… dat je het moederschap in je hoofd heel anders had voorgesteld of voorstelt?
Er zijn werkelijk dagen dat ik baal dat ik op dit moment niet aan het werk ben. :wall:
Woede-aanvallen en driftbuien om het minste, alles maar dan ook A_L_L_E_S doen wat niet mag, niet doorslapen 's nachts,… Ik word er soms zo moe van. 
Noortje is om alles kwaad en met alles bedoel ik alles, het woordje neen moet ik nog maar met mijn lippen vormen of die borstkas gaat al naar voren staan en ik weet wat er dan volgt: minutenlang gegil en woedend geschreeuw.
En niet alleen daarvoor huilt ze (eigenlijk is het niet huilen, het is gegil zonder tranen dat ze van de ene moment op de andere vergeten is!):
Ze schreeuwt:
-als ik haar haar wil spoelen
-als ik haar neerleg om haar pamper te verversen en ze niets vast heeft om die paar seconden spelend door te komen
-als mijn man en ik elkaar knuffelen
-als de deur van de badkamer niet openstaat (echt om de stomste zaken)
-als ik met haar iets wil spelen dat ze niet kent
-als ik haar neerzet voor een foto op een plaats waar zij die moment niet wil zijn
-als ze iets niet lust
-als ze haar zin niet dadelijk krijgt
-als ik haar wil knuffelen en op de schoot wil nemen
-…
De lijst is eindeloos aan het worden!
Ik kan niks met haar doen zonder dat ze begint te schreeuwen en te gillen, bij het CB was ik verleden week dan ook de mama met het kindje dat het hardste schreeuwde van allemaal (leuk is dat hoor) dat zelfs de verpleegsters meelevende blikken naar elkaar uitwisselen van: “whaauw wat moet die mama afzien!” om vervolgens aan mij te vragen: “Het is precies wel een driftkikkertje he?” Neen zou het?? :shock: Dat had ik nu echt nog niet door hoor! :shock: :evil:
Echt soms ben ik het zo beu en word ik er zo verschrikkelijk moedeloos van. 
Waarom kan ze haar energie niet steken in te leren babbelen en communiceren in plaats van om alles te gillen en te huilen.
Soms vraag ik me af of het dit nu is: ik had er zoveel meer van verwacht en ik doe mijn best met haar maar sommige dagen en weken ben ik het gewoon zo beu als wat! :?
En je zou zeggen: je kan 's nachts wat de batterijen opladen maar als je dan ook nog dankzij haar geen goede nachtrust hebt tja zijn die niet opgeladen en begin je de dag al met een versie portie ergernis! :roll:
Please zeg me dat ik niet de enige ben die het op dit moment zo aanvoelt! 
meid
je bent niet de enige
herkenbaar echt waar
het komt goed schatje
*** schenkt roosvicee in ***
nee idd echt niet de enige :-* :hug:
Je bent gegarandeerd niet de enige! Kinderen zijn net verrassingseitjes…en de inhoud verschilt per dag! :shifty:
Enige tipje; niet meer verwachten dat het een fantastische dag wordt (of nacht). Je eigen instelling is al de helft van de reactie van je kindje. Ze zijn een soort spiegeltje (met vervormingen want ze reageren allemaal anders). Als ze wel een middagdutje doen wil, mee gaan slapen om je eigen slaapgebrek in te halen. Huishouden even op een wat lager pitje. Iets vaker de deur uit om andere indrukken op te doen (kinderboerderij, eendjes voeren etc). En when all else fails; even uit logeren laten gaan als je die kans hebt! Zoonlief werd hier ineens ook weer elke nacht wakker. Waarom? Geen flauw idee, maar verrek 1 nachtje bij opa en oma en meneer slaapt hier weer elke nacht door. :shock: Misschien dus ook mijn eigen reactie doordat we hier slaap hebben kunnen inhalen waardoor ik weer anders naar hem reageer of zo. :think: De cyclus is hier iig doorbroken. Hoop dat jij dat ook snel hebt!
Dank je wel meiden! :-*
Ik ben echt zo blij dat ik niet de enige ben die het niet allemaal rozengeur en maneschijn vindt.
@Rhiannon: ja dat uit logeren doen we ook, ze slaapt twee nachten per week elders (vanwege onze dansschool en zodat ook wij kunnen bijtanken tijdens die nachten)!
