Wij hebben vanmorgen de uitslag gekregen van de iq test van Juul. Hij heeft een iq van 139, wel is het zo dat deze score is opgebouwd in een verbaal gedeelte en ruimtelijk inzicht. Het verbale gedeelte heeft hij wat minder gescoord, maar dit zou er aan liggen dat hij nog erg jong is en heel erge faalangst heeft. Voornamelijk met de open vragen had hij moeite. Hier zit hij op een iq van 115. Zijn ruimtelijk inzicht is absurd hoog, 145.
Zij raadde ons aan om met hem op weerbaarheidstraining te gaan en iets voor zijn faalangst.
Ook is hij hoogsensitief, hier zou ergotherapie goed voor zijn.
ik ben erg opgelucht dat er niets mis is met mijn moederinstinct… Het deed me wel erg pijn om de bevestiging te horen dat zijn faalangst als een rode draad door zijn leven loopt.
Heeft er iemand een goede tip hoe wij hem kunnen leren om met de faalangst om te gaan?
Ik heb ooit eens een boek gelezen over faalangst bij kinderen.
Weet nu uiteraard niet meer hoe dat boek heette :roll:
Maar ik denk dat je op internet er wel veel over kunt vinden.
Verder is het belangrijk dat je zoon veel succeservaringen op doet, zodat hij vertrouwen in zichzelf gaat krijgen. En natuurlijk heel positief benaderen!
Succes ermee en een dikke :hug:
Wordt via je verzekering een orthopedagoog mss vergoed? Zij kunnen je vast heel goeie handvaten aanreiken. Anders evt informeren via het Centrum voor Jeugd en Gezin zij weten ook veeeel weggetjes. :-*
mag ik vragen wat bij jou je voorgevoel veroorzaakte? Hier nl een zoontje met behoorlijke faalangst op allerlei vlakken van aankleden tot soms zelfs tellen aan toe terwijl hij ondertussen zonder moeite tot 20 telt, tot 10 ook in het Engels, geboeit begint te raken bij letters in boeken en oh zo graag zou willen kunnen lezen. Maar hij huilt alles bij elkaar als hij bv in de ochtend zijn Tshirt niet uitkrijgt… :oops: daar wordt mama dan ook weer verdrietig van want ik weet dat hij het straks op de kleuterschool ook ‘moet’.
hier een meidje met faalangst. Altijd al wel wat gehad, zit ook deels in haar karakter. Maar ze word nu bijna 8 en het ergste jaar hebben we geloof ik gehad met haar in groep 3…Nog een stukje in groep 4 en toen hebben we haar naar een kindercoach laten gaan. Wij wisten het ook niet meer.
Daar geleerd dat je ze moet leren wat falen is… ze zijn eigenlijk bang voor het onbekende… wat gebeurt er als ik faal, dat weet ik eigenlijk niet en dus ben ik er bang voor, misschien is het wel iets ergs. En voor je het weet is het fear they fear most.
De coach heeft spelletjes met haar gedaan die gericht zijn op hoe hoog leg je de lat, wat mag je van jezelf verwachten en wat zijn trucjes die je kan gebruiken om je angsten wat te temperen.
Thuis voeren we nu dagelijks gesprekjes… waar zie je tegenop, wat denk je dat er gaat gebeuren als het niet goed gaat? hoe oud ben je nu? hoeveel tijd ga je nog krijgen om al die dingen te leren? Moet je morgen alles al kunnen en weten en afrijden voor je rijexamen? En dan moet ze lachen en leert zo relativeren.
Dit is dus een meisje die op dag 1 in blinde paniek raakte bij het idee naar school te moeten want dan zou ze moeten leren lezen en rekenen en dat kon ze nooit in 1 dag… 
Ze haalde zich er dus van alles bij in haar hoofd.
Het gaat steeds beter en inmiddels zijn we erachter dat Niek hoogbegaafd of in elk geval meer begaafd is. Je ziet dan veel faalangst.
Haar grootste vraagteken is voor haarzelf… HET kan NIET goed zijn dat alles zo makkelijk gaat op school, andere kinderen hebben er meer moeite mee dan ik, dus ik ben raar, het zal wel niet goed zijn, dat denk ik alleen maar… twijfel twijfel, gum gum…
Hartverscheurend om als ouder te moeten toezien hoe je kind zichzelf zo naar beneden haalt. Maar het gaat echt stukken beter nu op school ook word onderkent dat ze gewoon nogal voor en pienter is. Nu moet je weer gaan oppassen dat ze niet naast haar schoenen gaat… hoewel ik dat de eerste keren echt hartverwarmend vond… mocht zij ook een keer!
Mijn tips zijn dus, vraag door… draag niet op om iets te doen waar tegengas op komt, maar vraag naar het achterliggende…
Zoals bijvoorbeeld met dat shirt uittrekken…waar ben je bang voor dan? Want je leert het echt wel hoor, als je 5 bent kun jij echt je shirt wel uitkrijgen. Je bent echt heel normaal, er zijn talloze kindjes in groep 1 die nog gewoon even een beetje hulp krijgen van juf…en zo leer je het dan, stap voor stap. Wat is het ergste wat je denkt dat er kan gebeuren dan? Zulke vragen stellen, helpt ze hun angst relativeren.
En verder stap voor stap de uitdaging opzoeken… ik dacht altijd geen uitdagingen, ze vind alles al zo eng. Maar juist als ik nu zeg… IK weet dat je het kan, je bent een pienter ding en ik denk dat je dit OOK kan… en dan laten proberen in de veiligheid van thuis en mensen die in hem/haar geloven.
Geen uitdagingen aanbieden, gaat ze juist bevestigen in hun gevoel dat ze het niet kunnen en je er geen vertrouwen in hebt.
:-* Thnx Cell, ik blijf ook zeker aanbieden. En ‘ik’ ben degene die weet dat sommige dingen ‘moeten’ op de kleuterschool maar hoop dat ik dat zo min mogelijk als druk op hem overbreng. We oefenen, maken er spelletjes van of grapjes (zoals oh jee mama heeft de handjes vol…doe jij even je Tshirt oid uit dan helpt mama je straks verder…) en ik weet ook dat hij bepaalde dingen echt wel kan. Soms vergeet hij nl dat hij iets naar eigen zeggen niet kan… 8)
Denk niet dat meneer hoogbegaafd is oid maar een stukje faalangst zit er wel in bij hem. Daarbij is hij soms best nog verlegen bij vlagen, hij heeft echt wat tijd nodig om los te komen met het spelen met andere kinderen bv. Hij zal nooit het voortouw nemen en zeggen kommmm laten we tikkertje verstoppertje oid doen. Ergens aan meedoen is geen probleem. En ach hij is euhm nogal eigenwijs… 
*geen ideee van wie hij dat heeft :liar: :lol: * dus de juf van de peuterspeelzaal gaf ook al aan dat het soms lastig te peilen is wat hij wel of niet kan omdat hij sommige dingen simpelweg weigert te doen uit eigenwijsheid. :shifty: Meneer houdt niet van knutselen (hij kijkt ook wat veel naar hoe het zou ‘moeten’ en hoe het er bij iemand anders uitziet, krijgt dan iets niet voor elkaar zoals het er dan volgens hem uit zou moeten zien hoppa frustratie, faalangst en verdriet. Duplo is zo’n voorbeeld…je zult hem niet snel iets zomaar zien bouwen. Hij wil graag een boekje met een voorbeeld en dat nabouwen…terwijl ik denk, oh kindlief wat houdt je tegen om gewoon wat torentjes te bouwen, beetje stapelen, wat knooien met blokjes. Maar nee dan heeft hij in zijn hoofd dat hij iets wil nabouwen. Of boos worden omdat 2 stukken treinrails niet zo in elkaar gaan als hij dat wil. :silenced:
Zoals we in Twente zeggen KWW (kieken wat 't wordt) en wie weet is het gewoon een fase en groeit hij er weer overheen. Zo niet dan hebben we ook nog lieve kleuterjuffen die er zijn om te helpen leren, signaleren ed. :thumbup: Hoop alleen niet dat zijn faalangst een reden is waarom hij totaaaal bv niet de behoefte voelt om zindelijk te worden.
Wel heerlijk om te lezen dat het met Niek steeds beter gaat!! :thumbup:
Sorry, ik ben op vakantie geweest en lees dit nu pas, daarom heb ik niet eerder gereageerd…
Rhiannon, Ik merkte het bij Juul al heel vroeg dat hij erg pienter is en faalangst heeft. Toen hij met 2,5 jaar opa tekende, een poppetje met alles erop en eraan inclusief knieën, bril, wenkbrauwen, navel, tepels en snor wist ik het zeker dat hij pienter was en voor liep. Vervolgens heeft hij nooit meer een poppetje getekend want de tekening ziet er niet het zelfde uit dan hoe hij opa ziet… Als je een vraag stelt aan hem zegt hij liever “Ik weet het niet” dan dat hij misschien een antwoord geeft dat niet 100% klopt. Alles moet perfect zijn hij is niet tevreden met minder. Nieuwe dingen vind hij dood eng en klaagt ook vaak over buikpijn in de hoop dat hij dan iets niet hoeft.
Ik denk dat als jij een vermoeden hebt, dat je dan goed in de richting aan het denken bent… moedergevoel zegt heel veel …
Cell, bedankt voor de tips. daar ga ik zeker iets mee doen.
Komende week begint hier de school weer, eerst maar een gesprekje met zijn juf om te kijken of zij hem hierin ook kan begeleiden.
Ik laat dit maar allemaal over mij heen komen en zolang het goed gaat op school en hij zich niet verveeld en zich happy voelt, laat ik het zo…
Oh griebels moosje… :o tekenen, euhm hij wil liefst niets knutselen zelfs omdat het niet dat wordt wat als voorbeeld is gemaakt door bv de peuterjuffen. :wall: Kleien vind ie nog wel ok want daar kan hij ook ‘gewoon’ mee knoeien en kneden. En hoe vaak wij wel niet; ja maar dat weet ik niet…horen. :silenced: Gisteren bij mijn ouders nog, het leek wel een soort mantra. Spelen bij een Ballorig speeltuin betekend dat mama eerst ruim een half uur met hem alle speeldingen langs gaat. Is hij gewend dan durft hij vaak wel zijn gangetje te gaan. En buikpijn is hier ook zo’n standaard ‘peutersmoesje’ noem ik het maar al vermoed ik dat het werkelijk wel iets is met zijn buik (de bekende knoop in je maag?).
Verandering houdt hij niet van. Hij helpt zijn vader herinneren aan de routine van het naar bed gaan ritueel. 8)
Ik ga hem iig (ach zoals iedere moeder natuurlijk) in de gaten houden, kijken hoe het verloopt op de kleuterschool. :-* Kan mijn kind niet veranderen (niet dat ik dat zou wensen want het is een heerlijk kind :inlove: ) maar ik hoop wel dat hij niet teveel dingen op school eng gaat vinden en hij tzt met zichzelf in de knoop komt te zitten. Ben zelf met de tips van Cell aan de slag gegaan en ik zie echt vooruitgang! Zal denk ik niet heel lang duren voor hij echt zichzelf gaat aan en uitkleden :dance: telkens samen oefenen, mama doet alsof ze de handjes vol heeft en voila het gaat gesmeerd dus hij KAN het wel degelijk maar is bang dat het hem niet lukt of dat hij het niet goed doet. 
Genoten van de vakantie? :thumbup: