Hallo dames…even ergens op vooruit lopen. En de vraag om ervaringen.
Voor nu is de stand 50/50,maar er is een kans dat Jo binnenkort geopereerd moet worden aan zijn balletjes.
Vanaf dat hij 3 jaar is, is geconstateerd dat hij een pendelballeltje heeft.
Zijn spier is dus te lang en zijn balletje pendelt heen en weer van zijn buikholte/lies naar het zakje…maar eigenlijk zit hij vaker te hoog dan te laag.
De CB arts merkte dit op en verwees ons door (tot 1,5 jaar was het nog niet het geval).
Nu verschillen de protocollen daar enorm op. De ene uroloog wil de puberteit afwachten en de ander wil het tussentijds wel controleren en desnoods ingrijpen.
De “regel” is: voor 3 jaar = opereren. Na 3 jaar = afwachten. Bij 75% van de gevallen komt het vanzelf goed, bij 25% niet (zo is het ons gemeld).
Deze uroloog wilde Jo 2x per jaar zien de komende jaren,om het te controleren.
Dat je er ooit iets mee moet staat vast. M.b.t. de vruchtbaarheid zijn er geen bewijzen. Dat is slechts een aanname,want er kunnen nog zoveel andere omstandigheden zijn en je gaat geen controle groep creeeren.
Nu is een pendelballetje mogelijk erfelijk,via de moeder. Mijn broer had het ook en is sterk verminderd vruchtbaar (maar nooit geholpen). Het andere gevaar is als het balletje zich in de buikholte gaat nestelen,deze ontvankelijk wordt voor (kwaadaardig) weefsel.
En DAT is voor ons reden genoeg.
Het eerste jaar gaven de balletje nog genoeg mee. 2e controle ook. Het is geen leuk onderzoek,dus wij zijn de controle termijn aan het rekken. Afgelopen week na 8 maanden weer geweest en beide balleltjes gaven niet meer genoeg mee.
Kan 2 redenen hebben. Ofwel de spieren zijn aan het inkorten. Ofwel Jo houdt ze aangespannen. Over 3 maanden moeten we terug. Is de status weer zo,dan wordt er een datum gepland.
Dat laatste loop ik niet teveel op vooruit. Ik ga er vanuit dat Jo zich zelf zo gespannen houdt.
Maar…wie heeft ervaring met wel opereren? Wie heeft verder gezocht naar de mogelijkheden het uit te stellen tot hij ouder was?
Iemand een second opinion gevraagd? Juist omdat alle artsen er zo verschillend mee omgaan,vraag ik me af of ze de criteria voor opereren ook niet allemaal ergens anders leggen.
Natuurlijk willen we hem wel helpen,maar wil dan wel enige zekerheid hebben dat het alsnog niet vanzelf goed had kunnen komen.
Inmiddel is hij ruim 4,5 jaar.
Ben benieuwd naar de ervaringen. Misschien verpleegkundigen in de zaal die dit vanuit de praktijk kennen.
Als over 3 maanden de datum gepland gaat worden,wil ik op voorhand een beetje weten wat we kunnen vragen/verwachten.
Thanks!
het zal vast niet hetzelfde zijn maar niek was 1,5 toen hij een liesbreuk had en daar aan geopereerd is , wij als papa en mama hadden er meer last van als hij , 3 uur na de operatie was hij al weer aan het rennen en het vliegen terwijl hij rustig aan moest doen…
Ik stuur je straks een pb, even eerst wat afmaken op mijn werk :shifty:
Th. is vorig jaar (oktober, toen was hij 4jr) geopereerd aan zijn niet ingedaalde balletje. Maar dat balletje zat al sinds zijn geboorte niet in de balzak. En zou er ook niet vanzelf komen omdat de spier te kort was (bleek na onderzoek van de uroloog).
Hij zou eigelijk een jaar eerder worden geopereert maar toen was ik hoogzwanger van SL (en ik stond er alleen voor), toen zou ik weer op de wachtlijst terecht komen maar na een jaar had ik nog niks gehoord dus maar weer eens gebelt.
Ik heb geen second opinion gevraagd.
Voornamelijk ook omdat de spier gewoon te kort was en het niet vanzelf kon! En inderdaad ook het idee dat het in de buikholte bevattelijk is voor kwaadaardig weefsel.
