Dan plakte ik daar een zekere peuter en kleuter achter :evil: !
Jeetje, het lijkt wel of we onhandelbare kinderen hebben.
De jongste zoon schreeuwt de hele dag, smijt met dingen, weigert opdrachten uit te voeren, luistert niet als we hem iets verbieden, zegt standaard nee en niet, treitert zijn grote broer, zit te klooien in bed zowel 's ochtends als 's avonds.
De oudste zoon huilt als je alleen maar naar hem wijst, is aldoor maar hangerig en moe, eet en drinkt slecht, luistert niet als we hem iets verbieden of opdragen en blijft verschrikkelijk lang in huil-of klaagbuien zitten, we lijken hem daar niet uit te kunnen krijgen.
We hebben voor ons idee al van alles geprobeerd: speelgoed afpakken als ze stout zijn, time-out op de trap of op de kruk bij tafel, niet naar opa en oma gegaan, belonen met lekkers of stickers als het wel goed gaat, maar dit was allemaal maar goed voor 1 dag.
Vandaag zijn we maar wat groffer aan de slag gegaan: ze krijgen een lange time-out op de kruk omdat ze ‘moeten leren luisteren en stil zijn (dat laatste vanwege het geschreeuw en gehuil in bed)’ en als de time-out niet werkt, dan krijgen ze een scheut water over zich heen (daar hebben ze een hekel aan). Of als ze boven aan het klooien zijn en ze gaan door na een waarsschuwing een straal koud water uit de douche. Maar voor hoe lang dit weer werkt…
Iemand anders nog gouden tips?
klinkt heftig zeg :shock:
Gisteren bij super nanny, toevallig gekeken …
Ging over een tweeling, dat ook totaal niet luisterde …
Zij leerde de ouders, juist leuke dingen te doen en hun kinderen bij het alledaags te betrekken … zoals boodschappen, koken etc 
Ik hoop dat jullie er snel uitkomen, want dit klinkt niet leuk … sterkte :-*
Dank je. Het is ook niet leuk. Ik zei vanavond tegen mijn man, dat als ik had geweten dat het nu zo zou gaan, ik het liever bij 1 kindje had gehouden…
Voor mijn idee doe ik al leuke dingen met ze. Ik leg mijn babydochter nu overdag ook in d’r bed ipv in de box, zodat die even uit zicht en gehoor ligt en ik niet aldoor hoef te roepen dat ze rustig moeten zijn vanwege haar. Ik maak ook constant complimenten als ze het wel goed doen, dus volgens mij doe ik het al volgens de boekjes.
Het is trouwens begonnen in de laatste maanden van mijn zwangerschap, toen ik vanwege mijn bekken niet meer zo snel opstond. Als ze dan elkaar aan het meppen waren, gaf ik een schreeuw (ja, ik schaam me als ik mezelf nu zo schreeuwend op de bank zie zitten) dat ze op moesten houden en liet ze anders lekker doorgaan totdat ze allebei huilden.
kunnen ze niet een dagje naar opa en oma?
even uit het gewone ritme wil ook wel eens helpen.
kun je beide even op adem komen
Mijn moeder haalt ze ook wel eens op, maar dat is uitstel van executie. Wij ontlasten elkaar ook regelmatig om te voorkomen dat we een hekel aan de kinderen gaan krijgen :oops: .
Mijn jongste zoon luistert trouwens wel goed naar mijn vader! Hij kan het dus wel.
dan moet je misschien eens goed kijken hoe je man het doet.
wat doet hij anders dan jou?
andere toonhoogte oid?
@hedwich wrote:
dan moet je misschien eens goed kijken hoe je man het doet.
niet mijn man, maar mijn vader
Zal eens opletten.
oeps :oops: sorry, verkeerd gelezen :oops:
tja vreemde ogen dwingen ook he.
kinderen komen net als volwassen op een gegeven moment in een vast patroon te zitten.
het is dan moeilijk om daar verandering in te brengen.
misschien kun je afleiden of ze iets anders aanbieden?
Wauw, wat heb ik een rustig dagje gehad. Ik volgde een tip op van een ander forum, namelijk die twee apart houden. Ik heb een onzichtbare streep tussen de kamer en keuken gezet en als de een in de keuken aan het spelen was, moest de ander in de kamer en niet bij elkaar komen. Ze stonden elkaar nog wel eventjes te meppen bij de onzichtbare streep, maar ze hielden zich er gek genoeg wel aan. Heerlijk, vrijwel een hele dag geen geschreeuw! Ik ga het ook invoeren voor het naar bed gaan. Ik denk dat de oudste dan maar als eerste moet, want die slaapt het snelste en kan dan niet reageren op de pesterijen van de jongste.
Het is nog niet de oplossing voor alles, maar de sfeer was vandaag zelfs goed te noemen!
Ik hoop dat het werkt 
Ik kan me voorstellen dat steeds schreeuwen niet leuk is … suc6 met de meiden
Het komt me wel bekend voor, alleen had ik er dan eentje (nu twee). De laatste weken van mijn zwangerschap zijn niet zo leuk geweest omdat de kleine oa niet meer groeide en de eerste weken na de geboorte waren heel zwaar omdat ze in het ziekenhuis lag. Hierdoor en doordat we veel te veel hebben toegegeven had Yoni ook heerlijk probleemgedrag gekregen. We zaten op het laatst met onze handen in het haar. Niets leek te helpen. Daarnaast waren we door de hele situatie oververmoeid. Het was even zoeken wat effect had, want waarmee dring je goed door tot het kind. Ik heb echt even een nanny gewenst :wall:
Mijn vriend en ik hebben er duidelijke afspraken over gemaakt. Wat gaan we doen en hoe. Maar ook volhouden, want het kan dagen of zelfs weken duren voor je het effect gaat merken. Hoe het bij jou is kan ik natuurlijk moeilijk over oordelen, want elk kind en elke situatie is anders. Ik kan alleen mijn eigen ervaring opschrijven. ('t Is een heel verhaal hoor)
Wij zijn uiteindelijk weinig aandacht gaan besteden aan haar driftbuien en er een consequentie aan vast binden. Bij een driftbui of niet luisteren 4 minuten onder op de trap. Het duurde een paar dagen voor het tot haar doordrong dat wij dit gingen doorzetten. Dus negatief gedrag niet belonen met aandacht (al is het door boos te worden), maar zonder veel woorden op de trap zetten. Na 4 minuten weer ophalen. Uitleggen waarom ze daar zat. Als ze weer rustig was mocht ze weer mee naar de kamer en spraken we er niet meer over.
Het grootste probleem was het slapen gaan. Ze bleef ons roepen en als we niet kwamen werd het een grote gilpartij. Dit zijn we met heel veel moeite gaan negeren. De eerste keer duurde 3 uren! Daarna steeds 's nachts nog huilend wakker worden. Van te voren had ik haar verteld dat als ze weer drama ging maken ze de volgende dag een half uur eerder op bed moest. We eten altijd vroeg, dus we hebben een betrekkelijk lange avond. Ze kan klok kijken en voor het slapen gaan is het ‘mama en Yoni tijd’. Na 3 avonden had ze het door. De eerste avond moest ze vroeger binnen komen, dat maakte niet veel indruk. Maar de tweede avond kreeg ze niet meer een glaasje drinken met wat lekkers. Was ze nog een avond doorgegaan dan hadden we niet meer een spelletje gedaan samen. En daar geniet ze heel erg van. Zelf vond ze dat ze als ze die avond niet zou roepen ze wel een beloning had verdiend en wilde in het weekend opblijven. Dat hebben we er nu ingehouden. Ze heeft nog 2x een terugval gehad en nu gaat het goed. En gaat ze door de week elke avond zonder problemen op bed dan mag ze in het weekend een half uur langer opblijven.
Het heeft ons heel veel gekost. Ik heb er beneden zelf wel eens bij zitten huilen, want de aanpak was nogal hard. En omdat het effect niet gelijk merkbaar is raak je vertwijfeld. Maar we hebben ons vrolijke meisje wel weer terug :-* . Het is de moeite waard geweest.
Daarnaast zijn we ons er ook bewust van geworden dat Yoni ‘recht’ heeft op exclusieve tijd met een van ons. Doordat Anyk een zorgenkindje is/was, waren we toch veel met onze aandacht bij haar. Ook al deden we iets met Yoni. Voor ons wel even slikken, maar het was de waarheid en dat moest veranderen. Dus niet alleen complimentjes geven, maar ook echt iets leuks puur met haar doen.
