Even als uitlaatklepje en herkenning zoeken. Mijn kleine grote mannetje is nu sinds half januari PSZganger. Het brengen betekend tranen met tuiten (gelukkig nog net niet bij mij :oops: ) met het halen idem, hij komt zo ongeveer als enige al huilend het klasje uit. Er tussenin gaat het allemaal prima zonder huilen ed want ze hebben mijn telefoonnummer en als het erg zou zijn dan bellen ze heus. Maar pfffff wat is dat moeilijk!! :silenced:
Langzaam zie ik wel verbetering. Het huilen tijdens het ophalen vooral. Dat duurt steeds korter en ik kan hem sneller en makkelijker afleiden. Eten deed hij eerst echt helemaal niet nu gaat het fruit bijna op. Drinken doet hij nog steeds niet. En echt ik zet door, het is zooo goed voor zijn ontwikkeling. Vooral sociaal emotioneel, het grote loslaten en meer van die dingen die ook ontwikkeld moeten worden. Helemaal omdat er in zijn directe omgeving geen kindjes van zijn leeftijd zijn om mee te spelen. Maar ik merk wel dat hij snel leert. Hij kent zo ongeveer alle letters van het alfabet al, cijfers ook al van 1 tot 10 (ok de volgorde nog niet maar hij kan ze allemaal benoemen). Daar besteden we thuis dan ook niet veel aandacht meer aan, hij komt zelf soms met zijn letters aanzetten die eigenlijk voor in bad zijn.
Eigenlijk juist omdat hij al die ‘leerdingetjes’ zo leuk vind denk ik dat de PSZ echt iets toevoegt voor hem mbt het leren spelen en omgaan met kindjes. En simpelweg het even van huis weg zijn, even niet onder moeders rok. Hij is nooit eenkennig geweest, hij heeft ook niet heel erg veel naar mij toe getrokken. Kan hem ook zo bij opa en oma laten. Maar ja dat is vertrouwd natuurlijk. Dit is ‘het volgende stapje’. Alleen het resultaat lijkt eigenlijk averechts. :think: Sinds hij naar de PSZ gaat is het eenkennige gekomen. Mama voor, mama na, mama… :shifty: Deels had ik wel reactie verwacht op de omschakeling natuurlijk. En een nachtje slecht slapen omdat hij nu meer te verwerken heeft in zijn hoofdje ook. Tranen ook niet raar bij het brengen en halen. Maar dat eenkennige…dat is zooooo niet Casper. Iemand die daar ervaring mee heeft?
En nee ik ga niet hem thuishouden oid, want wennen heeft ook zo zijn tijd nodig. Ik vraag me alleen dus wel af of het gebruikelijk is dat de PSZ het eenkennige gedrag oproept. Vandaag kwamen we bv bij mijn ouders aan. Das normaal gewoon een feestje, opa en oma kunnen prima verwennen. 
Maar nu zaten een oom en tante van mij er. Dat zijn voor hem echt geen onbekenden. Sterker nog we zijn zelfs met hen erbij op vakantie geweest. Tijdens die vakantie (april vorig jaar dus wel al een tijd geleden!) was hij zo super makkelijk. Hij had er letterlijk 3 sets opa’s en oma’s op de camping en liep net zo makkelijk met mijn vader bv mee met water halen als met mijn oom. Maar vandaag was het huilen, op schoot willen, verstoppen. Ik herkende mijn eigen kind amper. Pas toen mijn oom en tante vertrokken kwam hij weer een beetje uit zijn schulp.
Nu ja ik ben iig overduidelijk toch wel een watje hoe mijn instelling bij het inschrijven ook was. :lol: Misschien is zoonlief toch ook een beetje een watje.
