Ik ben klaar met ons gezin. We hebben alles wat ons hartje begeert en mijn man zou nooit meer een kindje willen. Toch loop ik met kriebels rond en ik vind dit best moeilijk. Ik weet dat het beter is zo en dat het toch niet gaat gebeuren, dus hoe maak je er dan een einde aan? Het verlangen? Of zijn mensen die dit herkennen ondanks alle bezwaren toch overstag gegaan? En hoe is dat bevallen?
Ik denk dat voor veel moeders het gevoel altijd blijft… een vriendin van mij heeft nu 3 kids en twijfelde al weer over een vierde toen ze mijn kleine hummeltje zag (die van haar was toen net 3 maanden :shock: )…
Het is een oergevoel denk ik, erg basaal…
Ik had een vriendin, die kreeg 2 dochters, was er zot mee, maar het bleef kriebelen. Die kriebel ging niet over en dus heeft manlief een hersteloperatie ondergaan en kreeg ze 6 jaar na haar jongste nog een zoon en pas toen was ze echt klaar want toen moest ze ook echt niet meer aan kinderen denken.
Ik zelf ben er echt nog niet klaar mee, heb altijd graag een groot gezin gewild en mijn man wil ook in elk geval nog wel een 3e. Rationeel zal het ws daar bij blijven, ik kan wel meer willen, maar ik wil ook graag in de behoeften van mijn kinderen kunnen voorzien, zowel emotioneel als financieel en dat word met 4 toch al weer moeilijker dan met 3. Het zinnetje van… waar er 3 eten kunnen er ook 4 eten… dooddoener, mijn boodschappengeld gaat steeds met 50 euro per kind per maand omhoog dus op jaarbasis merken we het wel. Om maar te zwijgen van 4x zwemles, 4x schoolgeld, 4x ondersteuning in de studiekosten, 4 een fiets, 4 x kleding enz…
Zou het een tweeling zijn dan word die keuze gemaakt en redden we het wel weer, maar rationeel zal het bij ons bij 3 klaar zijn. Ik twijfel er echter niet aan of het zal bij mij nog weer gaan kriebelen daarna…
Manlief zei al… bij 3 is het klaar, maar wie weet is er nog ruimte voor een nakomertje 