Ik zit met een moeilijk ‘dilemma’.
Onze dochter is ‘anders’ en kan van een hele vrolijke bui opeens ombuigen in een onuitstaanbaar gillend en boos kind. Echt, die buien, dan zou ik haar het liefst bij iemand anders brengen :oops: 
Maar ik weet dat die buien goed te voorkomen zijn en meestal zijn we ze dan ook voor tegenwoordig.
helaas niet altijd. Zoals vrijwel iedere ochtend. Als mevrouwtje haar zin niet krijgt gaat het fout en blijft ze daar een uurtje ofzo in hangen waardoor we dus te laat op school komen. Ik wordt boos, wil het liefst met de deuren smijten maar weet dat dat niks helpt en kan daar dus nog bozer om worden :oops: onmacht dus.
vanmorgen wilde ze uit bed, ik moest haar halen. Prima, haal haar naar de overloop en leg uit dat ik nog mn shirt aan moet doen en haren kammen en dat we dan naar beneden gaan. Staat ze in een hoekje een beetje vreemd te doen (zwaaien met dr armen, tegen de muur duwen etc), wat voor haar heel normaal is.
Maar dan komt het: ik wil getilt worden. En dat doen we dus niet, want dan kan ik 2 keer lopen en soms 3 keer omdat ze dan allemaal getilt moeten worden.
Drama op de trap, schoppen slaan, Ik ben zo moe, ik wil niet, ik kan niet lopen.
Vervolgens gaat dat dus zo naar beneden, ik doe het licht overal aan en ga met het ontbijt beginnen. Loop 3 tot 5 keer naar haar toe om te proberen of ze mee wil (tis een heel stuk makkelijker om haar gewoon te tillen dus, want dan ben je van het ‘gezeur’ af…)
Eindelijk zit ze dan beneden, begint ze over het ontbijt. Ik wil niet eten, ik heb honger. Niks is goed, uiteindelijk vraagt ze dan om een beschuitje ofzo en begint ze eindelijk toch te eten.
Dan aankleden: geen kledingstuk is mooi genoeg, maar daar spelen we savonds op in: klaar leggen voor de volgende dag. Ben ik dit vergeten of was haar situatie niet goed genoeg om dat te doen (Zo kan ze savonds ook zijn) dan is dat dus niet te doen.
Nu vraag ik me af, moet ik gewoon toegeven en haar tillen en als een baby behandelen, dat wil ze tenslotte, of juist uitleggen dat ze moet lopen met de hele redernatie waarom?
Tis iedere ochtend zo vanaf vorige week en ik ben het spuugzat en wordt er vreselijk gefrustreerd van :shifty:
Ik ben me ervan bewust dat ze het niet expres doet, dat ze het zelf eigenlijk ook niet wil en dat ze het zelf net zo moeilijk vind als mij. En vooral in drukke weken of nu ze vorige week jarig was, is het erg. Ook als ze moe is, is het erger. Dus we moeten om 18 uur uiterlijk naar boven, anders zijn we te laat. Met dr verjaardag mocht ze opblijven en toen ging het redelijk goed, maar toen ze dr feestje had mocht ze ook opblijven en toen ging het vreselijk fout!
Ik weet het niet meer, hoop zo dat het een fase is en weer snel over gaat. Alle tips zijn welkom, wat zou jij doen? 
Je zegt als eerste dat je dochter anders is. Wat bedoel je daarmee?
Dan valt me op dat je, begrijpelijk, heel negatief tegen de situatie aankijkt, terwijl je aan de andere kant wel concludeert dat ze er niet veel aan kan doen.
Hoe oud is ze eigenlijk?
Ik denk dat ze gewoon moe is, ze is net jarig geeweest en heeft haar kinderfeestje achter de rug, en al de spanning/opwinding daarover komt er nu uit. Ze is waarschijnlijk hard aan vakantie toe. Ik zou zeggen, pick your battles and go with the flow. Als je als ze 'sochtends getild wil worden omdat ze moe is, wat ik best wel kan begrijpen, haar niet wil tillen omdat je ze niet alle drie wil tillen, kan je er de klok op gelijk zetten dat ze een scene gaat maken, de rest van de ochtend niet mee gaat werken en je waarschijnlijk te laat op school komt. Is dat het waard? Ik zelf zou toegeven, dan maar een paar keer tillen, want ik snap best dat ze moe is en als ze daardoor de rest van de ochtend wel meewerkt.
Het is wel herkenbaar. Annemieke kan ook mopperend boven aan de trap staan en zeggen dat ze niet kan lopen. Ik zeg dan vaak, ik ook niet, maar ik moet het ook. Als ze boven blijft staan, ga ik gewoon naar beneden en probeer het te negeren. Ik ga er in ieder geval niet in mee of tegenin. Dan heeft ze of gewonnen of het wordt nog meer drama.
Wat het brood betreft doe ik ook niet meer moeilijk. We vragen wat ze er op wil, krijgen we geen antwoord, smeren we er gewoon zelf wat op. Soms eet ze haar hele boterham op, soms helemaal niets en een andere keer een paar happen. Haar melk moet ze wel op drinken.
Hoe meer wij er tegenin gaan of er wat van zeggen, hoe erger het wordt.
Met kleren wil ik nog wel eens een compromis sluiten. Ze wil bv graag jurken aan, maar dan met blote armen. Aangezien dat nu te koud is, moet ze er een t-shirt onder, maar die mag ze uit doen als ze weer thuis is. Op deze manier hebben we het inmiddels weer een stuk gezelliger gemaakt.
Een heel verhaal, hopelijk heb je er wat aan 
.
Groetjes,
Heleen
Peter kan exact zo raar doen, maar goed, hij is autistisch en ik kan me nog erg goed voor de geest halen hoe gefrustreerd en opgefokt ik me kon voelen als hij zo deed. Vooral omdat wat jij ook al aangeeft… ze hebben niet alleen jou ermee, maar het hele gezin.
Maar hier een oudercursus gehad via stichting mee en hoewel pick your battles daar idd een heikel punt was, was negeren er ook 1.
We hebben toen geleerd om eenmalig stap voor stap uit te leggen wat WIJ gingen doen en waarom en verder niks.
Dus dan ging het van "Peter, mama gaat NU naar beneden om brood te smeren voor jou en de anderen zodat we optijd op school komen, wat jij ook doet, zegt of wil… IK ga jou NIET naar beneden tillen. Je kan ervoor kiezen hier te gaan staan mokken, dat mag. Maar dan kom jij te laat op school zonder brood in je buik. Mama gaat NU. En dan ging ik dus ook.
De eerste 2x heeft hij toen een gat in het gips van de muur getrapt van boosheid en een shirt kapotgetrokken. Heel moeilijk om daar dan niet op te reageren. Maar juist dat ik niet reageerde, gaf hem aan dat het mij niet boeide wat hij deed, maar ik hem echt niet ging tillen.
Nog steeds handel ik zo… Ik leg uit dat wat IK in elk geval ga doen, niet eens zozeer wat ik van hem verwacht.
Ik zou er dus niet in mee gaan. “anders” of niet, ook een kind die anders denk en sommige dingen uit onmacht en niet uit onwil doet (wat ik een beetje proef, dat je dat vind van je dochter) kan wel snel patronen doorkrijgen en dat jij haar tilt om van het gezeur af te zijn, kan zij toch echt wel als patroon zijn gaan herkennen. Dan begon het uit onmacht en is het nu juist een machtsstrijd.
Hier is pas nog een soortgelijke episode geweest omdat Peter zijn winterjas niet aanwilde. Nou dan niet, maar je gaat wel naar school. Dan heb je het maar koud.
Duurde ook 2 dagen.
Niet erin meegaan dus. Eenmalig zou dat kunnen, maar je hebt het over anderhalve week. :-*
@Cell wrote:
Peter kan exact zo raar doen, maar goed, hij is autistisch en ik kan me nog erg goed voor de geest halen hoe gefrustreerd en opgefokt ik me kon voelen als hij zo deed. Vooral omdat wat jij ook al aangeeft… ze hebben niet alleen jou ermee, maar het hele gezin.
Maar hier een oudercursus gehad via stichting mee en hoewel pick your battles daar idd een heikel punt was, was negeren er ook 1.
We hebben toen geleerd om eenmalig stap voor stap uit te leggen wat WIJ gingen doen en waarom en verder niks.
Dus dan ging het van "Peter, mama gaat NU naar beneden om brood te smeren voor jou en de anderen zodat we optijd op school komen, wat jij ook doet, zegt of wil… IK ga jou NIET naar beneden tillen. Je kan ervoor kiezen hier te gaan staan mokken, dat mag. Maar dan kom jij te laat op school zonder brood in je buik. Mama gaat NU. En dan ging ik dus ook.
De eerste 2x heeft hij toen een gat in het gips van de muur getrapt van boosheid en een shirt kapotgetrokken. Heel moeilijk om daar dan niet op te reageren. Maar juist dat ik niet reageerde, gaf hem aan dat het mij niet boeide wat hij deed, maar ik hem echt niet ging tillen.
