Hallo!
Jesse gilt, krijst, schreeuwt sinds een tijdje heel erg. Ik word er echt gek van! MIjn trommelvliezen staan op knappen!
Het is een klein piepertje maar goed, als er wat is vind ik het niet zo erg. Maar nu doet hij het om alles! Ook gewoon voor de lol… :twisted:
Vre-se-lijk!
Heeft iemand tips hoe we Jesse dit af kunnen leren?
Ik flap altijd met mijn vinger langs zijn mond als hij gilt, dan stopt hij meteen, maar dat duurt maar even en dan b :twisted: egint hij vrolijk weer… Het heeft dus geen effect als het vaker achtereen gebeurt…
Heb ook 1x goed terug gegild. Was 'ie ook wel ff van onder de indruk, maar ook van korte duur EN je leert dan natuurlijk dat het mag…Ook niet zo’n goed idee…
Boos voor 'em staan en zeggen NEE Jesse, NIET GILLEN! helpt ook niet…
WAT WEL???
niet de makkelijkste als je trommelvliezen op knappen en je zenuwen op scherp staan… maar compleet totaal negeren was het enige wat hier hielp toen nummer 2 door de schreeuwfase ging.
De oudste en jongste hebben dit overigens niet gedaan… dus was allang blij dat het er maar 1 was die van het schreeuwen was. En is overigens. Als hij zijn zin niet krijgt probeert hij het nog weleens, dan zeg ik 1x op zachte toon dat als hij gewoon kan praten we weer luisteren… vaak is het dan ook zo klaar, want hij wil toch iets op dat moment en naar schreeuwen luisteren we niet.
Milan heeft het ook heel erg gedaan.
Ik denk dat je er weinig aan kunt doen. Negeren en wachten tot het over gaat…
Maar het is heeeel vervelend. :hug:
Mmmm, mijn dochtertje is ongeveer net zo oud (morgen precies 13 maanden) en die gilt ook erg veel… Meestal als iets niet snel genoeg gaat of als ze haar zin niet krijgt. Pittige tante! Het ligt een beetje aan de situatie hoe we erop reageren. Ze snapt heel goed dat ze niet mag gillen, want meestal stopt ze al als we oogcontact maken, maar 3 tellen later begint ze weer :? Als ze gilt omdat we haar bijvoorbeeld op de grond zetten terwijl ze opgetild wil worden, of als ze gilt als haar eten of drinken op is negeren we meestal, het gillen is dan ook meer krijsend huilen. Stopt meestal binnen een paar minuten. Als ze aan tafel zit gaat gilt ze ook regelmatig, of ze zit constant te jengelen omdat ze dingen wil hebben die op tafel staan (pannen ofzo), dan maken we oogcontact en zeggen “Noa, niet gillen!” met een ietwat boze stem. Ze stopt dan wel, maar na een paar tellen is ze het al wel weer vergeten… Maar dat is de leeftijd. Ik moet zeggen dat het gillen op het moment wel minder is dan dat het is geweest, een maandje geleden was het bij alles wat zij of wij deden…
Positieve aandacht is ook heel belangrijk, dus niet alleen reageren op je zoontje als hij gilt (= negatieve aandacht) maar juist ook een compliment of een aai over de bol geven als hij gewoon praat/ of lief speelt.
Owwww ja, GEK kan je ervan worden. Ik zweer dat ik van Bastiaan al meer schade ana mijn oren heb opgelopen (die frequentie! recht in mijn oor als hij op de arm zit) dat van jaren op stap gaan :think:
Als ik het echt zat ben, zeg na 2x waarschuwen “als jij nog één keer gilt, reageer ik niet meer op jou”. Dan gilt hij weer, dan zeg ik duidelijk “oké, jij gilt dus ik reageer niet op jou” en dan draai ik me weg. Na een paar minuten gillen heeft hij meestal wel door dat gillen dus geen zin heeft en houdt hij ermee op.
Maar, ook dit is weer een fase…hij heeft nu twee van die fases gehad (let op: geHAD, dus het gaat weg ;))
Ow en als hij daarna wel op goede toont praat’geluiden maakt zeg ik ook dat hij zo wél gezellig mag kletsen.
HIer heeft Jana het ook gedaan, nu af en toe nog, maar wees gerust het gaat over…
Zeggen dat het niet mag hielp hier totaal niet, dat is met alles wat niet mag. Ik heb het gewoon genegeerd en in eens was t niet zo leuk meer :mrgreen:
thanks voor de reacties! :-*
We zijn nu ook maar aan het negeren als Jesse krijst. Het lijkt dat het dan nog erger wordt omdat hij geen reactie krijgt. Hij doet er nog een schepje bovenop die boef! We blijven volhouden en hopelijk heeft hij er dan geen lol meer in. Ik prijs het gewonen babbelen.
Hier ook een schreeuwend kind.
Word er helemaal dol van…en doof.
Stijn doet het dus in bed…wakker…staan en schreeuwen, krijsen, brullen tot bijina schros zijn aan toe.
Knetter word ik ervan maar vooral ongelofelijk boos, kwaad en opgefokt.
Hij is niet het enige kind dat aandacht wil en hij doet het zo dat ik hem bijna niet kan negeren.
Daarbij slaapt Wessel ook bij hem op de kamer.
Wonderbaarlijk slaapt die overal doorheen.