Ik vond de operatie wel heel heftig moet ik zeggen, ze hadden ons wel een iets rooskleuriger beeld voor gehouden (dat hij bijvoorbeeld naderhand niet veel pijn zou hebben maar het was gewoon 1 grote blauwe, rode plek, hij kon de eerste week geeneens normaal lopen!). Het was fijn dat Th al wat ouder was en er dus goed over te praten viel en alles zo goed als het kon kon worden uitgelegd.
De nasleep was voornamelijk heftig, want het doet daar beneden gewoon een hele lange tijd zeer! Ook reageerde hij best heftig op de narcose.
Maar goed, na verloop van tijd werd de pijn ook minder en nu heeft hij helemaal nergens meer last van en zit zijn balletje nog altijd op de goede plek, en dat vind ik toch wel een fijne gedachte!
Succes met het maken van een keus,
en als je blijft twijfelen zou ik voor een second opinion gaan, daar heb je recht op toch? Het is toch wel een behoorlijke keus die je maken moet!
hier geen ervaring bij mijn kids zelf, maar ik weet dat mijn broertje er aan is geopereerd.
Idd een balletje dat steeds terugschoot… hij is er echter wel pas als 14 jarige aan geopereerd.
Enige wat ik mij nog levendig kan herinneren is dat de kat een week eerder een operatie moest en helemaal groggy was van de narcose en door het huis liep te zwalken en mijn broertje daar enorm om moest lachen… week later liep hij er zelf zo bij :lol:
Kan me eigenlijk niet herinneren dat hij er veel last van heeft gehad. Voordeel was natuurlijk dat hij zelf gewoon vragen kon stellen en dingen vertelt kreeg. Hij was er oud genoeg voor om dat te snappen.
Thanks lady’s en Danielle, ook thanks voor de pb…kom er later even op terug…
Zitten wel wat puntjes tussen…
Marite, klinkt heftig hoor die nasleep…lijkt me sowieso lastig uitleggen aan je kind waarom je pijn moet hebben…
maar in Th. geval was het dus duidelijk…ze zaten er vanaf geboorte al niet in. Bij Jo wel…en tot de laatste keer konden ze nog terug geplaatst worden door de arts.
Dat maakt de keus wal lastig…ik zou het een rot idee vinden dat de keuze gebaseerd wordt op een momentopname…
Het zou normaal zijn zoals bij het broertje van Mamamarije…normaal wachten ze tot de puberteit om te kijken of het alsnog vanzelf gaat. Natuurlijk is het dan vast nog vervelender om te moeten ondergaan,maar dan heb je wle enige zekerheid dat het idd niet vanzelf goed is gekomen.
Thanks lady’s. we wachten de 3 maanden gewoon af…Jo kennende houdt hij alles bij zich…dus waarom niet zijn balletjes…hihi…
Nu maar hopen dat hij over 3 maanden wel relaxed is…dan zullen we het weten. Ik ga wel de vraag stellen of ik een andere uroloog mag benaderen om zijn mening…we kijken wel…
Toevallig stond Eli vd week voor me tijdens het verschonen en zag bij hem ineens dat 1 van zn balletjes wat hoger zat (half leeg zakje,terwijl dat normaal bol staat). Ik gaf er een licht duwtje tegen en hij schoot naar beneden…bij Jo kijken we niet…we zien hem niet eens zitten…hij zit voor ons onbereikbaar…geen idee waar.
Zelf controleren zit er dus niet in…
Eentje uit de oude doos…
Thanks lady’s voor jullie ervaringen…
Vandaag op controle geweest en in tegenstelling tot de vorige keer gaven de balletjes nu wel genoeg mee!
Liggend niet,maar hurkend wel…goed genoeg dus!
Controle blijft wel,maar voorlopig gelukkig geen operatie!!!
Heeel fijn!!!
Even uppen.
A.s. vrijdag gaat Jo.as dan toch geopereerd worden. De laatste controles van eerder dit jaar waren niet goed. Hij zit muurvast op de verkeerde plek.
Er gaat 1 balletje teruggezet worden en mocht er een liesbreuk zitten, neemt hij deze mee.
Voor het 2e balletje blijft hij onder controle.
Ik heb zat vragen,maar wilde deze bewust niet stellen,omdat we het over ons heen willen laten komen.
