Onze meid heeft het gillen ontdekt de laatste weken. Ze gilt als ze aandacht wil, als iets niet meteen lukt, uit verveling, als ze boos is, als ze iets graag wil hebben, enz. Ze gilt in de auto onder het rijden en als ze in de buggy zit. Eerlijk gezegd word ik zo nu en dan een beetje krankjorum van al dat gegil… :roll: :oops:
We weten ook niet zo goed hoe we ermee om moeten gaan. Aandacht geven kan niet altijd en dat werkt vaak ook averechts, afleiden lukt soms voor maar eventjes, dus nu proberen we het zo nu en dan maar stug te negeren. Wat ook niet echt lukt, als je er bovenuit moet schreeuwen om je verstaanbaar te maken.
Hoe gaan jullie ermee om en is dit een fase? Ze is nu bijna 17 maanden.
Hoiiii,
Onze meid is net 14,5 maand en die heeft het gillen ook ontdekt. Wat hier overigs ook enorm irritant was. Ze doet het al wel wat minder maar als onze kleine Marley huilt wil Shane er erg graag boven uit komen en als ze in de box zit dus er zitten wel redenen achter. Bij Marley is het gewoon ik wil ook aandacht en in de box is het gewoon nijd want ze wil eruit.
Wij negeren hier stug en als ze stil ze praten we weer door. Het zijn vaak korte momenten het gegil ze weet al dat ze er weinig aandacht mee wekt. Doorpraten werkt hier ook wel maar dan zoeken we elkaar wat dichter op en zorgen niet voor grote afstand want anders moet je gaan schreuwen en dat werkt helemaal niet.
Dus sterkte met de kleine dreumes :hug: het komt echt goed het zijn allemaal fase :shifty:
Hier ook een gillert pff wordt er soms gek van. Tot nu toe negeer ik het en hoop ik dat deze fase snel voorbij gaat.
gr Leonie
Wij hebben niet genegeerd, maar juist duidelijk gemaakt dat gillen niet de bedoeling is…(maar op welke leeftijd dat ook al weer was…!!! :think: ).
Dat papa en mama toch ook niet gillen…
En dat opa en oma ook niet gillen…
enz. enz.
Als ze gilt om aandacht, zou ik op een heel rustige toon reageren dat ze bijv. alleen iets krijgt, als ze het rustig kan vragen. En dat dan inderdaad ook belonen als ze het rustig zou vragen. Als ze blijft gillen, en het de spuigaten uit zou lopen, dan zou ik haar gewoon even op de gang zetten.
Het heeft hier niet lang geduurd. (Maar goed, wij hebben dan ook geen meid :mrgreen:)
Pé Bedankt voor je advies. We proberen inderdaad ook om aan te geven dat ze niet zo mag gillen, zeker niet als ze niet meteen d’r zin krijgt. Maar volgens mij is ze nog een beetje jong om dat te snappen. Negatief gedrag proberen we in positief gedrag om te zetten en vervolgens te belonen, vaak reageert ze daar wel goed op.
Gelukkig gaat het de laatste dagen weer wat beter. Zo te lezen bij de maart-mama’s hebben de meeste kindjes rond deze leeftijd zo’n fase, rond 17 maanden heb je ook een groeisprong. Ze zit nu weer wat beter in d’r vel, ze is wat rustiger en gilt ook niet meer zo. Dat scheelt al een heel eind.
hier heeft tygo ook zo’n fase gehad… hij vond het vooral leuk wat hij allemaal met zijn stem kon doen
en vervolgens ook om aandacht te vragen… en dat heb ik dan altijd genegeerd
regageerde alleen als hij rustig deed en dat heeft schijnbaar gewerkt :mrgreen:
nu begint ie te jammeren en drijnen als hij iets wilt
zoals een koekje als we aan het boodschappen doen zijn en dan moet ik opemake… nou nee dus
dan zeg ik nee mama gaat eerst centjes betalen en dan krijg je een koekje
dan lijd ik hem af en mag hij de boodschappen in het karretje doen en vervolgens mag hij de boodschappen op de loopband leggen
en als ik dan alles heb ingepakt is hij vaak alles alweer vergeten en krijgt ie vaak zijn koekje pas als we weer thuis zijn en ik alles heb opgeborgen
maar moeder zijn is en blijft een beroep waar je engelen gedult bij moet hebben :mrgreen:
Hier ook gillen. Even vinden we prima, want je bent nu eenmaal klein en dan mag je lekker gillen en rennen :mrgreen: Maar soms schrik ik me ook een ongeluk of is het gillen niet te stoppen, dan doe ik mn vinger voor mn mond en zeg ssstttt. Dat gaat eigenlijk best goed 
Gillen tijdens het spelen vind ik niet zo erg. Constant gillen om aandacht of als ze het ergens niet mee eens is, is niet zo leuk. Maar gelukkig doet ze het nu amper meer. Zal wel een fase geweest zijn.
Fijn om te lezen dat Mats niet de enige is die zo ontzettend gilt! Ik word er af en toe echt niet goed van. Ik probeer er geen aandacht aan te besteden maar soms ben ik het zo zat, dan reageer ik dus wel. En dat werkt dus weer averechts :roll:
Hier ook een giller!!
begon al met gewoon huilen toen ze 2 weken was, dat was bij haar al gillen, niet om aan tehoren, gek werd ik er van!
nu gilt ze idd ook als ze boos is, iets wil of niet mag enz.
doodvermoeiend…
ik probeer het vaak te negeren maar dat lukt niet altijd.
Ja hier ook al vanaf de geboorte. Heb er vaak om dubbel gelegen met visite. Noem het mn eigen kleine Joling :lol: :lol:
Gillen mag bij ons alleen buiten. Het gebeurt dan ook regelmatig dat L in de tuin staat (de buren weten er van 8)) of bij slecht weer met haar hoofd buiten de deur hangt om aan haar gilbehoefte te voldoen :lol:. Weet niet meer sinds wanneer we het zo aanpakken (ze is nu 2,5), maar toch wel al een aardig tijdje :think: