Ik kan wel wat advies gebruiken…
Niek zit inmiddels in groep 5, maar dit speelt eigenlijk al vanaf groep 3.
Ze kwam toen in de klas bij X. X is een lief meisje, maar wel duidelijk apart te noemen. X is aanwezig, overschreeuwt zichzelf, wil alles zoveel mogelijk als eerste vertellen, als eerste laten zien en probeert zoveel mogelijk de aandacht van de leraar naar zich toe te trekken. Ze doet mij in veel opzichten enorm aan Peet denken en daarom voel ik eigenlijk altijd wel wat sympathie voor haar, ook vanuit een stukje zorgen omdat ik zie hoe het haar vergaat en ik mij dus regelmatig afvraag of het ook zo zal gaan met Peet.
X heeft op de 1 of andere manier de enorme behoefte om vriendschap te hebben met Niek… alleen Niek moet helemaal niets van haar hebben.
Toen ze nog maar net in groep 3 zaten kenden ze elkaar nog niet en omdat Niek in september jarig is en ze dus allemaal nieuw waren, heeft ze X uitgenodigd voor haar, toen, 6e verjaardagsfeestje. X kwam bij ons, rook niet zo fris (viel mij op, ik heb er niks over gezegd) en gedroeg zich nogal vrij… zelf mijn man had zoiets van… wooo… ze doet alsof ze hier al jaren over de vloer komt en ons nichtje is ofzo. Vroeg steeds de aandacht, riep manlief steeds bij zijn voornaam en trad enorm op de voorgrond. Je zag de andere meisjes groeiend geirriteerd raken. Het escaleerde toen op de trampoline… ze hadden regels opgesteld en dat ging goed totdat X besloot ter plekke de regels te veranderen in haar voordeel… toen waren de andere 7 meiden pissed of, riepen ineens… en je stinkt ook heel erg…en hebben ze haar het laatste uur buitengesloten… Het was de meiden dus ook opgevallen dat ze niet zo fris rook en dat werd extra munitie toen het escaleerde.
Sindsdien is het dus eigenlijk al mis. Niek moet X niet en doet er alles aan om haar vooral te mijden. Geeft vaak geen antwoord, loopt een andere kant op enz.
Het blijft natuurlijk gewoon een meisje van nu nog 7, bijna 8 die X niet wil kwetsen enerzijds, maar die tegelijkertijd vooral gewoon met rust wil worden gelaten door X omdat ze X bloedirritant vind.
En X blijft Niek maar opzoeken… dagelijks weer probeert ze contact te leggen met Niek… dat gaat een keer escaleren en ik weet dus niet wat ik ermee aan moet.
De moeder van X gaf van de week bij mij aan dat X het nog niet naar t zin had en weeeeeeer gepest word, door Niek en een vriendinnetje van Niek (dat meisje kan ook totaal niet overweg met X) Ik heb de meiden er gisteren over uitgevraagd, gewoon ontspannen, vooral gericht op lucht jullie hart nou eens, ik wil graag jullie kant van het verhaal horen en ook aan de mama van X kunnen uitleggen. Toen kwam er zonder haperen een duidelijk verhaal waarin ze elkaar zonder vooraf overleg, elkaar konden aanvullen. Dus ik geloof echt dat ze de waarheid wel spraken.
X had op t klimrek hen weer opgezocht, ze (Niek en vriendinnetje) hadden X gevraagd of ze uit wilde kijken omdat ze wel erg dicht op Niek en haar vriendinnetje zat en toen was ze op de hand van Nieks vriendinnetje gaan staan… ipv sorry zeggen was X gaan lachen… toen waren Niek en haar vriendinnetje weggegaan van het klimrek met de opmerking “wat ben je toch een stom kind” Aan de andere kant van het plein waren ze vervolgens met nog wat andere klasgenoten “voetje van de vloer” gaan spelen… toen X hen daar ook weer opzocht en vroeg of ze mee mocht doen, hadden ze elkaar aangekeken en de schouders opgetrokken zo van… ach, why not… tis een ander spel en ze weten ook hoe wij (als ouders) erover denken als ze bewust onaardig gaan doen. Maar het ging het dus mis toen na een paar kinderen X werd getikt en aan de beurt was om te gaan tikken… volgens X was ze hem niet, speelden de andere vals, deden ze gemeen enz… X wilde hem niet zijn en probeerde ter plekke de regels te veranderen zodat ze hem niet hoefde te zijn. Toen hebben Niek en haar vriendinnetje gezegd “nou zijn we het zat, jij kan niet tegen je verlies, hoepel op, jij doet niet meer mee”
Dat is natuurlijk absoluut niet vriendelijk, maar gezien de situatie wel te begrijpen. En X ervaart dit dus als “ik word heel erg gepest”
Haar moeder wil of kan absoluut niet zien dat haar dochter zichzelf zo apart profileert in de klas en daardoor heel slecht in de groep ligt, je kan er met haar dus ook niet over praten.
Ik keur het gedrag van Niek en haar vriendinnetje absoluut niet goed, maar snap hun kant van het geheel ook wel.
Keer op keer leg ik Niek uit dat ze X maar net zo moet zien als Peet, die gedraagt zich exact zo, maar kan er erg weinig aan doen. Ik zeg dan “misschien kan X er ook wel helemaal niets aan doen, probeer toch maar zo neutraal mogelijk te blijven en als iets escaleert, ga dan naar de leraar” Maar hun nieuwe leerkracht zegt elke dag weer “ik wil geen gezeur anders blijven jullie na” en dus willen ze alles zelf oplossen…
Het nieuwe schooljaar is net begonnen en het gaat NU alweer zo… ik houd mijn hart vast zeg maar.
Dit speelt al 2 jaar nu, Niek moet X gewoon niet, wil geen vriendinnen met haar zijn en ik hamer er steeds weer op dat ze haar voorkeur mag hebben, maar dat geen mens hetzelfde is en niet iedereen altijd wat kan doen aan zijn manier van doen en laten. Dat ik verwacht dat ze probeert de boel te relativeren en dat ze X niet leuk hoeft te vinden, maar wel normaal vriendelijk moet blijven doen. Al word het Niek wel moeilijk gemaakt om vriendelijk te blijven als X haar steeds op blijft zoeken als een vlieg op de strooppot.
Hoe pak ik dit aan, ga ik naar de leraar? Ga ik naar de Directrice? Met de moeder van het meisje valt niet te praten want die vind haar dochter vooral het slachtoffer, the underdog… Dat weet X ook, dus ze klaagt steen en been over al het onrecht wat haar volgens haar visie word aangedaan. Alleen gaat het 9 van de 10 keer over redelijk normaal kinderen onderling gedrag…
Ik heb er buikpijn van…
:shifty:
Wat een vervelende en lastige situatie is dat. :hug:
Tsja wat is wijsheid in deze zaak.
Ik zal het zeker aankaarten bij de leraar. Misschien is het hem ook opgevallen (lijkt mij wel)?
Eerst naar de leerkracht en dan evt naar de IB-er op school. Aangeven dat dit al 2 jaar speelt en dat jouw gevoel zegt dat het nu kan gaan escaleren. Wat naar dat de leerkracht zich er zo van af maakt zeg. Vreselijk!
Wat de moeder betreft, wellicht aangeven dat je wat dingen herkent van je eigen kind (lastig contact maken en/of aanvoelen van emoties). wie weet geeft dat een opening.
Bij ons speelt iets dergelijks in onze vriendenkring en het rechtstreeks bespreken van het gedrag van het betreffende kind met de ouders is heel lastig. Sterkte en succes ermee
Cell, wat een vervelende situatie.
Kan me voorstellen dat je er buikpijn van hebt.
Ik zou met het verhaal naar de leraar gaan. Je hebt hier mooi geschreven. En dan kijken wat er mee gedaan kan worden.
Jammer dat er niet met die moeder over gepraat kan worden.
hoi Cell,
ik zou denk ik ook als eerste na de leraar gaan, misschien dat hij het ook door heeft, of anders het eens in de gaten kan houden wat er gebeurd in een pauze e.d. misschien kan hij het wel in de kiem smoren als er iets speelt…
als dat nog niet zou helpen, misschien dan wel na de directie gaan en het daar bespreekbaar maken. maar eerst denk ik proberen met de leraar en wie weet als hij het ook opvalt, hij eens met de moeder en kind kunnen praten, wie weet nemen ze van hem het wel aan.
succes, is niet leuk hoor zo aan het begin van het schooljaar en dan begin je weer met waar je mee geëindigd bent…
groetjes
Ik zou ook naar de leraar gaan, misschien nog neit zo heel uitgebreid zoals je hier heb verteld, maar wel dat je dingen signaleert en of dat bij de leraar ook zo is. Als het goed gaat, kunnen jullie altijd een afspraak maken om na schooltijd ff te zitten toch?
Hier merk ik het dus met mijn oudste, dat ie soms wat apart is… Maar zijn juf heeft mij hier ook naar gevraagd, en toen zijn we ff binnen gaan zitten. Gelukkig is het gedrag thuis vrijwel hetzelfde als op school, dus ik hoorde geen rare dingen. Maar de juf vond het ook erg prettig om te weten dat ik het thuis ook zo ervaarde, en dat het niet alleen aan een andere omgeving oid lag. Ik heb het nu oa over totaal niet inzien wanneer je je mond ff moet houden omdat de rest wel door wil werken/nog aan het eten is ("maar ik heb het al af?’/ ‘maar ik het al op’)
Jammer dat er moet de moeder niet echt te praten valt…
Miranda, Ik heb zelf dus ook zo’n apart exemplaar… maar ik merk dus wel dat het hem helpt dat wij op niet veroordelende manier uitleggen dat WIJ hem wel begrijpen en hem graag de ruimte geven om zichzelf te zijn en te uiten zoals hem dat voor de “koppe kom” Maar dat hoe hard ook er in de grote wijde wereld weinig ruimte is voor anders zijn. Dat hij het zichzelf moeilijker maakt door zijn aparte gedragingen. Dus wij zeggen echt vaak… Peet, JIJ ervaart dit zo, maar anderen niet, het is dus niet “normaal” en we leggen hem ook uit wat wel meer normaal zou zijn. Nou heeft Peet Asperger en hebben aspergers een enorm leer vermogen. Sociale gedragingen komen bij hem niet vanzelf, je moet hem die vaardigheden bijbrengen. Dus wij corrigeren peet wel. Meisje X word niet gecorrigeerd. Ze heeft zeg maar de pech dat haar moeder zelf gepest is geweest en dus ook haar eigen gevoelens projecteert op haar dochter en dat ze een behoorlijk zwaar gehandicapt zusje heeft. Voor haar ouders is zij dus de “gezonde” dochter en dan zien ze haar toch snel als de underdog als het op “anders” zijn aankomt. Maar X is druk, aanwezig, overschreeuwt zichzelf en heeft echt niet door dat de meeste anderen kinderen geirriteerd fronsen als ze weer eens door anderen heen praat omdat ZIJ iets graag wil vertellen… ze reageert gewoon altijd zo plompverloren en houd weinig rekening met anderen. Vanuit hoe wij Peet zien, trek ik toch de conclusie dat zij emotioneel in haar ontwikkeling rond het niveau van een 5 of 6 jarige zit en dat de andere kinderen haar inmiddels aan het ontgroeien zijn. Dat vind ik heel sneu enerzijds, maar ik snap dus ook zo goed hoe geirriteerd de kinderen kunnen raken hierin.
Wij hebben bij peet in de klas uitleg gegeven over hoe hij kan reageren en ook aangegeven dat ze beter weg kunnen lopen en dat juf ook mag zeggen dat hij gewoon even zijn mond moet houden… Maar bij X gebeurt dat niet en loopt iedereen inmiddels op zijn tenen omdat moeder dus ook wekelijks haar beklag doet over “mijn dochter word gepest” terwijl het dus met enerzijds meer begrip vanuit de klas en erkenning van de ouders anderzijds plus wat correctie volgens mij zo opgelost zou zijn.
Moeilijk…
Ik zou het toch bij de leraar neer leggen. Hij zou het toch ook ‘’ moeten ‘’ zien?
Dan wel andere plein wachters? Als die er zijn…?
