Sinds een aantal weken wil zoonlief absoluut niet meer naar de gastouder toe. Elke ochtend is zijn eerste zin: “Ik hoef niet naar K. toe he?”. Nou, dat moet dus soms wel, en dat is huilenhuilenhuilen vanaf het moment dat hij weet dat we gaan totdat ik weer uit zn gezichtsveld verdwijn. Zo’n contrast met het afgelopen jaar, waarin hij erheen huppelde alsof het niets was. Daarnaast plast hij sinds een week of drie 's nachts in zijn bed, en is hij overdag niet bepaalde meegaande makkelijke peuter die hij normaal altijd is. Grote mond, slaan, etc.
Dat zo’n leuk kind vanuit het niets ineens zulk gedrag vertoont vind ik raar, want het past nÃet bij hem. Nu weet ik niet of het samen hangt met de gastouder, maar ik weet ook niet of dat nÃet zo is. Volgens haar is hij daar altijd zoals we hem kennen.
Alles bij elkaar heb ik het gevoel dat er Ãets onder zit, dat hij niet lekker in zijn vel zit, maar hoe kom ik daar achter? Wat moet ik hiermee?
ik zeg: december.
Als het over drie weken nog zo is, zou ik eens verder gaan kijken. Maar ik ken dit erg van december. Ik heb een zoon die bv noooit huilt, echt nooit. Nou, ik heb de afgelopen weken wat huilbuien gezien…
Tjah, is er misschien een nieuw kindje daar bij gekomen? Heeft hij iets meegemaakt of gezien wat voor hem indruk heeft gemaakt?
Wat zegt hij op de vraag waarom hij er niet meer heen wil?
of idd december-moe…
Zoveel indrukken, zwarte piet is op die leeftijd ook eng. ( vonden die van mij iig doodeng)
@samara wrote:
Tjah, is er misschien een nieuw kindje daar bij gekomen? Heeft hij iets meegemaakt of gezien wat voor hem indruk heeft gemaakt?
Wat zegt hij op de vraag waarom hij er niet meer heen wil?
Nee, geen nieuw kindje, er is daar niets veranderd. Geen idee of er iets is gebeurd dat indruk heeft gemaakt, niet dat ik weet. Hij komt niet verder dan: “Ik wil gewoon bij jou blijven…”
@fiep klophout wrote:
ik zeg: december.
Als het over drie weken nog zo is, zou ik eens verder gaan kijken. Maar ik ken dit erg van december. Ik heb een zoon die bv noooit huilt, echt nooit. Nou, ik heb de afgelopen weken wat huilbuien gezien…
Ja, wellicht is dat het. Ik moet zeggen dat ik altijd heel bewust met prikkels omga, juist in december, dus Sinterklaas hebben we 1 keer gevierd (dus niet én bij opa/oma én thuis én op t werk én naar de aankomst van de Sint etc) en daar was hij niet zo van onder de indruk. Of hij deed stoer, dat kan natuurlijk ook.
Maar goed, ik vind december zelf ook stom, dus het kan best.
"Ik wil gewoon bij jou blijven.."
Ik denk (mijn idee) dat je hiermee zelf al het antwoord geeft...
Meen me van de mijne te herinneren dat ondanks dat hij al enkele maanden probleemloos naar het KDV ging (1 dag per week), dat hij wel degelijk periodes heeft gehad,waarin het afscheid zomaar ineens heeeeel zwaar werd..
Het zou me gezien de leeftijd van jouw J. niet eens verbazen....misschien last van een ontwikkelingssprong,waardoor hij zich even minder veilig voelt, niet lekker voelt,etc.
Als hij daar verder (nadat jij weg bent) wel lekker in zijn vel zit,dan zou het een goede verklaring zijn...
Opstandig gedrag e.d. zou wat dat betreft evengoed puur een leeftijdskwestie kunnen zijn....
Gingen met Eli (die is enkele maandjes ouder dan J.) ook door hele typische fases heen de laatste tijd,waaronder onverklaarbaar onmogelijk gedrag....en ineens was het weg..
Tussen 2 en 3 gebeurt er een hoop in dat koppie...kunnen ze niet allemaal bijbenen of emotioneel goed uiten..laat staan onder woorden brengen. Hier waren dat hele herkenbare zaken van Eli,omdat Jo die fases erg duidelijk en extreem doorleefde...daarna zag je de rust ook terugkeren en een merkbare verandering in het kind.
