Zeg eens eerlijk meiden. Hebben jullie er nog vertrouwen in? Allemaal hebben we hier ons eigen verhaal en we proberen elkaar op te beuren en zeggen steeds tegen elkaar dat we hoop moeten houden, dat het goed gaat komen…
Dat is natuurlijk ook belangrijk en we moeten elkaar blijven steunen maar eerlijk gezegd begin ik steeds vaker te twijfelen of het echt wel goed gaat komen.
Wie zegt dat het geen ‘teken’ is dat het zo moet gaan?
Natuurlijk probeer ik me te richten op andere dingen en dat lukt ook wel maar toch voelt het alsof ik de tijd door probeer te komen op een zo’n prettige manier tot ik zwanger ben en blijf en er eindelijk een kindje zal zijn, we een gezinnetje zullen zijn… het dan pas gaat beginnen allemaal ofzo. Herkenbaar?
Maar waarom zouden wij niet een stel zijn bij wie het niet gaat lukken? Helaas weten we dat ook dat zo kan zijn.
Moet ik hoop blijven houden, is dit terecht. We zullen het niet weten, en misschien wil ik het ook wel weer niet weten.
Zo zit ik soms wel eens te denken. Het levert niet zoveel op maar toch.
Waarom moet het leven soms zo moeilijk zijn en zo onzeker allemaal? Waarom komt er geen signaaltje die me verteld wat ik moet doen of juist niet moet doen? Waarom blijft dit forum me zo trekken? Waarom zwijmel ik toch steeds weer over wat er allemaal zou kunnen zijn en hoe dit dan zou zijn?
Waarschijnlijk omdat ik toch gewoon een mens ben, met dromen en idealen zoals velen met mij.
Het lijkt haast wel een colum inmiddels maar ik ben benieuwd naar jullie ervaringen/gedachten etc.
Liefs
Ineke
Tja wat kan ik zeggen.
Hoop… :think: Een heerlijk gevoel, het ontkennen dat het misschien nooit zal komen. Ook een slopend gevoel: Waarom mogen wij nog niet van dit geluk genieten?
Gek genoeg ben ik ervan overtuigd dat ik ooit zwanger zal worden en mama mag worden. Waarom ik dat gevoel heb, weet ik niet.
Het is wel een prettig gevoel, het geeft iedere keer weer de kracht om het opnieuw te proberen.
Ik probeer niet te ver vooruit te kijken. Ik durf niet vooruit te kijken, bang om mezelf te raken.
Bang om misschien onder ogen te moeten zien dat het ergens ophoudt…
Nee, daar wil ik nog even niet aan denken.
Begin van dit jaar even op dat punt gestaan, toen we niet verder mochten voor een 3de IVF. Dat was zo’n gruwelijke klap in ons gezicht :?
Nee, daar wil ik even niet aan denken 
Positief denken gaat ons geluk brengen, dat voel ik, dat MOET 
Duidelijk verhaal, maar ja 2008 gaat weer nieuwe hoop brengen! Ik ben dan welliswaar al moeder maar nog steeds geen mama. En ooit komt dat, op welke manier weet ik alleen nog niet. De verzekeringen doen steeds moeilijker lijkt het wel, eerst poging 1 niet betalen, toen weer wel, maar 3 pogingen vergoed etc. Hopelijk komt daar ooit ook een ommekeer in want 6 is toch statistisch pas het ‘eindpunt’ en aangezien ze zeker bij verzekeringen van de cijfertjes zijn zou ze dat toch iets moeten zeggen. Waarschijnlijk gaan helaas nu nog de cijfertjes van het geld voor. Alsof de psychische hulp niets kost… :wall:
Dus tja het welbekende, gevreesde ‘gat’ na de behandelingen, dat schuif ik ook voor me uit. Ik houd me liever vast aan de wetenschap dat ik al 3 keer zwanger ben geweest en zelfs 1 helemaal voldragen. Blijf proberen de lichtpuntjes en het positieve te zien. Pas als ik uit meerdere (professionele) monden te horen heb gekregen dat het niet meer kan, dat niets werkt, dat het eindstation is bereikt, pas dan ga ik dat gat in en kijk ik ‘over’ dat gat heen. :oops:
Ja, ik heb de hoop ook nog wel hoor en wanneer ik realistisch kijk hoe het allemaal gegaan is dan ziet dat er ook nog wel hoopvol uit maar soms vraag ik me gewoon af…stel dat het niet gaat lukken en we zoveel jaren hier mee bezig zijn geweest. Maar ja, dat is altijd achteraf.