Hier gaan beide kids al naar het kdv sinds ze een maand of 4 zijn, tja er moet gewerkt worden he :shifty: Maar ondanks dat ze het dus helemaal gewend zijn, bijna ‘doodgeknuffeld’ worden door de leidsters en het er overduidelijk helemaal naar hun zin hebben, zijn er periodes dat halen (dat wat minder) maar vooral brengen gepaard gaat met huilen :? Meestal is het al over als ik buiten weer langs de groep loop en 's avonds is het gewoon een kwestie van nog even willen spelen, dus als ik dan nog even wacht, komt het 'goed 
. En ja ook wij hebben een ‘oom’ (niet echt een oom, maar te ingewikkeld om anders te benoemen…) waarvan R altijd gaat huilen. Al gaat het de laatste tijd weer beter en weet ik 100% zeker dat er nooit iets is gebeurd omdat ze nooit alleen waren met z’n 2en…
Dus nee, leuk is anders, maar het is bij ons igg altijd een fase en gaat na een paar weken weer over :shifty: :hug: :-*
Ja idd al vermoed ik dat bij Casper deels ook wel meespeelt dat hij dus eerder nooit naar een KDV is geweest. Enkel logeren bij opa en oma (meestal ook moetjes en soms omdat ze het allemaal leuk vinden) maar ja das toch te ‘vertrouwd’ vermoed ik. Ik heb al stukjes gelezen waarbij kids echt wel een maand of 3 nodig hebben om te wennen. Daar zitten we ook nog niet aan natuurlijk. Enige nadeel vind ik denk ik wel de ‘vakanties’ die ertussen zitten. Is ie net een beetje gewend en dan kan hij zomaar een week weer niet. :think: Maar ja ook dat zal moeten wennen natuurlijk. Het hele eenkennige met mijn oom vermoed ik dat ook te maken heeft met niet vaak zien. De dames bij de bakker is ie weg van die ziet hij meerdere keren per week en die bolletjes daar zijn natuurlijk ook fijn. Mijn vriendin die hier in de buurt woont ziet hij ook vaak en dan is hij ook echt niet eenkennig. :lol:
Ik vind hem eerlijk gezegd ook nog best jong om al te starten op een psz, hier is het gebruikelijk met 2jr9mnd te starten. Kan hij zichzelf al goed duidelijk maken? Kindjes die dat niet kunnen kunnen zich daardoor heel onveilig voelen als ze dan bij mama weg zijn, en het erger worden van het huilen zou mij daarom ook wel zorgen baren. Met name ook het huilen bij het ophalen, mijns inziens geeft dat toch wel aan dat het heel heftig is voor hem. Mijn keus zou het dus niet zijn, het toch (nu) doorzetten Ik ben het er wle mee eens dat een psz heel goed kan zijn voor de ontwikkeling van kinderen, maar hij is echt nog heel erg klein, misschien is hij er gewoon nog niet zo aan toe om jou al los te laten zo en gaat het over een paar maandjes al veel beter.
tja hier geen ervaring met huilende kindjes…
Onze oudste wel toen hij naar het KDV ging tussen 1,5 en 2 jaar dat hij weleens huilde (hij ging vanaf 6 maand tot ruim 2 naar het kdv, vanaf 2,5 naar de psz), maar was eigenlijk al over als de leidster hem even aandacht gaf terwijl ik weg ging.
Op de psz is hij vanaf dag 1 op zijn plekje geweest en heeft hij nooit gehuild.
De middelste heeft 1 dag gehuild ergens in week 2 dat hij naar de psz ging, maar dat was ook tot mama om de hoek was.
De jongste gaat pas na de zomer, dan is hij ruim 2,5. Ben benieuwd of hij net zo makkelijk zal zijn als zijn grote broers of dat hij er toch wat meer moeite mee zal hebben!?
Voordeel is wel dat hij thuis natuurlijk ook niet alleen is en wij dus wel genoeg kindjes in dezelfde leeftijd in de buurt hebben.
Toch blijft het anders als bij mama thuis, met mama ergens op visite of iemand anders die bij jou op visite komt/ spelen.
Hier was de gouden tip…voorbereiden.
Dus thuis alvast doornemen wat er van hem verwacht wordt. We gaan naar binnen, jasje uit, samen boekje lezen oid en dan zwaaien naar mama.
Bij het ophalen de leidsters 15 min vantevoren laten vertellen dat mama zo komt, dan vertellen welke laatste activiteit, opruimen, jasje aandoen enz.
Hopelijk helpt het, het is helemaal nieuw voor hem, maar hij gaat het vast geweldig vinden straks :thumbup:
Lune het wordt niet erger hoor het huilen. Sterker nog bij het ophalen wordt het elke keer juist minder gelukkig. Het is ook enkel het moment van afscheid nemen en hij stopt ook snel zodra ik uit het zicht ben. En jep hij is jong, maar is al redelijk goed verbaal. Nee, wil niet ed zit er al goed in en komt er ook duidelijk uit als het nodig is. 8) Hij is enkel nog wat euhm passief noem ik het maar als het aankomt op samen spelen. Zijn ‘dinnetje’ waar hij hier thuis wel eens mee samenspeelt is ruim 2 jaar ouder en als kids dingen afpakken bv dan reageert hij daar amper op. Mag ook, hij hoeft zeker geen ruzie te maken, maar hij mag daar ook in verder groeien. Het is echt iets wat ik hem thuis niet kan bieden en de PSZ kan dat wel.
