Hoi!
hoop dat ik hier deze vraag hoor te stellen :-), heb niet helemaal helder of het alleen over de basisschool mag gaan of over alles wat ze op die leeftijd bezig houdt… :think:
Mijn zoon wordt 30 december 7, en rond die tijd wordt hij ook voor het eerst een grote broer. De 1e 7 jaar is hij “alleen” geweest en is ook niet gewend om aandacht in die zin te delen. We hebben er wel gesprekken met hem over en betrekken hem er ook zoveel mogelijk bij, en zoals het nu is verheugt hij zich er enorm op!
Maar in mijn omgeving ken ik bijna alleen maar ouders die de kinderen dicht op elkaar hebben gekregen, advies aan hoe hem de eerste periode goed te begeleiden kan ik dan ook haast niet vragen. Gelukkig is KOK er :thumbup: , dus bij deze, zijn er moeders die in dezelfde situatie zitten of gezeten hebben en hebben jullie adviezen voor mij?
Groetjes, Soleil 8)
Hier zit er geen 7 jaar tussen maar wel 4 jaar. J heeft al die tid ook bewust meegemaakt dat ik zwanger was en wist dat er een broertje of zusje ging komen. Zij was ook 4 jaar enigst kind en wilde haar toch voorbereiden op wat komen zou.
Ik nam haar altijd mee naar de vk en ze ging samen met ons de babyspulletjes kopen.
Toen de bevalling naderde heb ik haar uitgelegd dat het niet lang meer kon duren en hoe het ongeveer zou gaan. Hierdoor was ze erg betrokken en leefde ze helemaal mee.
Na de geboorte van S ben ik haar overal bij blijven betrekken. Liet haar meehelpen met het badderen etc. Hierdoor voelde ze zich absoluut niet buitengesloten. Ook heb ik een uurtje per dag dat ik speciaal vrij maak voor haar. Dan gaan mama en J iets samen doen. Bijvoorbeeld knutselen. Op deze manier heeft ze toch weer even haar mama en ook papa voor zichzelf. Ik heb het idee dat door dat uurtje samen zijn zij heel makkelijk kan omgaan met het samen delen van aandacht. .
hoi
bij ligt de suituatie iets anders heb een dochter van bijna 11 en een zoon van 8 en een kleintje van 6 maanden.
Ik denk dat je hem er gewoon heel veel bij moet betrekken hem laten helpen en zeggen hoe trots je op hem bent dat hij zo’n grote broer is.
Mijn zoontje vindt het super om een grote broer voor zijn broertje te mogen zijn en kan niet wachten om dalijk met hem te mogen spelen.
succes
Hier ook een oudere broer!
Jaimy was bijna 6 jaar toen Yestin kwam, en heb ik ook zo veel mogelijk betrokken bij de zwangerschap, bevalling enz. 
Ik moet eerlijk zeggen dat het me zo verbaasd hoe goed alles ging en nog steeds gaat. Wij hebben hier ook een uurtje zoals Cindy met mama of papa alleen… ( Nu met deze dagen is dat veel knutselen en lezen )
Ik vind het persoonlijk heerlijk gaan zo!
Hier een mama van een jongetje dat 10 jaar alleen geweest is, en nu sinds 21 maanden een zusje heeft!
We hebben hem er zo snel mogelijk bij betrokken toen ik zwanger was.
Nou heeft hij altijd al gezegd dat hij een zusje wilde, heeft het zelfs meermalen willen kopen voor mijn verjaardag :inlove:
Na de geboorte was een heel andere zaak, hij had een zusje en mocht haar alleen bekijken want ze heeft 9 weken in eht ziekenhuis gelegen wegens extreem-prematuriteit.
Maar ook toen betrokken wij hem veel bij de kleine.
Hij is dol op zijn zusje, maar ook supertrots dat hij de oudste en de wijste en de grootste is.
Af en toe mag hij een half uurtje op haar letten enzo ( nu pas hoor, niet toen ze nog niks kon) en zulke dingen vindt hij echt super!
Mijn broer was bijna (3 dagen later) 7 toen ik geboren werd.
Ik zal eens vragen hoe mijn broer dat ervaren heeft, en wat mijn moeder allemaal gedaan heeft.