Zodra het mooi weer gaat worden wil ik ook met haar andere zaken gaan doen maar op het laatste heb je gewoon schrik dat ze steeds om alles en nog wat gaat gillen. :oops:
Ik hoop echt dat die driftbuien vlug minderen!
hier is het " enigzins" herkenbaar.
Misschien een beetje arrogant, maar na 2 kinderen voor Mies, heb ik al wel door wat ik in elk geval niet moet doen en denk dat dit wel scheelt :oops:
Ik lees je lijstje en denk… ja dat zou Mies ook kunnen doen, maar wat je in elk geval NIET moet doen is meegaan in haar " eisen"
Als Mies hier gaat krijsen omdat de badkamer deur dicht gaat, dan heeft hij pech, spetter ik wat koud water in zijn gezicht, maar die deur blijft dicht.
Ze zijn gewoon slim, dus als je om van het gekrijs af te zijn, die deur open gaat doen, dan heeft ze zo door dat jij haar d’r zin geeft als ze flink gilt. Voor je het weet gilt ze letterlijk om alles.
Juist op deze leeftijd hebben ze duidelijke grenzen nodig.
Hier is eten het grootste driftkikker punt… dan heeft hij al een bord pap op en een boterham, is aan wat drinken bezig en dan pak ik een broodje of een kopje koffie en dan denkt meneer dat er alsnog wel weer wat te halen valt voor hem.
Ik zeg dan, Nee mies, je hebt al genoeg gekregen en je hebt nog drinken en dat is dan geheid reden om a) flink aan de kastdeuren te sjorren om ze extra dramatisch aan te geven dat hij toch echt uitgehongerd is :roll: B) om vervolgens zich bam op zijn voorhoofd te laten vallen en hartverscheurend te huilen.
Als hij dat doet, troost ik niet, dan zet ik hem op zijn billen en spreek hem enigzins streng toe en zeg dan ook… mama kan je ook even op je stoel zetten he…
Dan bind hij wel weer in.
Maar daar word ik dus echt gek van… kan gewoon geen koffie pakken of gewoon een knisperende verpakking weggooien want als hij dat hoort staat hij al weer mmmmmmend aan de kasten te sjorren. :roll:
:hug:
je bent echt niet de enige… en was Cell al schreef… ze zijn uitgekookt hoor die kids… geef ze een hand en ze pakken je hele arm…
ze is heel duidelijk jullie grenzen aan het testen… dus moet je die ook heel duidelijk stellen… en zorgen dat die grenzen niet verschuiven ( wat het moeilijkste is :shifty: )
als ze dan ( na een tijdej) door heeft dat het geen zin meer heeft om te gaan gillen stopt ze vanzelf… want de lol is er vanaf…
sterkte :hug:
Inderdaad herkenbaar. Ze zijn vooral aan het uittesten. Enne, het is echt de tijd van het jaar (voor jou dan bedoel ik). Zodra het weer beter wordt en de kinderen in de tuin of in de speeltuin kunnen spelen, krijg jij ook weer wat meer lucht en zin er in. Nog even volhouden.
Hier ook zo’n draakje!! Zal wel een fase zijn waar ze allemaal door heen moeten… Het woord Nee is natuurlijk ook niet leuk…
Nee hoor je bent echt niet de enigste, hier idem en het begint mij nu steeds meer op te vallen dat papa zijn quality tijd voor zichzelf wel neemt en dat ik dat eigenlijk zelden heb en ik heb daar momenteel erg veel behoefte aan…
Ik heb ook 2 handenbindertjes, ik ben dol op ze, maar soms lijkt het mij ook heerlijk om gewoon een weekje op een onbewoond eiland te zitten zonder getrek van 2 kinderen aan elk been en dan vooral het “gezeur” af en toe van mijn man ook n iet te vergeten
Mica ook… en als ze zo begint te drammen en zich op de grond gooit, stap ik over haar heen en zeg dat ze maar even moet uitrazen. Als ze dan rustiger wordt, knuffel ik haar even en zeg dat het toch niet helpt om zo te schreeuwen, maar dat mama Mica nog wel heel lief vindt.
Het ergste is 's morgens, als ze wakker wordt ze begint te schreeuwen zo hard, om een fles (die krijgt ze 's morgens nog wel van me), maar ze ook van geen ophouden weet tot ik kom.
Soms zit ik ook met mijn handen in het haar :wall: maar als ze weer een goede dag heeft geniet ik daar om zo meer van.