ik werk op een kdv en mijn adjunct is van mening dat een kind niet terekt naar 1 leidster maar dat wij dat zelf veroorzaken door het enne kind meer aandacht te geven dan de andere
ik ben van mening dat kinderen voorkeur hebben en zich aan een bepaald aantal mensen kunnen hechten …
ik weet dat het tot 2 jaar 3-4 personen zijn masar na 2 jaar weet ik het niet
dus mijn vraag is kan iemand mijn links door geven over hechting met verzorging van af 2 tot 4 jaar …
deze discussie is hoog opgelopen en ik zal er verder niet over uitwijden maar als ik mijn mening wil onderbouwen moet ik wel documentatie hebben die hier over gaat anders krijg ik gewoon weg te horen…dat is jouw mening …
nou er wordt hier vaak over hechting gesproken dus als je een goeie site weet ik hou me aan bevolen …
Ik heb een tijdje pedagogiek gestudeerd en ik heb de pabo gedaan, en daar dus ook veel les gehad over hechtingsrelaties. Ik heb wel wat literatuur erover, maar ik weet zo geen websites.
Als je er interesse in hebt dat ik het één en ander voor je opzoek (kan het niet met zekerheid zeggen dat er precies instaat wat jij zoekt hoor), wil ik dat wel voor je doen. Stuur me dan even een pb-tje!
Groetjes Tamara
Ik ken wel de Groeiwijzer (licht antroposofisch boekje)… Dat is er in twee varianten, 0-1 jaar, en 1 jaar tot ?? jaar… Staat daar niks in…??
Hier staat wel een en ander wat misschien je verhaal helpt onderbouwen je moet soms even iets verder naar beneden kijken, maar misschien is het wat?
http://www.sko-oegstgeest.nl/pedagogischbeleid.htm
http://www.deknoop.org/documenten/folder_deknoop.pdf
Groetjes :-*
(op google vind je vanalles meer)
@f’lien thanks ik heb al gegoogled maar uitiendelijk kn ik weinig vinden met name dat de hechting in een vroeg stadium is van 0-1 verder wordt er weinig over gesproken behalve als er storingen zijn …
maar ik zoek verder
en complimenten voor jullie keurige website daat kunnen ze hier nog een puntje aan zuigen …
lijkt mij en ik heb het gemerkt bij allebei mijn meiden, dat na het eerste jaar,tweede jaar ze zich aan meer mensen gaan hechten, de kring wordt breder, en ze hebben duidelijk voorkeur die vind ik wel aardig en die niet zo…
Ik voel me altijd een beetje een nep-pedagoog omdat ik hbo heb gedaan maar ik zal toch een poging doen 
Jonge kinderen (tot 2,3 jaar) hebben heel veel behoefte aan lichamelijke nabijheid; het “schoten”, opgetild worden, knuffelen etc. Wanneer kinderen van die leeftijd gaan praten, merk je dat het veel belangrijker is dat er een echte band is. Dat wil niet zeggen dat het bijna jongere kinderen minder belangrijk is, maar een kind kan dan om hulp bij je vragen omdat hij weet dat jij te vertrouwen bent. Hij kan gekke grapjes maken omdat hij weet dat jij snapt dat het een gek grapje is.
Wanneer een kind 3 jaar is, is hij al in staat (en dat is best knap) om rekening te houden met anderen. Hij heeft een “hechtingspersoon” uitgekozen en kan zich gaan verplaatsen in die persoon. Dat merk je als ouders vooral doordat ze gaan onderhandelen. Waren kinderen eerst driftig omdat ze weinig verbale uitdrukkingsmogelijkheden hadden, nu hebben ze de kans om dingen uit te gaan leggen.
Na het tweede levensjaar komen er meer hechtingspersonen “opdraven”. Een peuter kan zich helemaal hechten aan de peuterspeelzaalleidster. Er ontstaan vriendjes, die gemist worden tijdens vakanties.
Kinderen leren vanaf deze periode simpelweg om vertrouwen in mensen te krijgen, en dat kunnen best veel mensen zijn. Hechting moet je dan ook niet zo zwaar zien, in deze leeftijdsperiode is het woord vertrouwen het sleutelwoord. Vertrouwen in de leidsters van het kdv, psz, peuterzwemjuf, oppas, vriendjes etc.
Hoe meer vertrouwen een peuter in mensen krijgt, hoe makkelijker hij in staat zal zijn om relaties aan te blijven gaan. Zijn net mensen die peutertjes
Dus ergens ben ik het wel eens met de adjunct, op het moment dat jullie als leidster dat vertrouwen aan kinderen geven, zal het kind in staat zijn om jullie te vertrouwen, en zullen kinderen zich hechten aan meerdere leidsters en is het ook niet erg als kinderen steeds met verschillende leidsters te maken krijgen.
Als er maar enige continuïteit in zit dat het wel steeds “dezelfde verschillende” zijn. Snap je? Of zie je nu helemaal door de bomen het bos niet meer?
zwaar gediplomeerd pedagoog aan het woord hier, die het helemaal eens is met Lydia :mrgreen:
Er zijn vier fasen te onderscheiden in het hechtingsproces.
0-2 maanden: pre-hechtingsfase
2-7 maanden: beginnende gechtheid. Het kind leert onderscheid maken tussen bekenden en onbekenden en krijgt een voorkeur voor een bepaalde hechtingsfiguur (1 of 2, geen hele groep)
Vanaf 7 maanden: daadwerkelijke gehechtheid: het kind raakt gehecht aan mensen met wie ze vaak contact hebben, zoals ouders, maar ook grootouders, oppas en leidsters op het KDV. Ze zoeken deze mensen op en missen hen als ze vertrekken.
Vanaf 2 jaar: ‘goal-corrected partnership’. Het kind gaat nu begrijpen dat de ander ook emoties en gedachten heeft en maakt gebruik van deze kennis. Er is dus steeds meer sprake van een wederkerige relatie.
Als bronnen kun je opgeven:
Keenan, T. (2002) An Introduction to Child Development. London: Sage Publications.
of het beroemdere werk van Ainsworth:
Ainsworth, M.D. (1978). Patterns of Attachment. Hillsdale: Erlbaum.
Jullie vraag is echter niet alleen aan hoeveel mensen een kind zich hecht, maar ook waarom nu juist aan die persoon, nietwaar? Komt dat door de aandacht die ze krijgen, of doordat ze zelf de voorkeur geven aan een specifiek iemand? Dat komt door beide. Een kind geeft zelf een voorkeur aan een specifiek persoon, maar die voorkeur komt iet zomaar uit de lucht vallen. Dat heeft te maken enerzijds met de match tussen persoonlijkheden en anderzijds met de geschiedenis die een kind heeft met die persoon. Deze twee bevestigen elkaar. Het kind vind jou aardig en zoekt jou dus op, bijvoorbeeld als ze valt. Jij troost haar en bevestigt zo dat je er bent voor haar, waardoor haar voorkeur sterker wordt. Deze wisselwerking wordt doorgaans door beiden als heel prettig ervaren, dus ik zie niet wat erop tegen zou kunnen zijn (behalve als de voorkeur zo sterk is dat het kind geen genoegen meer neemt met andere leidsters). Als zwaar gediplomeerd pedagoog, lijkt het me juist voordelig voor een kind om een gezonde gehechtheidsrelatie te ontwikkelen met een zwaar gediplomeerde leidster 
Hoop dat je iets kunt met deze literatuur, anders PB me maar voor een kopietje.
groet, Lena.
hallo lena en lydia
bedankt voor jullie snelle reactie …
ik heb onder tussen het een en ander gevonden en daar kan ik heel goed mij uit de voeten …
we hebben nou eenmaal een moeilijke adjunct die slecht kan luisteren en dan moet je echt goed geinformeerd zijn en doordrongen zijn met kennis anders sta je niet sterk en dramt ze haar eigen mening door …jammer genoeg …
thanks
jammer, hoop dat je haar kunt overtuigen :thumbup: