Voor Sem geboren werd was Jim heel erg met plassen op het potje bezig en gaf hij het ook zelf aan als hij moest. Helaas zijn we er niet fanatiek mee doorgegaan toen Sem geboren werd omdat ik daar 24 uur per dag meer rond liep. Als ik dan Jim al eens op de wc had en hij had wat meer tijd nodig begon Sem weer te gillen en dat gaf voor mij zoveel stress, omdat ik niet meer tegen Sem zijn gehuil kon, maar ook omdat ik dan tegen Jim ging mopperen omdat hij niet opschoot (juist dan bleef hij heel lang zitten, misschien om de aandacht) en ik me daar heel schuldig over voelde, dat ik er toen mee gestopt ben. Jim gaf het nog wel eens aan maar ik deed er niks mee omdat het me gewoon echt allemaal te veel was :oops: . Nu taalt hij helemaal niet meer naar de wc of het potje, ja eens per dag wil het wel lukken, maar dan wel door hem er van te overtuigen zeg maar, het is niet geheel vrijwillig. Belonen doet hem niks, stickers en stempels al geprobeerd, heb zo’n zingend potje gekocht een tijdje geleden maar dat is ook niet meer interessant… Ik ben bang dat we het een beetje verpest hebben doordat we gestopt zijn met trainen en doordat ik hem niet steeds op de wc heb gezet toen hij het nog wel aangaf…
hoi hoi…
Allereerst kan ik zeggen dat ook ik er niet tegen had gekunt als ik een krijsende baby samen met een puberende peuter had gehad. en daarbij dan ook nog het hele zindelijkheids traject…
Ik was er waarschijnlijk nog niet eens aan begonnen…Dus niets om je voor te :oops: !
Daarbij was je zoontje ook nog erg jong als ik het na tel (1jaar en 8 maanden?) Dus misschien was hij er na een tijdje toch alweer zelf meegestopt als jullie het wel hadden volgehouden. (terugval!)
Hier was ons zoontje ook heeel enthousast na de geboorte van zijn zusje.
Hij was groot dus zou hij wel droog kunnen blijven. Ik denk dat het vaak, niet altijd, ook eenstukje van aandacht is. Als je op het potje gaat plassen krijg je de aandacht wel van pappa en mamma. daarbij voelt hij zich groot, hij hoort namelijk niet anders dan dat hij een grote broer is geworden en denk dan misschien dat dit hoort (het zindelijk worden…). En dat is helemaal SUPER als ze het dan kunnen maar ook niet erg als het dan niet lukt.
Ik snap je gevoel wel dan je bang bent dat je het hebt “verpest”. Ook ik leg meestal de schuld bij mezelf. Maar je zoontje was destijds nog heel jong en misschien lukt het nu beter. Laat hem (met het goede weer nu) lekker in zijn blootje lopen. Als hij het toen echt kon, pikt hij het nu nog sneller weer op. Probeer niet te pushen, dat werkt toch niet…En ik kan dat weten!!!
verder kan ik je geen adviezen geven over het hoe verder aan te pakken want ik ben zelf ook de draad helemaal kwijt in het zindelijkheistraject, maar dat weten de andere meiden hier waarschijnlijk wel…
leg in iedergeval de schuld niet bij je zelf!!!
groetjes Carmen