar niks lijkt te werken, dus laten we die tik ook maar achterwegen nu het zo erg is bij haar. Ik wordt er een beetje moedeloos van en denk dat ik dingen verkeerd aanpak. Ben bang dat ze zich alleen maar een mopperende mama kan herinneren etc. Ik duim heel hard dat als dit een fase is, ze er vlug doorheen is want dit is niet gezellig :?
Idd hopen dat het een fase is en ze er gauw doorheen zijn
Herkenbaar hoor…Het is ook een lastige leeftijd voor die meiden!
Ik kan je eigenlijk maar 1 tip geven die ik goed kan gebruiken als wij in zo’n periode zitten:
Positief blijven! Probeer juist de positieve dingen te benoemen, het ‘stoute’ moet absoluut ook gecorrigeerd worden, maar probeer veeeeel vaker het positieve te bespreken, complimentjes geven…echt meeeega overdreven 
Ga kleine leuke dingen samen mét haar doen. Samen kleien, of iets leuks maken voor opa en oma bijvoorbeeld.
Kortom, probeer zoveel mogelijk positiviteit in huis te krijgen.
Sterkte ermee…ik weet hoe moedeloos je je kan voelen als je je eigen kind niet eens meer leuk vind
Heel herkenbaar, onze oudste heeft nu ook een fase…school vindt ze verder wel heel leuk, maar iedere verandering geeft strijd thuis…we worden er gek van.
Er hangt nu weer een beloningskalender met 14 rondjes om positief gedrag te belonen, dit werkt wel, maar het blijft allemaal veel energie kosten.
Kleine dingen samen doen helpt wel om het even leuk te hebben samen. Vanmiddag mijn eerste rummicub met haar zitten doen, was erg gezellig en net na het eten nog even zo’n meiden handenklap spelletje, dan straalt ze wel. We proberen het nu dus ook maar met die kleine dingen en stress te vermijden. (haasten is nu helemaal funest, dus ik probeer echt de tijd te nemen sóchtend).
Ik hoop ook echt dat dit een fase is!!!
Hoiiii…
Nou we doen vrij veel leuke dingen met Anne. Zaterdag nog naar een binnespeeltuin geweest, gister met haar naar een CP hier vlak in de buurt wezen zwemmen…spelletjes spelen we bijna elke dag omdat ze dat zo leuk vind, maar vaak wordt dat weer voortijdig opgeruimd omdat ze zich niet gedraagd.
Eergister had ze zelf kaartjes gemaakt net zoals op school met taakspel en zelfs daar stak ze de draak mee.
Maar we hebben geduld, het zal wel goedkomen maar het is niet altijd makkelijk.
Eh…
Ik herken het helemaal… er word momenteel op de leeftijd van 6 a 7 jaar meer kennis en kunde verwacht dan in onze tijd. De kinderen zijn sneller aan nieuwe fases toe dan vroeger. Niek begon ook met 6,5 te bokken en te doen. Heel onzeker enerzijds, hondsbrutaal en ontevreden anderzijds.
Wij kwamen uiteindelijk bij een kindercoach terecht en die zij… pre puberteit… Dus ik zei… huh? dat is toch rond de 9? Gemiddeld wel, maar je hebt er uitschieters bij die met 6 al beginnen en ook kinderen die pas met 11 jaar enige teken van pre puberaal gedrag laten zien.
De pre- puberteit kenmerkt zich vooral in het emotioneel afzetten tegen de ouders. Precies datgene doen waarvan ze weten dat JIJ het niet fijn vind. Kijken waar de grenzen nu eigelijk liggen. En dan steeds hogere grenzen hebben zelf van wat ze kunnen hebben aan straf en consequenties.
Wij kregen opdracht om Niek juist meer verantwoording te geven en de eisen omtrent haar agenda wat te versoepelen. School, zwemles, paardrijden EN pianoles en elke zondag flinke gezinswandelingen maken in het bos. Dingen waarvan wij dachten dat ze het erg leuk vond. Maar die haar wel belemmerden in gewoon spelen, gewoon tv kijken, gewoon met vriendjes afspreken en een beetje rondhangen.
We zijn toen begonnen haar te vragen wat ze nou echt wilde… boden ook aan dat ze ook iets op mocht noemen wat ze wilde maar waarvan ze eigelijk wel wist dat het niet zou mogen. Toen kwamen daar dingen uit als “alleen naar de winkel” “zelf iets kopen in de speelgoedwinkel van mijn zakgeld” “langer opblijven” " echt zelf koken, dus ook zelf een recept lezen" en meer dingen waarvan ik dacht… hemel, daar ben je nog te jong voor.
In overleg zijn we op die vlakken gulden middenwegen gaan zoeken, maar we hebben haar idd veel meer verantwoording gegeven.
Niek is gewoon vroegwijs, ook laat ze in testen op school zien dat ze wel boven gemiddeld presteert en dientengevolge verveeld ze zich ook regelmatig. Die kan dus ook heel idioot doen over iets wat ze zelf heeft gemaakt. Meestal omdat ze het eigelijk maar stom vind en te makkelijk. Hoe meer ik dan laat blijken het mooi te vinden, hoe stommer ze doet. Alsof ze zoiets heeft van “omdat jij het mooi vind en alles wat moeders mooi vinden bij voorbaat stom is, is het stom” Heel puberaal dus.
Het gaat hier nu weer goed, ze is wel echt een pre-puber met brutale mond en al. Maar ik probeer het brutale gewoon te negeren… dus ook niet doen wat ze wil. Ze komt vanzelf met een brutaal “ik zei toch net dit of dat, je luistert niet!” Dan zeg ik enkel maar dat ik alleen naar haar luister als ze vriendelijk blijft en dat ik zelden op iemand reageer die onvriendelijk is of doet en dat dit dus voor haar ook geldt. Dan is het meestal wel oke.