Dat meisje X is zoals ze is, kan ze niets aan doen, zo word ze opgevoed wss. en dat haar moeder haar als slachtoffer ziet (wat wel begrijpelijk is.) en zo behandeld maakt het voor X ook niet duidelijker dat ze misschien geen slachtoffer is, maar gewoon komt omdat zij zich ‘’ anders ‘’ gedraagt.
Kan het moeilijk uitleggen, denk dat je me wel begrijpt?
Ik ben zelf pest slachtoffer, en ik merk NU AL! dat R. heel gevoelig is wat pesten betreft. (Hij word geduwd door een jongetje op psz, psz doet weinig er mee en R. vind het niet meer leuk) ik zie hem ook (te) snel als slachtoffer, maar kan het gelukkig makkelijker relativeren en besef ook dat R. misschien het ook teveel toe laat, niet makkelijk van zich af kan bijten.
Probeer hem daar in te begeleiden en te steunen.
@Cell wrote:
Miranda, Ik heb zelf dus ook zo’n apart exemplaar… maar ik merk dus wel dat het hem helpt dat wij op niet veroordelende manier uitleggen dat WIJ hem wel begrijpen en hem graag de ruimte geven om zichzelf te zijn en te uiten zoals hem dat voor de “koppe kom” Maar dat hoe hard ook er in de grote wijde wereld weinig ruimte is voor anders zijn. Dat hij het zichzelf moeilijker maakt door zijn aparte gedragingen. Dus wij zeggen echt vaak… Peet, JIJ ervaart dit zo, maar anderen niet, het is dus niet “normaal” en we leggen hem ook uit wat wel meer normaal zou zijn. Nou heeft Peet Asperger en hebben aspergers een enorm leer vermogen. Sociale gedragingen komen bij hem niet vanzelf, je moet hem die vaardigheden bijbrengen. Dus wij corrigeren peet wel. Meisje X word niet gecorrigeerd. Ze heeft zeg maar de pech dat haar moeder zelf gepest is geweest en dus ook haar eigen gevoelens projecteert op haar dochter en dat ze een behoorlijk zwaar gehandicapt zusje heeft. Voor haar ouders is zij dus de “gezonde” dochter en dan zien ze haar toch snel als de underdog als het op “anders” zijn aankomt. Maar X is druk, aanwezig, overschreeuwt zichzelf en heeft echt niet door dat de meeste anderen kinderen geirriteerd fronsen als ze weer eens door anderen heen praat omdat ZIJ iets graag wil vertellen… ze reageert gewoon altijd zo plompverloren en houd weinig rekening met anderen. Vanuit hoe wij Peet zien, trek ik toch de conclusie dat zij emotioneel in haar ontwikkeling rond het niveau van een 5 of 6 jarige zit en dat de andere kinderen haar inmiddels aan het ontgroeien zijn. Dat vind ik heel sneu enerzijds, maar ik snap dus ook zo goed hoe geirriteerd de kinderen kunnen raken hierin.
Wij hebben bij peet in de klas uitleg gegeven over hoe hij kan reageren en ook aangegeven dat ze beter weg kunnen lopen en dat juf ook mag zeggen dat hij gewoon even zijn mond moet houden… Maar bij X gebeurt dat niet en loopt iedereen inmiddels op zijn tenen omdat moeder dus ook wekelijks haar beklag doet over “mijn dochter word gepest” terwijl het dus met enerzijds meer begrip vanuit de klas en erkenning van de ouders anderzijds plus wat correctie volgens mij zo opgelost zou zijn.
Ik vind jouw conclusie wel heel erg kort door de bocht en veroordelend. Meisje heeft pech omdat haar moeder gepest is geweest…Ik denk dat meisje en moeder pech hebben dat ze een moeder tegengekomen zijn die zulke conclusies trekt en aan allerlei invullingen doet.
Omdat Peet asperger heeft, heeft niet iedereen het. Daarbij ben je niet degene om diagnoses te stellen omdat je overeenkomsten ziet.
Daarbij komt dit op mij over dat als een moeder voor haar kind opkomt, zij dus de schuldige is, want tja, vroeger gepest, vast en zeker projectiegevalletje. En dan ook nog zo’n vrouw die niet ziet dat het toch echt aan haar dochter ligt, en dan ook nog eens niet erkent dat haar dochter Asperger of een gerelateerde stoornis heeft.
Overigens weet ik niet of je het weet, maar kinderen die langdurig gepest en buitengesloten worden, vertonen regelmatig gedrag dat niet bij de ontwikkeling en groepsnorm past. Dit omdat ze dit niet leren omdat ze zich niet in een gezonde sociale omgeving bevinden.
De irritatie van je dochter begrijp ik, je zorg dat het escaleert en dat je dit probeert te voorkomen vind ik bewonderenswaardig. Maar je conclusies om het hele verhaal heen over moeder en meisje X, tja daar kan ik weinig tot niets mee. En vind ik ook niet netjes.
[/spoiler]
Je moet hier echt niet mee blijven lopen! je moet naar de leerkracht gaan en die moet er wat aan doen. Het is voor zowel X als jullie N.iek geen goede situatie.
Ik zou echt zo snel mogelijk aan de bel trekken, voordat het escaleert… en er van alles bij getrokken wordt. Je gevoel zegt al dat je nu je hart al vast houd… Dus… gaan, morgen!!
En als de leerkracht na een week of twee niet terug koppelt, opnieuw vragen! en als er verder niks komt zou ik echt naar de directrice gaan! dit is echt iets wat een gigantisch probleem kan worden in trant van pesten… en dat is zooooo verschrikkelijk!
@ soleil…
Dan heb jij mijn 2e post compleet verkeerd geinterpreteerd… dat kan… misschien heb ik het niet juist verwoord… ook dat kan.
Ik veroordeel niet.
En ik trek ook niet de conclusie dat dit meisje Asperger heeft… sterker nog, ik weet zeker van niet… Van mijn kant beschrijf ik enkel (zo is het in elk geval wel bedoeld) waarom ik juist sympathie voor dit meisje. Ik zei wel dat ze “anders” is en daarin ben ik niet alleen. Zo ongeveer alle ouders van de overige kinderen op 1 of 2 na hebben het over X als “ze is ook wel een beetje apart” en nou niet denken dat ik iedereen uithoor… maar het is niet zo’n grote klas en dit speelt al ruim 2 jaar nu, dus inmiddels is wel duidelijk hoe elk kind zich verhoud tot de rest van de klas en hoe ouders onderling denken over een aantal kinderen. Het is ook niet zo dat alleen Niek het niet kan vinden met dit meisje.
Als ik de moeder van X mag geloven, is Niek 1 van de weinigen die niet pest in de zin van flauw doen, tegenhouden, fysiek worden enz… Niek vertoont enkel afwijzend en vermijdend gedrag, loopt weg, loopt om, zegt nee als ze gevraagd word te spelen en zei ook nee toen ze gevraagd werd voor X haar kinderfeestje. Ik snap best dat dit niet leuk is, maar kan het ook niet als gepest zien want ik vind ook niet iedereen leuk en gezellig en voorkeuren ontwikkelen hoort OOK bij het opgroeien. Bovendien kan je de rollen ook omdraaien… wat als Niek het nu gaat ervaren als gepest worden door X, thuis gaat komen met X loopt overal achter me aan, ik kan niet eens een spelletje doen met mijn vriendinnetjes zonder dat ze me opzoekt en vervelend gaat doen… Niek heeft er namelijk wel “last” van. Die is bij tijd en wijle behoorlijk verdrietig omdat ze er zelf niet uitkomt… hoe maak je iemand nou duidelijk dat je hem of haar WEL aardig vind op een afstandje, maar geen vriendinnetjes wilt zijn.
Kortom… het meisje IS gewoon anders en valt op. Dat zie ik als “dat vind ik sneu, je gunt ieder kind een leuke tijd op school”
Verder trek ik de vergelijking naar Peet omdat ik ook ervaar als ouder hoe lastig het is als je kind “anders is” en dus harder moet knokken voor zijn of haar plekje.
Vervelend dat ik dat dan niet goed heb kunnen overbrengen en het er voor jou op lijkt dat ik allerlei conclusies verbind aan het zijn van dit meisje.
Overigens weet ik van haar moeder dat ze al extra begeleiding krijgt vanuit IB en jeugdwelzijn omdat ze vermoeden dat X ADHD heeft…dus mijn conclusie dat ze zich in sommige opzichten hetzelfde gedraagt als Peet is niet uit het niks. Maar dat heb ik eerder niet vermeld… het had de context misschien duidelijk neergezet.
Haar moeder ziet ook wel dat haar kind in opzichten vaak buiten de boot valt, maar ze geeft zelf toe dat haar eigen verleden als gepest kind haar een “blind” spot geeft voor wat betreft pesten… Ze gelooft dus zonder meer alles wat haar dochter zegt. En vind dus ook dat kinderen die een voorkeur hebben voor een bepaald vriendinnetje en dit uitspreken of uiten, dat dit pesten is als ze daarmee haar dochter buitensluiten. Maar sinds wanneer kan je vriendschap afdwingen dan? En dat bedoel ik met “ze word niet gecorrigeerd”
Zelf ben ik ook behoorlijk gepest op school… te dik, jehovah Getuige, rood haar en sproeten, bril en broer op lomschool… genoeg munitie. Maar ik ben daardoor niet blind voor mijn eigen kinderen. Ik weet ook zeker dat onder de juiste omstandigheden, Niek heel lelijk kan doen. Ze zal zeker pesten als ze zich beet genomen voelt, ze is wel van het wraak nemen… geen mooie eigenschap, maar in wezen is elk kind op zijn eigen manier in staat om te pesten.
Niek is er echter niet het meisje naar om te pesten puur vanuit het idee… oh leuk, laten we die of die nu eens pesten. Dat is gelukkig ook niet het signaal wat ik krijg vanuit de klas en andere ouders.
Maar goed, ik had jouw reactie nog niet gelezen en gelukkig maar… want die vind ik compleet uit z’n verband gerukt en erg onvriendelijk… je veroordeelt zelf om het hardst terwijl je alleen maar woorden hebt om op af te gaan… Had even doorgevraagd… Het kan toch dat ik de dingen niet helder genoeg uiteen heb gezet? Er zitten voor mij allerlei extra stukjes kennis bij, maar ik kan hier onmogelijk alles neerzetten…Erg Jammer.
@ de oplossing…
Of het echt de oplossing is, geen idee. Maar ik heb toch de moeder nog maar eens aangesproken. ze kwam zelf terug op haar verhaal naar mij toe dat haar dochter gezegd had te worden gepest door Niek en haar vriendinnetje. Ze vertelde hoe haar dochter zei dat het gegaan was en dit was echt compleeeeeeeet anders dan wat de meiden samen hadden aangegeven. Had ik in mijn eerste post alleen nog maar hun verhaal gehoord, heb ik dinsdag later ook een jongen nog gevraagd naar zijn ervaring omdat hij meedeed met voetje van de vloer. Zijn verhaal was gelijk aan dat van de meiden… Dus dan ben ik toch geneigd dat als de waarheid te zien. X voelt zich erg snel benadeelt, dus dat ze thuis iets anders verteld, ja, dat past daar wel bij.
In elk geval… ik heb de moeder ook gezegd dat het verhaal van de meiden en jongen anders is en ook wat ze dan verteld hebben… halverwege begon ze een soort van te lachen en haar hoofd te schudden en toen zei ze dat ze dat wel herkende. Dat haar dochter zich snel oneerlijk behandeld voelt en dan ook wel eens wat feiten verdraait om sympathie te krijgen van haar moeder. Die reactie had ik niet zien aankomen overigens.
Ik heb aangegeven dat ik het graag hoor als X thuiskomt met een verhaal over pesten waar Niek bij betrokken is en gevraagd wat X nou eigenlijk wil of heeft met Niek… Moeder gaf aan dat X Niek gewoon erg aardig vind en erg graag bevriend wil zijn… ze kijkt tegen Niek op.
Vanuit ons gezin heb ik dan aangegeven dat ik dan best begrijp dat X doet wat ze doet, maar dat Niek thuis al een broer heeft die druk, aanwezig, redelijk dwingend is en continue de aandacht en attentie van iedereen vraagt en dat Niek het daar heel moeilijk mee heeft, dat X haar gewoon te voel gelijkenissen toont met Peet en ze daar dus niet mee om kan gaan… Moeder vroeg naar de diagnose en knikte en zei "ja, ik herken wel een aantal van die dingen, die doet x idd ook… snap wel dat Niek dan kriegel word van X… dat is dan gewoon to much.
Ook dat had ik niet zien aankomen… eerdere gesprekken met moeder waren nogal… eh… zij aan het word als stoomwals en ik meer en meer stil… dus dat ze luisterde zonder te interrumperen vond ik al heel fijn.
We hebben besloten het samen nog gewoon even aan te kijken. Ik blijf Niek op het hart drukken dat er ruimte moet zijn voor kinderen van elk karakter en dus ook voor kinderen die misschien wat apart zijn. Zij zou haar dochter proberen duidelijk te maken dat hoewel Niek probeert aardig te doen en X best aardig vind, ze geen vriendinnetjes wil zijn en dat dit ook in het echte leven mag… elkaar vriendelijk behandelen is wat anders dan dikke vrienden zijn.
De leraar hebben we globaal verteld dat er wel wat spanningsvelden zijn en waar dat bij niek van weg komt… (thuissituatie) en dat we graag horen als hij iets bemerkt wat niet in de haak is.
Cell, jammer dat je mij veroordelend vindt en onvriendelijk. Ik vond/vind echt dat je 2e stukje vervelend en veroordelend overkwam. Zoals je zegt, zonder aanvullende kennis en nuances kan ik het toch ook niet anders lezen? Ik ga af op wat ik lees, zonder allerlei invullingen te bedenken of te vragen.
Je aanvulling maakt meer duidelijk, en begrijp ik meer. Daar schrijf je zoals ik in eenzelfde situatie zou denken. En ik vind het alleen maar fijn om te lezen dat je met moeder een goed gesprek hebt gehad. In het vorige stukje kwam je op mij over als een moeder die een andere moeder veroordeelde omdat deze maar voor haar dochter op bleef komen. Dat vond ik heel naar te lezen.
Tja…dit speelt dus al lang en ik heb nu pas zoiets van… laat de visie van een ander er eens over gaan… krijg er alleen maar buikpijn van.
Maar het is rete moeilijk om dan je gedachten en de situatie goed te beschrijven… uiteraard heb ik meer kennis dan een buitenstaander en wat is dan belangrijke info en wat niet… Mijn 2e stukje was ook een beetje reactie naar Miranda toe waarom ik het gevoel/idee had dat er met moeder niet te praten valt/viel… Dat dit vooral wegkomt uit haar eigen pestverleden.
Ik kan het opzich best wel oke vinden met X haar moeder, we verschillen enorm, maar zijn ook wel regelmatig bij elkaar op de koffie gegaan. Mijn ervaring tijdens die koffiegesprekken was toch dat zij enorm fel van leer trok vanuit haar eigen verleden en redelijk blind leek te zijn voor het gedrag van haar dochter. De hele wereld tegen X was het dan… ik heb wel eens gezegd… maar ze speelt toch regelmatig met die en die en die… Jaaa was het dan, maar de rest sluit haar buiten.
Tja… ik zie dat mijn eigen kinderen elk ongeveer 2 of 3 echte vriendjes/vriendinnetjes hebben en meer niet. Dus ik zie dat gewoon anders.
Maar goed, ze was nu toch wel begrijpend ook en we zullen het wel gaan zien.
Overigens is mijn zeggen over de ontwikkelingsverschillen ook gebaseerd op zorgen… ik zie gewoon dat veel klasgenoten nu langzaam aan richting pre puberen gaan, ze worden harder onderling, zijn brutaler en krijgen meer en meer hun voorkeur voor deze of gene. Eerder speelde dat veel minder. En dan is daar X… spring in het veld, vrolijk en aanwezig en nog heel erg bezig met spelen en ja… dan denk ik wel… oi… ik hoop maar dat ze het niet nog moeilijker krijgt… de discrepantie word groter en valt ook steeds meer op.
En dan projecteer IK mijn gevoel op Peet en dan denk ik… hopelijk weten wij Peet zijn lagere school door te loodsen… hij zit nu in 4… en wat als ze ook naar hem harder worden…
Dus haal IK die 2 ook in mijn hoofd soms door elkaar… nouja… en dan schrijf ik het vast weer verkeerd… puinhoop… :think:
Cell, ik begrijp het, en het is ook logisch. Fijn dat je de tijd neemt om het uit te leggen.
Aangaande je zorgen om Peter, daar kan ik veel van begrijpen. Mijn vriendin haar zoon (en een van de beste vrienden van mijn oudste), heeft deze zorgen ook heel sterk gehad. En ze blijft zorg houden, nu hij naar het middelbaar onderwijs gaat. Maar inmiddels geeft ze aan te ervaren dat zÃj er meer problemen mee heeft dan haar zoon, die aangeeft dat het nou eenmaal is zoals het is (doelend op het naar een nieuwe school gaan, hij is niet gepest of buitengesloten). Overigens hebben zij wel halverwege de basisschool gekozen voor een in kinderen met aspergersyndroom gespecialiseerde school gekozen. Niet omdat hun zoon gepest werd, maar omdat de onderwijsmethode voor hem niet geschikt was. School wist niet in te spelen op zijn “vastloopmomenten” en hem het schakeltje aan te bieden waardoor hij weer verder met zijn werk kon.
Soleil, dat is ook wel onze “gedachte in het achterhoofd” Tot op heden gaat het wel heel aardig, de gradatie, hoe diep zit je kind erin, zal ook meespelen.
Hij heeft bijvoorbeeld helemaal zelf om een hoofdtelefoon gevraagd omdat hij gek werd van de “geluidjes” zoals hij dat omschrijft en dat vind ik dan weer reuze knap.
Ook hebben wij 1 leraar op school die zelf ADHD heeft… er is dus best veel begrip hier op school en ze doen echt zat moeite om idd passend onderwijs te bieden, ook voor kinderen die meer nodig hebben… :thumbup:
Hoe gaat het nu?
Bij pesten is het zo dat niet altijd de pesters maar ook zeker het kind dat gepest wordt “schuldig” is Is zet schuldig bewust tussen haakjes. Ik kan er even geen ander woord voor bedenken, maar schuldig klinkt wel erg zwaar, dus even zo.
Als ik jouw verhaal lees, dan lokt X uit dat ze buitengesloten wordt en dat er op een bepaalde manier op haar wordt gereageerd. Je zegt zelf al, misschien niet goed, maar o zo begrijpelijk (we willen zelf toch ook liever niet met irritante mensen omgaan?).
Omdat er met de moeder niet te praten valt, zou ik het gaan bespreken op school. Ik zou beginnen met de leerkracht en ib-er en als dat niet werkt met de directie. Zij zijn onpartijdig (als het goed is) en hebben het beste voor met alle kinderen, dus zowel X als jouw dochter en haar vriendinnetjes. In dit geval lijkt het me duidelijk dat X wel begeleiding kan gebruiken om haar inzicht te geven in wat haar gedrag doet met haar omgeving. Jou dochter en vriendinnetjes zijn duidelijk niet de oorzaak. Zij kunnen weer tips krijgen hoe om te gaan met ongewenst gedrag, maar meer ook niet lijkt me.
Lastig hoor. En sneu voor X dat haar moeder er niet aan wil.
Tja, hoe gaat het nu… het is relatief rustig momenteel.
X gaat nu uiteindelijk toch een training doen waarvan ik wel denk dat hij haar gaat helpen. Ons Peet heeft die cursus ook gedaan en heeft er wel goede handvatten gekregen.
Niet zozeer een assertiviteits training, als wel een training om te leren dat we allemaal individuen zijn en dat sommige wat aparter gedrag in hun karakter hebben zitten dan anderen maar dat er voor iedereen een plekje is op de wereld, maar je deze veelal wel zelf moet claimen. Het heeft Peet wel leren inzien dat hij zichzelf moet accepteren en ook met accepteren dat hij soms andere reacties opwekt dan hij zou willen, maar dat dit ook bij hem hoort en niet erg is.
Verder toch gesproken met de moeder en zij heeft ook aangegeven bij haar dochter dat Niek thuis ook gewoon veel voor haar kiezen krijgt en het daardoor heel moeilijk vind om het gedrag van X om zich heen te verdragen. Dat ze dus beter andere meisjes kan uitkiezen voor vriendschap.
En nu gaat het dus relatief rustig eigenlijk.
Hopelijk blijft dat zo 