al 1,5 jaar zoeken we excuus naar dominique zijn gedrag
het is de leeftijd
het gaat niet zo goed op school
hij heeft vakantie hij verveelt zich
zn verjaardag komt er weer aan
sinterklaas stress
kerst stress
vuurwerk stress
etc
etc
vanaf dat niek klein is is hij “druk” in zoverre druk , ik kon er prima mee omgaan , kon hem genoeg vermoeien zonder dat ik er zelf ook aan onderdoor ging , het was op zich niet een probleem.
maar nu , nu word hij ouder en merken we echte verschillen bij hem
hij is overgegaan naar een andere school omdat hij op de oude school , aggressief werd , onhandelbaar , opgefokt en gefrustreerd raakte , grote monden ( het is de leeftijd en het gaat niet goed op school )
nu is hij naar een nieuwe school gegaan een GIGANTISCHE verandering en wat schetste onze verbazing , die nieuwe veranderingen waren perfect voor hem , ipv rare gesprekken over doodmaken , en nietszeggen gesprekken , drukte , frustraties , grote monden en al dat waren vanaf de 1e dag nieuwe school als sneeuw voor de zon verdwenen.
hij knoopte en gesprek aan op een “normale” manier , hij dacht over dingen waarover we hem nooit hebben gehoord , ineens was hij daar , de kleuter die geland was en op zijn plekje.
nu 8 weken na de enorme verandering , begint hij weer terug te zakken in zijn gedrag , de enorme indrukken op zijn geestelijke gestel zijn “normaal” geworden , hij word met de dag weer drukker, gefrustreerder , opstandiger en rustelozer.
ik let op hem , hij is niet zo druk als het hokje van de echte ADHDer , hij stuitert niet alle kanten uit en alles wat daarbij hoort , op school is hij wel wat drukker , maar kan in een kringgesprek wel blijven zitten en luisteren.
thuis gaat hij door en door en door , jaagt op zn zusje , maakt harde geluiden kan niet stilzitten en huilt om het kleinste onlogische dingetje
, is vreselijk gefrustreerd en opstandig.
praat 3 kwartier in 5 minuten , herhaald alles 25x achter elkaar in dezelfde zinnen van het verhaal.
heeft een fantasie waar je u tegen zegt en op zich is dat helemaal niet erg maar de gesprekken die we nu met hem voeren berusten bij hem 90% uit wat hij heeft gezien op tv gehoord oid.
een “normaal” kleuter gesprek zit er niet meer in .
ik lig nu al een paar nachten te luisteren naar hem in zijn slaap , vol continue beweegt hij .
het enige waar hij rustig bij is is als hij nick junior zit te kijken , dan is hij zo ongeveer apathisch en volkomen ontspannen …
ik wil hem niet 4 uur voor de tv zetten om hem zn rust te geven.
hij eet het liefst de hele dag door , komt geen gram aan maar valt ook niet af , typerend was toen hij op de nieuwe school zat en hij alle nieuwe indrukken moest verwerken hij thuis totaaaaaal niet naar snoep , fruit , koek of iets anders te eten taalde , nu vraagt hij de hele dag door , mam ik heb honger mag ik eten , mag ik een snoepje , mag ik een koekje , mag ik ,mag ik ??? en ja hij krijgt dus heel vaak op een dag nee op rekest , hij is dan in tranen zo onwijs verdrietig , terwijl hij wel begrijpt dat hij geen koekje krijgt als we over 1o minuten gaan eten …
we letten op suikers en kleurstoffen , het veranderd niet , jaaaaa met een suikerbom gaat hij 10x sneller als hij in "suikerloze"toestand verkeert.
hij is zo vergeetachtig als de pest , 4x achter elkaar drinken inschenken , de koelkast niet dichtdoen , het deurtje waar de bekers staan niet dichtdoen.
niek wil je even soraya haar drinkbeker boven pakken …
komt ie met billendoekjes aan
niek haar drinkfles …
een luier
NIEK drinkbeker
bovenaan de trap …
mammmm wat moest ik nou ook alweer pakken ?? :shifty:
een rommelkont 1e klas ( heeft ie van zn moeder )
MAAR hij is alles kwijt , en als het voor zn neus ligt is hij ZO gefocust op het zoeken dat hij het gewoonweg niet ziet …
het is zo vreselijk opvallend dat hij zo rustig was met de verandering van school , de indrukken op zijn geestelijke gestel deden hem zo onwijs goed , hij zat ook lekker in zn vel en mijn hart liep over van liefde want ik had mijn lieve ventje weer terug … sociaal , vriendelijk en behulpzaam.
weg is het , weg …
het is geen draak van een kind , maar het is zo moeilijk om te zien dat er iets is waar ik de vinger niet op kan leggen …
we hebben een doorverwijzing gekregen van de huisarts om hem te laten onderzoeken … hij is geen typische ADHDer of wat voor ABCDer hokje je hem kan geven .
er is iets maar wat …
over een half jaar is er pas een plekje , was trouwens het kortste wachtlijst van alle instanties die hier in de buurt zijn voor hem , de langste was bijna een jaar.
hij hoeft niet gefrustreerd te zijn
op school gaat het goed
thuis gaat het goed , natuurlijk ieder huisje zijn kruisje maar het is hier niet zo een drama dat hij zich zo hoeft te gedragen.
ik kan met hem over gevoelens praten
hij kan nog steeds lachen wel vaker als 1x per dag
hij is nog steeds wel vriendelijk
en nog steeds mijn beer
hij kroelt gewoon met me
hij is gewoon normaal … alleen dan met iets anders …
meis wat heftig, trek eens aan de bel bij de ha miss kan die je verder helpen!
@konijn wrote:
meis wat heftig, trek eens aan de bel bij de ha miss kan die je verder helpen!
die heeft ons doorverwezen , de wachttijd is alleen een half jaar
staat in de tekst
Geen raad, geen herkenning, gewoon een dikke knuffel voor je :hug: Lijkt mij erg moeilijk om als moeder je zoon zo te zien worstelen :hug:
(maar wat &#*@ dat die wachtlijst zo lang is :think: :roll: kan het ook niet ergens anders sneller? qua plaats bedoel ik dan…)
@eisblume wrote:
Geen raad, geen herkenning, gewoon een dikke knuffel voor je :hug: Lijkt mij erg moeilijk om als moeder je zoon zo te zien worstelen :hug:
(maar wat &#*@ dat die wachtlijst zo lang is :think: :roll: kan het ook niet ergens anders sneller? qua plaats bedoel ik dan…)
in de omliggende geemeentes rond om en de gemeentes die bij elkaar aangesloten zijn was deze het kortste van allemaal … er was in een andere gemeente zelfs een wachttijd van bijna een jaar … :wall:
totale herkenning hier,mijn zoon is inmiddels 17…
het enige zinnige dat ik er over kan zeggen is, laat eens een goed psychologisch onderzoek doen.
wat ik heel erg herken is dat het een weekje of zes tot acht in een nieuwe situatie goed gaat, maar het gedrag weer begint als de situatie niet meer nieuw is…
maar ik ga nu even niet met al die plakkers gooien hoor, dat maakt alleen maar onrustig :hug:
mijn zoon heeft overigens wel een diagnose gekregen
@kristalkindje wrote:
totale herkenning hier,mijn zoon is inmiddels 17…
het enige zinnige dat ik er over kan zeggen is, laat eens een goed psychologisch onderzoek doen.
wat ik heel erg herken is dat het een weekje of zes tot acht in een nieuwe situatie goed gaat, maar het gedrag weer begint als de situatie niet meer nieuw is…
maar ik ga nu even niet met al die plakkers gooien hoor, dat maakt alleen maar onrustig :hug:
mijn zoon heeft overigens wel een diagnose gekregen
toch zou ik het graag van je lezen welke diagnose er gesteld is , ik zoek namelijk herkenning en wat ik evt zelf in de aankomende 6 maanden een beetje kan doen voor hem …
edit : ik schrik niet gauw , ben een boel gewend
is ook niet iets ergs ofzo hoor, meer dat ik uit ervaring weet dat mensen soms meteen en vat met etiketten opentrekken en je daar mega onzeker van kunt worden, maar in jou geval vermoed je zowiezo dat er iets niet in orde is ergens…
mijn zoon kreeg aanvankelijk de diagnose pdd-nos ( pervasive developmental disorder not otherwise speciied) met adhd trekken
omdat hij nog maar een kleuter was, was het heel moeilijk een eenduidige diagnose te stellen,…hij WAS niet echt hyperactief, maar als hij uit het lood geslagen raakte door omstandigheden , reageerde hij wel enorm druk
toen hij wat ouder werd is de diagnose bijgesteld naar asperger syndroom. hoewel hij nogal A-typisch is ook voor een asperger, maar veel van zijn eigenschappen vallen het meest binnen dat kader
het is wel duidelijk dat je het over een autisme spectrum stoornis moet hebben in het geval van onze zoon
hij is heel erg praterig en altijd geweest, ik werd er vaak DOODMOE van…daarbij kon hij maar slecht bepalen of het wel de goede tijd en plaats was voor het onderwerp dat hij aansneed.
hij doet dit nog trouwens, dat is eigenlijk nu het moeilijkste aan hem…verder heeft hij er behoorlijk goed mee om leren gaan de laatste twee jaren.
hij heeft fiepen…een fiep…een beetje een term die ouders van kids met autisme onder elkaar bezigen :lol: wil zeggen dat hij dan een bepaald onderwerp heel interessant vindt, bijvoorbeeld een aantal weken of maanden alleen maar bezig zijn met dinosaurussen, en daar dan ook echt ALLES van weten maar ook ALLES over vragen en dat echt ALTIJDl…
dus je zit aan tafel en vraagt, smaakt het eten ? en dan krijg je als antwoord, mamaaaa? dinosaurussen wegen wel 1000 kilo en eten…blablabla
of je zit bij een begravenis , iedereen is verdrietig en stil, en ineens klinkt dat jongensstemmetje. mamaaa de tryceratops he die…blablabla
nu doet hij dat dus nog steeds…hij praat over ZIJN onderwerpen en op de meest ongelegen momenten, zit je s avonds net rustig na een vermoeiende dag, kom ie in de deuropening staan over ninjitsu praten, want dat is de huidige fiep…vechtsporten…
zo hebben we al gehad, wapens uit de middeleeuwen, dino s, de tweede wereldoorlog, noorse mythologie. latijnse talen, etc etc etc etc
aan de andere kant kan hij voor een jongen met asperger wel erg goed tegen veranderingen van plan…niet alles hoeft voor hem altijd voorspelbaar te zijn, hoewel dat vroeger wel meer zo was, hij is daar wel beter in geworden dus
op dit moment, terwiijl ik dit schrijf is hij trouwens wel al vier keer in een kwartier hier geweest omdat hij om tien voor twaalf bij een nieuwe karatevereniging moet zijn…en ik moet hem brengen…dat ik nu dus nog rustig zit te typen vind hij heeeel lastig…het liefst wil hij dat ik NU opsta en alvast met de autosleutels in mn auto ga zitten…het is echter maar vijf minuten rijden :lol:
toch weet ik nu al dat hij me nu echt niet meer met rust gaat laten tot we er zijn.
hij is dus a typisch, en zou in die zin beter in het pdd-nos potje passen ( is eigenlijk de grote vergaarbak van autisme spectrum stoornissen) maar omdat hij wat specifieke asperger kenmerken heeft ( hoge intelligentie, dus HFA, Hoogfunctionerend autisme en die fiepen bijvoorbeeld) is het asperger syndroom geworden als officiele diagnose
onze zoon heeft een hele lange weg gegaan wat scholen betreft, voert wat te ver om dat nu helemaal te gaan zitten vertellen, er is mijn onlangs gevraagd een boek te schrijven maar dit is voor mij nog niet helemaal de juiste tijd ervoor met zo n kleintje dat nog veel zorg nodig heeft…maar t zegt wel wat dat ik er een boek mee zou kunnen vullen denk ik haha
ik zou zeker een psychologisch onderzoek laten doen, het kan je eventueel handvaten veschaffen om je kind beter te kunnen begrijpen en begeleiden…van de buitenwereld zou ik evenwel niet te veel verwachten mocht hij een diagnose krijgen, mensen willen het wel begrijpen maar t s heel moeilijk te begrijpen als een kind er gewoon uitziet maar toch best een heel moeilijk pakketje draagt…
moeilijk opvoedbaar noemden ze dat vroeger, wij noemen het liever ANDERS opvoedbaar… 