Ze heeft nu meer dingen die bij grote meiden horen… een eigen radio CD speler met Justin bieber en andere kid pop muziek. Ze mag 2x per week later naar bed, mag in het weekend koken als ze dat wil. We hebben paardrijden laten vallen omdat haar agenda wel vrij vol was en ze mag nu ook tja… rondhangen bij de skatebaan… ik vind dat doodeng… maar ze heeft die vrijheid blijkbaar wel nodig.
Eigelijk zat ik dus te veel op haar lip, dat in combi met overbezorgdheid, een vrij volle agenda en een slim, behoorlijk vroegwijs meisje zorgde voor kettingreactie op kettingreactie…
@Cell wrote:
Eh…
Ik herken het helemaal… er word momenteel op de leeftijd van 6 a 7 jaar meer kennis en kunde verwacht dan in onze tijd. De kinderen zijn sneller aan nieuwe fases toe dan vroeger. Niek begon ook met 6,5 te bokken en te doen. Heel onzeker enerzijds, hondsbrutaal en ontevreden anderzijds.
Wij kwamen uiteindelijk bij een kindercoach terecht en die zij… pre puberteit… Dus ik zei… huh? dat is toch rond de 9? Gemiddeld wel, maar je hebt er uitschieters bij die met 6 al beginnen en ook kinderen die pas met 11 jaar enige teken van pre puberaal gedrag laten zien.
De pre- puberteit kenmerkt zich vooral in het emotioneel afzetten tegen de ouders. Precies datgene doen waarvan ze weten dat JIJ het niet fijn vind. Kijken waar de grenzen nu eigelijk liggen. En dan steeds hogere grenzen hebben zelf van wat ze kunnen hebben aan straf en consequenties.
Wij kregen opdracht om Niek juist meer verantwoording te geven en de eisen omtrent haar agenda wat te versoepelen. School, zwemles, paardrijden EN pianoles en elke zondag flinke gezinswandelingen maken in het bos. Dingen waarvan wij dachten dat ze het erg leuk vond. Maar die haar wel belemmerden in gewoon spelen, gewoon tv kijken, gewoon met vriendjes afspreken en een beetje rondhangen.
We zijn toen begonnen haar te vragen wat ze nou echt wilde… boden ook aan dat ze ook iets op mocht noemen wat ze wilde maar waarvan ze eigelijk wel wist dat het niet zou mogen. Toen kwamen daar dingen uit als “alleen naar de winkel” “zelf iets kopen in de speelgoedwinkel van mijn zakgeld” “langer opblijven” " echt zelf koken, dus ook zelf een recept lezen" en meer dingen waarvan ik dacht… hemel, daar ben je nog te jong voor.
In overleg zijn we op die vlakken gulden middenwegen gaan zoeken, maar we hebben haar idd veel meer verantwoording gegeven.
Niek is gewoon vroegwijs, ook laat ze in testen op school zien dat ze wel boven gemiddeld presteert en dientengevolge verveeld ze zich ook regelmatig. Die kan dus ook heel idioot doen over iets wat ze zelf heeft gemaakt. Meestal omdat ze het eigelijk maar stom vind en te makkelijk. Hoe meer ik dan laat blijken het mooi te vinden, hoe stommer ze doet. Alsof ze zoiets heeft van “omdat jij het mooi vind en alles wat moeders mooi vinden bij voorbaat stom is, is het stom” Heel puberaal dus.
Het gaat hier nu weer goed, ze is wel echt een pre-puber met brutale mond en al. Maar ik probeer het brutale gewoon te negeren… dus ook niet doen wat ze wil. Ze komt vanzelf met een brutaal “ik zei toch net dit of dat, je luistert niet!” Dan zeg ik enkel maar dat ik alleen naar haar luister als ze vriendelijk blijft en dat ik zelden op iemand reageer die onvriendelijk is of doet en dat dit dus voor haar ook geldt. Dan is het meestal wel oke.
Ze heeft nu meer dingen die bij grote meiden horen… een eigen radio CD speler met Justin bieber en andere kid pop muziek. Ze mag 2x per week later naar bed, mag in het weekend koken als ze dat wil. We hebben paardrijden laten vallen omdat haar agenda wel vrij vol was en ze mag nu ook tja… rondhangen bij de skatebaan… ik vind dat doodeng… maar ze heeft die vrijheid blijkbaar wel nodig.
Eigelijk zat ik dus te veel op haar lip, dat in combi met overbezorgdheid, een vrij volle agenda en een slim, behoorlijk vroegwijs meisje zorgde voor kettingreactie op kettingreactie…
Oooo Cell, ik zit hier met tranen in mijn ogen…het is net alsof je het over onze Anne hebt, je omschrijft zoveel beter dan ik hoe ze nu is…pffff…wat een opluchting om jou verhaal te lezen.
Anne is ook een ver bovengemiddeld kind (volgens de juf), loopt te klagen dat vooral rekenen te makkelijk is op school. Ze scoorde alles A met de cito toets behalve…juist ja: rekenen…daar had ze 2 keer een B voor en dat is de reden waarom ze volgens de juf geen ZON kind mag worden in de klas en dat stoort Anne heel erg. Ze ziet andere kinderen ZON worden en dan vraagt ze zich af wat zij dan nog verkeerd doet met als resultaat dat ze haar stof dus laat sloffen op school. Terug gestuurd wordt door de juf daar haar rommelwerk uitgumt etc.
Later naar bed gaan heeft ze hier ook al zelf aangegeven. Laatst zei ze dus ook dat ze zo laat naar bed wilde als wij en dat hebben we 1 keer gedaan in de hoop dat ze zou beseffen dat dat wel erg laat was, maar mevrouw vond het fantastisch :? . Ze mag geregeld nu wel al gewoon wat later naar bed. Ze wilde zelfstandig een keer naar school. Toevallig had ik met haar afgesproken dat ze vandaag voor de pauze zelf naar huis mag lopen. Ze was helemaal blij. Wel wat regels meegegeven en gezegd dat ze goed door moest lopen, niet kletsen en goed moet uitkijken want anders maak mama zich zorgen. Dat laaste had ik dus niet moeten zeggen, bij school aangekomen zwaaide ze voor het raam dat ze nog iets wilde zeggen. Ik naar binnen en toen zei ze dat ik haar toch maar moest komen ophalen straks. Ze vind het denk ik maar niks dat ik me zorgen zou maken.
Gister op het zwembad heeft ze me laten schrikken. Ze wilde dat ik van een glijbaan ging en zij zou beneden op mij wachten net als ik bij haar doe. Nou oke, mama gaat wel alleen van de glijbaan. Ik kom beneden is Anne er niet. Ik lichtelijk in paniek (ook al heeft ze haar C) aan het rondkijken waar ze is. Ze had zich ergens achter verstopt, dat was als grapje bedoeld. Ik was boos en verdrietig tegelijk en haar uitgelegd dat mama erg geschrokken was en dacht dat ik haar kwijt was geraakt. Zoiets maakt erg veel indruk op Anne, maar ik kon mijn gevoel ook niet wegstoppen toen.
Ze weet al zoveel en haar ontwikkeling gaat zo snel, dat alleen al is voor mij als moeder van 1 geweldige meid al vrij veel.
Gister in het zwembad vraagt een meisje van 8 jaar aan Anne of ze haar vriendinnetje wilt zijn. Anne s antwoord was: ik zie je verder nooit, dus het heeft geen zin om vriendinnetjes te worden…pffff dan zak ik bijna door de grond en denk ik meise wat denk jij ver door over zaken in het leven. Ga lekker spelen met dat meisje, dan heb je wat leeftijd aansluiting en je kan voor in het zwembad toch vriendinnen zijn??? Ze hebben heerlijk samen gespeeld hoor, maar zoiets zijn echt ‘anne opmerkingen’.
Ouders waar ze gaat spelen, of die begeleiden op school met dingen hoor ik ook geregeld over Anne praten. Niks negatiefs hoor, maar dat ze erg enthousiast is, graag leert, bijna altijd de juiste antwoorden heeft, haantje de voorste is en een echte leider.
Anne zit op Judo en paardrijden. Daarnaast mag ze afspreken met vriendjes en vriendinnetjes. Judo is op dinsdag dus dan kan ze niet afspreken. Paardrijden is op zaterdag, dus dat belemmerd haar niet. Beide sporten heeft ze zelf gekozen en iedere 3 maanden vragen we aan haar of ze door wilt gaan met betreffende sport omdat er dan weer betaald moet worden. Zelf zegt ze dat ze beide sporten even leuk vind.
Spelletjes die ze bv leuk vind om te spelen zijn Jahtzee, valkuil en triominos. Echte nadenk spelletjes. Zo nu en dan vraagt ze om snoephappen en dingen geblinddoekt proeven of voele, dus dat doen we dan ook.
Mevrouw heeft een eigen tv op haar kamer die ze niet aanraakt, heeft een eigen pc (zonder internet) en een stereotoren op haar kamer. De eerste 2 was puur omdat we het over hadden en we eigenlijk weten dat ze daar geen misbruik van maakt. Zou dat wel het geval zijn was het 123 zo weg.
Ze hangt af en toe op de bank met haar tablet en dan doet ze niet de makkelijkste spelletjes.
Eigenlijk best lekker om even van me af te schrijven hoe Anne is.
het is een schat van een meid, heel gevoelig over het algemeen, maar de laatste tijd dus echt niet lekker in haar velletje. Af en toe zitten we samen te huilen.
Laatst fluisterde ze iets bij papa in het oor, het was geheim voor mij. Ik deed alsof het me niet interesseerde. Later zei ze: ik zal het je toch maar zeggen mama. Van papa mag ik veel meer dan van jou. Pffff slik…tuurlijk meid, mag jij meer van papa dan van mama. Papa is de hele dag op zijn werk en mama is thuis, ik moet meer tijd aan jou opvoeding besteden dus zal je vaker op je donder van mij krijgen en vaker nee te horen krijgen dan van papa…Maar het heeft me wel geraakt kan ik jullie zeggen
Ik zal eens wat gaan opzoeken over die pre puberteit…misschien helpt dat me verder.
Herkenning alom hoor… en ook ik vind het bij tijd en wijle verschrikkelijk… ik was op die leeftijd nog echt kind. Ook slim en voorlijk, maar toch gewoon kind, spelen met barbies, druk met kleurwedstrijden en rolly-kits winnen, uren en uren fietsen door de wijk en blikkietrap spelen…
Niek is gek op trampoline springen en skeeleren… maar geeft ook vaak aan dat ze alles stom en saai vind en dat ze zich verveeld.
