Het is bijna 3 weken na mijn bevalling, en ik ga echt kapot van de pijn aan mijn stuitje.
Bij Robin ben ik ingeknipt, en daar had ik een paar dagen last van en dat ging weg.
Deze keer ben ik weer ingeknipt, en ik heb er helemaal geen last van gehad, omdat de pijn van mijn stuitje overheerst.
Het stomme is, de pijn word ook alleen maar scherper, in plaats van minder.
Als ik nu 's avonds/ 's nachts in bed lig dan voel ik hem ook, terwijl ik gewoon op mijn zij of buik lig.
Volgens de VK kan het wel ‘weken’ duren voordat de pijn daar minder is (maar volgens mij bedoelde ze gewoon ‘onderkant pijn’, en had ze niet in de gaten hoeveel pijn ik aan mijn stuit heb, ze reageerde nogal laks allá: ‘als je bevalt, heb je nu eenmaal pijn…’ En wist net een gaap te onderdrukken)
Op aanraden van de kraamhulp slik ik nu 3 maal daags Arnica druppels.
Ik ben even gaan googelen, maar daar word je niet blij van.
Het schijnt nogal eens voor te komen, en van wat ik lees kan er weinig tot niks aan gedaan worden.
Maar het ergste, je leest verhalen van dames die er 5 jaar (!!) na dato nog last van hebben.
Ik kan niet fatsoenlijk zitten (en vooral opstaan is het pijnlijkst), voeden gaat ook klote zo, en als ik een stukje loop dan begint de pijn ook al vrij snel op te spelen.
Ik ga deze week een afspraak maken bij de huisarts, om eventueel wat foto’s te laten maken.
Maar wie heeft hier ook ervaring mee?
Ben benieuwd naar jullie verhalen, en eventueel tips of adviezen.
Meid, allereerst gefeliciteerd met je zoon.
Ik las je verhaal en herkende mijzelf erin. Bij de bevalling van Benthe is mijn stuitje ook gebroken 
Dat weet ik pas sinds 2 maanden.
Ik heb ook vreselijke pijn GEHAD, want ja, het gaat veeeeeeeel minder worden.
De eerste drie maanden kon ik ook alleen maar scheef zitten, bijna niet liggen en de hechtingen van de knip heb ik niet eens gevoeld.
Ik heb het toen aangekaart bij de gyneacoloog en hij vertelde dat het een veel voorkomend probleem is.
Toen ik, toen Benthe 6 maanden was, een keer bij de HA was, vertelde ze me dat er wel wt aan gedaan kon worden… Of elke maand een spuit tussen de onderste wervel en je stuitje :shock: 
:shock: NO WAY!!! Of het operatief verwijderen, nou nee, dank je…
Vanaf dat moment ging het een stuk beter :mrgreen:
Inmiddels is er hier goed mee te leven. Sommige stoelen zijn wat te hard en dan moet ik een kussentje gebruiken, maar meestal gaat het goed. Fietsen kan ik ook weer gewoon, heb een hele tijd met zo’n schapebontje op mijn zadel gefietst :oops:
Gisteren naar de bios geweest en dan moet je te lang stilzitten en nu heb ik last… En last uit zich dan in een heftig blauwe plekgevoel en dat is dragelijk…
Dan kijk ik even naar Benthe en denk ik: Ja meid, je was het waard :inlove: :inlove: :inlove:
Heel veel sterkte en ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt.
Dankjewel. 
Tja, ook al niet zo’n positief verhaal. 
Las ook al op internet, je hebt er eigenlijk geen idee van dat het voorkomt, totdat het jezelf overkomt.
Wist niet eens dat je dat ding kon breken/kneuzen tijdens de bevalling.
Maar wanneer het gebeurt, nou dan voel je het wel! :shock:
Maar wat bedoel je eigenlijk met operatief verwijderen?
Het afgebroken stukje bot?
Want bij jou is/was het gebroken, en dat weet je pas sinds kort. Groeit dat vanzelf weer vast, of heb je nog steeds een gebroken stukje bot daar ergens rond zweven?
Vooral dat scheef zitten herken ik.
Mijn rechterbil is pijnlijker dan de linker, dus ik probeer zoveel mogelijk op mijn linkerbil te gaan hangen.
Met voeden is het vooral zo lastig, want dan moet je toch wel recht gaan zitten, anders is het voor Lucas niet prettig.
Mijn man doet nu ook de nachtvoedingen, want op een bank of stoel kan ik beter zitten, dan op bed, waar je met je benen plat ligt, als je zit.
En op de rand van het bed gaan zitten is ook niet echt ideaal.
Maar ik verschoon hem dan wel, en laat hem zijn boer doen, anders is het voor manlief ook zo sneu… 
Ik baal gewoon enorm, heb niet zo’n beste start gehad in mijn kraamweek, en ik kan gewoon niet optimaal genieten voor mijn gevoel.
Mijn moeder is bijna 15 jaar geleden van de trap gevallen en heeft haar stuitje gebroken (kwamen ze pas achter nadat ze al ruim 2 jaar met pijn liep)
Ze heeft spuiten gehad die niet hielpen en uiteindelijk na een jaar of 5 besloten haar stuitje t elaten verwijderen.
Ze heeft er behoorlij spijt van want ze heeft n u nog meer last van het littekenweefsel dan van het gebroken stuitje.
Ze heeft van alles geprobeerd, fysio, zalfjes, accupunctuur, maar niets helpt.
Ze heeft nu spierverslappers voor als ze een dag heeft dat de pijn te erg is.
Mijn moeder leeft dus nu al bijna 15 jaar continu met pijn.
Zij heeft in het begin zon soort zwemband opgehaald bij thuiszorg waar je op kunt zitten, je stuitje staat dan niet onder druk, mss een idee voor jou?
Ik zou dus als ik jou was gewoon proberen je stuitje te ontzien en het toch maar af te wachten, onze ervaringenmet de andere opties zijn niet zo super…
Sorry dat ik je geen beter nieuws kan geven.
Ik wens je iig heel veel sterkte ne ik hoop dat je gauw pijnloos bent :hug:
Wat vervelend zeg, voor je moeder.
En dat zoiets onbenulligs eigenlijk (van de trap vallen), je al ruim 15 jaar last bezorgd.
En dat ze er zoveel aan heeft laten doen, maar zonder gewenst resultaat.
Mijn moeder was net hier, en een collega had op wintersport haar stuitje gebroken, maar die heeft een soort van massage therapie gehad, en was nu van de pijn af.
Ik weet ook niet of hij gewoon gekneusd is, of gebroken (las dat een verschuiving, of ‘uit de kom’ ook mogelijk is), dus eerst maar eens na laten kijken wat nu werkelijk het geval is.
Maar als je dan leest dat heel veel mensen na zoveel jaar nog steeds last hebben, dan is dat niet iets om vrolijk van te worden.
Oja, wat betreft die ring, daar had mijn moeder het ook al over.
Denk dat ik daar toch maar eens voor ga kijken. Want zo belast ik hem natuurlijk alleen maar.
Veel anders kun je ook niet, want ik kan me moeilijk niet meer bewegen.
Aiii heel erg pijnlijk!!
Ik had/heb m gekneusd!!
Ik heb tijdens de bevalling niet helemaal goed plat gelegen, het bed stond nog iets overeind zodat je nog ietsjes in de zithouding zit/ligt …daardoor kwam er extra veel druk op het stuitje.
Ik had ook zoveel last met zitten/liggen/lopen. Overheerste ook voor een groot deel de pijn van de knip.
Idd vooral van een stoel gaan opstaan, dan ging ik bijna door de grond…
Het heeft een week of 10 geduurd, daarna merkte ik duidelijk verschil.
Mijn zoontje is nu 3 maandjes en ik heb nu eigenlijk geen last meer.
Alleen als ik na een hele dag werken (ik werk staand) op de fiets ga zitten dan moet ik de eerst 5 minuten even bijten vanwege de zere stuit.
De vk vertelde me dat er weinig aan gedaan kon worden. Maar goed ik weet niet hoe het zit mocht je m toch gebroken hebben.
Veel beterschap en trouwens ook nog van harte gefeliciteerd met je zoontje!!!
