Ik heb al vaker hier mijn frustraties geuit over mijn zoon van bijna 8 jaar.
Hij zit in groep 4 en heeft het tot nu toe altijd moeilijk gehad op school. Lag nooit lekker in de groep. Had nooit echt vriendjes en nu we een jaar geleden zijn verhuisd hadden we hoop dat in een nieuwe omgeving hij zich prettiger zou voelen, meer vrijheid had en dus ook lekkerder op school zou zitten.
Nu heeft hij het op school ook wel naar zijn zin. Hij vind school wel leuk, maar ligt wederom niet lekker in de groep.
Hij wordt veel gepest en is doordat hij al een aardige gebruiksaanwijzing heeft erg onzeker. Omdat hij vaak (ook door ons) terug gefloten moet worden, maken we hem eigenlijk nog onzekerder dan hij al is en dat wil ik juist niet, maar doe ik het niet… dan walst hij over iedereen in huis heen.
We zijn al bezig met een kinderpsycholoog die hem gaat onderzoeken om te kijken of er iets van een gedragsstoornis bij hem zit, want hebben wij handvatten, dan kunnen we hem beter helpen en hij uiteindelijk zichzelf ook, maar zijn we al te laat?
Ik ben heel erg bang dat hij wellicht niet meer van zijn “stempel” op school af komt. Hij hangt zijn jas aan het uiteinde van de kapstok, want kinderen vinden hem vies en lelijk en stom. Hij zondert zichzelf helemaal af.
Vandaag ging er een briefje door de klas, waarop stond; Wie haat V.? met een aantal namen eronder en de juf heeft het briefje uiteindelijk onderschept en de dader voor de klas laten vertellen wat ze had gedaan.
Ik weet niet zo goed hoe ik hier mee moet omgaan.
Ik ben zelf vroeger ook gepest en mijn man ook. Mijn man zelfs tot fysiek aan toe en heeft daar jarenlang last van gehad.
Ik ga zo met de juf praten hoe nu verder, want mijn ventje is behoorlijk slim en ik zou het doodzonde vinden als hij school hierdoor straks niet meer leuk vind en niet meer wil gaan.
Moest het even van me af schrijven… 
Wat ontzettend verdrietig zeg
Dat is toch hartverscheurend als kinderen zo naar doen tegen jou kind.
Ik heb zo niet zo snel tips, beetje lastig zonder je zoon te kennen. Mijn oudste had wel moeite ook, maar hij wist duidelijk gewoon niet hoe hij zich moest gedragen naar anderen, wat er verwacht wordt. Zo zei hij bijv zo zachtjes hoi terug als iemand hem groette, dat er gedacht werd dat hij ze negeerde… Niet handig natuurlijk, en in dat soort dingen kan je natuurlijk vrij makkelijk ondersteunen.
Goed iig dat je met juf en een kinderpsycholoog gaat praten, sterkte!
Heel veel sterkte. Ik zou de school het pestprotocol laten inzetten. Hierin staan duidelijke stappen naar de pesters toe. Helaas gaat het vaak om een klein groepje pesters en is de rest vaak aan het meelopen.
Je mag me PB-en met vragen. Veel sterkte en blijf geloven in je zoon en jezelf :-* :hug:
Jeetje wat naar voor jullie. School hoort een veilige, fijne plek te zijn en dat is nu natuurlijk niet zo
Ik zou idd. navragen wat het pestprotoco inhoud op school. waarom gaan jullie met hem naar de psycholoog?
Kijk uit dat het probleem niet bij jullie wordt gelegd. Op school wordt gepest en daar moet de school ook wat aan doen, al zou er “iets” met jullie kindje zijn dit hoort gewoon niet en hoeven jullie natuurlijk niet te accepteren…
Als school zegt dat ze willen wachten op de psycholoog oid zou ik daar dus echt niet mee instemmen. Je kind moet gewoon goed naar school kunnen gaan.
Verder zou ik kijken of er kinderen zijn waar hij zich wel fijn bij voelt en die niet plagen. Deze kinderen eens te spelen vragen of vragen of hij bij hun mag spelen. Een vriendje kan al een wereld van verschil maken waardoor hij zich in de klas wellicht veel sterker en beter voelt. Ze zijn nog best jong en een vriendschap is nog vrij snel gemaakt dus wellicht helpt spelen al.
Verder vind ik de actie van de juf niet zo handig eigenlijk…De hele klas hoeft toch neit te weten dat er kinderen zijn die hem niet mogen…dat zouj ik dus ook bespreken.
Er zijn in een klas altijd wel kinderen die je wel en die je neit liggen. Laat ze lekker en speel met wie je wel leuk vindt.
sterkte hoor, dit is niet leuk
hoe was het gesprek met de juf en hoe is het nu?
Sorry voor mijn late reactie.
Het gesprekje ging erg goed.
Ze herkende veel en gaf ook aan er nog meer op te letten.
Maar ze kan niet alles voor hem oplossen en daar ben ik het enigszins ook wel mee eens. Hij moet ook leren om voor zichzelf op te komen.
Lune; Mijn zoon weet zich ook niet echt ‘hoe te gedragen’ naar anderen toe.
Wawa; dank je wel! Geloven in mijn zoon zal ik altijd blijven doen, want het is een jongen met een groot hart.
Maantje; Inderdaad, school hoort een leuke en veilige plek te zijn waar ze lange tijd van jeugd doorbrengen.
Onze zoon kampt al met gedragsproblemen voordat hij uberhaupt naar school ging. Wij hebben zelf altijd het “gevoel” gehad dat hij anders was dan andere kinderen.
Nu worden we eindelijk serieus genomen. Heb er al eens eerder over geschreven, maar hij wordt soms intens woest vanuit het niets. Maakt spullen stuk en kan soms ook fysiek naar ons uithalen.
Hij vind zichzelf volwassen en wil niet als kind behandeld worden. Gevolg is dat hij daardoor ook vreselijk verantwoordelijk is.
Zo bemoeit hij zich met de opvoeding van zijn zusje, met het huishouden, met de opvoeding van de hond, maar bijvoorbeeld ook met relaties van ons (vrienden/familie en zelfs die van mij en mijn man).
Hij MAG zich er niet mee bemoeien en we geven hem ook steeds weer aan dat het ook niet goed is voor hem en dat wij volwassenen het heel goed zelf kunnen oplossen.
Maar hij blijft dit gedrag vertonen, vandaar dat we met hem naar een psycholoog gaan.
Het pesten zal er geheid wel iets mee te maken hebben met zijn gedrag naar andere toe, want de juf herkende het “bemoeizuchtige” wel.
Het is ook niet dat hij het slecht bedoeld, hij probeert echt te helpen in zijn ogen, maar een volwassen iemand kan er met hem over praten. Een kind zal denken: ‘Waar bemoei je je mee!’
Verder is hij heel energiek en praat graag en veel. Hierdoor praat hij ook wel eens zijn mond voorbij als iemand hem bijvoorbeeld vraagt dit niet te doen.
Verstoppertje spelen met hem is niet leuk, want hij verraad iedereen. Hij ziet het niet als verraden, maar als helpen, maar een “zoeker” wil niet geholpen worden, tenzij ze erom vragen natuurlijk. 
Hij heeft ook last van tics. Bepaalde geluidjes steeds weer maken, zonder er erg in te hebben, bepaalde bewegingen met z’n vingers, bepaalde rituelen die hij moet herhalen.
Voor mijn gevoel zit hij zichzelf enorm in de weg, want hij wil er zo graag iets aan doen, maar het lukt hem niet (zegt hij).
Maar wat een psycholoog, andere mensen of scholen ook van hem denken/vinden. Hij is en blijft mijn moppie…
Hij heeft een enorm groot hart en alles wat hij doet, doet hij vanuit zijn beleving vanuit de allerbeste bedoelingen. Ik als moeder weet dat, maar een ander zal denken: Wat een irritant vervelend en vooral vermoeiend kind.
Tuurlijk ben ik hem wel eens even zat… maar hij is mijn eerste kindje… hij kwam zo totaal onverwachts in ons leven, maar ben er zo dankbaar voor. :inlove:
7 maart hebben we een intake gesprek met een psycholoog.
En na de vakantie krijgen we de rapporten en ook de schoolgesprekken.
Heey!
Wat boft jouw zoon met een moeder die hem accepteert zoals hij is! Jij accepteert dat je zoon niet als ‘alle andere’ kinderen is, en je wilt hem de hulp geven die hij nodig heeft! Heel goed van je!
Het pestprotocol van de school lijkt me ook een goede stap. De juf moet ervoor zorgen dat alle kinderen zich veilig voelen in de klas, dat doet jouw zoon nu niet als ik je verhaal lees. En een onderzoek naar het gedrag van je zoon lijkt me ook inderdaad een goede stap. Want als je weet waarom je zoon dit gedrag vertoont dan kan je ook goede tips krijgen om hiermee om te gaan.
Wat je beschrijft over je zoon, woest worden uit het niets, uithalen naar anderen, zichzelf als volwassenen zien en niet als kind behandeld willen worden, goed bedoelt overal mee bemoeien, energiek, veel praten, tics en een groot hart. Zoals je hem beschrijft, zo zie ik andere kinderen voor me die deze kenmerken ook hadden. Zij hadden al (of bijna) een ‘titel’ gekregen, en ‘handvatten’. Maar het belangrijkste, ze hadden niet allemaal een moeder die accepteerde en inzag wat hun kind nodig had, en dat heeft jou zoon wel! Hij boft maar!
Heel veel succes met je zoon! Hou je ons op de hoogte?
Groetjes, Wicky
Wicky, dank je wel! Wat fijn om zo’n bericht te lezen.
Want soms vraag ik me wel eens af of ik het allemaal wel goed doe.
Ik ben een erg jonge moeder en heb zeker in het begin (baby/peuter periode) een hoop fouten gemaakt die je niet meer terug kan draaien.
Maar ik houd zielsveel van mijn zoon. Hij is mijn enige jongen. Ik ben namelijk wederom in verwachting van een meid En hoewel ik net zo veel van mijn andere kinderen houd, houd ik van ieder kind op een andere manier.