Morgen nemen we Jo wel mee naar het voorbereidingsspreekuur voor kinderen en hoop wel wat vragen te stellen,maar een paar ervaringsverhalen zou ook wel fijn zijn.
Nu de dag dichterbij komt beginnen toch de zenuwen…
Bijvoorbeeld: hoe lang zou het duren voordat hij weer uit narcose komt (had al gezien dat dat sterk verschilt), wat doe je als ouder intussen?
Mijn man mag niet mee. Er mag maar 1 ouder in de buurt blijven, het heeft voor ons geen zin dat de ander de gehele tijd ergens in het restaurant moet hangen. Bel mijn man wel als ik ongeveer weet wanneer Jo wakker gaat worden en wanneer hij weer naar huis mag.
Ik blijf bij hem tot aan de OK,maar dan? Neem aan dat even een goed boek meenemen geen kwaad kan tijdens het wachten,maar wie heeft ervaring?
Buiten dat je natuurlijk bloednerveus bent (ben best nuchter), als ik helemaal in steriele kleding rondloop daar, neem ik aan dat het niet wenselijk is dat ik de afdeling af ga lopen om even buiten te gaan staan (even de zogenaamd koele kikkerhouding loslaten en van stress een sigaretje roken).
Zou dat mogen? Of moet je de gehele tijd wachten tot je gehaald gaat worden als Jo weer naar de uitslaapkamer mag?
Ben even benieuwd voor mijn beeldvorming. Wie heeft ervaring met dagopname e.d.?
Uiteraard ga ik nog vragen stellen,maar voel me er ook wel een beetje dommig in…hoe werkt zoiets?
Thanks in ieder geval allen (als iemand iets te delen heeft).
heftig verhaal hoor! alvast veel sterkte! :hug:
ik heb geen ervaring, sorry, maar ik lees even met je mee als je het niet erg vind. over een maand of twee moet Sebastian geopereerd worden (aan zijn hypospadie) en wil ook graag weten hoe het gaat tijdens de operatie, of je idd gewoon naar het restaurant kan of zo.
@mama_desiree wrote:
heftig verhaal hoor! alvast veel sterkte! :hug:
ik heb geen ervaring, sorry, maar ik lees even met je mee als je het niet erg vind. over een maand of twee moet Sebastian geopereerd worden (aan zijn hypospadie) en wil ook graag weten hoe het gaat tijdens de operatie, of je idd gewoon naar het restaurant kan of zo.
Lijkt me ook een nare ervaring voor je mannetje.
Erg eigenlijk, dat ik me afvraag wat ik intussen zou moeten doen,terwijl anderen misschien zouden verwachten dat je van spanning vastgenageld zit op de bank in de gang.
Ik zie dat gewoon niet gebeuren bij mezelf. Heb juist afleiding nodig.
Mijn man gaat niet mee. Hij heeft een nachtdienst tot 4 uur snachts en Jo en ik moeten ons al voor 7 uur smorgens melden in het ziekenhuis.
Er is opvang in huis voor Eli,zodat mijn man nog even een paar uurtjes kan slapen en einde ochtend snel naar ons kan. Hij zou makkelijk een nacht door kunnen trekken als het moet,maar aangezien hij niet eens mee mag naar binnen op de afdeling, heeft het weinig zin dat hij voor de vorm in het restaurant gaat zitten zenuwenlijden.
Dan heb ik hem liever in de middag en avond fit thuis. Kan hem daar beter gebruiken als we thuiskomen (of in geval van complicatie,hulp als we in het ZH moeten blijven).
Ik ben niet het type van doelloos rondbellen en heb geen i-net op mijn foon,dus denk dat ik maar een boek meeneem en afwachten.
Ik ben meer het type van “reactie achteraf”,dus verwacht dat ik tijdens het wachten gewoon even met een bak koffie en een sigaretje buiten moet gaan staan.
Uiteraard niet als hij weer terug is,maar het voelt voor mij wel als een “not-done” vraag.
“Euh, als hij op de OK ligt, mag ik dan lekker gaan??” Komt niet goed over,maar dat is mijn gevoel.
Misschien is de praktijk wel anders hoor. Misschien wil ik wel niet weg, heb alleen een beeld voor me van urenlang hangen in mijn eentje op zo’n afdeling,tussen andere stressende ouders…(wie weet helpt dat juist wel).
Morgen maar eens afwachten wat zo’n kinderspreekuur gaat doen. Misschien kan ik tussendoor nog wat losse vragen stellen,anders bel ik donderdag de afdeling. Hoe lang, hoe laat e.d.
Hij is zeer waarschijnlijk als eerste aan de beurt. Mag om 5 uur rustig opstaan dus,haha (werkt gelukkig totaaaal niet stressend).
En dan? Hoe lang duurt het voordat je kind weer wakker is? Wil er niet naast in slaap vallen op de stoel en missen dat hij wakker gaat worden.
ik snap je helemaal hoor. ik weet gewoon dat de operatie 3-5 uur kan duren en om al die tijd daar te wachten vind ik ook niet prettig. dan zit ik liever in het restaurant met mijn man koffie te drinken. juist als ik op de afdeling zou moeten wachten wordt ik zenuwachtig. heb liever wat afleiding anders wordt ik alleen maar een zenuwachtig emotioneel wrak :shifty:
ben benieuwd of je wat wijzer wordt op het kinderspreekuur.
ik weet dat er in ons ziekenhuis ook zo’n kinderspreekuur is maar het heeft weinig nut om met Sebastian daar naar toe te gaan.
en anders bel ik wel een keer naar de afdeling.
Hier werd het kinderspreekuur wel sterk aangeraden. Heb toevallig toen ik belde de pedagoge aan de lijn gehad. Maar zie nu de leeftijd van je mannetje, lijkt me inderdaad niet erg veel zin hebben met 1 jaar.
Jo is nu bijna 6, het besef is er dus wel degelijk.
De anesthesist heeft bewust niet veel verteld,omdat ze dat aan het kinderspreekuur over wilde laten. Alleen praktische info aan ons.
Het kinderspreekuur gaat straks wel diep in op het kapje,maar wij hebben (onder voorbehoud) gekozen voor direct prikken.
Het was even een lastige afweging,maar laten we zeggen dat we Jo’s gedrag en mogelijke reactie op zo’n kapje misschien niet onder controle kunnen krijgen,waardoor er op het laatste moment nog stress,angst en paniek kan onstaan, terwijl hij met enten en pas geleden bloed prikken wel mee wil werken. Kapje duurt meestal wel even en een prikje is zo gebeurt. Kortom, dat stuk van de info gaat hij niet veel aan hebben.
Mocht prikken alsnog niet lukken,dan gaan ze natuurlijk wel eerst voor het kapje.
Denk dat het voor Jo wel fijn is een stukje te horen, stukje betrokkenheid. Hij vind het spannend allemaal,maar zit met veel vragen; “mag ik straks wel rennen, mag ik van de glijbaan, mag ik klimmen,mag ik enz.enz.”. Ik heb geen idee,dus laat hem die vragen zelf maar stellen. Hij heeft nog geen besef dat hij zich misschien zo rot gaat voelen,dat hij dat allemaal niet wil.
Hoi Mandy,
Mijn zoontje heeft 2 maal die operatie ondergaan. Met 2,5 jaar en met ruim 3 jaar nog een keer. Bij ons duurde de operatie beide keren ongeveer anderhalf uur. In die tijd mag je doen wat je wil, ze nemen je mobiele nummer voor als er iets is. Wij zijn destijds even wat gaan drinken in het restaurant. Hier mag je op de uitslaapkamer op het moment dat je kindje net wakker wordt en hij mocht ook meteen op schoot enzo toen. Verder had hij flink veel pijn aan de onderkant maar met paracetamol goed te doen de dagen erna. Wij mochten hem weer meenemen naar huis toen hij weer echt goed bij de pinken was en een beker limonade op had. Dus eigenlijk mochten wij beide keren een uurtje of 3 na de oparatie al weer weg. De volgende dag speelde hij weer met zijn duplo op de grond. Af en toe zag je hem even wat moelijk gaan zitten ofzo maar daar vinden die kids wel weer wat op. Verder is het de volgende dag behoorlijk dik en blauw en dat duurde wel ruim een week.
Mijn zoontje mocht de eerste week niet in bad en na een paar dagen wel heel even douchen. De hechtingen mochten niet te week worden. Verder mocht hij eigenlijk alles maar ja het is wel flink uitkijken als je hechtingen op die plekken hebt natuurlijk 
Sterkte!
@Danielle77 wrote:
Hoi Mandy,
Mijn zoontje heeft 2 maal die operatie ondergaan. Met 2,5 jaar en met ruim 3 jaar nog een keer. Bij ons duurde de operatie beide keren ongeveer anderhalf uur. In die tijd mag je doen wat je wil, ze nemen je mobiele nummer voor als er iets is. Wij zijn destijds even wat gaan drinken in het restaurant. Hier mag je op de uitslaapkamer op het moment dat je kindje net wakker wordt en hij mocht ook meteen op schoot enzo toen. Verder had hij flink veel pijn aan de onderkant maar met paracetamol goed te doen de dagen erna. Wij mochten hem weer meenemen naar huis toen hij weer echt goed bij de pinken was en een beker limonade op had. Dus eigenlijk mochten wij beide keren een uurtje of 3 na de oparatie al weer weg. De volgende dag speelde hij weer met zijn duplo op de grond. Af en toe zag je hem even wat moelijk gaan zitten ofzo maar daar vinden die kids wel weer wat op. Verder is het de volgende dag behoorlijk dik en blauw en dat duurde wel ruim een week.
Mijn zoontje mocht de eerste week niet in bad en na een paar dagen wel heel even douchen. De hechtingen mochten niet te week worden. Verder mocht hij eigenlijk alles maar ja het is wel flink uitkijken als je hechtingen op die plekken hebt natuurlijk
Sterkte!
Thanks! Ik meen dat je me ten tijde van mijn eerste post ook al wat info had gegeven, heb helaas ergens mijn inbox per ongeluk volledig gewist,dus had het niet meer.
Fijn stukje om me aan vast te houden. Ik moest nog navragen of hij na 1 week weer mocht zwemmen,maar als ik je verhaal zo hoor,dan zal dat vast niet.
Ik denk dat de leeftijd van Jo (en zijn lage pijngrens c.q. gevoel voor drama) nog best lastig kunnen worden,maar gaan hem gewoon in de watten leggen.
Vanmiddag kinderspreekuur gehad. Jo was alleen,dus hij kon goed luisteren,maar verbazend genoeg wist hij zo’n beetje alles al (van boeken/encyclopedieen e.d.) die hij thuis heeft. Grappig hoe hij zaken aan zat te vullen,die ze nog moest bespreken.
De vragen die ik heb hoorde daar niet thuis merkte ik al,dus die stel ik morgen als ik moet bellen voor het tijdstip,maar de zenuwen zitten me nu behoorlijk hoog…pfff.
Bij je zoontje hebben ze het dus ook 2x gedaan? Jo krijgt er nu 1,maar wellicht in de toekomst nog 1. Lastig is wel dat hij nu zo oud is en het beseft.
Voorlopig vind hij de operatie spannend. Wat hem betreft is dat iets wat iedereen ooit eens mee moet maken en nu is het zijn beurt. Zo ziet hij het.
Hij krijgt een block (plaatselijke verdoving in de lies naast de narcose en normale pijnstilling die ongeveer 12 uur moet werken). Dat scheelt de eerste uren thuis al. Daarnaast natuurlijk pijnstilling,maar hoe of wat dat hoor ik ter plekke.
Thanks lady’s. Hoorde steeds iedereen zeggen dat je mee gaat tot aan de ok en achteraf gehaald gaat worden als hij terugkomt,daar haalde ik een beetje uit dat ik heel dicht in de buurt moet blijven. Geen punt natuurlijk,maar dacht dat dat nog MET mijn man zou zijn, dat is nu zonder. Hij mag er vrijwel niet bij,behalve bij het ophalen als hij wakker is.
Ik vrees dat ik er echt even uit moet, even met een bak koffie mijn hoofd leeg maken. Daarna probeer ik wel in mijn boek te duiken.
Heb ooit 4 uur moeten zitten bij het lab met een wekker voor mezelf, heb me toen ook vermaakt met een boek (mocht toch niets eten,drinken e.d.). Dat vloog ook voorbij.
Hier was het advies van de Uroloog, ongeveer 1 week uitkijken. Bijv. niet fietsen, gymmen e.d. Niets wat er druk op zet in ieder geval.
Hoe Jo zelf reageert verschilt natuurlijk per kind. Over het algemeen zijn ze met een dag of 3 weer helemaal bij en zou school ook weer moeten kunnen. Lastig is alleen dat hij daar een hoop dingen dan niet zou mogen,zoals gymmen en bepaalde spellen buiten (hoog gehalte jongens in de klas,dus het spel is vaak wat ruwer). Moeten even kijken wat haalbaar is voor de juffen om voor te waken,anders is hij thuis beter af.
Misschien valt het allemaal wel mee…
ik wens je veel sterkte morgen! ben benieuwd hoe het allemaal verloopt en die kinderen kunnen vaak meer hebben dan je denkt!
:hug:
En, hoe is het gegaan??
Hai, thanks voor de berichtjes. Ik kwam er van het weekeinde niet aan toe. Ogen op stokjes en pap in de benen,afijn nu even snel dan.
Operatie is 200% meegevallen! Met dank aan Kanjer Jo.as!
Het enige wat tegenviel (hoewel ik het wel had verwacht) was het wachten.
07.15 gemeld in het ZH,maar pas om 09.30 werd hij opgehaald. Jongen voor hem had wat complicaties (kan gebeuren).
Wel even leuk gespeeld in het ZH, allemaal spellen lagen er klaar en kamergenootjes die ongeveer even oud waren en voor hetzelfde kwamen. Kortom, moeders konden even achteraf koffie drinken, kids vermaakten elkaar.
Narcose ook 100% meegevallen. Jo was erg goed voorbereid en wist precies wat er ging komen. Geen kapje,maar meteen een infuus en narcosespuit in de O.K, konden zijn aderen niet vinden in de ruimte ervoor. Hij gaf geen kik! Hadden afgesproken dat hij naar mij zou kijken in de O.K. en ik zong zijn "slaap"liedje (Als je slaapt van Glennis Grace).
Infuus zat er in en narcosemiddel werkte direct.
Daarna was het weggaan even flink zwaar,maar heb het ingehouden.
Heb buiten met een bak koffie gezeten, mijn man kwam ook meteen aan en toen we net weer binnen kwamen en wilden gaan zitten ging Jo wakker worden.
Operatie duurde kennelijk maar 20 minuten (1 uur in totaal vanaf moment in slaap vallen). Binnen 30 minuten nadat ik er bij mocht was hij echt goed wakker en helder.
Weer geen kik. Hoorde al dat als ze zo rustig in slaap vallen, ze ook rustig wakker worden.
Daarna ging het heel snel. Hij dronk in de kamer, 2 bekers en kreeg meteen honger. Niet suf, niet misselijk en helder. Later werd hij wel slaperig,maar gaf er niet aan toe. Tegen 15.00 uur stond hij al rechtop in de kamer te spelen met een kamergenoot. Om 16.00 uur mochten we naar huis.
Hij slaapt niet veel (zaterdag middagtukje op ons zeeeer dringend verzoek), is niet misselijk,maar vertoont wel ander apart gedrag (typisch Jo). Ontkennen en hyperactief (dan is er dus vaak wel wat). Hij wilde geen pijnstiller, wil niet rusten, zegt nergens last van te hebben en kijkt niet uit met rennen/klimmen e.d. wat niet mag,maar kunnen hem niet vastbinden. Loopt wel wijdbeens.
Pas gisterenavond kwam een beetje de reactie, de hyperactieve buien van de afgelopen 2 dagen waren toch ingehouden boosheid en frustratie (hij werd hondsbrutaal,buiten zinnen en megadwars).
Ballen zijn inmiddels rood/paars en hij gaf eindelijk toe dat hij het wel voelde,dus eindelijk een pijnstiller.
Operatie bleek vrij soepel gegaan te zijn. Hij kon er via het balzakje bij handmatig terugzetten,dus geen snede in de lies, kleine liesbreuk ook hersteld. Herstel zal dus ook sneller gaan dan normaal.
Vandaag was ik er niet bij,dus hoor zo wel of mijn man hem wel tot rust heeft gekregen.
Bijkomend voordeel, hebben verteld dat de wond niet vies mag worden,dus een luier snachts kan niet meer. Hij is 2 nachten droog gebleven en vanmorgen een klein plasje. Altijd handig bij-effect.
Thanks voor alle ervaringen en succes voor wie nog moet binnenkort. heb bij de kamergenoten gezien dat het ook anders kan, pff…
wat fijn dat het allemaal mee is gevallen! wel jammer dat J. er achteraf minder goed op reageerde. ik hoop dat het met een paar dagen beter gaat, sterkte!