Sterkte! Kan me voorstellen dat het stress oplevert..voor jou..
@D. wrote:
@fiep klophout wrote:ik zeg: december.
Als het over drie weken nog zo is, zou ik eens verder gaan kijken. Maar ik ken dit erg van december. Ik heb een zoon die bv noooit huilt, echt nooit. Nou, ik heb de afgelopen weken wat huilbuien gezien…
Ja, wellicht is dat het. Ik moet zeggen dat ik altijd heel bewust met prikkels omga, juist in december, dus Sinterklaas hebben we 1 keer gevierd (dus niet én bij opa/oma én thuis én op t werk én naar de aankomst van de Sint etc) en daar was hij niet zo van onder de indruk. Of hij deed stoer, dat kan natuurlijk ook.
Maar goed, ik vind december zelf ook stom, dus het kan best.
Dat maakt in principe niets uit…
Wij vieren het ook heel klein en houden het heel rustig…ook kerst,maar toch worden ze er overal mee geconfronteerd. Al is het maar bij de gastouder of op een KDV bijvoorbeeld.
TV, winkels, op visite…overal is het Sint en/of kerst…
1 van die fases waar ik het bij Eli over had was juist vlak voor de Sint. Leverde hem met schaamrood op de kaken af op de PSZ,omdat hij echt onmogelijk gedrag vertoonde…kleine kids zomaar omduwen,veel schreeuwen en gillen tegen (vooral kleinere) kids…genant gewoon. Terwijl hij ALTIJD lacht. Juf op de PSZ zei dat ze elk jaar een paar kids in monsters ziet veranderen…na 5 december komen ze allemaal weer terug. Ze had gelijk. Kerst hebben ze geen verwachtingspatroon bij,dus dat levert geen stress op.
Had die ervaring bij Jo juist helemaal niet.
Ik denk ook december… en/of hij voelt toch ook spanningen van jou. Jij hebt het de afgelopen tijd ook niet even makkelijk gehad toch? :-*
Ik zeg: Leeftijd in combinatie met de tijd van het jaar. C.hiara doet/deed nl precies hetzelfde. Het is gelukkig al minder aan het worden.
Ik zeg, je gevoel volgen. Wat denk je zelf?
Is het alleen bij gastouder of ook bij andere? Zoals opa & oma(s)
December-moe…kán.
Maar weer bedplassen zou voor mij een reden zijn om toch, net als jij, op scherp te staan.
Hoe is het nu met hem? L. heeft nu dezelfde soort acties (behalve het bedplassen want hij draagt 's nachts nog een luier)… maar die eet dus nu ook niet (meer) voordat hij naar de creche moet. Hij raakt het broodje niet eens aan terwijl hij de rest vd week 2 broodjes als ontbijt eet…
@Affie wrote:
Hoe is het nu met hem? L. heeft nu dezelfde soort acties (behalve het bedplassen want hij draagt 's nachts nog een luier)… maar die eet dus nu ook niet (meer) voordat hij naar de creche moet. Hij raakt het broodje niet eens aan terwijl hij de rest vd week 2 broodjes als ontbijt eet…
Hier gaat het goed! Inmiddels denk ik dat het een soort van ‘sprong’ was (geen idee of ze officieel nog bestaan bij drie jaar), hij heeft duidelijk een mentale groeispurt gehad. Begrijpt meer, praat beter, legt plotseling ingewikkelde verbanden… ik denk dat hij het moeilijk had omdat er even veel gebeurde in zijn hoofd. Wellicht in combinatie met december idd.
Die “sprong” herken ik onwijs! Alleen hebben we die hier een tijdje terug al gehad…
Het lijkt hier toch echt stress. Was vandaag bij de huisarts met hem (voor iets anders) maar kaartte zijn veranderde gedrag ook aan en volgens hem waren het toch wel stress-achtige symptomen. Moet het goed in de gaten houden nu… 
Ik haal deze even omhoog, want het lijkt toch weer ‘mis’ te zijn hier. Qua gedrag gaat het (redelijk) goed, maar hij geeft toch flink wat signalen af die doen vermoeden dat hij niet lekker in zijn vel zit. Het lijkt samen te hangen met de oppas, vanmorgen een gesprek met haar gehad maar zij ontkracht de dingen die hij uit. (Zo vertelt hij dat hij ‘straf’ krijgt zonder reden, dat ze lelijke dingen tegen hem zegt, het is weer huilenhuilenhuilen als hij er naartoe moet en als hij daar is wil hij niet eten, plastie vaak in zijn broek, en wil hij hele dagen slapen - dat laatste doet hij thuis al een jaar niet meer.) En ik weet wéér niet goed wat ik hiermee moet.
Ik word vandaag of morgen terug gebeld door de wijkvpk, ik wil het er toch even met een ‘pro’ over hebben. Maar het zit me helemaal niet lekker, alles bij elkaar. :?
aah bah d. wat balen dat het zo niet goed voelt… :hug:
heeft de wijkverpleegkundige nog terug gebeld, en heeft je dat een nieuw inzicht gegeven of op een andere manier beetje verder geholpen?
‘geloof’ je hem als hij zegt welke nare dingen de gastouder doet, zoals nare dingen tegen hem zeggen en zo? Kun je je voorstellen dat het echt zo is?
n kreeg ooit een nieuwe gastouder, en die kwam ook opeens met verhalen over dat ze hem kneep en zo. Ik kon me daar dus eigenlijk weinig bij voorstellen, had meer het idee dat dat voor hem een manier was om zich af te zetten tegen haar of zo. Zeker doen de GO zelf mij heel verdrietig had opgebeld dat hij ook tegen haar had gezegd dat hij haar niet aardig vond omdat ze hem kneep.
Ik vraag het even omdat ik niet weet of je issue is dat hij eventueel een nare go heeft, of waarom hij zulke dingen zegt?
(tussen n en de go is het overigens helemaal goed gekomen, volgens mij duurde die fase hier een week of 3).
Wijkvpk heeft niet meer terug gebeld nee, dus dat was weinig steunend.
Ik geloof niet letterlijk wat hij vertelt, nee. Als hij zegt dat zij hem ‘stom’ noemt, dan weet ik dat zij dat niet doet - daar vertrouw ik haar wel in - maar op het moment dat hij zulke dingen met mij deelt is hij oprecht verdrietig, het is niet zomaar een verhaal, hij zit daar echt mee, dat is heel duidelijk. Dus ik vermoed dat er in hun communicatie dingen niet helemaal lekker lopen, waardoor zij zich van geen kwaad bewust is, en hij heel verdrietig van haar wordt.
Hij vertelde ook laatst dat hij straf kreeg en toen ik terloops later eens vroeg wat ze de rest van de dag hadden gedaan daar, zei hij: Weet ik niet, ze bleef heel de dag boos op mij. Dat is niet zo, maar nadat hij straf kreeg hebben ze het ook niet meer goed gemaakt, of uitgepraat (dat vertelde zij ook) dus in zijn hoofd blijft dan de boosheid bestaan. Ik geloof dat ik toch echt een gevoelig jongetje heb, en dat hij iets meer nodig heeft dan hij krijgt daar. Zulke situaties komen ook voornamelijk voor op de drukke dagen, als alle kindjes (4 in totaal) er zijn. Dan is het te druk en raakt hij wat ondergesneeuwd.
Alles bij elkaar ben ik bang dat ik toch moet concluderen dat hij niet (meer) op zijn plek zit daar. Dat wordt dus een goed gesprek met de oppas om te kijken of we iets kunnen veranderen in deze situatie…
En inmiddels raak ik er ook steeds meer van overtuigd dat hij het daar niet fijn vindt omdat hij zich verveelt, niet wordt uitgedaagd. Het andere jongetje van 3 bij de go vermaakt zich met een bak speelgoed, prima. Maar J. wil de letters van het alfabet leren, weten waar de maan is als de zon er is, hoe het kan dat mensen doodgaan, allemaal gezonde leergierigheid van een peuter, maar ik vermoed dat zij daar niet helemaal handig op inspringt.
Zou ook verklaren waarom hij daar hele middagen slaapt (en ergens anders nooit, al een jaar niet meer…), je moet toch wat als je geen aansluiting vindt.