Voordat ik zwanger werd van mijn jongste zoon heb ik onderstaand gedichtje geschreven. Ik heb dat echter nooit helemaal kunnen afsluiten toen ik wel zwanger was en ook niet nadat hij is geboren.
Misschien klinkt het gek of raar ofzo, maar ja ik geloof nu eenmaal in bepaalde dingen en ergens heeft het altijd gevoeld alsof het kindje waar dit gedichtje voor geschreven is er nog niet is.
Ik heb ergens ook altijd het gevoel gehad, ondanks de rationele denkwijze om niet nog een kind te nemen, dat ik er nog 1 miste en dat ik deze dus niet geboren zou laten worden. Misschien is het dus ook geen totale verassing dat ik toch nog echt graag een kindje wil.
Aangezien deze gaat over zwanger willen worden in het algemeen, wou ik deze graag met jullie delen:
Kleintje Lief
Ik heb een plekje klaar
klein en warm
gevuld met liefde
rustig en kalm
kom je naar mijn plekje?
waar ik je wiegen kan?
het is gevuld met liefde
rustig en kalm
of blijf je nog even
wat om mij heen zweven
gedreven
door angst voor het leven
kleintje gooi je angst opzij
want ik zal er voor je zijn
voor altijd dichtbij
in mijn hart
----(0)----
