Mischa is op het moment erg ‘uit z’n ritme’. Daarmee bedoel ik dat we veel aanvaringen hebben op een dag, veel driftbuien en alles deugt niet volgens hem. Erg vermoeiend voor mij, maar ook zeker voor hem, want hij vindt het zelf ook niet leuk dat het gebeurt.
Als Mischa in een driftbui zit is het namelijk zo dat je haast geen contact met hem kan krijgen. Hij gaat echt helemaal door het lint (niet altijd zo extreem, maar toch geregeld). Hij moet gewoon uitrazen en gillen tot hij zelf stopt, je kunt gewoon helemaal niks met hem op zo’n moment. Dat kan wel zo een klein half uur duren.
Nu zat ik te denken om dagritmekaarten te gaan gebruiken in huis, zodat alles voor hem een beetje meer voorspelbaar wordt.
Maar voordat ik me daar volledig op stort, zou ik graag wat ervaringen willen horen.
Zijn er mensen hier die thuis dagritmekaarten gebruiken? Of zou dat niet praktisch zijn thuis?
En als je ze gebruikt, doet het iets, heeft het effect?
En welke dagritmekaarten gebruiken jullie?
Met dagritme kaarten heb ik geen ervaring, maar als ik vroeger van die driftbuien had, dan kwam ik er zelf niet meer uit. Mijn moeder spetterde dan koud water tegen mijn borst. Daardoor moest ik naar adem happen ( van schrik) en kon de doorbreken.
Sterkte!
Ik lees met regelmaat over dagritmekaarten, maar waar gebruik je het allemaal precies voor? En vanaf welke leeftijd gebruik je dat dan? Het zegt mij niet zoveel en ik ben er wel nieuwsgierig naar. :mrgreen:
Cell weet er heel veel van en werkt er ook thuis mee.
ik ben er ook mee bezig om het thuis te gebruiken.
ik weet dat het bij ethan zo wie zo effect heeft hij gebruikt ze ook op school.
op google kun je veel kaarten vinden, ook kun je ze zelf maken.
wat ik zelf bij de kinderen doen als ze een raas bui hebben even op bed leggen zodat ze even tot zinnen raken. het is dan geen straf maar even boos mogen zijn en afkoelen.
vinden ze zelf ook prettig na een kwartiertje liggen ze al weer te gieren bewijze van…
Goh wat herkenbaar, die buien. De afgelopen weken waren hier werkelijk hel! Elke dag dikke drama’s, compleet volledig uit zijn plaat bij het minste of geringste of zelfs zonder aanleiding, om vervolgens zo diep in zijn driftbui te raken dat ik hem echt niet kon bereiken. En inderdaad dan rustig een half uur lang.
Uiteindelijk heb ik hem net zolang op de gang laten staan (om de twee minuten ernaartoe om te kijken of ie aanspreekbaar was) tot ie tot rede kwam. Niet alleen voor hemzelf, maar ook voor mij, want ik deed hem bijna wat.
Tot twee dagen terug. Ineens was ie weer mijn oude lieve manneke. Wel met zijn temperament, maar hij doet weer normaal en ik kan de driftbuien ombuigen.
Dus mogelijk dat het weer zo’n fase of sprong is geweest. Geen idee. Maar als het bij jullie hetzelfde is, heel veel sterkte en volhouden!! Het gaat écht over!! :hug: