Mischa praat de meeste tijd vreselijk hard. Thuis dan, bij een ander weer niet, haha. 't Is vaak uit enthousiasme, dus op zichg geen negatief geschreeuw. Ook kan hij (vaak in zijn spel) vreselijk schreeuwen. Het mag van mij echt allemaal wel een tikkeltje zachter. Soms word ik er helemaal tureluurs van. Maar hoe leer ik hem dat? Ik zeg al elke keer: zachtjes praten als hij zo schreeuwt, ik probeer er een spelletje van te maken, ik praat zelf expres ook zachtjes, maar het lijkt echt niet door te dringen.
Iemand tips hoe ik hem dit af kan leren?
Of is het iets ‘jongens-eigen’ en moet ik me er maar bij neerleggen?
hier net zo 1 , en ook al vanalles geprobeert dus ik lees even mee :mrgreen:
Helaas…ik heb ook geen tips…hier ook hetzelfde probleem…ik lees dus ook met je mee. Bij mij gaat het overigens ook om jongens…vooral de oudste.
Groetjes,Monique.
Nou ik lees ook even mee, en hier gaat het om een meid 8)
Lees ook even mee - gaat hier ook om een meisje.
Tja…hier dan een jongen die er ook een houtje van HAD…
Net als zoveel dingen die ze moeten afleren en waarin ze toch hun eigen grenzen proberen te verleggen…heb ik hier ook duidelijkheid in geschapen en gezegd…zachtjes praten en anders sta je op de gang.
En het heeft hier gewerkt…
Wel heel belangrijk is natuurlijk om zelf het goede voorbeeld te geven. 
Stom voorbeeld…Bart was net 2 jaar en wilde altijd OP de tafel zitten.
Ik heb alles geprobeerd, maar het probleem bleef.
Tot ik me zelf er op betrapt dat ik vaak TEGEN de tafel geleund stond. En dat is in zijn ogen hetzelfde als OP de tafel zitten.
Ja ik heb lekker spekbillen!! :mrgreen:
Sinds ik mezelf dat afleert heb, zit meneer nooit meer OP tafel. 8)
ken je het boek ‘Ssst’?
ben het momenteel met tyg aan het lezen
prentenboek
waarbij je dus een kijkje neemt in het kasteel van de reus, die ligt te slapen.
je ziet de muis, kat, kip en de vrouw van de reus
en die mogen je niet horen, dus je moet heel zachtjes doen.
tis onwijs spannend, want op elke volgende blz kun je door een luikje gluren of ze je hebben gehoord of niet.
hier helpt het boek enorm!
hij gaat helemaal mee fluisteren!
(het boek eindigt ermee, dat je inderdaad bij de slapende reus komt
en hem dan samen met je kind laat schrikken door KEIHARD “BOE!!!” te roepen
en dan zie je dus door het luikje op de volgende blz een megagroot oog (van de reus)
daarna komt ie, dus moet je het boek snel dicht doen)
Klinkt als een heel leuk boek!
Zal eens in de bieb kijken…want ongeacht de strekking van dit boek…lezen is altijd leuk en de spanning in dit boekje spreekt me wel aan.
Tigo is net zo…
Praat heel hard in zijn enthousiastme. En nu heeft hij ook nog een zo’n schattig piepstemmetje zodat het lekker schel overkomt…
Volgens mij zeg ik op zn minst 5x per dag: tigo, met je zachte stem alsjeblieft maar dat werkt 10 seconde :-S…
Volgens mij zit het er echt ingebakken en gaat het er nooit meer uit…
Voordeel is wel dat ik zijn stem overal bovenuit hoor… dus als ik hem ff niet in zicht heb weet ik iig dat hij er nog is 
(trouwens, volgens mijn moeder was ik vroeger netzo… dus het zal wel iets genetisch zijn)
uhhm… :oops: Lucas doet het nog steeds… en is ruim 5… hij vergeet het gewooon in zijn enthousiasme…
Klinkt als een erg leuk boek.
Gaan we ook maar eens voor kijken dan.
Valentina heeft ook een tijdje hard gepraat… Wat bij ons heeft geholpen is fluisteren. Gewoon op een fluistertoon tegen haar praten. Ze begon vanzelf terug te fluisteren.
Hoop dat het helpt!
Hier nog zo’n eentje, mijn middelste van 4,5 jaar en hij doet het vanaf zijn peutertijd.
Fluisteren heeft inderdaad een tijdje geholpen, maar met nog 2 kinderen, verhef ik mijn stem soms wel eens om boven het lawaai uit te moeten komen, ben ook bang dat ik de veroorzaker ben.
Mijn zoon kijkt wel helemaal niet meer normaal te kunnen praten, als we bijvoorbeeld in de supermarkt zijn, en hij wil me vragen of ie een bepaald iets mag pakken, klinkt het misschien voor een ander enthousiast, maar ik weet dat hij altijd zo hard praat. Als ik dan ook zeg ‘zachtjes’ weet ie echter wel weer (voor heel even) zachter te praten.
Misschien is het ook wel enthousiasme…