Als ik haar dan voorstel iets heel volwassens te doen, zoals laatst… wil je dan 2 shirtjes strijken voor mama? Dan bloeit ze helemaal op en huppa… jahhhh
Niek leest thuis de sterren van de hemel en heeft een groot taal begrip. Maar ze heeft ook faalangst en legt haar eigen latten nogal hoog. Ze vind dan bijvoorbeeld dat ze met toetsen geen enkele fout mag maken. Gevolg is dat ze zo gaat twijfelen bij sommige antwoorden dat ze gumt, gumt en nog eens gumt en dan te laat klaar is waardoor ze op het onderdeel dictee en spelling uitschrijven dus niet door haar toetsen heen komt…
In de klas gaat het echter supergoed, ook met dictee. Maar die toetsen zijn voor haar gewoon te groot qua druk… Bij de laatste toetsweken had ze dus alleen maar A, 1 B en 1 C en die C was dus voor Dictee. Toen wilden ze haar in een extra begeleid groepje plaatsen en daar heb ik dus een stokje voor gestoken. Echt gezegd dat we niet 8 maanden al bezig zijn met het begeleiden van onze dochter om haar meer zelfvertrouwen te geven en over haar ergste faalangst en perfectionisme heen te helpen om dan toe te zien hoe de leerkrachten dat teniet doen door haar in een groepje te plaatsen wat door Niek word gezien als “ik kan het niet en moet dus extra, ik faal” Terwijl ze het in de klas gewoon goed doet, alleen op de momentopnames genaamd toetsen door de druk uitvalt. Dan maar een zeurmoeder, maar het is wel gelukt. We zijn zelf met haar gaan oefenen, elke dag weer 10 woorden uitspellen, vooral dubbelzetters en klankdief woorden en nu, 4 weken later scoort ze super. De laatse periode toets had ze dus voor Dictee ook een B inplaats van een C. Ze heeft juist mensen nodig die in haar geloven, geen mensen die twijfelen aan haar capaciteiten… dat twijfelen neemt ze over.
Dat zwembadverhaal had ik ook kunnen schrijven… ze mag me graag aan het schrikken maken, dus Niek zou hetzelfde uithalen vrees ik :lol:
Alleen zou mijn reactie anders zijn geweest denk ik. Ben inmiddels zoveel al gewend qua schrikken dat ik er om had kunnen lachen zodra het besef “oef, ze is veilig” bij mij was geland. De preek dat zulke dingen slecht zijn voor mijn moederhart, had ik dan later gevoerd…Maar dat is meer wat ik denk, voor hetzelfde geld flip ik ook totaal. Mijn kinderen zijn wel mijn kostbaarste bezit, dus de paniek die je kan voelen bij het zoek zijn van een kind… ohhhh verschrikkelijk…
Niek was een keer met 2,5 jaar zoek in de Karwei in Amersfoort. Zo een mega store. We zijn wel 3x die hele winkel door gerend, heel het personeel in rep en roer… ik helemaal over mijn toeren en uiteindelijk zat ze gewoon in de kinderhoek, daar waren we al 3x wezen zoeken, maar steeds als ze ons zag, had ze zich verstopt. En een lol dat ze had. Die situatie halen we nu nog wel eens aan als anekdote en nog steeds heeft ze lol voor tien. Ze snapt echt nog niet hoeveel blinde paniek je kan voelen als iets zo waardevol ineens zoek dreigt te zijn.
Niek draait ook veel met haar ogen… zo van… sjucht, heb je mijn moeder weer met haar gezeur :roll: Volgens haar is papa veel leuker, veel geinteresseerder en mopper ik alleen maar. Dat valt echt wel mee, maar ik ben wel haar “main caretaker” en zie ik veel meer en derhalve corrigeer ik ook veel meer.
Ik merk wel dat echt grote meiden dingen met haar alleen doen, haar echt doet opbloeien…
Zo zijn we laatst met zijn tweetjes naar Bataviastad geweest, lekker gelunched en gewinkeld, op zulke momenten schakel ik mijn hele moedergedoe enigszins uit en ben ik meer vriendin… lekker gek doen en ook belachelijke outfits passen enzo…
En ze wil graag dingen leren waar ik haar enerzijds nog te jong voor vind, maar toch… dus op zondag gaan we samen een uur met de naaimachine aan de slag (doodeng met zo’n vingerdoorborende naald :shifty:) en ze mag wekelijks een stuk of wat kledingstukken helpen strijken.
Ook tuinieren vind ze leuk, dus ze heeft een eigen tuintje en we besteden tijd aan het bedenken van nieuwe recepten… zo had ze laatst bedacht dat ze wilde proberen iets met chocolade en anijshagel te doen, iets van een koekje ofzo… mennn wat smaakte dat slecht… maar ze had lol en zei heel droog… ewww. Nou mama… dat weet ik dan ook weer.
Ze heeft ook een abonnement gekregen op de “oh, zit dat zo” en komt dan regelmatig vertellen “mama, wist je dat zus of zo?” en ik weet echt niet alles :shifty: Dus als ik dat niet wist, dan is ze helemaal in de gloria en legt het mij graaaaag uit :thumbup:
Ik had haar graag nog een paar jaar echt kind laten zijn, maar ja… dat zit er dus gewoon niet zo in… :shifty:
haha, wist niet dat er 2 (bijna) dezelfde rondliepen in nederland
Anne heeft ook wel faalangst en legt haar lat erg hoog, maar niet zo erg als Niek. Anne kan het nu wat meer loslaten (op dit moment wat teveel ).
Als ik met Anne naar de bieb ga zoekt ze ook boeken uit waar ze iets over kan leren. Iets over spinnen, kleuren, camouflage, hoe wordt kauwgom gemaakt, nou je kan het zo gek niet bedenken of we hebben het al eens in huis gehad. Eigenlijk buiten Anne s tablet speelt ze nooit met speelgoed, ook nooit gedaan. Ze is altijd aan het verkennen, de wereld aan het bestuderen noem ik het maar en aan het tekenen, sommen maken dingen bedenken en aan mama de moeilijkste vragen aan het stellen. Als ik het antwoord niet weet zegt ze: kijk dan even op internet :wall: :lol:
Vragen over dood, leven, wat kan je allemaal wel en niet eten, waarom worden vogels niet ziek van besjes aan de struiken en is het voor ons niet goed, hoe komt het dat de wereld er plat uitziet maar is ie toch rond…nou noem maar op. Ze heeft het boek: wist je dat? helemaal uit en ondanks dat het vol met antwoorden staat weet ze er altijd nieuwe vragen op te bedenken. Laatst hebben we een oude microscoop van iemand gekregen en ze vind het dus super om (met hulp van mij, ik ben levensmiddelentechnoloog/microbioloog) dingen onder die microscoop te bekijken. Wasopvouwen, stofzuigen, dweilen, alles is leuk, maar dr barbies, playmobile etc wordt niet aangeraakt. Op de manege gaat ze de vloer vegen ipv ronddollen, op judo let ze zo goed op dat zoals ze er nu voor staat volgens de juf minstens 2 gradaties over kan slaan. Alles wat ze doet doet ze ipc voor 200%…totdat ze dus een klap in dr gezicht krijgt zoals op school.
Als er op school iets gedaan moet worden staat mevrouw vooraan. Afgelopen carnaval durfde nieumad van haar klas een optreden te doen, nou Anne wel hoor en toen durfde 4 andere meisjes het ooken zo was Anne de leider van het dansgroepje geworden.
Ze verteld anderen ook heel graag hoe alles moet, dus dat is nog opletten want als iemand de hand niet uitsteekt zal ze dat niet onder stoelen of banken schuiven :silenced:
Als ze bij iemand is spelen en de ouder gaat met huishoudelijk werk bezig zijn staat Anne vooraan om te helpen, ze vind het dan ook niet erg dat het kindje waar ze is iets anders doet dan zij…zij helpt de ouder wel mee :?
Ze probeert zelfs kinderen die 10 jaar ouder zijn uit te leggen hoe het leven werkt, dus tja, dat ze een kind van 6 is dat beeld ben je dan al vlug kwijt.
En hoevaak ik niet hoor: mama, snap je dan niet dat…
Tegen Anne moet je echt als volwassenen praten, anders gaat het helemaal mis en dat is weleens jammer voor haar denk ik dan…maar het is niet anders.
Mooie foto!
Ik zit tijdens het lezen alleen maar te knikken… te knikken en nog eens te knikken.
Noem het pre puberen, vroegrijp, nieuwetijdskind weet ik t. Je moet het er als ouder maar mee doen en ik lees vanuit jouw visie dezelfde valkuilen als waar wij ook steeds invallen… Het is gewoon best heel moeilijk steeds te denken… ze is 6 of 7 en toch… het fysieke beeld klopt gewoon niet met hoe je kind doet of praat. Dat is ook gewoon moeilijk.
Hier had Niek vandaag een “rotdag” zoals ze zelf zegt… Ze moesten estafette lezen en toen zij haar 1e boekje uit had, wel echt gelezen, maar ze vond het niet interessant en dan blijft het dus ook niet hangen, vroeg juf waar het over ging, dat kon ze maar heel globaal aangeven vanwege de desinteresse en daaruitgekomen leessnelheid (ze loopt 2 jaar voor in haar leestempo en neemt dus zelf een boek mee voor het vrij lezen in de klas, op verzoek van juf want die zei letterlijk haar geen boek op niveau te kunnen bieden) en omdat ze het dus niet goed genoeg kon vertellen naar jufs mening, moest ze het boek nog een keer lezen en dan geeft ze er de brui aan… haar humeur word meteen van het type 10 graden onder nul en ze reageert dat af op… yep… mij. Niks was goed vandaag. Ik was een stomme mama, het was stom dat ze haar boerenkool op moest eten, het was stom dat ik not amused was toen ze haar dure broek na 3 x dragen met knikkeren beide knieën van naad tot naad had opengescheurd (en dan zuchtend en steunend weigeren om speelkleren aan te doen na school want ze heeft geen zin om he-lu-maal naar boven te lopen en neeeeee, echt, komt goed, ze zal bedachtzaam buitenspelen) En toen kreeg ze de keus… boerenkool opeten en dan zoals altijd nog 20 minuten lekker dansen in de huiskamer, verhaaltje, praten, gezellig begeleid naar bed. Of niet opeten en dan meteen naar bed…
Ze liet het er op aan komen en lag dus om 18.15 al in bed, terwijl ze normaal dus het nieuws mag zien op donderdagavond.
Tuurlijk praten we dat uit, zo kwam ik erachter dat ze zich dus al de hele dag loopt op te winden over het estafettelees akkefietje… dat wist ik niet toen ze gewoon liep te sjagerijnen. Ze is uiteindelijk na een huilbui een kortstondige opsomming van mijn kant "dus het boek was stom, je ging er snel door, wilde het niet onthouden, kon het niet navertellen, maar had het wel echt echt echt gelezen en dus vond je juf stom omdat het natuurlijk rete oneerlijk is dat je het dan NOG een keer moet le-zunnn :roll: en dan kom je thuis en mag je niet eeennnsss… 4 croissantjes eten omdat mama dan weer zeurt dat vreters worden gemaakt en niet worden geboren en dat je na 2 croissantjes toch echt een ohzo gezonde volkoren boterham moet eten en dan kom je na de 2e keer school thuis, ga je knikkeren in je goede broek omdat je heussss zelluf wel weet hoever je kan gaan en je heusssss zelf je kleren wel heel houd om er dan toch, uiteraard geheel per ongeluk en onbewust 2 enorme scheuren in te krijgen en dan kom je terug en krijg je van die zeur moeder van je een preek over broeken die niet uit de muur groeien en geld kosten jaaa, zeg alsof JIJ dat alwijze Aniek niet alllannnggggg weet en dan moet als toppunt van de dag ook nog die ubervieze oneetbare smurrie genaamd boerenkool opeten, ja zeg… wie denkt die stomme moeder van jou wel dat ze is… tsssss… ze zou zich moeten schamen… Somt dat het een beetje op? ja, snap ik dat je dan een rotdag had…
En dan ligt ze dubbel van mijn zeer theatrale voorstelling van haar rotdag en is het… mama, je bent geen rotmama hooor… nouja… soms wel, dan denk ik dat wel… maar dan ben ik gewoon boos hoor…
Dat weet mama schatje en weet je wat… het staat in mijn contract… toen ik besloot mama te worden stond daar in het mama contract dat ik toch echt af en toe een rotmama moet zijn… weet je waar dat stond? onder het kopje “opvoeden”
Ach, ze is rustig gaan slapen, maar ow ow ow wat zit ze snel met haar frustraties in de knoop en owww wat is ze gewoon nog kind met alle pre puberale buien en gevoelens die opspelen.