Marije wauw bikkels :inlove: maar idd het is zooo anders voor hem. Tijd zonder mama, maar wel met lieve juffen gelukkig. En het blijft altijd een verrassing hoe ze reageren ongeacht hoe de situatie thuis is. Hopelijk gaat het net zo goed!
Alex daagjes met PSZ bereiden we idd ook voor. Het gaat allemaal in een vast ritme ook op de PSZ dus hij weet precies dat ze na het verhaaltje voorlezen met biscuitje de tas gaan pakken en daarna het lokaaltje uit om de jas aan te trekken en dat mama daar wacht. :thumbup: Ik begin zelfs al de avond tevoren. Bij het slapengaan vertellen we al dat morgen ‘schooldag’ is en hij weer lekker met de kindjes mag spelen. Op de dag zelf is het uit bed, ontbijten en dan op de fiets erheen. Dan gaan we samen iets doen daar, de ene keer een puzzeltje de andere keer kleien of voorlezen. Daar kan ik misschien nog wel wat veranderen in de zin dat we iedere ochtend hetzelfde gaan doen. :think: Denk zelf dat een boekje lezen het handigste is, even nog samen en als het boekje uit is dat mama dan ook echt gaat. :thumbup: Bedankt!
Nu gaat deze mama ook maar even een paar uurtjes slapen. 8)
Ook hier eentje die sinds twee weken naar de PSZ gaat. Het is ook een drama om hem daar achter te laten. Tot deze ochtend was hij heel enthousiast maar nu het ochtend is en het allemaal dichterbij komt vindt hij het niet meer zo leuk. Hij zal straks al gaan huilen als we in de klas van de middelste zijn. De peuterspeelzaal is een deur verder en dat komt het opeens wel heel dichtbij. Hij zei gisteren wel dat hij niet ging huilen, ben benieuwd.
Hij is de derde die daar naar toe gaat. Hij kent de juffen als zijn hele leventje lang, we zijn er heel vaak even binnen en buiten gelopen. De juffen zijn helemaal weg van hem, hij draait ze rond zijn vingers.
En toch hangt hij zo aan mij. Hij klampt me echt vast. Ik merk dat hij daardoor op andere momenten ook weer wat meer aan mij hangt.
Als ik weg ga is het huilen ook zo over, hij voelt zich dan wel het best op zijn gemak als al de andere mama’s en papa’s ook weg zijn. Dan is het natuurlijk minder chaotisch enz. Dan begint de ochtend zo’n beetje en weet hij wat er allemaal gebeurd of van hem verwacht wordt.
Met de twee oudste heb ik dat helemaal niet gehad. Ik moest van hen al weer weg nog voor ik goed en wel binnen was. De oudste die maakte er in het begin een drama van als ik hem kwam ophalen, hij vond het daar veel leuker dan thuis. Nu nog is hij iemand die het liefst op een ander gaat spelen en logeren.
Ik maak me daar niet echt zorgen over. Ik ken de juffen en vertrouw die helemaal dus ze zullen wel bellen als het echt niet meer gaat. Het is iets waar hij even doorheen moet. Maar als de oudste zo had gedaan dan had ik me wel meer zorgen gemaakt, gewoon omdat het nog allemaal nieuw is. Je eerste kind loslaten, juffen die je nog niet echt kent, ouders van de psz die je ook niet kent,…
Ooh het is toch wat met die dramaatjes. 
Vanmorgen weer huilen. Nixs nieuws aan. Vanmiddag bij het ophalen ga ik toch even overleggen met de juf. Ik wil hem redelijk last minute gaan brengen zodat het ‘afscheid’ niet te lang duurt. Wie weet helpt dat. En evt kijken of niet zwaaien mss beter gaat dan wel zwaaien. :think: Ik durf er mijn huis om te verwedden dat het idd na een paar minuutjes over is allemaal qua huilen maar toch he. :shifty: Wie weet gaat het hem wel helpen wanneer ik niet te lang daar ben met brengen en de juf evt met hem iets gaat kleien als ik weg ben ipv te zwaaien. Even een klein stukje 1 op 1 met de juf al snap ik ook heel goed dat het voor de juffen ook erg druk is met brengen. Maar ja hij moet behalve het wennen aan mijn vertrek natuurlijk ook wennen aan de juffen. Nu zo eerst maar even aan het werk hier er ligt nog een pleur boekhouding op me te wachten blegh zo’n zin aan. :liar:
@Rhiannon wrote:
Lune het wordt niet erger hoor het huilen. Sterker nog bij het ophalen wordt het elke keer juist minder gelukkig.
Nee en dat is ook wel normaal he, hij is nog klein en ik zie hier dat de meeste peutertjes (zeker zonder grote broers/zussen) dat nog niet echt doen. Mooi dat hij zich iig goed kan uiten, dat scheelt al heel wat denk ik
En ik begreep idd dat het verergerde maar als het minder wordt al zou ik idd nog even afwachten.Hoe gaat dat bij jullie met het brengen dan? Het klinkt zo niet heel rustig en duidelijk, alsof iedereen zelf bepaalt wat ie doet en wanneer mama’s weggaan? Misschien is dat wel iets waar wat aan te doen valt. Hier wordt er gestart in de kring, met ouder een boekje lezen, dan met de juf en ouders een liedje zingen om de dag te beginnen en dan gaan de ouders weg. Dat is wel heel duidelijk en voor veel kindjes erg prettig (hoewel hier ook een periode is geweest dat ze werkelijk allemaal zaten te brullen in de kring als de ouders vertrokken… en als er dan vijf beginnen gaat de rest die normaal nooit zou huilen vanzelf wel meedoen :roll: ).
Het is ook redelijk druk en bij tijd en wijle zelfs wat chaotisch te noemen met het brengen. Ik weet niet beter dan dat bv in de ochtend om 8.45 de ouders gaan, maar dit loopt eigenlijk altijd uit. :silenced: Terwijl ook mijn gevoel aangeeft; wees duidelijk, houd vast aan die tijd en maak het zo voor de kids ook wat makkelijker. Wel is het zo dat ze altijd beginnen met een kringgesprekje, zingen, kletsen ed. :thumbup: Idem geldt voor het einde, ook in een kring (ditmaal op de banken) met een biscuitje en daarna tassen pakken en naar de gang voor de jassen ed.
Ik ga iig straks even nabeppen met de juf, het is alweer bijna tijd en ik heb werkelijk niets gedaan gekregen omdat ik ruzie heb met het aangepaste boekhoudprogramma grrrrr. :wall: Vanavond in alle rust maar weer proberen en anders krijgen ze morgen een telefoontje van me.
Mijn zoontje zit sinds begin januari op de peuterspeelzaal 2 ochtenden. Hij is daarvoor ook alleen maar bij ons thuis of bij de opa’s en oma’s geweest. De 1e week ging prima, de 3 weken daarna waren drama!! Vorige week donderdag ging het al wat beter (maar nog wel huilen bij brengen en halen) en vandaag ging hij zwaaiend voor het raam staan en heeft geen 1x gehuild :inlove: .
Ze moeten er gewoon doorheen hoor. Ik had er ook nogal moeite mee dat hij zich niet verstaanbaar kan maken (hij praat nog nauwelijks), maar de juffen vangen hem prima op. Hij zit ook vaak bij 1 op schoot als we hem komen halen.
Ik zou het nog een paar keer aankijken en hem vantevoren vertellen wat er gaat gebeuren en dat je na het spelen hem weer komt halen. Ik weet niet of dat hier heeft geholpen, maar zo hebben we het wel gedaan. En wij moeten ook uitgebreid afscheid nemen, dus zeggen dat je weggaat en dat je straks weer terugkomt en dan gaat hij voor het raam zwaaien.
Maar zielig is het wel hè!? :hug:
Wat je zegt Muiz zielig is het zeker. Maar ja ik probeer maar zo te denken; inentingen bv zijn ook zielig maar ook nodig. Welliswaar niet zo nodig als de PSZ. Toch zie ik het wel als een belangrijke ontwikkeling voor hem. Ik merk ook dat hij bv meer de noodzaak er nu van gaat inzien om duidelijk te communiceren. Eerder was het meer van even wijzen en papa en mama raden wel wat ik wil, nu probeert hij het toch meer met woorden. En dat eigenlijk na pas een paar keren psz. :shock:
Even wat uitgebreider met de juf gekletst bij het ophalen. En ook zij ziet echt duidelijk vooruitgang. Hij speelt echt heel leuk, vind het spelen in de grote gymzaal heel leuk en heeft vandaag zelfs zitten schilderen. :thumbup: En ze heeft me verzekerd dat het huilen zo over is als ze eenmaal beginnen met het kringetje en het zingen. Zij gaf aan dat het ws (ze observeert hem natuurlijk ook) een stukje mannipulatie is (ah herkenning want hij probeert ons thuis natuurlijk ook lekker uit ) want zodra ze op het eind gaan zitten voor het verhaaltje en de koekjestrommel komt tevoorschijn dan ziet ze zijn gezichtsuitdrukking al veranderen. Als de tas gepakt mag worden en ze zeggen zullen we naar de papa’s en de mama’s gaan? Hoppa komen de traantjes. Dus ze zijn echt helemaal speciaal voor mama… 8)
Ik had liever een kusje gehad, maar weet je als je hem vraagt (zoals papa ook altijd doet wanneer hij thuiskomt) of hij leuk gespeeld heeft zegt hij altijd jaaaaa. :inlove: En dat terwijl hij echt peuterpuber is en veel nee is. :lol:
Weer een paar stapjes vooruit, hij liep vandaag zelf al naar het raam om te zwaaien! En heeft niet gehuild bij het zwaaien! :o :dance:
Ook merk ik dat hij de laatste tijd vaker en beter eet en zijn drinken gaat bijna altijd op. Daar nam hij eerder echt de tijd niet voor. Ben alleen nog erg benieuwd hoe het na de vakantie gaat. Vrijdag mogen ze allemaal verkleed komen en vieren ze de verjaardagen van 2 juffen. Oma heeft een verkleedsetje gemaakt voor hem. :inlove:
Hier ook herkenning hoor. Huilen bij het weggaan en hij daar blijft. De eerste paar keer zelfs huilen als ik hem ophaalde, maar dan omdat hij niet weg wilde :wall:
Nu nog steeds nemen we geen duidelijk afscheid van hem. Het beste bij hem is gewoon laten spelen, kusje geven, kroel geven, en vooral geen! dag zeggen, want dat staat garant voor huilen. Gewoon weglopen hier dus. En de eerste paar keer heeft de leidster hem echt beet moeten houden, want hij liep gewoon achter mij aan mee naar buiten. Toen was ik wel heel duidelijk. Ik geef je een kus, een kroel en dan ga ik weg. Dus hij weet goed dat een kus en een kroel betekend dat ik wegga en hij daar blijft. Maar hij gaat zo op in zijn spel dat hij niet merkt dat ik wegga. Hij probeert me wel in de gaten te houden, maar dat lukt hem niet helemaal :mrgreen:
En inderdaad, L.R. is ook eenkennig geworden sinds hij naar de psz gaat. Maar goed, hetzij zo, komt ie ook wel weer over heen.
Oh… erg fijn trouwens dat het nu beter gaat dan vorige maand :-*
Melinda huilde eerst niet bij het wegbrengen lees de eerste 2 keer
Daarna was het brullen brullen :shock:
Nu heeft ze haar knuffel Tijgertje mee en dat werkt goed nu hoeft ze niet meer te huilen…
Leuk vind ze het nog niet maar Tijger maakt een hoop goed
Is idd echt fijn dat ik duidelijk vooruitgang merk. :thumbup: En dat eenkennige is dus idd deels te wijten aan het PSZ ritme en het ‘loslaten’.
Het zal vast ook wel weer loslopen. :mrgreen: Hij geniet iig wel heel erg van het spelen met andere kindjes. En daar was het ons natuurlijk ook om te doen. Bijzonder is ook te zien hoe hij ‘oefent’ met emoties. Vanmiddag bij het terugkomen thuis zei hij heel duidelijk; boos heel, heel boos en nee en af. Dus geloof dat hij ook echt probeert assertiever te worden. 8)
San ik heb idd ook 1 ochtend gehad dat hij echt echt niet zijn doekjes los wilde laten…de juf vond het ok dus we hebben het voor die keer zo gelaten. Nu gaan we thuis weer even iets duidelijker om met de doekjes, aankleden en naar beneden? Prima maar doekjes in je bed. En dat helpt wel, want hij mist ze echt niet als hij er eenmaal aan het spelen is. Terwijl als hij ze bij zich heeft hij toch wat vaker in zijn schulp kruipt. :think: Hij heeft dan letterlijk zijn doekjes om zich achter te verstoppen. Zolang het ze niet belemmerd met het spelen ed super, maar bij Casper was het helaas wel een belemmering.
Whoehaaaaaaa doorbraak vandaag!! :dance: Hij heeft niet gehuild bij het wegbrengen (sterker nog hij liep zelf heeul stoer naar het raam om te zwaaien :inlove: ) en ook bij het ophalen geen traan gelaten! Ooooh wat een verademing en wat fijn wegbrengen en halen is het zo! :mrgreen: De juffen vonden hem ook reuze lekker bezig vandaag. Ik ben zoooo trots op mijn grote kleine ventje. :inlove:
joepieeeeee :dance: :dance: :dance: :dance: :dance: