Hoi allemaal
Maak me soms tochwat "zorgen"over mijn dochter:
Savannah is 3 en half.Vanaf dr geboorte al druk geweest.Als baby was ze erg bewegelijk,lag geen moment stil.Nu ze groter is ,is ze altijd druk.Ze kletst aan 1 stuk door.Heel veel verhalen,is erg slim,danst,springt,huppelt de hele dag.Als iets moet,moet t nu.Als mn vriend thuiskomt van zn werk gaan we eerst eten en dan…dan is ze nog drukker dan ze overdag is.Ze gaat zichzelf te buiten.Blijft bijv op m springen,doet gekke dingen,zomaar een beker met melk op kop houden en dan kijkt ze daar weer van op.Je kan tig keer zeggen niet doen of dr op de gang zetten…het helpt allemaal niet.
T is een beetje moeilijk uit te leggen,maar t lijkt wel of ze dan helemaal "doordraait"van enthousiasme.
Ik weer dat kinderen druk kunnen zijn en dat druk zijn iets van haar is,maar t gaat maar door en dan die tijden dat ze helemaal buiten zichzelf gaat …
Is dit normaal gedrag voor dr leeftijd?
Nogmaals t blijft moelijk uit te leggen,hebben jullie vragen,stel ze gerust,maar ik wou toch graag jullie mening hierover!
Groetjes silvana
Hoi
Als moeder van 2 adhders en een klein boefje, vroeg ik me af of je dit al besproken hebt op het consultatie buro ?
Zit je kind ook op een creche ? Want dan zal het daar ook wel opvallen als ze drukker dan normaal is ?
Er bestaat namenlijk voorschoolse screening hier kunnen ze op de leeftijd van jouw dochter al kijken of er evt. meer aan de hand is.
Ik kan je uit ervaring zeggen dat mocht je dochter adhd hebben het moielijk te diagnoseren is bij meisjes omdat ze lichamelijk aak minder druk en opvallend adhd gedrag vertonen als jongens.
Ik zou toch eens een gesprek op het buro aanvragen en mocht je je toch zorgen blijven maken evt. voorschoolse screening operen
Als tip thuis zou ik heel gestructureerd gaan werken misschien helpen picto’s wel goed aangezien ze nog erg jong is.
Google maar eens je vindt er genoeg met een dagenlijks ritme
hoi ilse,
ja ze zit op pzs.Ik zal t daar is navragen,nooit gedaan :oops:
Ze hoeft pas volgend jaar naar t buro,maar kan idd wel een afspraak maken om eerder langs te komen lijkt me.
Die voorschoolse screening gaat via psz of t buro?
En weet je: ik weet natuulijk helemaal niet zeker of er wat is,want ze heeft wel haar rustige momenten,maar die duren maar heel even 
.Ben aan t twijfelen om de stap te nemen om te onderzoeken of er iets aan de hand is.
Met pictos bedoel je zo n bord met pictogrammen?
Wat ik nu al doe is haar altijd vertellen wat er gaat gebeuren.Dat begint savonds in bed dan zeg ik morgen…
En als t dan de volgende dag is vraagt ze ernaar en vertel ik t weer.Dus ze weet wat er gaat gebeuren,hier vraagt ze ook vaak om.
T lijkt ook wel dat ze vaak niet luistert.Dan eef ik antwoord en dan zegt ze:wat zeg je mam? En dan een keer of 4 achterelkaar.Of ze vraagt iets en ik zeg ja.Danzegt ze ja? Mam,ja? Ja?mam? mama, ja?
Zo kan ik nog wel ff doorgaan…
Ik vind het moeilijk om uit je beschrijving op te maken of ze ‘gewoon’ druk is, of echt ‘te’ druk.
Maar ik herken wel iets van wat je schrijft… Laura is ook een heel enthousiast kind. Ze wil het liefst overal bij zijn en alles tegelijk doen, en als ik haar niet af en toe afrem, dan is ze de hele dag aan het rennen en vliegen.
Maar ik heb bij haar niet het gevoel dat ze echt te druk is, want ik kan het nog wel sturen zeg maar, door tegen haar te zeggen ‘nu even niet’ en haar ‘verplichten’ om af en toe een rustige activiteit te doen. En dan kan ze ook gerust een uur achter elkaar zitten knutselen of zo, of helemaal opgaan in een film of een verhaal. Maar als ik haar zelf haar gang laat gaan, dan holt ze zichzelf voorbij in haar enthousiasme. (op zich vind ik enthousiasme een hele goede eigenschap trouwens! dus ik wil het ook zeker niet te veel remmen)
Laura zit nu sinds drie weken op school, en ik heb het gevoel dat ze thuis wat rustiger is nu. Misschien gewoon moe van alle indrukken, maar ik denk (hoop) dat het ook scheelt dat ze nu veel meer uitdaging krijgt. En dat het overnethousiaste en springerige ook een beetje voortkwam uit verveling, het afgelopen jaar.
Moet je maar eens vragen in je omgeving, of lezen hier op het forum, volgens mij zijn veel kinderen van rond de 3,5 gewoon heel erg toe aan een nieuwe uitdaging, maar nog net te klein voor school… gewoon even een lastige periode om te overbruggen.
Misschien is dat bij jullie ook wel zo, het zal allicht meespelen?
Maar als je denkt dat er meer aan de hand is, dan zou ik ook zeker eens om advies vragen bij het consultatiebureau, kan nooit kwaad natuurlijk.
@Sunce wrote:
Hoi allemaal
Maak me soms tochwat "zorgen"over mijn dochter:
Savannah is 3 en half.Vanaf dr geboorte al druk geweest.Als baby was ze erg bewegelijk,lag geen moment stil.Nu ze groter is ,is ze altijd druk.Ze kletst aan 1 stuk door.Heel veel verhalen,is erg slim,danst,springt,huppelt de hele dag.Als iets moet,moet t nu.Als mn vriend thuiskomt van zn werk gaan we eerst eten en dan…dan is ze nog drukker dan ze overdag is.Ze gaat zichzelf te buiten.Blijft bijv op m springen,doet gekke dingen,zomaar een beker met melk op kop houden en dan kijkt ze daar weer van op.Je kan tig keer zeggen niet doen of dr op de gang zetten…het helpt allemaal niet.
T is een beetje moeilijk uit te leggen,maar t lijkt wel of ze dan helemaal "doordraait"van enthousiasme.
Ik weer dat kinderen druk kunnen zijn en dat druk zijn iets van haar is,maar t gaat maar door en dan die tijden dat ze helemaal buiten zichzelf gaat …
Is dit normaal gedrag voor dr leeftijd?
Nogmaals t blijft moelijk uit te leggen,hebben jullie vragen,stel ze gerust,maar ik wou toch graag jullie mening hierover!
Groetjes silvana
Heeft zij ook erg veel moeite met een bepaalde actie te stoppen? Of ‘moet’ ze door totdat het klaar is tot aan het bezetene aan toe?
Wat de ‘hele verhalen’ betreft, zijn dat samenhangende verhalen of kletst ze 5 kwartier in een uur over 10 onderwerpen?
Als zij een rustig geconcentreerd bezig is, is ze dan ook echt geconcentreerd of is ze extreem gefocussed dan?
Zomaar even een paar vraagjes hoor aangezien je verhaal me best bekend voorkomt :-*
*ze moet door totdat het klaar is.
*Verhalen: Veel fantasie verhalen,veel vragen(waarom,hoe etc),van hak op tak.
*Echt geconcentreerd.
Als ik r dan deze morgen zie,dan denk ik weer: je maakt je druk om nix.Ze is nu rustig,kijkt tv afgewisseld met een spelletje doen met mij,rondsteppen en wat dansen.
Wel of geen actie ondernemen :think:
Thats the question.Ik denk dat t nog maar even hierbij blijft en dat we t nog ff aankijken.
Heel belangrijk om het op het psz te bespreken, doet ze daar wel mee in het kringetje etc?
Structurele dagindelingen, rustig zitten voor eten en drinken wil in ieder geval nogal eens helpen om ook voor jezelf een rustmoment in te bouwen.
Het geklets, het waarom en herhalend vragen, vind ik ook bij de leeftijd horen.
Het feit dat ze wel geconcentreerd, langer achter elkaar kan spelen is ook een plus!
Je inderdaad niet te veel zorgen maken maar goed om het eens te bespreken.
Hoe is het als ze met andere kindjes speelt?? Voert ze daar ook de boventoon in druk zijn??
natas
Erg herkenbaar.
Via het dagverblijf krijg ik regelmatig berichten dat ze erg pienter is en af en toe discussies aangaat die niet passen bij een kind van haar leeftijd. Super onrustig, ze klimt overal op en in, dat kwebbeltje staat geen seconde stil waarom dan is een vaak gehoord zinnetje hier. of ik wordt op mijn vingers getikt als ik iets fout doe. dat hadden we niet afgeproken he, mamma hoor ik dan 
Onbesuisd is volgens mij het goede woord…ze pakt een beker met limonade op van de tafel en ik zeg nog kijk uit niet te wild…maar dan is het leed al geleden en zit de vloer, muur en de kleertjes weer onder en terwijl ik de rotzooi op aan het ruimen ben zie ik bij wijze van spreken alweer een plant op de grond vallen omdat ze niet uitkijkt.
Af en toe heb ik het idee dat ze expres de confrontatie aangaat om meer prikkels te krijgen. In haar broek plassen als ze geen aandacht krijgt, luidruchtig schuiven met stoelen en tafels of heel hard (en vals) zingen en dansen zodat mijn man en ik geen gesprek kunnen voeren. Erg vermoeiend voor ons en ook voor haar. Mijn man en ik zijn ´s/avonds regelamatig compleet uitgeput en gaan dan tegelijkertijd met haar naar bed (19:00 uur)
Als je dit leest lijkt ze onhandelbaar geloof ik, maar dat is niet zo hoor. Ze is heel lief en heeft een lief karaktertje, maar ik vermoed dat die tekorten aan prikkels de boosdoender zijn.
Tijd voor school vermoed ik. Ze is altijd wel druk geweest, maar het loopt nu echt wel eens uit de hand…
Ik kan haar momenteel niet meer de uitdagingen bieden die ze zoekt. Zeker nu ik zwanger ben, ik heb er gewoon de energie niet voor.
Alleen de tv lijkt haar te kalmeren, met een dekentje op de bank. Dat stort ze in eens in na al die drukte.
Ik maak me er niet teveel zorgen om.
Ik heb mij de afgelopen tijd zo vaak zorgen gemaakt om dingen die achteraf weer verdwenen of ook bij andere kinderen bleken voor te komen.
Ik ben erg voorzichtig met ADHD. Deze diagnose werd bij mij op latere leeftijd gesteld. Maar ik twijfel erg of dit echt het geval is.
Medicijnen hielpen bij mij wel, maar toen ik stopte met de medicijnen tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik er nadien nooit meer behoefte aan gehad.
Misschien is het gewoon een karaktertrek die ze van mij heeft geerft en waar ze weer overheen groeit of mee om leert te gaan.
Ik kijk het gewoon aan. Zolang ik het idee heb dat de kleine meid er niet onder lijdt laat ik het hierbij en bied ik haar een zo vol en druk mogelijk programma aan maar wel gestructureerd, dus op vaste tijden.
Zo weet ze waar ze aan toe is en kan ze toch zo veel mogelijk ontladen op een dag.
@Sunce wrote:
*ze moet door totdat het klaar is.
*Verhalen: Veel fantasie verhalen,veel vragen(waarom,hoe etc),van hak op tak.
Echt geconcentreerd.
Als ik r dan deze morgen zie,dan denk ik weer: je maakt je druk om nix.Ze is nu rustig,kijkt tv afgewisseld met een spelletje doen met mij,rondsteppen en wat dansen.
Wel of geen actie ondernemen :think:
Thats the question.Ik denk dat t nog maar even hierbij blijft en dat we t nog ff aankijken.
Nou, ze zit sowieso nog op de peuterspeelzaal he, ik zou wachten tot ze naar school gaat, kijken of ze daar genoeg uitdaging krijgt en als dit niet het geval is dán pas verder gaan kijken.
Sowieso is adhd (waar ik aan dacht) pas te testen na het 4e levensjaar dus daar heb je nu niets aan.
Kan ze op school straks niet meekomen en blijft ze dit gedrag houden dan kun je je inderdaad wat zorgen gaan maken :-
@ Happy mommy: ik denk ook dat het verschil tussen jou (en mij eerlijk gezegd) is dat je er mee om weet te gaan en dat heeft een jong kind absoluut niet.
Je hebt dikke kans dat de diagnose prima is maar dat je dus je eigen weg hebt weten te vinden.
Ik klap bijvoorbeeld lichamelijk helemaal dicht als alles me te gek word en ga slapen
Daarna gaat het weer een poosje goed…
Mellie zei:
@ Happy mommy: ik denk ook dat het verschil tussen jou (en mij eerlijk gezegd) is dat je er mee om weet te gaan en dat heeft een jong kind absoluut niet.
Je hebt dikke kans dat de diagnose prima is maar dat je dus je eigen weg hebt weten te vinden.
Ik klap bijvoorbeeld lichamelijk helemaal dicht als alles me te gek word en ga slapen
Daarna gaat het weer een poosje goed...
Een jong kind kan er inderdaad nog niet mee omgaan.
Ik ben er alleen wel van overtuigd dat medicatie voorschrijven niet altijd de juiste oplossing is.
Ik als ouder (die haar begrijpt) kan haar zo sturen dat ik weet wat goed is en weet wat ze nodig heeft. Tot ze zelf de leeftijd en de wijsheid heeft om haar weg hierin te vinden.
Misschien is de diagnose wel goed, maar ik vrees dat er te snel naar medicatie wordt gegrepen in deze tijden.
In mijn ogen is ADHD geen ziekte die bestreden moet worden met medicatie, maar eerder een lichamelijke gesteldheid (let op: geen afwijking) die positieve en negatieve effecten met zich meebrengt. Met de negatieve aspecten moet je leren omgaan en van de positieven effecten kun je veel profijt hebben. Ik had voordat Maaike werd geboren ook tijden dat ik vaak op bed lag omdat het mij allemaal even teveel werd. En achteraf denk ik echt.... wat is het probleem hieraan? iedereen heeft zijn eigen grenzen en zijn eigen methoden om zijn of haar hoofd boven water te houden. Zeker in deze drukke tijden waarin er veel (misschien wel te veel) van mensen wordt verwacht.
Toen ik het berichtje las van sunce vreesde ik al dat het ADHD verhaal ter sprake zou komen. Een kind kan zo al heel vroeg een stempel krijgen.
Oeh, dan moet je net mij hebben, ik vertel je een deel, de rest komt misschien nog wel in pb (dat gaat dan over mijzelf)
Mijn zoon heeft na een onderzoekstraject (ook begeleiding thuis en noem de hele ratteplan maar) de diagnose adhd gekregen.
Adhd is een neurologische afwijking (ja, het is wel degelijk een afwijking/stoornis) en bij sommigen kun je daar goed mee omgaan en sommigen hebben juist heel veel baat bij medicatie zoals mijn zoon in dit geval.
Ryan heeft dit zijn hele leven al en het is erfelijk, het bovengenoemde onderzoeks/begeleidingstraject heeft twéé jaar geduurd dus er is geen sprake van ‘te snel naar medicatie grijpen’.
Strakke begeleiding van de neuropsychiater, medicatie en voor ons als ouders begeleiding om te leren omgaan met een adhd’er zitten allemaal in het pakket.
Ik heb nu een heel ander kind, eentje waar ik normaal mee kan communiceren, die gewoon mee kan komen op school en nu voor het eerst echt vriendjes krijgt op school.
Hij kan nu écht nadenken, gericht een verhaal vertellen zonder dat mensen zich afvragen waar hij het in godsnaam over heeft en zo heb ik nog legio voorbeelden.
Maar goed, dit is geen medicatie-discussietopic, dit is gewoon een voorbeeld van hoe het kan gaan
Ik wilde dat hele ‘stempeltjes’ verhaal de wereld uithelpen, ik ben van mening dat véél moeders bij wat ‘drukte’ meteen al roepen dat hun kind adhd heeft, kan soms best waar zijn hoor maar zo worden de echte gevallen dus niet meer serieus genomen zoals je wel eens ziet.
Nu is ‘hoogsensitief’ in de mode, je wil niet weten hoe vaak ik dat hoor tegenwoordig :oops:
Hoi Mellie ik zal er na dit bericht niet teveel meer op in gaan want dan gaan we behoorlijk of topic vrees ik
Maar nog even over dit:
Adhd is een neurologische afwijking (ja, het is wel degelijk een afwijking/stoornis) en bij sommigen kun je daar goed mee omgaan en sommigen hebben juist heel veel baat bij medicatie zoals mijn zoon in dit geval.
Ik ben het met je eens dat er iets in het lichaam niet werkt zoals dat volgens de norm zou moeten werken.
Het is (zoals ik toen geloof ik van de specialist hoorde) een teveel aan een stof die voor de overdracht van de prikkels in de zenuwbanen zorgt.
Maar ik vraag mij af hoeveel mensen dit hebben waarvan dit nooit bekend wordt. Ik denk dat heel veel karakter eigenschappen van mensen na lang zoeken en uitpluizen aan lichamelijke factoren te danken zijn.
Hoe kan het anders dat kinderen zo vaak karaktertrekjes van hun ouders overnemen?
Het feit dat we nu in hectische, drukke en prestatievolle tijden leven, waarin ook van kinderen op zeer jonge leeftijd extreem veel wordt gevraagd zou ervoor kunnen zorgen dat jouw zoon zijn ADHD nu een groot probleem is.
Natuurlijk zijn er gradaties, ik wil ook niet alle gevallen over één kam scheren. Er zijn uiteraard gevallen dat medicatie onontbeerlijk is. Maar in een hoop gevallen denk ik dat het beter is je kind met al zijn talenten maar ook met al zijn beperkingen te accepteren en te waarderen zoals hij of zij is.
Maar, uiteraard, als dit niet mogelijk is en het kind hieronder lijdt, dan is medicatie natuurlijk de enige juiste oplossing. Ik ken jou en jouw situatie niet dus ik ben helemaal niet in een positie om jouw keuzes in twijfel te trekken hoor :) Ik bedoel dit verhaaltje meer in het algemeen.
hoi
net op psz gevraagd hoe ze was.Juf zei dat ze of druk was of gezellig meedeed.Als ze te druk is,dan zeggen ze er wat van en dan is t ook goed.Voor de rest doet ze ook leuk in de kring en speelt ze ook gezellig met de andere kids.
Adhd,tuurlijk ging dat door mn hoofd,maar nog lang niet zo dat ik t zeker wist.Volgens mij is ze gewoon erg druk,met daarbij idd geen uitdaging meer.Een kind als savannah moet kunnen rennen door een allergrootste tuin,voetballen op een veldje etc.Dingen doen om haar energie letterlijk kwijt te raken.Weet niet meer wie het zei,maar ik denk en hoop dat de babisschol,volgend jaar maart,de oplossing is!
happy mommy jouw verhaal…dat zou ik geschreven kunnen hebben.
En idd zij heeft er zelf geen last van,alleen mama en papa weten t soms ff niet meer
Dus we doen ff nix.Gewoon stuctuur houden ,dus alles zoals we t nu ook doen,want wat buiten kijf staat is dat ze de allerliefste van de hele wereld is :inlove: (dat moest er ff uit!)
Bedankt voor jullie meningen en tips!
Groetjes
Silvana
mocht je je zorgen maken kun je altijd melden bij VTO vroeghulp.
ik twijfelde over mijn jongste zoon over wat met hem aan de hand zou wezen. mijn gevoel is gerustgesteld dat er wel wat is.
maar het had ook een gerust gevoel geweest als er niks was.
via het cb kunnen ze je aanmelden bij het vto team en dat gaat niet alleen om adhd maar om alles wat anders is in de ontwikkeling.
succes en sterkte