Nog steeds handel ik zo… Ik leg uit dat wat IK in elk geval ga doen, niet eens zozeer wat ik van hem verwacht.
Ik zou er dus niet in mee gaan. “anders” of niet, ook een kind die anders denk en sommige dingen uit onmacht en niet uit onwil doet (wat ik een beetje proef, dat je dat vind van je dochter) kan wel snel patronen doorkrijgen en dat jij haar tilt om van het gezeur af te zijn, kan zij toch echt wel als patroon zijn gaan herkennen. Dan begon het uit onmacht en is het nu juist een machtsstrijd.
Hier is pas nog een soortgelijke episode geweest omdat Peter zijn winterjas niet aanwilde. Nou dan niet, maar je gaat wel naar school. Dan heb je het maar koud.
Duurde ook 2 dagen.
Niet erin meegaan dus. Eenmalig zou dat kunnen, maar je hebt het over anderhalve week. :-*
Hier geen kind met autisme, maar zo pak ik het ook aan. Dit is wat ik nu ga doen, wat jij wel of niet doet heeft dit en dit als gevolg, klaar. Hij heeft dan nog steeds de ‘vrijheid’ om te kiezen, wat hier echt héél belangrijk is, maar hij zal ook zelf de gevolgen van die keuze dragen.
Haar van de trap tillen zou ik absoluut niet doen. Natuurlijk is ze moe en overprikkeld, en noem maar op. Maar een kind van vier (minimaal, naar ik aanneem) kan zelf de trap af lopen, tillen vind ik onzin, dan maar te laat op school. In het ergste geval mag hij de klas niet meer in: dat is een prachtig gevolg van je eigen gedrag, denk ik dan.
@Lune wrote:
Je zegt als eerste dat je dochter anders is. Wat bedoel je daarmee?
Dan valt me op dat je, begrijpelijk, heel negatief tegen de situatie aankijkt, terwijl je aan de andere kant wel concludeert dat ze er niet veel aan kan doen.
Hoe oud is ze eigenlijk?
Ze is 5 geworden vorige week. En ze heeft haar onderzocht bij de orthopedagoog en ze heeft nu de ‘stempel’ pddnos. Dus anders is ze zeker, maar bijvoorbeeld op school red ze zich super goed. En komt dit soort gedrag ook niet voor.
Tja, negatief, echt positief kan ik er niet van worden. Ook al kan ze er niks aan doen, leuk is het niet. Voor haar én voor ons.
@sopje wrote:
Ik denk dat ze gewoon moe is, ze is net jarig geeweest en heeft haar kinderfeestje achter de rug, en al de spanning/opwinding daarover komt er nu uit. Ze is waarschijnlijk hard aan vakantie toe. Ik zou zeggen, pick your battles and go with the flow. Als je als ze 'sochtends getild wil worden omdat ze moe is, wat ik best wel kan begrijpen, haar niet wil tillen omdat je ze niet alle drie wil tillen, kan je er de klok op gelijk zetten dat ze een scene gaat maken, de rest van de ochtend niet mee gaat werken en je waarschijnlijk te laat op school komt. Is dat het waard? Ik zelf zou toegeven, dan maar een paar keer tillen, want ik snap best dat ze moe is en als ze daardoor de rest van de ochtend wel meewerkt.
Heb dat gevoel dus ook: ik til wel want dan kunnen we zo’n bui voorkomen. Maarja, waar eindigt het, want ze heeft het ook met naar school gaan (als er bv een invaljuf is ofzo), op visite, boodschappen doen etc…
Al hebben we dat soort situaties nu vrij goed onder controle gelukkig.
@Heleentje wrote:
Het is wel herkenbaar. Annemieke kan ook mopperend boven aan de trap staan en zeggen dat ze niet kan lopen. Ik zeg dan vaak, ik ook niet, maar ik moet het ook. Als ze boven blijft staan, ga ik gewoon naar beneden en probeer het te negeren. Ik ga er in ieder geval niet in mee of tegenin. Dan heeft ze of gewonnen of het wordt nog meer drama.
Wat het brood betreft doe ik ook niet meer moeilijk. We vragen wat ze er op wil, krijgen we geen antwoord, smeren we er gewoon zelf wat op. Soms eet ze haar hele boterham op, soms helemaal niets en een andere keer een paar happen. Haar melk moet ze wel op drinken.
Hoe meer wij er tegenin gaan of er wat van zeggen, hoe erger het wordt.