Dat was tegelijk. Ik hoop voor je dat dit helpt. Deze dag heb je tenminste. En voor hun natuurlijk ook lekker, een dag zonder boze mama 
. Werkt vaak ook weer stimulerend.
Vervelend dat jullie het ook mee hebben gemaakt, maar ik vind het wel fijn te weten dat ik niet de enige ben. Gelukkig een succesverhaal dat het over kan gaan.
Hier hebben we bij het op de trap of kruk zetten eigenlijk verkeerd gedaan. We leggen dan op dat moment uit waarom ze daarop moeten zitten, maar dan krijgen ze natuurlijk gewoon negatieve aandacht.
Hoe deden jullie dat als ze schreeuwend op de trap zat en Anyk lag in bed te slapen?
In het ergste geval wordt ze wakker. Meestal ligt Anyk beneden in haar wieg en als ze slaapt slaapt ze meestal wel door. En anders is het even niet anders. Als we allebei thuis zijn kan de ander zich om Anyk bekommeren, anders ligt ze even te huilen. Dat maakte het ook zo moeilijk. We probeerden het aan het begin steeds te sussen, maar daardoor werd het erger. Kreeg ze waarschijnlijk het idee dat ze ‘macht’ had over ons. En dat had ze eigenlijk ook.
Wij hebben hier ook heel wat dingen verkeerd gedaan. Hoe vaak wij de plank niet finaal mis slaan. En niet boos worden als ze zo’n driftbui heeft is zo moeilijk. Dan kookt mijn bloed en moet ik me dwingen rustig te blijven. Hoewel soms flink boos worden niet echt een ramp is.
En na die tijd niet boos blijven. Klaar is klaar. Maar dat is best wel moeilijk. Kinderen kunnen dat zo goed. Als we met zijn tweeën zijn kun je elkaar er in corrigeren of het even overnemen, maar als ik alleen ben ga ik best wel eens de fout in. Gelukkig kan Yoni het zelf heel mooi onder woorden brengen. Laatst liet ze me nav een verhaaltje een tekening van een hele boze moeder zien. Waarvan ik denk dat ik dat noooooooooit doe. “Zo zie jij er uit als je boos bent mam.” En ondertussen zelf ook nog een superboos gezicht erbij trekken. Handjes in de zij.
Oops, doe ik dat? :mrgreen:
Bedankt Bianca!
@bianca68 wrote:
Laatst liet ze me nav een verhaaltje een tekening van een hele boze moeder zien. Waarvan ik denk dat ik dat noooooooooit doe. “Zo zie jij er uit als je boos bent mam.” En ondertussen zelf ook nog een superboos gezicht erbij trekken. Handjes in de zij.
Oops, doe ik dat? :mrgreen:
:lol: :lol: :lol:
Hey!
Ik heb ook een klein monstertje in mijn huis wonen. Ze heet Emma en stuitert af en toe door het huis of, erger nog, door de winkel :oops:
Sinds drie dagen heb ik een knikkersysteem ingevoerd. Eerst een aantal regels op geschreven waaran ze zich moest houden, zoals kuisteren naar pappa en mamma, eten met vork en lepel ( niet met de handjes)en in een winkel bij pappa of mamma blijven, dus niet rondrennen. Daar kan ze knikkers mee verdienen, maar als ze zich niet aan de regels houdt, dan moet ze een knikker in leveren.
Tot nu toe lijkt dit goed te werken. De eerste dag was ze haar verdiende knikkers al snel kwijt en dat vond ze verschrikkelijk, maar het gebeurde wel. Nu komen er steeds meer knikkers in de pot, die op een zichtbatre plek in de kamer staat buiten haar bereik.
Ik heb al een supermarkt kunnen bezoeken met een keurig luisterend meisje. Ze eet al drie dagen niet met haar handjes en als ze niet wil luisteren weet ze inmiddels dat ik tot drie tel en dat er dan een knikker uit de pot gaat.
Ik ben benieuwd hoe lang dit werkt, maar goed, het werkt in ieder geval nu