Hier hebben we de Spaanse Super Nany. Meestal vind ik het geheel niet interesant maar gisteren was het echt shocking. Het zal je maar overkomen. Een 5 jarig meisje dat een geheel afwijkend etenspatroon had aangeleerd. Alles kon alleen maar gepureerd zijn tot snot. Alles in het zelfde systeem op de zelfde tijden en alles vanuit het zelfde bordje glas en lepel en ook merk maakte uit. Als het niet in dat systeem was begon ze te kotsen. Ze kon echt op oproep al kotsen en dat met 5 jaar. :shock: :shock: :shock:
Een prima familie met de andere kinderen geen probleem. Met verder alle andere dingen was het meisje ook geen probleem, Eerst dachten ze dat het medisch was maar dus gewoon alleen psygisch. En het heeft zich zover kunnen ontwikkelen omdat ze rustig 3 dagen anders niet at en dan nog kon kotsen, Dus ouders super bezorgd en hoppa met 5 jaar kompleet aangeleerd gedrag en freaky controlle over het :shock: :shock: :shock:
En dan het process met de ouders en het meisje om terug te kunnen komen op normaal eten. Oooh my god die arme ouders. Stap 1 was om geheel niet meer over eten te praten met het meisje. Stap 2 om de sterke band tussen de moeder en het meisje te breken en het systeem van het eten per direct op een subtiele manier te veranderen. Zoals weg met het bord en bestel wat ze wilde en over schakelen op normaal bord en betsek. En bv yogurt geven op het tijdstip dat het pap verwacht.
Je gelooft het niet 3 dagen weigeren om te eten. 5 jaar en gewoon 3 dagen niet eten. Nog steeds kotsen als de ouders even naar haar keken. Tuurlijk kreeg ze wel drinken en zo want je kan een kind niet zonder eten laten. En maar vragen om als een baby behandelt te worden die arme ouuuuders pffffffffffffffffffffffff en dan elke keer weer je kind zonder eten naar school of naar bed brengen wauw :? :? :?
Maar na zo’n ongeveer 6 maanden gevecht was er wel duidelijk wat verandert. Nog steeds moeilijk maar wel redelijk normaal eten.
Je hoopt toch dat je dat met je eigen kinderen nooit gaat overkomen. Moet er niet aan denken zeg.
Je legt het wel erg bij het kind neer - en het zijn wel erg van die arme ouders. En gewoon maar psychisch - wie weet zit daar wel veel meer achter.
Zo ver ik weet zijn ouders er vanaf dag 1 bij en hebben zij het vijf jaar lang tot zo ver laten komen. Het is een systeem wat onderling tot zover is gekomen.
En was het kindje misschien niet ooit te vroeg geboren en sonde gehad? Kinderen die gedurende een bepaalde tijd als prematuur een sonde hebben gehad kunnen veel problemen krijgen met eten. Dan lijkt er fysiek niets aan de hand maar ze hebben ergens op eetgebied een klap opgelopen en weerstand ed om te slikken.
Het lijkt me hoe dan ook verschrikkelijk om als ouders in zo’n situatie te zitten maar om nu te zeggen van het zal je maar overkomen met een van de kinderen :think:
Ben het met je eens hoor. Het probleem is als eerste door de ouders veroorzaakt. Maar ik kan wel begrijpen als je kind van alles gaat kotsen en dan rustig dagen niet gaat eten het moeilijk is om hard te blijven en je ook als eerste denkt dat het een medische oorzaak heeft. En dat meisje was zo goed in manupileren geworden jeeeeemie en die ouders lieten zich zo onwijs goed manipuleren. :o :o :o
Ik schrik eigenlijk van dit verhaal, heb hier een kind van 4 die ook kan kotsen wanneer het hem uitkomt, dat ik er ook mee gestopt ben om dingen erin te stoppen die hij niet eet omdat hij dus ging kotsen.
Mijn huisarts heeft ook gezegd, dan maar zonder eten naar bed, maar je weet niet hoe hij kotst als hij aardappelen moet eten, hij kotst het bord gewoon nog meer vol als dat het is.
Nou is het gelukkig niet zo dat hij een speciaal bord of zo moet hebben maar heeft bepaalde dingen ook die ik een aanwensel noem zoals op zijn tenen lopen, terwijl hij ook gewoon op zijn platte voeten kan lopen. Ik roep de hele dag door loop eens op je voeten ipv op je tenen. Elke keer zeggen ze dat het wel overgaat als hij ouder wordt, maar ik heb er een hard hoofd in. Hij moet nadenken als hij met platte voet moet lopen en op zijn tenen niet.
Het eten lust hij ook maar bepaalde dingen, groente, aardappelen en vlees at hij wel totdat ik overging op eigen voedsel niet meer uit potjes. Heb 3 kids maar de laatste spant de kroon, heb ze allemaal hetzelfde opgevoed alleen dit kind is er 1 met gebruiksaanwijzing.
kan niet editten, maar wij zijn er al mee bij een kinderarts geweest en al…
Ik heb een nichtje, inmiddels is ze een puber van 16, en nu eet ze redelijk al doe je haar echt geen plezier met taart, sausjes en mixen e.d… Ze eet nu nog pasta zonder saus, groente apart, en dan ook zeer weinig.
Je wil niet weten hoe dit als kleinkind was.
Dan at ze gewoon niets. Ze leefde op fristi. Ze luste ook wel pizza, maar dan de simpelste pizza met niks extra´s er op. Verder was het bijna onmogelijk om er iets in te krijgen.
Ik kan me nog herinneren dat ze moest kotsen van een kidneyboon.
En mijn oom en tante zijn overal al wel geweest, cb, ha, kinderarts…
En ook drieduizendmiljoen adviezen en op/aanmerkingen van mensen aan de zijlijn… want aan de zijlijn lijkt het allemaal zo eenvoudig.
Mijn tante kan nu heel erg genieten als ze mijn kinderen ziet eten, emotioneel wordt ze dan, want dat heeft ze dus bij haar jongste nooit meegemaakt!
mijn nichtje inmiddels 22 heeft tot haar 11de niks gegeten het was gewoon onmogelijk er iets in te krijgen.
nu eet ze het meest van ons allemaal wel heel rustig ze doet rustig een half uur over een bord en pakt zich dan nog een bord.
maar toch word ook ik gefrustreerd als mijn dochter weer niet wil eten je probeerd gewoon alles en jah als ze dan geprakt of wat dan ook wel eet dan doe je dan bijna automatisch.
zo eet mijn dochter alleen komkommer en tomaatjes met droge aardappelen en soms een beetje vlees.
TOen ik zwanger was van Lasse hebben mijn vriend en ik met afgrijzen naar een programme gekeken over kinderen met een eetstoornis. Het ging over een speciale kliniek in Nijmegen (dacht ik) waar kinderen dus geholpen werden. wat me daar van bij is gebleven dat veel van die kinderen ooit met een sonde geleefd hadden.
Zo was er een stel met een tweeling die dit geloof ik allebei hadden of eentje dat zou ook goed kunnen - eten was een mega drama. Op een gegeven moment moesten die ouders negeren dat een van de twee lag te kotsen in bed.
We hebben echt met onze mond open zitten staren - het idee alleen al dat je dat gedoe de hele dag moest doorstaan. Verschrikkelijk.
Toen Sem van de zomer een weekje in het WKZ lag waren er ook kindjes van zijn leeftijd die dat dus al hadden. Die alleen maar vloeibaar wilden eten. Daar mochten de ouders ze dan niks meer te eten geven en werden ze door de verpleging in een apart kamertje meegenomen om een beetje yoghurt te eten en zo werd dat opgevoerd en moesten de moeders ook weer wat gaan geven. Die hadden allebei al oudere kindjes die nergens last van hadden. Het is echt een psychisch iets om de een of andere reden hebben die kinderen dan zo’n aversie tegen eten dat ze dus gaan kotsen ervan.
Ik kan me daar wel een klein beetje iets bij voorstellen dat je daar in mee gaat, uit onmacht en omdat je gewoon het beste voor je kindje wil.
Hier al 2 jaar lang een kind dat veel huilt en nog steeds een paar keer per nacht wakker is. Hij heeft óf brandend maagzuur óf last van krampen we zijn er nog steeds niet uit wat het is. Als hij zo’n last heeft wil hij graag een beetje (soja)melk, dat werkt rustgevend en waarschijnlijk ook verzachtend. Dat krijgt hij ook van mij. Ik heb de keuze om halve nachten met een hysterisch kind te zitten (wat ik 1,5 jaar lang heb gedaan, maar ik kon het gewoon lichamelijk en geestelijk niet meer opbrengen, het leven gaat door, dagelijkse veranwoordelijkheden zoals werk en Jim om te verzorgen dat trek je niet lang op nog geen 5 uur slaap per nacht) of hem vaak binnen een uurtje weer in bed te hebben op 100 ml melk. Misschien is het inmiddels een gewenning, misschien is het dat niet, feit is wel dat ik zie dat hij ergens last van heeft en ik hem op die manier kan helpen, door er voor hem te zijn en dat kleine beetje melk. Iets waar de arts het trouwens nog steeds gewoon mee eens is, Sem weegt rond de 10 kilo bij ongeveer 92 cm dus hij kan het best hebben zolang hij 's ochtends nog met 2 boterhammen ontbijt laat ik het gewoon zo…
wow dat is wel heel extreem met dat overgeven…
@Marite wrote:
Ik heb een nichtje, inmiddels is ze een puber van 16, en nu eet ze redelijk al doe je haar echt geen plezier met taart, sausjes en mixen e.d… Ze eet nu nog pasta zonder saus, groente apart, en dan ook zeer weinig.
Je wil niet weten hoe dit als kleinkind was.
Dan at ze gewoon niets. Ze leefde op fristi. Ze luste ook wel pizza, maar dan de simpelste pizza met niks extra´s er op. Verder was het bijna onmogelijk om er iets in te krijgen.
Ik kan me nog herinneren dat ze moest kotsen van een kidneyboon.
En mijn oom en tante zijn overal al wel geweest, cb, ha, kinderarts…
En ook drieduizendmiljoen adviezen en op/aanmerkingen van mensen aan de zijlijn… want aan de zijlijn lijkt het allemaal zo eenvoudig.
Mijn tante kan nu heel erg genieten als ze mijn kinderen ziet eten, emotioneel wordt ze dan, want dat heeft ze dus bij haar jongste nooit meegemaakt!
:shifty: moet een beetje aan mezelf denken als ik dit zo lees :oops:
ik luste zo goed als niets vroeger
ik weigerde ook heel vaak te eten maar overgeven deed ik niet
ik lust/luste geen aardappelen zo goed als geen groente spaghetti at ik zo kaal zonder saus
als er een kinderfeestje was en ze gingen naar de mac vroeg ik m? ouders of ik echt mee moest :oops: want ook dat vond ik niet te eten :lol: (ik lust/luste ook geen patat)
rijst at ik ook niet en brood vond ik ook maar niks
taart en gebak vond ik ook niks
en nu…eet ik bijna alles aardappelen en patat maak je mij nog steeds niet blij mee hoor maar verder ik bijna alles
Mijn ouders waren van niet zeiken en dooreten. Niemand mag van tafel tot het op is. Ik heb het ooit gepresteerd om mijn bord op de grond te gooien en toen heeft mijn moeder me zo met mijn lepel op de grond gezet en mocht ik van het zeil eten .
:shock: :? :shock: :? Nou dat doe je dan ook noooooooooooit meer hahahaha. Verder was mijn moeder haar motto je krijgt altijd 1 opscheplepel of je het lust of niet en die gaat op anders krijg je het ook weer als ontbijt hahahahahahaha en echt hoor ik kreeg om 8 uur sochtend zo weer mijn spruitjes onder mijn neus. Koud want nog geen magnetron.
Mijn broer en ik eten dan ook echt alles hahahahahahahahaha.
Maar jeeemie als je een kind hebt dat lijkt te stikken en dan zwaar gaat overgeven dan schrik je je toch rot. Zeker als je met alle anderen echt nooit problemen hebt gehad.
de methode: eten tot het op is, is ook eentje waar ik mijn vraagtekens bij heb eigenlijk.
Mijn ouders hebben dit een tijdje bij mij geprobeerd en mijn wil was echt sterker als die van mijn ouders. Ik bleef gewoon volharden. En hoe harder er gepushed werd: alles gaat op… hoe harder ik vol bleef houden dat er niks meer in ging!
Mijn vader heeft wel tot midden in de nacht met mij gezeten een keer, want ik zou toch wel een keer gaan eten? Niet dus.
(en nog steeds… als mensen heel hard roepen dat iets moet… ga ik met de kont tegen de krib hoor :oops: poepen moet, maar verder moet er weinig :oops: :oops: :oops: )
Gelukkig is dat bij jullie goed gegaan en hebben mijn ouders onderkent dat je er eerder een probleem mee kweekt dan dat het iets oplost… want ik wil niet weten hoe ik was geeindigd als dat de regel was gebleven bij ons thuis :oops:
De methode fysiek opdwingen heeft mijn oma een keer op mij geprobeerd (mijn ouders waren er toen niet en zij had zoiets: die krijg ik wel aan het eten) ik lust tot op heden nog geen tomaat/tomatensaus… ik gruwel er echt van.
Het stomme was… ik at op zich best goed… brood (ongeacht het beleg) en fruit etc ging prima, dat fietste er zo in. Alleen warm eten en met name groente… dat was drama.
Ik moest alles proeven, dat heb ik ook altijd braaf gedaan, maar eigenlijk begint dat nu pas vruchten af te werpen heb ik het idee… ik lust nog steeds meer en meer. Al zal je me dus nooit tomaat zien eten :naughty: (laatst wel vriend en vijand verbaasd door een stukje pizza met tomatensaus erop te eten… dat heb ik zonder kotsneigingen weg gekregen… dus wie weet gaat dat over een paar jaar wel helemaal lekker… en anders maar niet, kan wel leven zonder tomatensaus 
)
Ik eet inmiddels met smaak een warme hap, dat is gelukkig helemaal goed gekomen… maar nog steeds maak je mij gelukkig met ook in de avond een broodmaaltijd!