Ik weet wel dat mijn broer het altijd had over “ons babytje” en dat hij mee mocht helpen met het uitzoeken van de naam.
meiden ze is begonnen lees 9 maanden en dan zwanger na een miskraam
zet het op voor je weet is je uk er en je zoon nog op zijn 6 de grote broer :-*
Ik ken iemand met ongeveer dezelfde gezinssamenstelling.
Haar zoon is nu 10 jaar en zijn kleine zusje 3 jaar. Van jaloezie is nooit sprake geweest, juist door het leeftijdsverschil. Hij vond het harstikke leuk. Hij had er in het begin natuurlijk niet zoveel mee, nu wel, ze kunnen harstikke leuk samenspelen. Het heeft ook voordelen voor de oudste, ze komen juist op een leeftijd waarop het ook wel eens lekker is als mama niet de hele tijd op jou let 
:lol:
Hoi,
Ik zit over een paar maaden met dezelfde situatie.
Ik ben nu 5 weken zwanger en mijn zoontje is nu 7jaar en 4 maanden oud.
Brandon is of bijna 8 of net 8 als zijn broertje of zusje geboren gaat worden.
Ik heb echt geen idee hoe hij gaat reageren als de 2e geboren is.
Hij zegt dat hij wel graag een broertje of zusje wilt en ik heb hem ook uitgelegd dat het niet allemaal leuk is voor hem.
Brandon is geen gemakkelijk kind<hij loopt sociaal en emotioneel wat achter en hij heeft ADHD.
Hij weet nu nog niet dat ik werkelijk zwanger ben,wanneer zou ik het hem het beste kunnen vertellen dat hij nu echt een broertje of zusje gaat krijgen???
Groetjes Sneeuwitje
Hoi Sneeuwwitje,
Mijn dochter was bijna 7 toen haar broertje werd geboren. Ze heeft alles heel bewust meegemaakt en geniet met volle teugen van haar broer.
Ze is super super trots op hem.
Ik heb het haar met 14 weken pas verteld, dit omdat ik de keer ervoor een MK heb gekregen (ook nog niet verteld toen).
In het geval met Brandon zou ik geloof ik ook wachten tot een week of 14 (zelfs als ze 7 zijn duurt het allemaal zoooo lang).
Succes en geniet van je zwangerschap!
Sassefras
Soleil, hoe vindt hij het???
Onze jongste dochter was 6 (is ze nu nog steeds) toen Thijs geboren werd. Ze had in het begin wel haar bedenkingen. Ik kon nl. steeds minder met haar doen toen ik zwanger was en dat zag ze toch wel in. Toen Thijs eenmaal geboren was, heb ik haar bij heel veel dingen betrokken. Nu vindt ze het allemaal erg leuk en is dan ook heel blij met haar broertje…
Nog een leuke anekdote: Mijn oudste dochter mocht logeren bij een vriendinnetje en omdat Isa nogal bang is (ze slapen samen op één kamer), had ik Isa voorgesteld dat ze bij ons op de kamer mocht “logeren”. Dus…matras op de grond (ze is een echte woelwater, dus liever niet bij ons in bed). Ik had haar wel van tevoren gewaarschuwd dat Thijs 's nachts wakker zou worden. Vond ze allemaal goed. Dus 's nachts om 03.00 komt kwam Thijs inderdaad om een voeding en was dus behoorlijk aan het huilen. Wordt Isa half wakker en slaapdronken zegt ze: “Zeg Thijs, hou je er wel even rekening mee dat hier ook nog andere mensen slapen?!”…Bwahhahahahaha. Je kon me opvegen. Ze wist er de volgende dag niets meer vanaf.
Hoi!
Inmiddels alweer bijna 3 weken geleden is ukje geboren en gaat het hier lekker! Wel even heel erg wennen voor ons allemaal en ook erg hectisch, vandaar nog niet eerder er aan gedacht hier een berichtje achter te laten :oops: .
Joël is echt de grote broer en supertrots :inlove: ! We hebben Joël er meteen bij betrokken, hij mocht als eerste na papa en mama de baby zien en vasthouden. Hij vindt het heerlijk dat we een babietje hebben. In het begin was ik wel even zenuwachtig en bang dat Joël het helemaal niet leuk meer zou vinden omdat ik nogal snel uit het lood was en best vaak moest huilen en door slaapgebrek van zowel mijn man als mij wij ook wel op elkaar vitten. Dat hebben we Joël wel uitgelegd, dat door stofjes in mijn lichaam mama sneller moest huilen en dat mensen door slaapgebrek ook minder aardig voor elkaar kunnen zijn. Die uitleg leek hij goed te begrijpen, en gelukkig verbeterde dit al snel. Maarja, jochie is niet gewend dat mama snel huilt, en zo ineens bijna iedere dag de eerste week wel een keer.
Flesjes geven doet hij ook graag, en Yanniek krijgt standaard een kus voordat hij ergens naar toe gaat of naar bed gaat. En op school staat hij nu`ook even extra in het middelpunt, dat is allemaal wel heel leuk voor hem !
Nog een leuke anekdote: Mijn oudste dochter mocht logeren bij een vriendinnetje en omdat Isa nogal bang is (ze slapen samen op één kamer), had ik Isa voorgesteld dat ze bij ons op de kamer mocht "logeren". Dus....matras op de grond (ze is een echte woelwater, dus liever niet bij ons in bed). Ik had haar wel van tevoren gewaarschuwd dat Thijs 's nachts wakker zou worden. Vond ze allemaal goed. Dus 's nachts om 03.00 komt kwam Thijs inderdaad om een voeding en was dus behoorlijk aan het huilen. Wordt Isa half wakker en slaapdronken zegt ze: "Zeg Thijs, hou je er wel even rekening mee dat hier ook nog andere mensen slapen?!".....Bwahhahahahaha. Je kon me opvegen. Ze wist er de volgende dag niets meer vanaf.
:D :D :D :D :D
Sneeuwitje, wij hebben Joël het verteld toen ik 12 weken zwanger was. Bewust niet eerder omdat ik hiervoor 2 miskramen heb gehad. Pas na de 12 weken echo durfden we het hem te vertellen. Wat de tijdsduur betreft, Joël leek op zich hierniet zo mee bezig en ikheb ook niet het idee gehad dat het hem te lang duurde. Nu is het wel ene jochie dat altijd overal mee bezig is en zoiets al snel als kennisgeving aannneemt zonder zich echt er druk om te maken :) . Pas op het laatst vond hij het te lang duren, toen de uitgerekende datum in zicht kwam.
Nog gefeliciteerd trouwens met je zwangerschap!
Oja, we hebben wel meteen vanaf het begin tijd voor Joël alleen vrijgemaakt. Een voordeel was dat Yanniek meteen de eerste zaterdag van de kerstvakantie geboren is en we als gezin 16 dagen samen hebben kunnen zijn omdat mijn man ook vrij was. Zo gingen mijn man of ik met hem spelletjes doen, even eruit etc. Zo ben ik 4 januarie met hem naar Ernst en Bobbie geweest, waarbij dan wel de vraag komt waarom Yanniek niet mee mag :mrgreen: . Tot nu toe is het echt heel leuk om hem als grote broer mee te maken :inlove: :inlove: :inlove: !
Groetjes, Soleil 8)
Ik heb het Brandon afgelopen toch maar verteld.
Dit ook omdat ik het aan mijn familie wilde vertellen en dit omdat ik erg bang was voor negatieve reacties van hun…En ik daar wel een beetje stress over had.
En ik vond wel dat Brandon het recht had om het eerder als mijn familie te weten.
En aangezien Brandon er bijna altijd bij is als ik bij mijn familie ben en ik niet wilde dat hij het via hun te weten zou komen.
De reacties van mijn familie vielen gelukkig reuze mee…maar ben wel blij dat ik het toch verteld heb en nu meer van mijn zwangerschap kan gaan genieten…
Brandon was niet erg enthousiast toen ik het vertelde…hij is bang dat de baby de hele dag gaat krijsen (zijn woorden)
En toen ik vertelde dat de baby ongeveer geboren gaat worden als hij bijna 8 is of net 8( om hem een beetje een indicatie te geven hoe lang het gaat duren) Toen vond hij het helemaal niet zo leuk…hij is bang dat zijn broertje of zusje op zijn verjaardag gaat komen…
Dat snap ik ook wel …zou ook niet echt leuk zijn voor de kids…dus maar hopen dat het of eerder of later gaat komen.
Later draaide Brandon wel weer wat bij…maar hij is er niet echt mee bezig en heeft het bijvoorbeeld ook nog niet echt tegen iemand verteld dat hij een broertje of zusje gaat krijgen…nou is hij toch wel een beetje een binnenvetter.
Groetjes Sneeuwitje
Hoi Soleil,
Ik las net je verhaal.
Mijn oudste dochter werd in Augustus 7 toen haar kleine zusje in Juni 2006 werd geboren.
Ik heb het haar pas verteld toen ik 3 maanden was omdat ik daarvoor een miskraam had gehad.
Ze reageerde er goed op!
Nu is ze al 8 maanden super lieve zus voor haar kleine zusje.
En… ik heb iedereen hier in de buurt aangestoken.
Buurvrouwtje van verder verwacht haar 2e in mei en haar oudste wordt in oktober alweer 8…
Verder een hele fijne zwangerschap toegewenst!
liefs Twinkel :**:
@sneeuwitje wrote:
Hoi,
Ik zit over een paar maaden met dezelfde situatie.
Ik ben nu 5 weken zwanger en mijn zoontje is nu 7jaar en 4 maanden oud.
Brandon is of bijna 8 of net 8 als zijn broertje of zusje geboren gaat worden.
Ik heb echt geen idee hoe hij gaat reageren als de 2e geboren is.
Hij zegt dat hij wel graag een broertje of zusje wilt en ik heb hem ook uitgelegd dat het niet allemaal leuk is voor hem.
Brandon is geen gemakkelijk kind<hij loopt sociaal en emotioneel wat achter en hij heeft ADHD.
Hij weet nu nog niet dat ik werkelijk zwanger ben,wanneer zou ik het hem het beste kunnen vertellen dat hij nu echt een broertje of zusje gaat krijgen???
Groetjes Sneeuwitje
Mijn vriendin heeft een zoon van net 10 en een dochter van ruim 1. Haar zoon komt denk ik redelijk overeen met de jouwe. Hij is gek op zijn zusje! Het enige is dat hij soms wat moeite heeft met iets als; ‘dat doet ze niet expres lieverd, ze is pas 1’. Achteraf weet ie het wel maar op dat moment vindt ie het heel moeilijk. Meestal is ie dan echter boos op mama en niet op zijn zusje dus dat is wel goed. Wat ik bij hem zie is dat ie het ook wel heel stoer vindt dat ie ‘de grote’ is, hebben andere kinderen natuurlijk ook maar doordat hij heel veel ellende met scholen gehad heeft is z’n zelfvertrouwen nou niet je van hét en ik heb het idee dat ie het vaak wel leuk vindt als ie dingen mag ‘regelen’ omdat hij de grote broer is. M’n vriendin was heel bang dat ie jaloers zou worden maar dat valt erg mee. Hij is ook in zijn eigen bed gaan slapen (wilde nog altijd bij haar liggen) omdat zijn zus een erg makkelijke slaapster is en gewoon in haar ledikantje slaapt (hij ook alleen nu!). Effe denken, oja, zij zat er erg op dat ie soms een beetje ruw met z’n zus deed (omdat ie op school soms agressief uit de hoek kan komen). Weet niet of dat ook overeen komt met jouw zoon maar mocht dat zo zijn, niet al te hysterisch reageren. Ik heb 2 oudere kinderen zonder ‘extra bagage’ en die doen ook dingen met Yves waarvan ik denk Okeeeeeee!!! Ben er inmiddels aan gewend, het gaat eigenlijk altijd goed, ze hebben natuurlijk ook nog niet de kracht van een volwassene. De oudste loopt ook met hem te sjouwen of ze liggen over elkaar heen. Zij was eerst heel voorzichtig waardoor haar zoon zoiets had van ‘ik mag niks met haar’ en dat vond ie niet leuk, ook omdat ie het hier anders zag. Langzaamaan heeft ze het een beetje losgelaten en het gaat echt heel erg goed. Hij is zelfs superbeschermend, kwam iemand van de BSO een beetje wild dichtbij op het KDV toen ze haar ophaalden; Héé, effe rustig he, dat is wel MIJN zusje ja!!! :mrgreen:
Kan je natuurlijk geen garanties geven maar het leek me wel prettig als je in ieder geval een succesverhaal hoort van iemand die een soortgelijke situatie van heel dichtbij heeft meegemaakt.
Groetjes,
Yvonne