Met kleren wil ik nog wel eens een compromis sluiten. Ze wil bv graag jurken aan, maar dan met blote armen. Aangezien dat nu te koud is, moet ze er een t-shirt onder, maar die mag ze uit doen als ze weer thuis is. Op deze manier hebben we het inmiddels weer een stuk gezelliger gemaakt.
Een heel verhaal, hopelijk heb je er wat aan
Groetjes,
Heleen
Zo doen we het nu dus ook ongeveer, alleen ga ik wel een paar keer vragen of ze al komt, want ik ben gewoon bang dat ze zichzelf van de trap af gooit. En ergens is ze gewoon zielig. Ik wil haar niet straffen op dit gedrag, maar ze moet wel weten waar ze aan toe is en wat de grens is :think:
Cell: Jou aanpak ga ik vanaf morgen eens proberen, al hoop ik dat het niet meer nodig is… en inderdaad, ze heeft het hele gezin ermee. Als ze savonds zo’n bui heeft, moet de jongste van 6 maanden echt mee naar beneden om weer even tot rust te komen voor hij kan gaan slapen.
Iedereen bedankt voor het reageren en meedenken. Niet fijn als je ermee te maken hebt, maar voor mij wel prettig herkenning te lezen.
Hier werkt het overigens niet om terug te gaan of te blijven wachten onderaan de trap. Dan maakt hij er echt een “wie heeft de langste adem” geheel van en komen we zeker te laat.
Ik ga dus wel echt naar beneden en roep hooguit nog 1 keer “Je kan NU nog een broodje eten, over 10 minuten moeten we al weg”
Vaak is dat dan wel de druppel en dan komt hij met zijn onderlip op zijn knieen naar beneden.
Eigelijk is het hier maar 1x zo geescaleerd dat hij over mijn schouder getild naar school is gedragen, ik had toen ook blauwe plekken op mijn rug. Maar hij vond het zo genant dat hij dus zo gedragen werd, dat hij het nadien nooooooit meer zo ver heeft laten komen. Maar zulke buien zijn ver-schrik-ke-lijk…
Ik heb wel eens uit pure wanhoop verzucht of ik hem echt niet te koop mocht zetten op marktplaats. Natuurlijk meen je dat niet, maar op dat moment heb je zelf ook wel zin om een potje te janken. Een kind met iets extra’s geeft echt een andere dimensie aan het begrip “bloed onder je nagels vandaan halen”
Maar gaandeweg leer je steeds vaker in welke situaties je vooral duidelijk moet zijn en het bij jezelf moet houden en wanneer het tijd is om te denken… dit is het me niet waard.
knuf hoor, het is gewoon soms heel pittig :-*
Hier zo herkenbaar!
Niet met het naar school gaan. Dat gaat perfect!
Maar mevrouw A.nne haar wil is wet in haar ogen.
Nee tolereert ze niet. Dan is het krijsen gillen slaan schoppen gooien. En vaak uit boosheid plas ze in haar broek. Ze doet het hier thuis maar ook op straat of in de auto hoor ! Niks is te gek bij haar !
Gister ook zoiets. Gisterochtend was de laatste schooldag vanaf vandaag vakantie. We liepen weg bij school zeg ze tegen mij. Waar gaan we heen met de bus ? ik zeg nergens heen. We gaan niet met de bus we gaan naar huis lopen.
Zij weer: NEE WAAR GAAN WE HEEN MET DE BUSSSSSSSSSSSSS(keihard gillend)
Ik zeg we gaan naar huis lekker een boterham eten.
ZIj (gillend) Dat bedoel ik niet !!! Het is vakantie we moeten ergens heen met de bus DAT IS VAKANTIE ! JIJ SNAP MIJ NIET !!!
Ik zeg dan weer jahoor je heb gelijk .
Maar het is zoooooooooo vermoeiend!!!
Ze heeft veder geen stoornissen of iets .
Zoonlief begint er nu lichtelijk ook mee niet met gillen maar met beledigd zijn. Want hij weet o A’nne krijg haar zin als ze zo doet dus ik ook !
:roll:
Hier heb ik onder meer PDD-NOS en Borderline-kenmerken, manlief heeft Asperger, stiefzoon heeft klassiek autisme en ADHD, en beide dochters zijn schoon.
Mijn tactiek: Negeren! Nee, ze doen het niet expres, maar negatieve aandacht is ook aandacht, en aandacht is echt wat ze zoeken. Wat Cell zegt, zeg wat je gaat doen, en doe dat dan ook. Kan een poos duren, dagen, weken, misschien zelfs maanden, van doorzetten, maar wees consequent, en laat zien dat jij de baas bent.
Overigens moet ik die techniek hier meer toepassen op oudste dochter, zonder de stoornissen, dan op stiefzoon…
Idd, vooral duidelijk zeggen wat je verwacht en wat je zelf gaat doen, en dan in korte, duidelijke zinnen. Niet een heel verhaal, maar gewoon kort en krachtig, en dit gaan doen. Ik werk regelmatig met jongeren met autisme, en de meesten hebben ‘schakeltijd’ nodig. Die kunnen niet zomaar meteen doen wat ik verwacht. Maar heel vaak lukt het binnen 2 minuten dan wel.
Petje af hoor! Het lijkt mij pittig en ik vind je houding heel positief, maar ik lees volgens mij wel dat je aan het eind van je Latijn bent.
Is het mogelijk dat je man 's ochtends bij springt? Misschien reageer jij nu ook heftiger omdat je dit gebeuren elke ochtend moet ‘‘uitvechten’’.
Hier een dochter die van het hele ochtendgebeuren ook zo’n drama kan maken (zonder stoonis overigens). Ik merkte dat ik, na verloop van tijd, al door een klein gedoetje tijdens de ochtend uit m’n plaatje dreigde te gaan. Ik startte de ochtend al met de verwachting dat het toch wel weer uit de hand zou lopen. Helemaal fout natuurlijk, maar ik kreeg het niet omgedraaid. Manlief heeft iets meer geduld en is consequenter. Hij heeft het ochtendgebeuren toen een poos van me overgenomen, en dat werkte. Het gaf haar en mij even een adempauze en na een week of 2 ging het echt stukken beter. Ik had mijn rust weer terug en kon weer positief aan de ochtend beginnen.
Ik weet niet of het tip voor jullie is, maar wilde hem toch even met je delen.
Sterkte met alles
bedankt weer voor de reacties.
Grappig dat je dat zegt, dan mn man het over kan nemen misschien. Hij doet het vrijwel iedere ochtend en ik heb het nu 2 keer pas echt ‘zelf gedaan’ maar hoor natuurlijk wel alles gewoon want hier is het best gehorig… Meestal is mn man als eerste beneden met de meiden en kom ik later met de jongste. Maar deze week moest hij vroeg weg en vandaag stond hij nog onder de douche terwijl ik al bijna klaar was omdat ik een keer niet te laat wilde zijn. Dus ze doet het ook bij ons beide. Soms heeft ze erge voorkeur voor mij en kan papa niks goed doen, soms precies andersom, maar de ochtenden maakt het dr niks uit.
Maar ik krijg het wel mee, want als ik beneden kom is het al ‘pet’ of is de ergste ellende al voorbij.
Tja ik ben moe, heb zo’n 3 nachtvoedingen per nacht en dan soms ook nog een kind tussenin wat mij telkens stoot in dr slaap (per ongeluk dus) maar ik wordt er wel wakker van. Dus misschien is dat het grootste probleem nog wel, als wij moe zijn kunnen we ook minder hebben, misschien voelt ze dat wel aan :think:
Heb er vanavond nog even met haar over gepraat, over het gedrag in het algemeen. Ze geeft dus aan dat ze al zo lang wakker ligt en dat ze dan alweer moe is voor ze uit bed is. klopt ook want ik heb op de camera beelden gezien dat ze smorgens rond 5 uur wakker begint te worden en dan nog door wil slapen omdat ze nog moe is, maar dit niet lukt. Ze draait en draait en ligt dan wel in de slaaphouding, maar slapen lukt niet.
We hebben ze daarom vandaag pas om 19:15 naar bed gedaan ipv 18 uur en dat ging zelfs prima!! Dus hopelijk kunnen we dat eventjes volhouden, kijken of ze haar ritme omgooit. Minder moe betekend ook: minder slechte buien!
Vanmorgen ging het erg goed, ze was wel half 6 alweer wakker, maar probeerde toch weer te gaan slapen. Dit is niet gelukt, want ik zie haar teklens draaien en met dr ogen knipperen, maar wel in de slaaphouding.
Even kijken of we met een weekje wat verbetering zien met later naar bed gaan. Ze is in elk geval zonder moeite van bed naar school gegaan.
:thumbup:
Knap hoor, in elk geval heb je nu houvast om dit zo te gaan proberen.
en natuurlijk verder sterkte, hoop dat je gauw de kans hebt om wat slaap in te halen!
Och ja, vermoeidheid is hier ook echt de nummer 1 oorzaak van zo’n bui. Goed en genoeg slapen en bewust omgaan met prikkels helpt ons wel. Succes!