Ervaring met pedagogische begleiding van het CB?

Ik ga straks een afspraak maken voor pedagogische begeleiding via het CB. Voor Nerine…ik word er knettergek van…ze luisterd niet meer, eet niet meer, grote mond, Julin en Jokkum pijn doen etcetc…ik weet het soms gewoon ff niet meer en hopelijk kan ik hier iets van leren.



Iemand die er met een frisse blik tegenaan kijkt en tips en adviezen geeft.



Vraag me af of er hier ervaring mee is?

ja wij hebben het ook even gehad en met wat kleine tips ging het allemaal een stuk beter… gewoon doen.

Dat is fijn om te horen…nu weet ik zeker dat ik zo een afspraak ga maken…ik twijfelde nog, voelt toch wel een beetje als falen, maar ik sta er de hele week alleen voor en ik duld niet dat ze haar broertje en zusje pijn doet.

Bedankt! :thumbup:

Je faalt pas als opvoeder als je problemen ellenlang laat doormodderen en geen hulp inroept als je het niet meer weet :-*



Dit grdrag klinkt trouwens erg als aandacht vragen (niet gek natuurlijk met een tweeling als broertje en zusje, en mama die er veel alleen voor staat.

Misschien kom je zelf al een heel eind door haar bij negatief gedrag (ala nanny) 3 minuten in de hoek te zetten, en als voortdurend positief gedrag te belonen.

Ook kun je proberen als de 2ling even slapen of je dan al is het maar een kwartier even helemaal alleen voor Nerine te zijn. Je kunt ook aandacht geven op positieve manier door haar bij de zorg van de kleintjes te betrekken.

“Wat ben je toch een lieverd, je helpt mama zo goed, als ik jou toch niet had”

Voortdurend belonen van positief gedrag en negeren van negatioef gedrag zal haar uitdagen steeds meer positief gedrag te laten zien…

Inkie, ik heb echt al vanalles geprobeerd…ze krijgt ook mijn volledige aandacht als de tweeling slaapt, maar nog is het niet genoeg. Als ik even met Julin of Jokkum speel zit ze er gelijk bovenop. Als ik niet goed oplet doet ze ze pijn, opzettelijk. Ze bemoeit zich overal mee en loopt de hele dag te mopperen op de tweeling.

Luisteren doet ze ook al niet meer…heb echt geprobeerd om m’n geduld te bewaren, rustig en duidelijk tegen haar te praten en krijg vervolgens een schreeuwend antwoordt en krijg er geen woord meer tussen.



Dus ik zie door de bomen het bos even niet meer…heb even weer nieuwe inspiratie nodig. Had het er net nog over met de pszjuf en die wil ook graag op de hoogte gehouden worden. Nerine is vorige week namelijk ook geobserveerd door een begeleidster en over 2 weken krijgen we daar een verslag van.



Heb vanochtend gebeld voor de pedagoog en ik word teruggebeld voor een afspraak.

Altijd doen! Ze zijn er voor en ze kunnen je weer op de goede weg helpen. Sterkte!

het voordeel van die pedagoog is dat die ook tegen de kinderen praat… en dingen afspreekt… en dat werkte bij emma heel goed. het feit dat een ander wat zegt.

Ja, klopt…vreemde ogen dwingen…dat geldt voor Nerine ook. Als ze bij anderen is luisterd ze prima, bij opa en oma ook geen problemen, maar thuis…oeioei! :wall:



Ik blijf mezelf steeds vertellen dat ze dit gedrag thuis durft te uiten omdat ze zich veilig en vertrouwd voelt…en dat het ergens wel een compliment is, maar soms is het verdomde moeilijk omdat te geloven. :cry:

Toch klopt het echt wel, Kers.

Kinderen zijn thuis, in de vertrouwde omgeving echt een stuk moeilijker hoor. Ze durven daar zichzelf te zijn.

Op school, waar ik ze tegen kom als juf, zijn ze vaa veel beter te hanteren.

Zie het dus ook maar als een compliment.

Wel heel erg goed dat je actie onderneemt. Dat maakt je tot een goede ouder.

:hug:

Ik bedoelde met mijn eerdere reactie niet te zeggen dat je haar te weinig aandacht geeft. Misschien heeft ze echter veel meer nodig dan mogelijk is.



Het lijkt me een moeilijke situatie. Je dochter waar je veel van houdt is duidelijk niet 100% gelukkig en zit niet lekker in haar vel. Ze doet daarbij je andere kinderen waar je ook veel van houdt onrecht aan. De opvoedingssituatie zijn echt wel een hoop trucjes en methodieken voor. Maar het is toch heel verstandig om idd met die pedagoog te gaan praten, en ook wat het met jou doet.



Ik hoop dat het helpt en dat je dochter straks weer blij en vrolijk kan zijn.

Jeetje Kerstin wat ontzettend herkenbaar! Ik zit op het moment ook echt met mijn handen in het haar! Op het CB is ook mij geadviseerd om contact op te nemen met een pedagoog. Ik wacht nu even af hoe het gaat op school…Thom gaat vanaf a.s. donderdag naar school. Maar het loopt hier ook echt de spuigaten uit. En ook wij hebben alles geprobeerd…hij wordt overal bij betrokken…en krijgt alle aandacht wanneer Thies slaapt s’middags…ik weet het niet meer. Wel weet ik eigenlijk zeker dat Thom hypersensitief is en aangezien ik dat ook ben maakt dat het enigzins begrijpelijker…maar toch! Ik lees graag met je mee Kerstin…veel succes hoor!

Groetjes,Monique.



ps…vandaag kreeg ik voor het eerst te horen dat Thom mij niet meer als moeder wilde! Tranen met tuiten huilde ik toen hij het niet zag.

Hoe is het nu Kers? Heb je al contact gehad?

Hier hele goed ervaringen!

Zeker doen dus!