Hij is zoals hij is en dat wil en kan ik niet veranderen, ik kan mensen wel “leren” hoe met hem om te gaan, maar daarvoor moet ik eerst zelf weten hoe ik het best met hem om kan gaan en hem met een positief gevoel terug kunnen laten kijken op zijn jeugd.
Ik zal altijd mijn handen in het vuur steken voor mijn kids.
Ze betekenen meer voor mij dan wat dan ook. 
Ik houd jullie op de hoogte! Maar hopelijk eerst even bevallen :lol:
Ik hoop echt dat alles gauw beter voor jullie gaat. Ik kijk af en toe eens terug in dit onderwerp, want je beschrijving van je zoontje had ook op mijn 5 jarige dochtertje kunnen slaan.
OW! Joh! Toevallig zie ik nu pas dat jij pas geleden bij een verhaal van mij ook had geschreven over de overeenkomsten met jouw zoon! :roll: Ben er een beetje laat achter…
Wat is er eigenlijk als uitslag uit de psychologische onderzoeken gekomen? De vorige keer dat ik iets van je las vertelde je dat je op de uitslag wachtte.
We hebben sinds woensdag de uitslag.
Hij heeft inderdaad een vorm van autisme namelijk Pdd-nos.
Nu gaan we een lange weg in met trainingen/cursussen voor hem en ons om beter met hem te leren omgaan en dus ook anderen mensen beter op hem laten reageren. We krijgen een heleboel hulp en adviezen.
Belangrijkste voor hem nu is een duidelijke structuur.
En ik ben dus echt een chaoot, spontaan, houd niet van ver vooruit plannen.
En dat moet dus allemaal veranderen. We gaan gewoon kijken welke routine het beste bij ons en ons gezin past.
Hoe gaat het nu met jou dochter?
@Broekie wrote:
We hebben sinds woensdag de uitslag.
Hij heeft inderdaad een vorm van autisme namelijk Pdd-nos.
Nu gaan we een lange weg in met trainingen/cursussen voor hem en ons om beter met hem te leren omgaan en dus ook anderen mensen beter op hem laten reageren. We krijgen een heleboel hulp en adviezen.
Belangrijkste voor hem nu is een duidelijke structuur.
En ik ben dus echt een chaoot, spontaan, houd niet van ver vooruit plannen.
En dat moet dus allemaal veranderen. We gaan gewoon kijken welke routine het beste bij ons en ons gezin past.
Hoe gaat het nu met jou dochter?
Mijn dochtertje heeft dus ook pdd-nos en ook ik ben de grootste chaoot op deze aarbol. Dat maakt het voor ons gezin ook erg moeilijk om ermee om te gaan. Niet alleen mijn dochtertje, maar ook mama heeft nog een heleboel te leren :roll:
Ik plan ook zo min mogelijk vooruit omdat ik de neiging heb om afspraken te vergeten. (en als ik het in mijn agenda zet vergeet ik het een paar uur nadat ik het in de agenda heb gezien, of ik vergeet in de agenda te kijken :oops: )
Ik ben ook erg spontaan. Loop snel op mensen af, en zeg dingen voordat ik er over na heb gedacht. Dat schrikt mensen af en toe ook best af. Maar gelukkig kunnen een heleboel mensen het ook wel waarderen.
Succes! We komen er wel, toch?
Als je nu al zover bent gekomen dat je weet wat er aan de hand is, dan ben je al zo’n eind. Vanaf nu kan het alleen maar beter gaan!
Inderdaad ook de mama moet nodig wat bijgeleerd worden!
We komen er zeker wel, het zal alleen erg aanpassen zijn.
En wie weet… misschien wordt ik er wat minder chaotisch van hahaha
Heeft het nog een voordeel ook
Krijgen jullie ook begeleiding/trainingen/cursussen?
Onze zoon krijgt binnenkort een sociale vaardigheids cursus
Gewoon spelen met andere kinderen, wat dan geobserveerd wordt en dan wordt hem het één en ander uitgelegd hoe om te gaan met bepaalde situaties. Dat is voor hem natuurlijk wel fijn, om de “gewone” mensen beter te kunnen begrijpen.
Veel succes in ieder geval.
Onze dochter is pas 5 jaar. Pas als ze 7 jaar is krijgt ze de cursus sociale vaardigheden. Tot die tijd hebben we maandelijkse gesprekken waarbij we hulp kunnen vragen met al onze vragen. En het gaat nu al na twee maanden een stuk beter!
Ik ben blij te lezen dat het de laatste tijd al wat beter gaat.
En toch fijn dat jullie wel de begeleiding krijgen die je nodig hebt.
Ik heb donderdagmiddag eerst een gesprek met de psycholoog en school.
Hierbij gaat de psycholoog ook aangeven dat de situatie ernstiger is dan zij aanvankelijk dachten. De psycholoog is bang dat als hij nog een jaar zo door gaat hij depressief zal worden. Ben benieuwd hoe de school hier op zal reageren, want die hebben tot dusver weinig/niets gedaan tegen het pesten.