weet niet of ik hier goed zit,maar ik moet t ff van me afschrijven allemaal.(men zegt toch dat dat helpt?)
ik ben 7 weken geleden bevallen van mijn allerliefste zoon.Bevalling kwam onverwacht en ging erg snel,maar goed.Mn vrien dwas aan de paracetamols ivm zich niet lekker voelen.De volgende ochtend ging t zo slecht met m,lag met hoge koorts op bed,dat ik hem maar naar zn ouders heb gestuurd.Daar is ie 2 nachten geweest.Ik was ondertussen thuis alleen met mn kersverse zoon en mn dochtetje van ruim 2 en half.Spannend? Ja,maar t moest wel.
Levi huilt veel.Probably krampjes.Mn aandacht gaat naar hem,maar moet natuurlijk ook naar mn dochter.Mn vriend heeft stress op zn werk,dus ik neem zoveel mogelijk voor mn eigen rekening.Doe bijna alle voedingen.ook snachts
ben vorig weekend een nacht weggeweest en hij redde t niet met de 2 kleintjes,zn ouders hebben de oudste opgehaald en hij bleef maar zeggen,smsn,dat t heel hee lslecht ging.Niet heel erg genoten van t weekend dus.
Van de week werd mn dochter 3 en ik kreeg een woordenwisseling met mn vriend.Had dara zo n verdriet van,ben boven gaan huilen.Dat hij zo slecht over me kon denken,daar kan ik niet bij.Hij vroeg later op de dag hoe t ging,waarop ik zei dat ik t niet leuk vond wat hij zei en meneer liep gewoon weg.Nu heb ik m ernaar gevraagd wat er nu was,zegt ie dat we t maar op strss moeten houden…geen sorry,geen ik bedoelde t niet zo.
Ik trek t al bijna niet meer en nu dit erbij.
Vandaag nacontrole gehad,ze zei dat ik opmezelf moest passen en anders naar de huisarts,maar wat kan hij doen.Hij kan er niet voor zorgen dat mn zoontje niet meer zoveel huilt.
Ik kan elk moment vd dag wel in huilen uitbarsten en ik baalervan dat ik niet zo van mn zoontje kan genieten…
hij begint nu met aankijken en lachen en dat doet me goed,maar t echte genieten zit er nog niet bij en dat neem ik mezelf ook kwalijk.
Zoals ik al zei t is geen vraag,maar moest t wel ff kwijt…
Sunce… :hug: :hug:
Ik hoop dat het van je afschrijven oplucht…
nog niet echt… :wall:
komt ook wel weer goed hoor,valleen nu ff niet 
Da’s pittig allemaal zeg, kan me voorstellen dat je ieder moment zou kunnen / willen gaan huilen.
Is er nog iemand anders waar je een beetje op mag leunen? Een moeder die met je dochter een middag op stap kan gaan? Of waar je je zoon een paar uur mag brengen?
Iemand die even een paar uurtjes van je overneemt zodat je wat kan bijtanken? Of die thuis komt oppassen zodat je wat uurtjes slaap kunt inhalen?
Als een vrouw kwaad is, loopt een man vaak weg. Hij denkt dan: laat ze maar even, ik geef ze even de ruimte (dat zou hij zelf willen als het andersom was). Zij denkt: hoe kan hij nou weglopen, ik wil dat hij een diep gesprek aangaat zodat we eruitkomen!
Denk dat je als eerste aan jezelf moet denken nu. Misschien wat plannetjes maken / mensen vragen voor die uurtjes voor jezelf. Al is het maar even tijd om uitgebreid te douchen / te badderen. Dan laadt je accu een beetje op en kun je weer meer hebben.
En het huilen van een baby helpt dan ook niet om helder te blijven denken, dat herken ik wel.
En als iemand een paar uurtjes voor je kleine man zorgt, kun jij misschien iets leuks gaan doen met je dochter. Enkel jullie tweeën. Dat voelt dan zooooo goed (al is het maar een boodschapje doen, of Sesamstraat kijken, of…).
En je vriend roept tussen de regels door ook nog es om je aandacht… (en mannen zijn zieliger als ze zich niet lekker voelen dan vrouwen hè 
). Als je eerst je eigen accu wat opgeladen hebt, misschien iemand inschakelen (schoonouders?) dat jullie een paar uurtjes samenzijn zonder kindjes?
(Dat roep ik nou wel, maar dat hebben m’n man en ik ook in tijden niet, maar goed als we dat zouden vragen aan m’n moeder kan dat wel)
Als je in de buurt woont (ik woon in een gat in Zeeland, daar woont verder bijna niemand :roll:) , breng je je kids maar een dagje hier :lol:
Bah, bah, je hebt t idd niet meezitten.
Ik heb zelf altijd veel baad bij de gedachte; ‘goed voor de moeder van je kind zorgen’.
:hug:
hoi
marcella,wat lief! Ik woon in de achterhoek,net iets te ver weg haha.Maar lief dat jullie zo reageren! Gisteren is idd mn dochter opgrhaald door mn schoonouders.Zo nu en dan kan dat gelukkig wel!
ik kan je ook niet helpen,maar ik wil je wel zeggen dat baby’s heel sterk reageren op spanningen in huis.als jij je slecht voeld en je vriend ook dan voeld de baby dat ook wel en dit kan nog meer huilbuien bij hem veroorzaken…onderschat dit niet…!! verder wil ik je erg veel sterkte wensen. :-* :hug: