Het buitenspeelseizoen is weer begonnen… en duidelijk.
Hoewel mijn kinderen veel buiten spelen het hele jaar, zie je nu opeens allemaal kinderen buiten die ze niet kennen en moeten ze blijkbaar opeens hun plekje gaan veroveren ofzo :?
Mijn jongens zijn dit soort pesterig/haantjesgedrag totaal niet gewend en weten dus ook niet hoe ze er op moeten reageren. Vorig jaar al een paar wijze lessen in gehad, dus de oudste doet het nu redelijk maar de jongste krijgt er nu ook mee te maken. Ik baal dr eigenlijk bestwel van want zelf hebben ze iets van nou we spelen wel met elkaar en met de jongens die wel leuk spelen, maar die andere knullen (leeftijd van 6-11 denk ik zo) laten ze dan gewoon niet met rust, lopen ze continu achterna en te treiteren. Gister werden ze voor mietjes uitgescholden (‘wat is een mietje mama?’) omdat ze wegliepen bijvoorbeeld :roll:
Hebben jullie tips? Wat is nu wel goed, wat niet om te doen? Weinig ervaring hiermee vooralsnog, op school komt dit gewoon niet voor… Vorig jaar op de camping wel meegemaakt maar dat was een duidelijker situatie (zoon werd door 1 jochie buiten het groepje gehouden, toen hij die duidelijk had gemaakt dat niet te pikken was het over en speelde het hele clubje gewoon samen).
Ik heb een beetje iets van geef maar een grote mond en desnoods een flinke duw ofzo als ze je niet met rust laten, maar mijn man vindt dat link en heeft het dan over inschatten of je ze wel aankunt enz. Ik vind dat weer overdreven, het zijn tenslotte kleine jochies die vooralsnog niet meer doen als een beetje schelden, pesten en een duwtje geven, maar ja… je hoort wel meer enge verhalen. Ik wil ze ook niet meegeven dat je dit soort situaties maar beter uit de weg moet gaan, ze moeten toch ook gewoon kunnen spelen daar.
En dan heb je mijn jongste (zoon), die zo koppig is als het achtereind van een ezel en zegt dat hij echt niet gaat weglopen want dat is niet dapper :wall: Maar hij heeft ook nogal een kort lontje en is heel sterk… Ik zie hem wel echt een kind flink tegen de grond beuken als hij echt pissig wordt.
En waar zijn de ouders???
Hier gebeurd het ook hoor…en ik vind het ook heel vervelend. Mijn kinderen zijn dan misschien watjes, maar blijven gelukkig ook nog heel graag in de tuin spelen en gaan er vaak wel samen op uit.
Ik ken hier in de buurt ook gewoon ouders die vinden dat ze het zelf maar op moeten lossen, ik vind dat ook tot op zekere hoogte.
vind het ook erg makkelijk gezegd van ouders als het andere kind altijd het onderspit delft. tsja…makkelijk zelf laten uitzoeken :think: ik dacht het niet.
Ik ga me er dus mee bemoeien en vraag of het niet een beetje aardiger kan enz.
Dus, ik zou de kinderen er gewoon op aanspreken.
Als je er niet bijbent dan vind ik het ook volkomen terecht als je jongste en keer een mep geeft…net goed toch…
Dat natuurlijk niet stimuleren door het te zeggen, maar als het een keer gebeurd als er zo getreiterd wordt kan ik het me goed voorstellen. Al zou ik dan wel tegen hem zeggen dat ik liever heb dat hij het bij mama komt zeggen en het dan samen proberen op te lossen.
De ouders zijn, net als ik 
over het algemeen gewoon binnen.
Als ik met mn dochter mee ga naar het speeltuintje (zij is de jongste van zes, mag wel alleen maar wil dat niet altijd) dan gaat ht wel goed, als ze doorhebben dat ik de moeder ben zeg maar. Er iets van zeggen is dan niet eens nodig. Maar het feit dat er allemaal andere peuter/kleuterouders aanwezig zijn maakt blijkbaar helemaal niets uit. Die laten ze tenslotte ook wel met rust.
Ze zijn denk ik een beetje groot om mij te gaan halen en het op te laten lossen… denk dat daar alleen maar meer gepest van komt.
In de tuin spelen ze niet meer, straks misschien iets meer als we weer kikkervisjes hebben/moestuin.
Ja ik herken het.
Nu valt mijn zoon sowieso buiten de boot, hij houdt niet zo van voetballen en praat met kabouters en vogels, speelt ook graag met poppen enz. (hij is een echt vadertje). Hoe vaak hij niet te horen krijgt dat hij een meisje is… nou en, zegt hij dan, ik doe wat ik leuk vind!
De buurjongens zijn echte jongen-jongens en als daar meer jongens bij komen dan is hij ook ineens niet meer interessant, laten ze hem met gemak links liggen of er komt ruzie. Ze schelden zoon dan ook wel eens uit, voor vanalles, van meisje tot homo (al zijn dat natuurlijk geen scheldwoorden).
Op school heeft hij genoeg vrienden die zijn fantasie delen maar de kinderen hier zijn dat al ontgroeit ofzo :think: , hij heeft dan meer aansluiting met meisjes (maar het meisje hier in de buurt komt tegenwoordig niet meer zo vaak bij haar mama en dus kan er ook niet meer gespeeld worden :().
Jou jongste valt vast ook onder cholerisch? 8)
Ik heb helaas ook geen goed idee maar herken het wel. aar mijn idee willen vooral de grotere kinderen alten zien dat ze groter en dus de baas zijn…
zoals gister, we waren op zo’n touwklim ding. Komen er 3 andere kids, 2 grote jongens en 1 kleiner meisje. Gaan de 2 grote jongens (ik denk echt wel een jaar of 12 en 10) expres zo staan springen dat mijn meisje van net 3 er bijna afkuikelde. Ze keken eerst naar mij maar toen deed ik net of ik gewoon zat te lezen. Toen ze gingen springen wel wat van gezegd dat er rekening met elkaar gehouden moet worden, dat er nog kleinere kinderen zijn. Hun moeder zat er trouwens ook bij maar zei niks :?
Toen onze kinderen een werkman gingen stalken en dus uit de touwen klommen deden ze overigens het zelfde bij hun kleine zusje.
Het valt mij ook op dat jongere kindren in de buurt vaak een grote mond geven als er oudere bij zijn om zich te bewijzen. Dan zijn ze leuk en mogen ze mee doen.
Mijn kinderen spelen best veel met elkaar en moeten ook nog erg wennen aan het haantjes gedrag van de buurt kinderen.
Ja ik ben ook blij dat ze iig elkaar hebben, en een paar vriendjes die ze al langer kennen. Daar sluiten zich dan vaak ook wel weer een paar knullen bij aan en zo hebben ze toch een leuk groepje om te voetballen etc.
Maar dan worden ze dus met zn allen lastig gevallen door andere kinderen die zichzelf moeten bewijzen ofzo :? Vaak ook echt knulletjes van zes. Mijn oudste heeft nu door dat hij die heel makkelijk bang kan maken en dan zijn ze zo weg haha!
Marite ik ben wel benieuwd, doe jij daar dan iets mee? Jouw zoon vraaagt er natuurlijk wel een beetje om om een buitenbeentje/pispaaltje te worden, afgezien alleen al het feit dat het een vrije schoolkind is en daardoor in de buurt denk ik (zie ik hier), al kwetsbaarder.
Dingen als praten met kabouters en vogels zou ik eerlijk gezegd niet stimuleren (iig niet waar anderen bij zijn).
het feit dat het een vrije schoolkind is
Lune hoezo ben je dan kwetsbaarder? ik vind sommige kids bij ons op school misschien kwetsbaarder maar een deel ook zeker niet hoor. Het ligt denk ik aan het kind of het kwetsbaarder is maar niet aan de schoolkeuze van de ouders. Ik merk wel dat kinderen van de zelfde school elkaar wat makkelijker vinden en al kennen en vrije school kinderen zijn wat dat betrefd denk ik wat meer verspreid.
Mijn kids spreken trouwens ook vaak na school af met kids uit de klas en dat gaat vaak heel goed.
Niet zozeer aan de schoolkeuze, maar je ziet hier wel duidelijk verschil in omgang met de kinderen tussen ouders die bewust kiezen voor dit onderwijs, en ouders die in de buurt wonen en er daarom voor kiezen zeg maar. Die laatste zijn ook de kinderen met een wat grotere mond, meer haantjesgedrag, wat stoerder gewoon.
De echt echt sofische kindjes (waar ik die van mij dus niet onder schaar) zijn vaak zo weinig gewend, dat ik me echt afvraag of je je kind daarmee niet beperkt. Vroeg of laat moeten ze zich toch ook redden in de grote boze buitenwereld (en dat zie ik nu heel duidelijk met het buitenspelen).
Wessel ging laatst voetballen met ons buurjongentje van 5,5. Ze kwamen na 10 minuten terug. Waren weggestuurd door 2 kleintjes, eentje tot de kin en eentje van 2 meter… Ze hadden gezegd “opzouten sukkels”…
Ik doe hier dus niks mee… Ik ga niet bemiddelen, aangezien Wessel en Stefan zelf hebben gekozen om weg te gaan. Prima… Dat is in mijn ogen streetwise worden.
Als ze met blauwe plekken waren teruggekomen, was het een ander verhaal… maar ja… Rangorde hoort erbij, op straat, inde speeltuin, op het plein en later op school, op het werk.
Het is niet vies, je hebt leiders, bazen, volgers, denkers dromers, doeners… niet iedereen is gelijk en niet iedereen wil hetzelfde.
Een speeltuin IS de samenleving.