Ik hoorde een tijd geleden dat kinderen tot een jaar of 4 nog herinneringen kunnen hebben aan een vorig leven. Ja dag dat soort onzin is dus niet aan mij besteed…
TOTDAT we een keer naar Parijs gingen waar mijn broer woont en we hadden afgesproken dat we ook naar boven zouden gaan in de Eiffeltoren. Onze dochter zei dat dat niet hoefde omdat ze er al eens was geweest. Nee hoor zeg ik wij zijn er nog niet samen op geweest. Ze antwoordde heel stellig: Nee dat klopt. Ik ben er een keer geweest toen jullie nog niet mijn papa en mama waren :shock:
Hoe verklaar je zoiets nu. Ook bij de oppas heeft ze weleens zo’n uitlatingen gehad…
Zelf heb ik wel eens een deja-vu moment. Dan herken ik ineens een bepaalde situatie of handeling tot in de detail.
Wij hadden thuis een hond die 16 jaar is geworden. Ze had last van tumoren en mijn ouders hebben haar toen in laten slapen. De dag daarna werd ik ongi en dat was meteen de laatste menstruatie want ik bleek zwanger te zijn. Terwijl we toch al een hele tijd bezig waren. Het is wel heel frapant hoe het ene leven bijna naadloos over gaat in het andere…
Afgelopen december is mijn oma overleden. Ze was een groot wintersportfan en hield van het winterse weer. Tot op hoge leeftijd ging ze nog naar de sneeuw! Op het moment dat ze insliep begon de eerste sneeuw van deze winter te vallen! Een paar dagen later toen we opstonden voor de crematie was de wereld veranderd in een witte wereld, terwijl het in de rest van het land had geregend! We hebben deze winter wel heel veel sneeuw gehad en iedere keer zeiden we tegen elkaar: Volgens mij is oma aan t spoken boven