En ik denk nu van…jeetje…dus het is niks onbekends? Ik herken t helemaal! Dacht dat ik de enige op de wereld was! In de zwangerschap al stuit bekken klachten, maar dat was ineens over, achteraf was ie toen waarschijnlijk goed geschoten.
Na de bevalling kon ik niks…niet lopen staan zitten, alleen een beetje liggend hangen. De kraam maar zeggen dat ik meer moest proberen…niet dus! Fysio kwam aan huis en ik kreeg bedrust voor geschreven, mocht 1 keer per dag een rondje boven rondwandelen en zo min mogelijk doen. Traplopen uit den boze. Bij mij bleek dus mijn bekken en stuit ontwricht (dus iss, zeg maar verschoven/scheef gaan staa) en zwaar gekneusd, geloof me ik ging graag nog eens bevallen en van die hechtingen ook nauwelijks last, zo herkenbaar dat je dat schrijft! Ik heb dus ook gebaald (en nog steeds als ik terugdenk) Na 10 dagen heeft de fysio thuis toch de boel gecorrigeerd, dat hielp al wat en zo moest t langzaam gaan herstellen. Zeker de 1e 3 weken maar een paar keer per dag trap op, zo min mogelijk. Daarna luisteren naar mijn lijf en met moeite een rondje om t huis wandelen. Dit heeft een hele tijd geduurd waarbij t langzaam beter werd. Maar de pijn bleef, lang lopen, lang zelfde houding enz. Na een paar keer fysio toch eens naar de osteopaat gegaan. Een pijnlijke behandeling gehad, ook daags erna maar…daarna was t over!! Echt weg!! (oké, weg in de zin van niet voortdurend, na lang lopen ofzo was t er nog wel) Inmiddels is t momenteel weer meer, sinds ik babyzwem weer last, rare houding denk ik. Ook lang autorijden geeft klachten, evenals lang lopen, lang zitten, kortom alles wat langer in dezelfde houding en bepaalde bewegingen. Ik heb begrepen dat het tot een jaar kan duren voor het helemaal over is. Het beste schijnt te zijn toe te geven aan je lijf en rusten wanneer nodig. (makkelijk gezegd als je net een beeb hebt en wil wandelen, moet tillen enz…)
Niet mijn hele verhaal is dus fijn om te lezen voor je, maar ik kan je zeker een bezoek aan de osteopaat aanraden! Ik heb mezelf voorgenomen om als dit nu zo weer blijft bij me, want het wordt weer erger, dan ook weer naar osteopaat en fysio te gaan.
Succes ermee en als je meer wil weten over die behandeling van de osteo, laat maar weten!
En weet je wat zo gek is, mensen snappen t vaak niet, niemand kan zich voorstellen dat een stuit zo zeer kan doen!
Ik heb de mijne ook flink gekneusd gehad doordat ik 2,5 uur heb geperst volgens de vk, maar ik denk dat het door de vacuüm verlossing is gekomen (bij Jim) die schoot eerst 2x los en dat ging allemaal met zoveel geweld (gyn met voeten op de rand van het bed trekken, ikke persen en verpleegkundige duwen op mijn buik) dat ik denk dat het eerder daarvan gekomen is eigenlijk… heeft echt weken geduurd en daar kwam nog eens bij dat ik ook last had van mijn bekken. Ik kon door die combi de eerste maanden amper naar het winkelcentrum hier lopen (5 min. lopen) als ik dat al deed ging ik meteen de supermarkt in en dan weer naar huis, was ik hooguit een half uur onderweg en dan kon ik thuis amper zitten van de pijn in mijn stuitje maar ook weer niet schuin omdat dat mijn bekken weer pijn deed. Uiteindelijk werd alle pijn na een maand of 2 wat minder en zo ging het geleidelijk weg, heb nog wel vaak last van mijn stuitje als ik te lang of op een harde stoel zit (zo’n gevoel alsof je string veeel te strak zit of zo) en tijdens mijn zwangerschap had ik er ook veel last van.
Hier zat ons ventje klem tijdens de uitdrijving…en daardoor precies tegen mijn stuitbeen aan te duwen (3,5 uur lang persweeen precies op dat punt gehad)… (hij kon zeg maar de bocht niet maken).
Ik heb er gelukkig niet heel de tijd last van, maar met name als ik lang in een stoel zit (en dan op de stoel, bij het opstaan en eerste stuk lopen).
X Do
Jeetje, wat herkenbaar allemaal!
Zo gek, ik had er nog nooit van gehoord, en het komt dus wel degelijk redelijk vaak voor, als ik dat zo hoor en lees.
Ik heb nog geen afspraak gemaakt bij de HA, want voor mijn gevoel gaat het sinds gister ietsjes beter.
Ik ga het dus nog even aankijken, of het echt af gaat nemen, of dat de pijn toch blijft of weer terug komt.
Hoop dat er nu een stijgende lijn zit in het beter worden, want het vooruitzicht om die pijn continu te voelen (in mindere of meerdere mate) zie ik niet echt zitten.
Ik kwam erachter dat hij gebroken was geweest toen de HA me even op een genante plaats moest onderzoeken :oops:
Ik bukte en hij legde zijn hand op mijn stuit, ik zei AUW en hij voelde even… en mijn stuitje bleek nu naar buiten te wijzen ipv naar binnen :shock:
Die “zwembanden” om op te zitten helpen niet echt, komt alleen maar meer druk op te staan.]
Ik heb maanden een bedkussen meegesleept en daarop gezeten… Nu kan ik op de meeste stoelen zonder :dance:
Ik zit net op het forum, dus zit ook even oude berichtjes te lezen.
Ik heb ook ooit een verschoven stuitje gehad. Na weken pijn en niet normaal kunnen zitten ging ik zwemmen.
Tijdens het zwemmen is het waarschijnlijk op de een of andere manier vanzelf goed geschoven door de bewegingen die je normaal niet maakt. De pijn was daarna gelijk minder en is toen later vanzelf weg gegaan.
Tip probeer een keer te gaan zwemmen, misschien helpt het ook. 
Die “zwembanden” om op te zitten helpen niet echt, komt alleen maar meer druk op te staan.]
Dat klopt ! een heet een windring.
waardeloos voor een pijnlijke stuit :thumbdown:
sterkte :hug:
Ik herken dit dus ook helemaal. Ik ben 7 maanden geleden bevallen met vacuüm omdat mijn zoon naar boven keek (sterrenkijkertje). Ik kan haast niet zitten en heb ook geen last gehad van mijn knip door die pijn. Ik kan alleen zitten door voorover te leunen en op mijn armen te steunen en mijn rug zo hol mogelijk te maken. Toen ik dat aan mijn verloskundige melde deed ze alsof het niet zo erg is. Ik ga nu morgen naar mijn HA want ik trek het echt niet meer! Hopelijk kunnen ze wat doen want dit houd ik niet lang vol
Voor mensen die dit ook hebben en daarom veel problemen met borstvoeding. Ik geef al 7 maanden bv door te liggen. Echt de oplossing als je dit probleem hebt. Alleen je ligt dus vaak op bed om te voeden maar het is goed te doen!
Ik weet niet hoe oud deze discussie is, maar ik heb wel een goede tip:
Na mijn vorige zwangerschap heb heel lang last gehad van een pijnlijk stuitje. Vooral het gaan zitten en gaan staan ging ik door de grond…een jaar later nog steeds.
Ik heb uiteindelijk heel veel baat gehad bij een osteopaat. Met 3 behandelingen was ik pijn vrij!!! en het werd gedeeltelijk vergoed door mijn zorgverzekeraar. Wel moet je even geduld hebben tot de verweekte bekken weer zijn aangesterkt dus tot die tijd nog even het stuitje ontzien. Er zijn veel osteopaten gespecialiseerd in zwangerschapstherapie of voor de nabehandeling ervan.
Ik ben 5 maanden geleden weer moeder geworden en heb weeeeeer veel pijn aan mijn stuitje…sterrenkijker bevalling hielp niet mee. Moet nu nog even geduld hebben, maar ik ga over een maandje of 2 zeker weer naar de osteopaat. Hopelijk helpt het dit keer weer zo goed. sterkte allemaal!