Onze Lola is nu 15 maanden en het is nog steeds ALTIJD drama om te gaan slapen. Als baby had ze heel veel last van haar buik en liepen we uuuuren rond met haar en toen is de gewoonte erin geslopen om haar in slaap te wiegen. Daar zijn we nu pas een paar weken geleden mee gestopt (omdat het ook altijd alleen maar drama was) en nu proberen we naast haar te liggen in ons bed in de hoop dat ze in slaap valt. Maar het is gewoon altijd drama, ik ben het zooo zat, ik had gehoopt dat ze op deze leeftijd wel iets makkelijker zou zijn… 
(Ze slaapt nu nog steeds niet terwijl ik dit schrijf, ik ben een uur bezig geweest en nu heeft manlief het overgenomen…)
Wie heeft de goude tip???
(PS, ik wil haar niet laten huilen/schreeuwen tot ze in slaap valt, het moet wel een “liefdevolle” oplossing zijn… :roll: )
Misschien wil je dit niet horen, maar ik zou voor de vijf-minutenregel gaan. Elke vijf min naar haar kamertje gaan, terug neerleggen, haar zeggen dat jullie hier/beneden zijn en dat ze lekker mag gaan slapen.
Zo telkens opnieuw… je laat haar dus ‘gecontroleerd’ huilen… maar ze weet dat je in de buurt bent…
Bij een klein babytje kan ik dit zo ook niet, maar bij jouw meisje zal dit waarschijnlijk moeten lukken denk ik… Zo een gewoonte terug afleren vraagt de nodige tijd… een “liefdevollere” aanpak… weet ik niet :hug:
Op een gegeven moment hebben “sommige” kindjes er nood aan om alleen in te (kunnen) slapen … Bij ons liggen, werkt hier zeker niet, teveel prikkels 
En als je naast haar bedje zit, en zachtjes tegen haar praat om haar zo gerust te stellen. En over de bolletje aaien etc. Wil ze zo niet in slaap vallen ?
Ik zou een combinatie van deze 2 manieren proberen te zoeken. Als je haar net op bed hebt gelegd bij haar gaan zitten. En dan elke keer een halve meter bij haar vandaan gaan zitten tot je uit de kamer bent en daarna idd de 5 minuten regel aanhouden.
@Vicky S wrote:
Misschien wil je dit niet horen, maar ik zou voor de vijf-minutenregel gaan. Elke vijf min naar haar kamertje gaan, terug neerleggen, haar zeggen dat jullie hier/beneden zijn en dat ze lekker mag gaan slapen.
Zo telkens opnieuw… je laat haar dus ‘gecontroleerd’ huilen… maar ze weet dat je in de buurt bent…
Bij een klein babytje kan ik dit zo ook niet, maar bij jouw meisje zal dit waarschijnlijk moeten lukken denk ik… Zo een gewoonte terug afleren vraagt de nodige tijd… een “liefdevollere” aanpak… weet ik niet :hug:
Op een gegeven moment hebben “sommige” kindjes er nood aan om alleen in te (kunnen) slapen … Bij ons liggen, werkt hier zeker niet, teveel prikkels
Hier sluit ik me helemaal bij aan :thumbup:
@Vicky S, nee, ik heb zelf ook daaraan gedacht en zelfs wel eens geprobeerd om 5 minuten de kamer uit te gaan, maar dan raakt ze echt helemaal in paniek. Het is niet huilen meer dan, maar echt hyperventilatie en, ja, paniek echt. Dat vind ik eerlijk gezegd gewoon mishandeling… :roll: Maar snap wel dat het voor bepaalde kindjes goed kan werken natuurlijk.
@Romata, het probleem is dat ze (nog) niet in haar eigen bedje slaapt. Ik ben haar het nu aan het leren, maar het is alleen maar meer drama als ze in haar eigen bed moet liggen… Op zich kan ze wel goed naast ons in slaap vallen, het voelt meer alsof ze gewoon nooit WIL slapen, dus dat we altijd door een probleemfase heen moeten… :think:
Maar goed, bedankt voor jullie tips, ik zie zelf ook wel in dat er niet veel anders te doen is dan OF zo doorgaan OF een tijd een heel verdrietig meisje te hebben…
Als ze dan zo paniekerig doen, dan zou ik het ook niet kunnen hoor…
Tja, de halve minuut-regel dan
Niet gemakkelijk… :hug:
en hoe erg is het dan om haar nog even niet persee in haar eigen bed te willen hebben?
Hier hebben wij onze oudste nog elke nacht op onze kamer gehad tot ruim 4… :shifty:
We hebben toen zelfs speciaal een extra ledikantje aangeschaft wat bij ons op de kamer stond… Als ik moet kiezen tussen elke nacht ellende omdat ze persee op een eigen kamer in een eigen bed moet, of ALLEMAAL kunnen slapen met een kind op onze kamer, dan weet ik het wel. Als ze 18 zijn, liggen ze vast niet meer in ons bed.
Het is dus maar net hoe erg je het zelf vind denk ik.
Je zou dus etappe gewijs kunnen ontwennen, want dat is het wel… ze is gewend, weliswaar uit nood geboren, van kleins af aan rond het avondslapen enorm veel aandacht en contact te hebben met papa en mama. Dat willen jullie haar afnemen en tja, dat zal niet zomaar zonder slag of stoot gaan. Van paniekaanvallen raak ik overigens niet onder de indruk… hier zelfs wel breath holding spells gehad met Niek… ze kan paniek opwekken als ze zich bedreigt voelt… dus als je niet oppast word het gebruiken van emoties iets om papa en mama mee te bespelen… :shifty:
eerste etappe… wel in papa en mama’s bed slapen, maar zelf leren inslapen… dus dat je in jullie kamer op de grond gaat zitten en bijvoorbeeld een boekje lezen, geen oogcontact, zeggen dat ze moet gaan slapen en dat dit in jullie bed mag… kan zo een week duren voor dit lukt… dan even rust en over een paar weken pas haar eigen bed gaan doen, evt eerst nog HAAR bed bij jullie op de kamer… is ze gewend aan het bed, dan bed in haar kamer zetten enzo verder… alles in 1 keer zou ik ook van in paniek raken… :-*
@Cell: Haha, ik ben het 100% met je eens, alleen heb je me een beetje verkeerd begrepen… Ik heb helemaal geen plannen om Lola in een andere kamer te laten slapen, ze heeft niet eens een eigen kamer… :roll: Ik vind het ook geen enkel probleem dat ze bij mij ligt elke nacht en ook nog meerdere keren wakker wordt, ik denk zelfs dat ik haar meer zou missen dan zij mij als ze in een eigen bed slaapt… :inlove:
MAAR waar ik haar ook laat slapen, het is bijna altijd een drama. Dat ik haar in haar eigen bedje zette (die dus op onze kamer staat, pal naast ons bed) was meer omdat ik het zo zat was om achter haar aan te zitten als ze voor de 100ste keer ons bed uit klimt… :think:
Vandaag weer om 8 uur geprobeerd en nu om 9 uur weer. Ze viel nu wel heel makkelijk in slaap (en gister ook om 9 uur), maarja dat kan toch ook niet goed zijn, dat zo´n kleintje zo laat naar bed gaat? :think:
Misschien kan je een soort slaapritueel creeëren?
Bijv: eerst in badje (met kalmerende badolie ofzo), dan alle knuffels weltrusten wensen, tandjes poetsen en dan slapen.
Of een liedje zingen, of verhaaltje lezen of iets dergelijks.
In ieder geval een ritueel waarin ze leert begrijpen dat ze op een gegeven moment moet gaan slapen?
wat vervelend dat je dochtertje het zo eng vindt om te gaan slapen :hug:
wij houden ook een heel schema aan met naar bed brengen. eigenlijk verloopt elke avond volgens een vast schema.
als we thuis komen uit het kdv/oma dan mag J. even televisie kijken of een dvdtje. hij heeft het echt nodig om even op de bank te relaxen met zn knuffel en speentje.
ik kondig dan 5 minuten van te voren aan dat we bijna gaan eten en dat de tv dan uit gaat.
dan gaan we eten en na het eten nog even spelen.
rond kwart voor 7/ 7 uur gaan we naar boven en douchen (om de dag douchen)
dan gaan we tandjes poetsen, pyama aan en dan mag J. een boekje kiezen wat ik dan voorlees, we lezen dat op het grote bed. na het verhaaltje bladert hij nog even door het boekje en dan gaan we samen (meestal til ik hem op) naar zijn kamertje.
hij mag helpen met de gordijnen dichtdoen en dan zeggen we samen iedereen welterusten.
de laatste tijd wil hij nog een beetje water drinken voor ik hem in zijn slaapzak leg.
dan leg ik hem in zn slaapzak en dan gaan we altijd nog 1 keer kroelen :mrgreen:
dan leg ik hem neer en onder zijn dekentje.
meestal gaat het goed, maar soms is hij nog wat onrustig.
wij hebben een sterrenlamp van chicco gekregen als kraamkado en ik gebruik hem eigenlijk nog steeds.
hij projecteert sterren en verandert van kleur ook zit er klassieke muziek in. J. wordt er altijd erg rustig van en valt dan lekker in slaap.
het is een uitgebreid verhaal, maar ik hoop dat je er iets mee kan.
in ieder geval :hug: want een overstuur meisje is het laatste wat je wil.
Wat een herkenbaar verhaal !
Hier een dreumes van 14 maanden die ook niet wil slapen.
Hier ook al van alles geprobeerd.
Eerst een kalmerend badje, pyama aan, tanden poetsen, dan voorlezen, knuffels gedag zeggen, even knuffelen met papa en mama en in bed leggen, weglopen naar de overloop en gelijk weer krijsen ( het is hier net een brandweersirene)
Haar bedje bij ons op de kamer gezet.
Op een gegeven moment haar ledikantje tegen ons bed aan gezet ( 1 zijkant eruit gehaald. Ook dat hielp niet.
Ze valt nu in slaap in ons bed ( als wij naar bed gaan ) en dan leg ik haar over in haar bed ( wat nog steeds tegen ons bed aan staat) Dan slaapt ze hooguit 4 uurtjes in haar bedje en dan kruipt ze over mij heen en ligt ze weer tussen ons is.
Terwijl wij hier een ritme wilden hebben dat ze tussen 19.00 en 20.00 uur op bed zou liggen. ( we gaan om 19.00 uur naar boven om haar in bad te doen )
Ik lees dus even mee wat er hier allemaal voor tips worden gegeven en kijken of er iets tussen zit wat kan helpen…
maar als het om 21 uur geen of veel minder probleem is… waarom dan persé om 19/20 uur in bed willen leggen? :shifty:
Hier deden we bij de oudste 2 maar wat hoor met bedtijd :oops: . Waren ze moe dan sliepen ze, waren ze niet moe, dan bleven ze op.
Ze gaven zelf ontzettend goed aan als ze moe waren en DAN was er dus ook geen ‘discussie’ meer dan is het bedtijd… dat is nu nog zo trouwens met de oudste, die kan heel slecht tegen te weinig slaap, maar wil ook niet naar bed… tja dat werkt niet he .
Weet niet of ze overdag nog slaapt?
Hoeveel uur zit ze in totaal op in een etmaal?
En het ene kind is het andere ook niet en heeft nou eenmaal minder slaap nodig.
Pas als ze naar school gaan vind ik het belangrijker worden dat ze er bijtijds inliggen om zo toch nog aan hun uren slaap te komen.