Baal er nu nog wel eens van dat ik niet meer van mijn onbezorgde lagere schooltijd heb genoten…toen wilde ik alleen maar ‘groot’, zijn en zelf bepalen hoe laat ik naar bed zou gaan. :lol: :lol:
En positief denken doe ik over het algemeen ook wel hoor, maar wil ook niet ‘te’, positief denken. Ach, mijn perfectionistische aard kan er gewoon niet tegen dat het hier geen grip op heeft!
qua verzekeringen, neem aan dat je alles al bent nagegaan rhi, maar mijn vriendin gaat over naar Unive daar vergoeden ze poging 4 en 5 vanuit een aanvullend pakket en ze doen daar niet moeilijk over de aanmelding…
Ik heb zeker hoop voor 2008! Ik heb echt het gevoel dat 2008 ons jaar gaat worden.
Natuurlijk na een mislukte poging denk ik ook “waarom wij” en “waarom gaat het bij al die andere mensen zo makkelijk”, maar blijkbaar is dit iets waar we doorheen moeten. Zo zie ik het maar. Het heeft geen nut van het nagatiefste uit te gaan, want als je dat doet, kan je stoppen met de behandelingen.
Mijn reumatoloog zei pas dat 2008 voor ons het jaar van de beslissingen gaat worden. Dat klopt wel ja, maar ik ga er echt vanuit dat het voor ons de positieve kant op gaat… naar de positieve test natuurlijk!
Ineke gelukkig zit ik (denk ik sjucht) qua verzekering ook goed hoor. Niet Unive maar ONVZ alleen is daar dus nu wel een medische keuring. Hadden wij indertijd gelukkig niet aangezien we via collectief erin konden komen. Maar het hakt er wel in iedere maand pffff. Als ik alles optel hadden we er al bijna 2 zelf kunnen sparen want tot nu toe nog geen gebruik van de aanvullende hoeven maken. Maar vooruit daarom is het ook een verzekering.
Het is zeker lastig. Nu kan ik hier bv zo ong mijn poging bijna zelf uitstippelen, weet ik ong wat wanneer komt en hoe alles in zijn werk gaat. Daarom vind ik ook de laatste twee weken het zwaarste. Al dat wachten, geen luikje in de buik. Dus rond die tijd geeft ik elke keer maar toe aan mijn testdrang. Puur om zo het gevoel te krijgen dat ik toch ietsje grip heb op de situatie. :oops:
En hoe kun je TE positief denken? Bang dat het gat ooit misschien dan nog dieper lijkt? Ik heb altijd gezegt dat als ik geen hoop meer heb ik dan direct stop met de behandelingen. Makkelijk gezegt, moeilijk gedaan en dus doe ik dat ook nog niet. Ik heb er nog 2 te gaan en daar gaan we echt volledig voor. Incl een fikse dosis hoop. Liever zo dan dat ik twijfels heb eigenlijk. Herken dan ook Angelbaby’s gevoel best wel. Het waarom wij gevoel maar ook het gevoel dat het blijkbaar bij ons hoort. Het waarom zal altijd wel een raadsel blijven maar dat is wel met meer dingen in het leven. Waarom verliezen sommige mensen hun ouders, hun partner, hun kinderen. Niemand die het weet dus ik doe mijn uiterste best daar niet teveel energie in te stoppen. Ben een ‘doener’ dus ik stop mijn energie liefst zoveel mogelijk in pogingen, in constructief bezig zijn.
dames, wat een ontzettend herkenbare verhalen weer. :-*
Toen ik net had gehoord dat bij mij zwanger worden op de natuurlijke manier nooit zou gaan lukken durfde ik niet meer positief te zijn. Ik dacht heel nuchter (nuchterheid, bwaaaah, lang leve het gevoel!) de kans dat ik wel zwanger word is ongeveer even groot als dat ik niet zwanger word, dus dan kan ik er maar beter rekening mee houden dat ik misschien een kinderloos leven krijg. Nou, DAAR werd ik een potje ongelukkig van zeg. Ik mocht van mezelf niet eens aan een gezinnetje denken. ja, dat wegstoppen is natuurlijk ook niet gezond. Daar heb ik veel met hubbie en met vrienden over gepraat en nu merk ik dat ik juist door WEL te dromen van een gezinnetje ik me veel prettiger voel. Zolang er nog hoop is blijf ik dat doen, ookal is er op de achtergrond altijd die angst dat het anders zal lopen.
Het is zo zonde om je leven in de ‘pauze-stand’ te zetten totdat er wel zekerheid is. Dus ik doe hard mijn best om van het nu te genieten en ben ook steeds meer met hubbie aan het fantaseren hoe het zou zijn als we kindjes hebben, dat is zo fijn :inlove: . De gebeurtenissen van afgelopen weken dragen alleen maar bij aan dat ‘carpe diem’ gevoel, dus in 2008 ga ik daar nog meer mijn best op doen.
En de grootste droom voor 2008, dat we ALLEMAAL een kindje krijgen!! oh wat zou dat mooi zijn he? zwijmel zwijmel :inlove:
Veel liefs maya
Stiekem hebben we dus gewoon hoop voor 2008, zoals we dat ook hadden voor 2005, 2006 en 2007…maar toen ook elk jaar wel zwanger geweest dus!!
We proberen maar positief 2008 in te gaan en zien wat het jaar voor ons in petto heeft, veel leuks zal er zeker ook zijn!! Heerlijk weer de zomer tegemoet, vakanties etc.
Ja, ik ben ook super goed verzekerd, alle pakketten maar ja, moet er ook niet aan denken dat dat weer stress op zou leveren omdat je dat niet goed voor elkaar hebt. En…mocht het eindelijk gelukt zijn halen we er gewoon weer een pakket vanaf.
Spannend rhi, en ja, zou zo fijn zijn om een luikje in je buik te hebben! Maar toch, kijk ik er wel weer naar uit om weer in die weken te zitten, weer mee te doen. Gek he? Wanneer je erin zit is het zooo moeilijk maar wanneer het even niet mag wil je er zo graag weer in zitten.
Wij moeten nu in de ‘pauze-stand’ van de gyn…maar dat doen we lekker niet natuurlijk!
liefs
Ineke
Ik reageer niet direct op de voorgaand berichtjes, maar wil graag mijn hoopgevende verhaal doen (beknopt natuurlijk).
Na 2,5 jaar wachten en uiteindelijk de 5e iui, ben ik zwanger geraakt van onze dochter die nu 2 jaar is. Na diverse onderzoeken was geconstateerd dat ik geen baarmoederhalsslijmvlies had, volgens de gynaecoloog. Waardoor de (opgewerkte) zaadcellen de baarmoedermond niet konden passeren.
Maar… toen mijn dochter 9 maanden was (en ik nog borstvoeding gaf), bleek dat ik onverwacht spontaan zwanger was van onze zoon, die nu 9 maanden is.
En… begin dit jaar besloten we het opnieuw spontaan te proberen (‘gepland’ dus) en deze week is gebleken dat ik nu al tijdens de tweede ronde zwanger ben!!!
Had destijds tijdens de medische mallemolen nooit verwacht dat ik ooit nog spontaan zwanger zou kunnen worden, dat zei de gynaecoloog ook.
Gelukkig is het tegendeel waar gebleken!!!
Overigens raakte mijn zus na 5 jaar onbegrepen kinderloosheid (na diverse onderzoeken) spontaan zwanger. Helaas eindigde dat in een miskraam, maar daarna heeft ze nog spontaan twee prachtige kinderen gekregen…
Hoop doet leven dus…
Wat een mooi positief verhaal Maritom!
Dat hebben we denk ik zo nu en dan echt even nodig!
Hoop… ja, ik blijf hopen, maar het duurt nu al zó lang.
Ik weet dat ik zwanger kan raken en dat is voor mij ook een hele geruststelling.
Ik denk dat ik daardoor ook de moed (nog) niet opgeef.
Maar het blijft moeilijk.
Tja, want de hoop is momenteel wel even weg.
Heb een vorm van eierstokkanker…eind van de maand operatie. Veel onzekerheid en ‘opeens’, staat onze kinderwens op een 2e plaats en besef ik hoe belangrijk mijn eigen gezondheid is!
Maar wie weet over een aantal maandjes, 2008 is nog lang niet om!
heel graag wil ik hierop reageren!
IK ben sinds februari 2007 gestopt met de pil in de verwachting dat we zwanger zouden worden helaas werd de werkelijkheid ff anders
Ik heb nog veel hoop we zijn net in het traject en er is zoveel tegenwoordig ik typ dit bericht nu heel moedig in hoor maar vaak lig ik in mijn bedje en dan huil ik en denkent zou het goed komen? ik ben ook onzeker natuurlijk maar ik moet de hoop niet gaan verliezen maar mijn moeilijke momenten blijven er wel
vooral als er iemand isn je omgeving zwanger is
moeilijk!
Hier is de hoop ook weer terug hoor! Zonder hoop zouden we het ook niet volhouden…
Suc6 jullie ook!
ineke fijn dat je hoop weer terug is bij jullie! mag ik vragen hoelang je al gestopt bent met de pil?
valt niet altijd mee om hoop te houden
Niet hoopvol voor jou… maart 2005… in mei 2005 zwanger geweest, ging mis met 6 weken. Daarna in jan. 2006 opnieuw zwanger. Buitenbaarmoederlijke zwangerschap en verwijdering van mijn rechter-eileider.
aug. 2006 in de medische molen. Bleek een gezwel te hebben in linkereierstok. Deze hebben ze in dec. 2006 geprobeerd te verwijderen. In aril 2007 zat hij er echter al weer. In juli 2007 weer geopereerd. Bleek een borderline-tumor te zijn, afwijking van de eierstokken.
In november weer zwanger! helaas bleek na 10 weken dat het echt niet verder was gekomen dan 6 weken… en als laatste net vorige week geopereerd aan opnieuw een tumor, deze keer aan de rechter kant.
Eierstokken zijn er nog en de 15e hebben we weer een afspraak bij de gyn voor hoe verder en dus nu weer wat hoop…
Pff. wat een verhaal he?
ineke jeetje wat heb jij wat meegemaakt zeg! wat lijkt me dat moeilijk!!!
Ik heb net mijn vierde ronde clomid gehad en maandag krijg ik een follikelmeting dus spannend
gebruik je ook medicijnen voor het zwanger worden clomid ofzo?
Heb 1 ronde clomid gebruikt, toen zag een gyn dat ik 3 eitjes zou hebben. Echter bleken 2 daarvan weer tumoren te zijn… Heb 2x IUI gehad. Niet gelukt, die maand dat nog wel weer zwanger ben geweest was tussen 2 IUI’s in…bij controle bleek mijn ei al gesprongen en die hebben we toen zelf nog snel kunnen benutten :oops:
Nu is het afwachten wat we verder gaan doen. We willen het liefst het zelf nog even proberen maar de verwachting is dat die tumoren terug blijven komen waardoor uiteindelijk mijn eierstokken eruit moeten 
ik zi dit topic terug en moet even diep slikken…
ik kan helaas geen hoop hebbeni n 2008, na mijn relatie stuk is… pff ,maar meis ik kan nu alleen aar meer stil staan bij andere dierbare forummeiden die ik het mee gun, noor daan rhiannon en nu mijn lieve jUUDJE ZIJN AL ZOVER DAT IN 2008 HOPELIJK VEEL LIEFDE DOOR DE KOMST VAN EEN KINDJE GEGUNT MAG ZIJN TE KOMEN, IK GUN JOU iNEKE HET OOK VAN HARTE… EN iKKE ( NICKNAME)
(SORRY CAPSDINGES AAN ) :roll: :oops:
Nu ik slik even verder, maar denk maar zo ms kan ik ooit es op nieuw beginnen aan een wens die nog niet vervult is met liefs Bianca en veel geluk voor de andere meiden hiero
he lieverd, had net al bij een ander topic heel toevallig hier iets over gezegd. Bij deze nogmaals. hoop dat je in de toekomst hier ook weer actief mee bezig mag zijn en dat het dan zonder al deze ellende gewoon mag gaan lukken!!
liefs
Ineke