Zulke gesprekken en alles benoemen helpt haar EN mij wel om het enorm te relativeren…En t blijft gewoon mijn kanjer hoor… :inlove:
Oooo, wat een mooie meid 
…zo kan Anne ook kijken…lekker diepzinnig en niemand doet mij wat :inlove:
Herkenbaar weer je verhaal en ik moet er nu oo wel wat om lachen…wat een mutsjes zijn het toch. Zoals jij dat theatrale doet ga ik ook eens proberen, wellicht dat dat hier ook wel werkt, ik ben benieuwd.
Na de ‘mei’ vakantie (die hier volledig in april valt), krijgt bijna elk kindje in Anne s klas een nieuwe plek. Daar zijn we erg blij mee, want nu moest ze al een aantal maanden als 2e juf optreden tegen een kindje met gedragsproblemen in de klas. Oke Anne vind dat erg leuk, kindje accepteerde het ook van Anne, maar toch. Nu mag iemand anders zich over hem ontfermen en daar ben ik blij mee. Ik ben erg benieuwd hoe ze gaat presteren in haar nieuwe groepje.
Blijkbaar kon ze gisteravond niet slapen en heeft ze even nog een boek uitgelezen :lol: …heerlijk
Nu ik zo jou verhalen lees ben ik al wat rustiger en probeer ik (nog) meer begrip voor haar te hebben en nog langer rustig te blijven maar wel veel uitleggen.
Vandaag nog naar school en dan vakantie, ik ben benieuwd…
Groetjes en hoop dat we nog vaker met elkaar kunnen ‘kletsen’ over onze meiden.
Wat heerlijk herkenbaar allemaal! Ik zit hier te lezen en mee te knikken met alles.
Hier dus ook zo’n meid… in heel veel zaken loopt ze voor qua ontwikkeling, ze kan zo goed argumenteren en houdt ook van volwassen gesprekken. Qua lengte is ze ook nog eens extreem groot voor haar leeftijd, dat in combinatie met haar gedrag maakt dat ik (en anderen ook) nog wel eens vergeet dat ze in heel veel dingen nog maar een klein meisje van 6 is. Waardoor mensen dus dingen van haar verwachten waar ze nog niet aan toe is.
Ook hier discussies over wat ze wel en niet mag. Laura wil heel graag alleen naar school fietsen (elke keer bij het oversteken zegt ze ook “zag je hoe goed ik heb uitgekeken, dit kan ik echt wel zelf�), ze wil ook graag alleen boodschappen doen (mag nog niet, maar ik zit erover te denken om het binnenkort een keertje te proberen), is gek op ‘volwassen’ klusjes (ze heeft pasgeleden de hele indoor speeltuin afgestofd toen we daar waren, ze vond het leuker om het personeel te helpen dan om zelf te spelen).
Laatst had ze als verrassing op een zaterdagochtend (ik sliep nog) een ontbijtje op bed voor me klaargemaakt, inclusief kopje thee, geroosterd brood en gebakken ei. Gelukkig is het goed gegaan (ik heb zelf het gas maar dichtgedraaid na afloop :shock: ), maar ik vind het doodeng, voor mijn gevoel is ze daar nog helemaal niet aan toe, terwijl ze zelf denkt dat ze het makkelijk kan.
Op school doet ze het bovengemiddeld goed, hoewel ze volgens mij nog veel beter kan dat wat ze nu presteert, omdat ze zich namelijk ook heel erg graag met alle andere kinderen bemoeit en die een beetje wil opvoeden. Wat ook weer tot conflicten leidt, want niet alle kinderen pikken dat natuurlijk. Makkelijke werkjes raffelt ze soms een beetje af (te saai?). Ik kan niet goed inschatten of ze misschien moeilijker werk zou moeten krijgen op school, of het daaraan kan liggen. Het is niet zo dat ze alles al perfect kan of zo, ze leert nog genoeg bij voor mijn gevoel, vooral met lezen heeft ze de afgelopen maanden enorme sprongen vooruit gemaakt.
Haar gedrag op school is niet geweldig. In de klas gaat het nog wel (op het randje – maar dat ligt niet alleen aan Laura, het is een drukke klas met wel meer pittige meiden in de groep, dus die reageren allemaal heftig op elkaar), maar ik kreeg klachten van de overblijfmoeder, dat ze tijdens het overblijven vervelend is tegen andere kinderen en een grote mond heeft tegen de overblijfmoeder. Heel vervelend natuurlijk en ik weet ook niet zo goed wat ik eraan moet doen, behalve haar erop aanspreken natuurlijk, wat we uiteraard gedaan hebben. Maar op het moment dat het fout gaat, ben je er niet zelf bij, dus dan kan ik ook niet ingrijpen.
Uit Laura’s verhalen kan ik niet zo goed opmaken wat er precies gebeurd is allemaal, ze is namelijk ook een verschrikkelijke drama-queen en maakt alles een paar graadjes erger dan het is. Zo zegt ze ook dat niemand met haar wil spelen op school en dat iedereen een hekel aan haar heeft. Maar als we ’s morgens het schoolplein oplopen, hoor ik van alle kanten “hoi Laura� en is ze altijd meteen met iemand aan het spelen of kletsen. Dus wat ik zie klopt niet altijd met wat ze zegt, vandaar dat ik ook mijn twijfels heb bij de dingen die ze vertelt en die ik niet zelf gezien heb.
Qua agenda sta ik een beetje in dubio. Soms denk ik dat ze te veel activiteiten heeft, maar aan de andere kant denk ik dat ze die extra uitdaging ook juist wel nodig heeft.
(los daarvan mag haar gewicht wel iets omlaag, dus extra beweging stimuleer ik graag)
Ze zit op maandag aan het eind van de middag op jazzdans, op woensdagavond na het eten heeft ze skeelertraining en op donderdagmiddag tennisles. Op zich blijft er echt nog wel genoeg tijd over om te spelen of zich te vervelen, bij te komen van school, etcetera. En juist die extra sporten vindt ze erg leuk, als het aan haar lag, had ze elke dag wat, ze wil namelijk ook nog op paardrijden, volleybal, atletiek, turnen en vioolles (en alle andere sporten die ze kan bedenken ). Dus ze geniet er wel van, maar het zijn toch een soort van verplichtingen natuurlijk, ik weet niet goed of het nou te veel is of niet.
Ze lijkt niet oververmoeid, heeft sowieso veel energie en gaat laat naar bed, heeft niet zoveel slaap nodig (altijd al, als peuter deed ze ook al nooit een middagslaapje).
En verder, dat pubergedrag, boos en onredelijk doen… ja, dat herken ik helaas ook.
Dus thuis is het wel eens minder gezellig… 
Ik heb niet altijd het geduld om positief te reageren, na een lange dag op het werk. Sommig gedrag kan ik nog wel negeren, maar sommmige dingen, daar moet ik toch echt wel wat van zeggen, dus dan is het de hele avond ‘doe dit niet, doe dat niet, hang je jas op, niet zo hard gillen, niet met je spullen gooien, …’ en voor we het weten is er dus weer een hele avond gemopperd. Terwijl ik natuurlijk liever gezellig met haar zit te kletsen of spelletjes te doen of zo. Wat gelukkig ook wel vaak gebeurt hoor.
Maar goed, heel lang verhaal, ik sluit me dus aan bij jullie ‘moeilijke-meiden-club’ en ik hoop van harte dat het een fase is die snel weer over gaat.
In elk geval heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben!
oh Meijs… ook moeilijk zeg…
Hoe dat zit met ervaren dat kinderen je niet zo mogen… nouja, er zit bij Aniek een meisje in de klas dat eh… erg aanwezig is. Als juf het ergens over heeft, maakt niet uit wat, dan is zij degene die erover meepraat en opschept. Ze wil atijd overal de antwoorden op geven en kan enorm over straat of het schoolplein bléren als ze een kind ziet dat ze dus kent.
Helaas is ze het mikpunt van pesterijen (er zijn er niet veel in Nieks klas, maar als er al gepest word, dan is het 9 van de 10 keer de klas tegen S :shifty:)
Zelf ziet ze echt niet dat de meeste kinderen haar opdringerig, irritant en druk vinden en een grote bemoeial en haantje de voorste. Maar niemand heeft echt iets met d’r. Een hekel is het dan niet, ze groeten haar gewoon “hoi S” is normaal… Maar ze word ook niet bij spel betrokken en gemeden. Ze is het kindje wat niet gekozen word voor feestjes.
Ik heb Aniek een keer aangestuurd om haar wel uit te nodigen en heb toen als ouder dus ook ervaren wat mijn dochter dan bedoelde. S. pastte de regels aan van spellen waar we bij stonden. Zo werd ze heel boos omdat iemand volgens haar voordrong om vervolgens ineens te roepen dat iedereen 2x achter elkaar mocht toen ze zelf aan de beurt was omdat ze niet weer wilde achteraan sluiten. En nog meer van zulke “ik kan niet tegen mijn verlies en vind het moeilijk om de aandacht te delen met 7 andere meisjes, dus ik roep steeds van alles aan andere regels naargelang het mij uitkomt” Het was dus wel reden om haar daarna niet meer te vragen.
Maar Aniek zal niet zeggen dat ze een hekel heeft aan S, meer dat ze haar een druk en irritant aanwezig en bemoeierig meisje vind… S. gunt andere kinderen hun spotlight niet zeg maar.
Dus de waarheid zal in het midden liggen. Het lijkt me heel moeilijk om te weten dat je dochter zo bijdehand is dat het veel naar zich toe trekt, maar anderzijds… we zijn allemaal verschillend. Ook voor meisjes die net even anders zijn dan anders… moet ruimte zijn lijkt me.
Niek is in de ogen van haar klasgenoten vooral lief en gevoelig. Ze bemoeit zich graag met anderen zolang die anderen dat toelaten. Ze weet veel, dus ze word ook veel om hulp gevraagd. Maar als ze te kennen geven dat ze dat niet moet doen, voelt ze zich direct op haar nummer gezet en verdrietig en dan kan ze zich daar zo druk om maken dat ze er haar hele dag door laat verpesten…
Dus Niek zou wel wat meer van Laura’s pit mogen hebben. hahahaha.
Hier merken we trouwens wel dat ze met de pet gooit naar dingen die ze allang kent of goed kan naar haar maatstaven en interesses… Zo kan ze heeeeel mooi tekenen, maar mag ze op school zelden echt tekenen wat ze graag wil, meestal zijn het projectopdrachten en als ze het onderwerp leuk vind, tekent ze prachtig. Vind ze het saai of niet leuk, dan tekent ze als een kleuter van 3…
Dat doet ze ook met haar werk. Lezen en schrijven vind ze erg leuk, dus daar doet ze erg haar best voor. Rekenen vind ze wel leuk, maar de meeste sommen kent ze al, evenals de tafels 1 tm 10 en dus vind ze de herhaling stom en vervelend en gooit ze er dus met de pet naar… met zo’n pre puberale zucht die aangeeft… duh… waar zou ik moeite voor doen, kent t al… snappen ze dat dan niet :roll:
We blijven haar maar steeds uitleggen dat oefening kunst maakt en dat een tafel kennen, niet betekent dat je hem al geautomatiseerd kent en er ook mee kan rekenen…
En we zijn dus ook zeurouders op school die er bovenop zitten en ook aangeven wat wij thuis van haar zien. Dus als de conclusie van juf niet klopt, dan zeggen we daar ook wat van.
Zo zou ik ook echt aan juf vragen als ze keer op keer het werk van mijn kind uitgumt of ze wel beseft hoe ontzettend frustrerend dat kan zijn voor een kind dat zich onjuist bejegent voelt omdat het slordig werken niet te wijten is aan onkunde maar aan desinteresse… dat ik dan zou twijfelen aan de omgangskundigheid van de juf en het vermogen elk kind enthousiast te krijgen. Niek gooit naar alles met de pet waarvoor ze niet enthousiast gemaakt kan worden…Dan word ze blasé… :roll: zo dus…
Oh heel herkenbaar staan ook dingen tussen dat ik denk hm maar eens uitproberen of dat voor Luna ook werkt :thumbup:
misschien dat wij haar ongemerkt toch iets kleiner houden dan de bedoeling is…
van de week was ze boos op mij
zegt ze mag ik bij oma wonen?
ik waarom wil je dat dan?
Oma is niet zo streng als jou
:shifty: ik sja maar oma brengt jou na 1 hooguit 2 dagen weer thuis dus heeft er verder geen last van als ze jou je gang laat gaan
begreep ze gelukkig wel :thumbup:
Ademloos het hele topic doorgelezen, en ik heb het al eerder opgemerkt hier tegen Cell, die dochters van ons lijken uit hetzelfde hout gesneden.
Fijn om jullie ervaringen hier te lezen.
Cell, als ik jouw beschrijving van S. zo lees, dan herken ik daar ook wel wat van bij Laura… niet alles gelukkig
Maar ik kan me zo voorstellen dat zij in de ogen van anderen een soort S. is.
Zij is wel wat te dominant en bemoeizuchtig, wil graag de baas spelen en bepalen welke spelletjes er gedaan worden. Ze kan ook verschrikkelijk boos worden als andere kinderen zich niet aan de regels/afspraken houden. Maar ze is dan weer niet zo dat ze de regels in haar eigen voordeel aanpast. Ze bedoelt het volgens mij altijd wel goed en probeert echt om iedereen te helpen en rekening te houden met anderen. Ze heeft ook een heel groot rechtvaardigheidsgevoel. Maar ze uit dat niet altijd op de goede manier – meer in de zin van “ik weet wel wat goed voor jou is�. En dat komt niet zo sympathiek over natuurlijk.
Als zoiets hier thuis gebeurt (als er vriendjes/vriendinnetje komen spelen), dan zeg ik er wel wat van of spreek haar er later op aan, geef voorbeelden van hoe ze iets op een andere manier kan zeggen of vragen. Maar je bent als moeder natuurlijk niet overal bij, dus het blijft moeilijk om me nou echt een beeld te vormen van hoe ze zich in de klas gedraagt en hoe ze met andere kinderen omgaat op school.
Of ze echt gepest wordt… :think: volgens mij niet. Wel zijn er twee meiden in haar klas die niet zo aardig zijn tegen haar en echt kattig doen en Laura heeft er nogal moeite mee om dat te negeren. Dus ze zoekt die twee steeds weer op, terwijl duidelijk de klik van hun kant er niet is, tja, dat is ook een beetje om problemen vragen natuurlijk. Dat zie ik dan ook als een stukje sociale ontwikkeling wat nog moet komen, niet iedereen hoeft haar aardig te vinden natuurlijk en zij hoeft ook niet iedereen aardig te vinden, daar moet ze mee leren omgaan.
Maar verder heeft ze wel - voor zover ik dat kan beoordelen - genoeg aansluiting, ze heeft ook regelmatig speelafspraakjes en ze gaat met plezier naar school toe elke dag (gelukkig!).
Nou ja, voor nu is het nog even doormodderen met het pre-puberale gedrag. Zou het het nog wel overgaan, of rolt ze dan ineens door naar de puberteit? Dat wordt nog wat! :roll:
eh… ga maar uit van doorrollen… wellicht met een kleine adempauze :mrgreen:
Pre puberteit is ook voor ouders he… zodat ze zich alvast schrap kunnen gaan zetten voor het echte werk! :lol: Oh… lol… zin in ook :shifty: :liar:
Ik vond het echt heel moeilijk in het begin om te accepteren dat het NU al zover was… zat echt met 9 a 10 jaar in mijn hoofd. Maar ja, niet elk kind is hetzelfde natuurlijk.
En dat opzoeken herken ik dus ook… S. kan in de klas echt heel erg gefixeerd naar Aniek kijken en haar gadeslaan en ze probeert vaak om Nieks aandacht te vangen. Niek vind dat meestal niet zo heel erg, maar als het te lang aanhoud, komt ze meestal erg geirriteerd en bitcherig uit de hoek… Nou hebben we vaak gesprekken met Niek over pesten, dat ik niet moet merken dat ze pest omdat dit echt zo ontzettend schadelijk is voor andere kinderen. Dus zover ik nu kan beoordelen, naar wat anderen zien en vertellen, blijft het bij een kattige opmerking zo nu en dan…
Maar goed, vind ook deze ontwikkelingen, het zelfstandig worden, inmiddels een mooie fase, we moeten er alleen als ouders wat sneller aan dan andere ouders wellicht. Ik herken het namelijk echt niet van ALLE 7 jarige meisjes hoor. Sommige zijn echt nog lekker naief en speels. Dat is er bij Niek gewoon al af.
Het begon bij Niek ook rond de 6 jaar en 7 a 8 maanden… ze is nu 7 jaar en 7 maanden… dus we zitten er al een jaar in natuurlijk… heb er echt wel mijn weg in moeten zoeken… :shifty: