Hoe pak ik het aan???
Onze boef van 5 heeft de laatste tijd echt een hele grote mond en is zoooooo dwars! Het is echt zo van hij is de ouder en wij zijn het kind.
Ik weet gewoon niet meer hoe ik het moet aanpakken. Op school herkennen ze het niet maar zodra hij thuis is begint het alweer. Ik wil dit ik wil dat. Krijgt hij het niet dan is het schreeuwen, boos doen, janken en noem maar op. Gewoon totaal geen normaal woord uit te krijgen.
Negeren help soms maar meestal niet omdat hij door blijft gaan.
Hoe kan ik nou tot hem door dringen dat hij ook gewoon kan praten en dingen kan vragen zonder dat er altijd gemopper moet worden. Ben er zo moe van!
Er zitten dagen bij dat hij echt super lief is en dat belonen wij dan ook maar hij moet eens ophouden met zijn zin door te drammen en gewoon te praten i.p.v. ons als kleine kinderen te beschouwen.
Het schijnt bij de leeftijd te horen. Ze proberen de grenzen weer te verleggen en soms willen ze gewoon net wat meer dan ze kunnen/mogen. Hier net zo één. Ik merk overigens wel dat het nu erger wordt aan het eind van het schooljaar. Hij is moe en aan vakantie toe en dat maakt het erger.
Hoe dwars en boos hij ook kan zijn, regels zijn regels. Ik probeer rustig te blijven en in elk geval niet mee te gaan in zijn boosheid en dwarsheid. Als het heel erg is, stuur ik hem even naar zijn kamer om af te koelen en dat helpt. Nu gaat hij ook zelf naar zijn kamer als hij met zichzelf in de knoop zit (hij wil dan ook echt even alleen zijn).
Hier begon het toen hij net 5 was en ik moet zeggen dat ik nu langzaam merk dat het wat beter gaat (nu hij richting de 6 gaat). Dus ik hoop dat het na de zomervakantie nog beter gaat.
Ik geef hem overigens ook wat meer ruimte voor sommige dingen. Hij mag heel even alleen thuis blijven (ik sein wel altijd even een buurvrouw in) en als ik dan terug ben (na 5 tot hooguit 10 minuten) dan is hij zo trots en kan ik hem alles vragen. Zo mak als een lammetje :mrgreen:
Hij wil echt zijn grenzen verleggen en soms gaan we er in mee en soms ook niet. En dat laatste is gewoon frustrerend voor hem. En zelf weet hij ook niet zo goed wat hij wil en dat frustreert hem dan ook weer. Ik heb best met hem te doen, maar soms kan ik hem ook best achter het behang plakken hoor.
Weer een stapje verder op weg naar volwassenheid. Vriendinnen met oudere kinderen zeggen me dat het vanaf 6,5 jaar tot een jaar of 12 rustig is en dan begint het echte werk.
het is lang geleden dat mn zoon die leeftijd had en zoooo dwars was…maar wel herkenbaar hoor
wat wij deden was hem toch wel een time out geven, om te beginnen zelf beslist niet in zijn “dramaatjes” meet te gaan, je niet in die emotie laten meeslepen
want je zegt wel hij de volwassene en wij het kind omdat dat min of meer is hoe hij het draait met zn gedrag, maar het is natuurlijk totaal kindergedrag wat hij laat zien en dus moet jij totaal volwassen gedag laten zien en dus niet gaan schreeuwen of argumenteren
maar rustig zeggen, ik wil niet dat je zo raar doet, en hem rustig op een plek zetten die voor hem als time out gebruikt kan worden.
en ook als hij dn wegloopt hem zonder wat te zeggen terug zetten…
gewoon een vaste tijd,
en dan met hem gaan praten op een rustige manier over waarom je boos was en wat hij moet veranderen
dat i toch wel iets van de lange adem hoor, alhoewel als je consequent blijft kan t best snel werken hoor, bij onze boef duurde het destijds een week…maar toen had hij wel in de gaten dat hij wel kond DENKEN dat ie de baas was, maar dat dat echt niks uithaalde omdat wij dat nog steeds waren
vervelend is t wel.
ja heel herkenbaar idd…
hier was zero tolerance beleid echt het beste. Een waarschuwing en als er niet gezellig gedaan werd maar naar je kamer. Niet direct als straf, maar omdat de anderen het wel gezellig willen hebben en geen last van dat kind willen hebben. Ze hielden er dan wel snel mee op.
Mijn ‘gewone’ aanpak, lief en aardig uitleggen, bespreken, oplossingen zoeken werkte iig echt niet.
Hier is het twee keer geel is rood.
Eerst een waarschuwing. Dan nog een waarschuwing met daaraan een consequentie gekoppeld. En als het dan nog doorgaat volgt de consequentie.
Wij hebben het gelukkig gehad…wat een ramp was dat zeg!
Consequent blijven, en een heeeeeeeele lange adem werkt erg goed 
Sterkte! Het gaat over…écht waar!!!
Hier hetzelfde als bij een aantal van mijn voorgangsters in dit topic - het beschouwen als iets stouts en een keer waarschuwen en als het niet ophield ging hij de gang in. En daar kon hij vanaf al hij weer normaal kon doen en als het daar maar doorging kon hij een verdieping hoger. Jezelf voorhouden dat je niet wilt dat je kind zo met jou omgaat.
Lasse heeft sinds een tijdje de neiging om te gaan dreigen - als jij dit niet doet nou dan ga ik jou slaan of nou dan gooi ik deze stoel of wat dan ook. Nou daar waren we om dezelfde reden niet van gecharmeerd. Nu doet Nena het dus soms ook :roll: De dreigementen zijn niet allemaal even serieus te noemen en nemen al af in intentie en frequentie maar het is toch maar weer kijken tot hoe ver hij kan gaan.
dito, dito en dito…
Hier idd ook een dochter die deze fase al weer achter zich heeft.
Dan was het rustig “zeg, ik had om drinken gevraagd, krijg ik het nog of hoe zit dat?” :snooty: en dan had ik echt zoiets van… pardon? :evil:
Hier was het ook…“Je krijgt nog 1 gelegenheid het normaal vriendelijk te vragen, mama zit niet bij jou in de klas, doe je onvriendelijk, kan je onvriendelijk gaan doen tegen je poppen en ga je naar je kamer”
Ik ben wel altijd rustig gebleven. Boos worden geeft ze ook extra aandacht.
Nu zit Peet er midden in…
Gisteren nog “ik wil op de stang staan van je fiets” mijn antwoord was dat hij gewoon achterop ging.
Ging hij daar vervelend lopen doen. Na een waarschuwing dat hij rustig moest blijven zitten en hij anders kon gaan lopen was het “nou, dan trap ik lekker jou nieuwe fiets om”
Mijn reactie is dan echt dat hij dat vooral moet doen, hij dan meteen kan leren dat onvriendelijk doen, onvriendelijk maakt en dat dit niet de manier is om met mensen om te gaan. Toen sloeg hij me tegen mijn arm.
Ik heb hem op de grond gezet en hij kon dus idd gaan lopen.
Consequent blijven en steeds de nadruk leggen op het concept dat hij gewoon onvriendelijk doet en dat dit niet door mensen word gezien als aardig.
Dat je zo geen vrienden maakt.
En wat Judith aangeeft, duidelijk zijn in hoeveel kansen een kind krijgt, 2x waarschuwen, 3e keer de waarschuwing uitvoeren.
Niet bepaald de gezelligste fase in elk geval.
Overigens wel geleerd om in GEEN geval de discussie aan te gaan. Dat werkt dus echt niet, het verlengd alleen hun poging om hun zin te krijgen.
cell oeh ja die ken ik ook dat ze je dan een tik tegen je arm geven ofzo en dan moet je echt rustig blijven, niet uit je slof schieten maar meteen korte metten maken
en inderdaad een waarschuwing is geenloos dreigement, anders is het zinloos, twee keer waarschuwen was het hier ook altijd en dan mag je in je eentje gaan nadenken over waar je mee bezig denkt te zijn
Ja Kris, leuk he zulke fases :shifty:
En ik ben dan dus zo’n “rot” moeder die accepteert dat we dan te laat op school komen,bij juf van dochter bied ik daar dan mijn excuses voor aan en bij Peet in de klas mag hij het zelf gaan uitleggen…
Dat vind hij dus nog erger dan de straf die ik hem verder opleg.
Overigens is het dus al een paar keer gebeurt en hij weet dat als ik zeg dat ie kan gaan lopen, ik het dus ook meen en hij dan zelf mag vertellen aan juf waarom hij te laat is…
gevolg was gisteren dus, dat ie ging rennen… 
Ook hier (h)erkenning. Oudste had het heel erg, jongste iets minder erg. Hier ook 2 x waarschuwen, derde keer consequentie. Ongeacht waar we zijn, ongeacht wie er is. Je kan namelijk ook heel goed op je kamer zitten als je een vriendinnetje te spelen hebt. Wat heel veel indruk maakte. Zowel bij dochterlief als bij vriendinnetje :mrgreen:
Ik merk wel dat het einde van het schooljaar ook altijd meespeelt. Allemaal andere dingen, de vastigheid valt weg, moe en de jongste is ontzettend toe aan groep 3. Ze heeft het kleuteren wel gehad en dat maakt haar niet gezelliger. Ze is dwars, maakt ruzie met haar zus en huilt om niets.
Het ene kind verschilt nog al met het andere hoor. Waar duidelijke regels en consequent zijn over het algemeen genoeg is voor de een, heeft de ander een veel stevigere aanpak nodig.
Onze oudste heeft altijd een stevige aanpak nodig gehad. Heel veel duidelijkheid. Nog steeds, al is het nu heel anders want ze is al 10. Wij lijken op elkaar en kunnen heel heftig botsen :oops:
Ze moet heel duidelijk voelen tot hoe ver ze kan gaan. Daarbinnen krijgt ze alle vrijheid, maar grenzen zijn niet makkelijk aan te torren. Toen ze een jaar of 4/5 was was dat heel erg. Als je een klein beetje toegaf was het hek van de dam. En dat is misschien ook wel de kunst. Duidelijke grenzen zodat het kind weet tot hoe ver hij kan gaan. Maar daarbinnen wel ruimte voor eigen invulling. Eigen verantwoordelijkheid.
Zo mocht onze oudste al vrij jong op straat spelen. We hadden een duidelijke afbakening tot hoe ver ze mocht. Zij voelde zich heel groot en verantwoordelijk dat ze alleen op straat mocht spelen, maar wist precies tot hoever ze mocht. Verder betekende ook gelijk weer achter het hek achter huis. En dat wilde ze niet riskeren. Maar omdat ieder kind weer anders in elkaar zit zal niet elk kind dit kunnen. Als onze jongste het zou kunnen zou ze gegarandeerd uitproberen of ze echt niet 1 stapje verder zou kunnen :mrgreen: Zij is ook op een hele andere manier dwars. Dat gaat niet met ‘grof geweld’, maar een beetje ‘stiekem’. Als de oudste over een grens gaat merk je dat wel, dat gaat voluit. De jongste gaat met hele kleine stapjes of via een omweggetje. Heel sneaky, en we trappen er vaak nog in ook :oops:
Ik vraag me naar aanleiding van jouw stukje af of je zelf ook voet bij stuk houdt. Je schrijft dat hij zijn zin doordramt. Krijgt hij uiteindelijk ook zijn zin?
Je schrijft dat hij doet doet alsof hij de ouder is en jullie de kinderen. Draai dit zelf om. Ook in je hoofd. Jullie zijn de ouders en hij het kind.
Het is altijd heel lastig om aan de hand van een stukje tekst te zeggen wat je kan doen. Elk kind reageert weer anders. Elk kind heeft een andere aanpak nodig. Wat bij mij helpt hoeft bij jou niet te helpen. Wel heeft elk kind (en mens) behoefte aan regels. Aan duidelijkheid. Dat is veilig. Vind een manier dat je kan volhouden. Als je negeren niet kan volhouden heeft het geen zin. Dan weet hij dat je vanzelf wel antwoord geeft als hij maar lang genoeg schreeuwt. Hier helpt het door zelf een rustige toon te blijven praten. Het schreeuwen negeer ik, het kind niet. Als het me te erg wordt mag ze afkoelen. Of ergens anders schreeuwen. Ga maar lekker buiten schreeuwen. Goed hard, zodat de buren het ook horen. Nog veel harder.
Bedenk dat jij altijd de ouder bent en dat jij bepaald. Ook al lijkt het dat hij bepaald!
Geef zelf het goede voorbeeld. (hoewel soms lekker samen schreeuwen heel bevrijdend kan werken).
@Cell wrote:
Ja Kris, leuk he zulke fases :shifty:
En ik ben dan dus zo’n “rot” moeder die accepteert dat we dan te laat op school komen,bij juf van dochter bied ik daar dan mijn excuses voor aan en bij Peet in de klas mag hij het zelf gaan uitleggen…
Dat vind hij dus nog erger dan de straf die ik hem verder opleg.
Overigens is het dus al een paar keer gebeurt en hij weet dat als ik zeg dat ie kan gaan lopen, ik het dus ook meen en hij dan zelf mag vertellen aan juf waarom hij te laat is…
gevolg was gisteren dus, dat ie ging rennen…
En toen hadden wij dus zo’n juf (in groep 2), die zei: “ach meisje, dat kan gebeuren” :wall:
Nadat ik het er een keer op aan had laten komen thuis en we dus veel te laat waren en ik juf geïnstrueerd had haar daar gewoon voor op de kop te geven. Maar ja, het was zo’n lief schattig meisje dus…
Fijn zo’n juf :roll:
Hier gister weliswaar niet van een vijfjarige… maar wel echt een toppuntje hoor.
Zoon eet niet, wat raar is want hij is een grote eter. Ds ik zei iets van ga nou een boterham smeren. Zegt ie ‘Mijn buik zit vol’. Ik kijk hem een beetje zo aan :eh: 'Van jou" :shock: :evil:
whahahaha
Niek zei wel eens “Jij bent een rotmama, ik ben je spuugzat…”
fijn meid, dat scheelt, want mama is op dit moment jou opmerkingen spuugzat, ga je kamer maar eens bekijken en als je beneden komt hoop ik mijn eigen leuke Niekje weer voor me te hebben, de groeten dame!
Oh erg wat ze uit kunnen kramen.
Je hoort jezelf ook zo fijn terug in deze periode…
Zeg een keer dat je een situatie NU spuugzat bent en 1 jaar later slaan ze je ermee om de oren.
Zo zeg ik nog wel eens… ik ben er helemaal klaar mee, ga maar…
En dat heeft Niek dus ook al regelmatig herhaald…
Kreeg ze geen koekje was het, rotmama, ik ben helemaal klaar met jou.
Dan zei ik… goed, zal ik je koffer pakken of zetten we eerst een advertentie op mp… keek ze me aan :shock: En ik… ja, joh, als je helemaal klaar bent met mij, dan moet je misschien maar een andere mama zoeken. Advertentie op mp lijkt me een goed begin…
Dan krabbelde ze wel terug, zei dan… maar jij zegt dat ook mama…
Klopt, mama is wel eens klaar met een situatie, maar ik maak het niet persoonlijk meisje, heeft mama ooit gezegd klaar te zijn met JOU…
Oh nee was het dan en sorry mama… nouja… ze vind me nog steeds een lieve mama en bij vlagen en rotmens, dus het komt vast wel goed… :lol:
@ lune, die is om je te bescheuren :lol:
@Cell wrote:
Je hoort jezelf ook zo fijn terug in deze periode…
Kreeg ze geen koekje was het, rotmama, ik ben helemaal klaar met jou.
die krijg ik nu ook regelmatig te horen :shifty:
hier is het twee keer waarschuwen en daarna mag ze fijn in de hoek gaan nadenken.
helaas heb ik op dit ogenblik een vrij kort lontje en dat voelt ze ook goed aan waardoor het de laatste tijd ook vaak raak is en dat is wel een beetje om moedeloos van te worden.
vorige week was ik het een keer zo spuugzat en boos nadat ze voor de zoveelste keer haar broertje had pijn gedaan dat ik haar een tik voor de billen heb gegeven :oops:
daar was ze wel van onder de indruk, en ik ook want dat doe ik dus echt bijna nooit. daarna ook uitgelegd waarom ik dat deed en het weer goed gemaakt. de rest van de dag was ze ook lief :shifty:
en de volgende dag weer net zo ondeugend :roll: :lol:
heel vermoeiend deze fase, maar duidelijk en consequent zijn werkt vaak het beste.
Hahah herkenbaar zeg.
Ik vind jou niet meer lief mama. :evil:
Ach schat, gelukkig hou ik nog wel van jou.
Kijken ze me aan of ze het in keulen horen donderen en van de weeromstuit schieten ze dan toch in de lach.
Nee meteen zijn zin krijgen krijgt hij niet, hij heeft bij mij wel een kans om het netjes te vragen. Doet hij dat niet dan helaas pindakaas.
Ben blij dat het niet alleen bij mij voorkomt. Ik hou het dan maar op een fase. En consequent blijven is echt moeilijk hoor!
Dan zegt hij: sorry ik zal het nooit meer doen. Ik zeg dan tegen hem: Jou sorrys geloof ik bijna niet meer. Laat het eerst maar eens zien.
Dan gaat het even goed en hup hij valt weer in zijn dram, jank en zeur fase.
pffff tanden op elkaar houden dus en hopen dat het snel voorbij is.
Wat bij jullie ook nog kan meespelen is je zwangerschap. Hij weet ook wel dat er wat gaat veranderen en jij bent nu ook anders. Kinderen voelen ook dingen aan.
Dus ookal hebben sommige kids dezelfde leeftijd en misschien zelfde fase enzo dit soort dingen zijn dan wel wezenlijk anders.
Bij lasse speelt vaak de vakantiebso een rol - na drie weken vakantie, waarvan hij twee weken daar is geweest - merk je wel dat hij nog drukker wordt ed. De duidelijke structuur op school wordt hier altijd op een gegeven moment wel gemist (en er zitten nu ook grotere en kleinere kinderen door elkaar op de bso ivm de vakantie die normaal in aparte groepen zitten)