Ik ga binnenkort een artikel schrijven voor freya-magazine m.b.t. het empatisch vermogen van de medische molen. Daar bedoel ik mee de gyn, huisarts, verpleegkundige etc. etc.
Ik zelf vind dat er vaak erg weinig empatisch vermogen (medeleven) vanuit de artsen etc. is. Het is allemaal zo gericht op het lichamelijke. Je voelt je vaak een nummer, een lichaam dat defect is en niet meer een persoon en helemaal al geen vrouw.
Dit is nogal negatief omschreven maar er zou echt meer aandacht voor het psychische stuk moeten zijn.
Ik weet dan ook dat wanneer ik zou vragen om negatieve ervaringen ik er zo een hele rij zou krijgen (helaas…) maar ik zou graag willen weten wie er positieve ervaringen heeft.
Verder zou ik graag willen weten wat jullie graag zouden willen hoe er gereageerd zou worden.
Ikzelf heb daar bijv. al 1 iets voor. De aller simpelste (standaard) vraag maar dan echt gemeend aan het begin van een consult: ‘hoe gaat het met je/jullie, kunnen jullie er nog een beetje tegen?’ o.i.d.
Ik zou graag reacties willen die ik kan verwerken in mijn aritkel en intervieuw met een ‘deskundige’…
héél herkenbaar.
als je ook maar IETS van emoties toont wordt je doorverwezen naar de mw-er :roll: :wall:
heb na jaren in mmm me aangepast en buiten de mmm mijn steun gezocht en me neergelegd bij hun standpunt: u komt voor médische hulp.
toen ik mijn verwachtingen liet vallen tav begrip gingen de bezoekje beter en ontspannener…
maar…1 voorbeeldje…
toen ik enkele dagen voor de inleiding liet blijken hoe bang ik was voor de bevalling …was hun oplossing ipv ff een half uur een vk ofzo aan mn bed een valium tablet :roll: :wall:
heb zelden een écht oprecht betrokken arts gezien…ze zijn er wel hoor…maar met een lampje te zoeken…
merk trouwens dat arts-assistenten vaak minder afgestompt zijn…
hier in dit ziekenhuis werken veel belgen in opleiding…dÃe lijken betrokkener :shifty:
maar idd… :thumbdown: vaak…
Wij hebben hele goede ervaringen met de fertiliteitsafdeling van ons ziekenhuis.
Vooral de fert.arts die altijd de metingen doet en de allereerste echo bij ons gedaan heeft, is een superlief mens en altijd erg meelevend. Zij vraagt altijd gemeend als je binnenkomt hoe het met je gaat, hoe het met hubbie gaat, of je het allemaal nog een beetje volhoudt. Soms vraagt ze zo erg door dat je zelf zoiets hebt: Hou nu maar op, anders begin ik te huilen… Niet dat dat niet mag, maar dat wil je zelf natuurlijk niet. 
Bij tegenslagen krijg je even een wrijf over je arm en word je opgebeurd. Toen we de eerste echo hadden bij de zwangerschap van Lianne, zat ze ook met de tranen in de ogen toen alles goed bleek en zag je dat ze ook best ontroerd was en het ons na alles ook ontzettend gunde. Als je haar later dan weer tegenkwam, meteen vragen hoe het gaat. Echt super. Ik kan ook oprecht zeggen dat ik haar soms mis, hoe vreemd het ook klinkt…
Voor de rest hebben we ook een erg leuke en meelevende gyn, leuke man, maar toch minder persoonlijk betrokken dan de fert.arts. Hij neemt wel altijd de tijd voor je, een grapje tussendoor of even een paar opbeurende woorden. Dus daar ook totaal geen klachten over!
Maar inderdaad, hier ook wel erg veel ervaring met artsen en assistentes die zich gedragen alsof ze uit het Stenen Tijdperk komen. Soms voel je je totaal niet serieus genomen, word je als een nummer behandeld ipv een mens, vliegen de ongevoelige opmerkingen je om de oren. Ik merk dat vooral assistentes daar soms een handje van hebben.
Heel veel succes met alles!
Groetjes,
Jippie
Jippie, het lijkt mijn verhaal wel!
Ik was in Leiden (nee niet Het ziekenhuis zelf, maar het SMC), dit was zo kleinschalig! Zij wisten al naar 1x bezoek hoe je heet, ze waren echt daar zo betrokken! Ik merkte ook dat wij na onze 1e bezoek, vrijwel meteen voorrang kregen. Ze hebben altijd een overleg met elkaar.
Wij moesten eerst 5 x IUI doen, daarna mochten wij over naar de IVF!
Ze waren echt betrokken en werkelijk terleurgesteld als het mislukt was. Toen het daarna wel met de 3e IVF gelukt was, hebben zij ook mee gejuicht!
Tja, in het eigen ziekenhuis was het allemaal veel afstandelijker.
Ik mis Leiden nog steeds!
Liefs,
Moon
Op de fertiliteitspoli van het Radboud vind ik ze echt allemaal aardig. Ik heb echt het gevoel dat ze onwijs met ons allemaal meeleven en ze vragen ook iedere keer hoe het met je gaat, of de biwerkingen vol te houden zijn, waar je tegenop ziet etc.
Mijn eerste gyn in ons streekziekenhuis, die zat overduidelijk te wachten tot hij met pensioen mocht… Daar voelde ik me echt niet op mijn gemak, had meer het idee dat we zeurden… Gelukkig is zijn opvolger een heel ander type.
Hallo Ineke
allereerst goed van je dat je meewerkt aan een artikel!
IK heb eerst een tijdje bij een gyneacoloog gezeten maar die hield er mee op(vut?) maar daar ben ik helaas niet zo te spreken over die gaf me informatie maar ik weinig mee kon
daarna ben ik doorverwezen naar een fertiliteitsteam een klein team met een fertiliteitsarts en gyneacologen ik heb hier een goed gevoel bij 
ze zijn erg medelevend met me ik kan er goed mee praten vragen worden heel goed beantwoord en ben ik onzeker over iets dan bel ik de assistente en die beantwoord mijn vragen ook prima ik vind het een goed team voel me er wel op het gemak ik vind het wel jammer dat ik steeds een andere arts heb maar dat zal er wel bijhoren
Het valt me in ieder geval al op dat er dus duidelijk een verschil is tussen de artsen van een fetiliteits-afdeling en de ‘gewone gyn’.
Tja, een fertiliteitsarts/team krijgen natuurlijk alleen maar te maken met 1 patientengroep en dan is het al gauw anders natuurlijk. + dat wij dan ook al wel op een niveau zijn waar de emoties extra hoog oplopen.
Ineke allereerst wat goed dat je een stuk gaat schrijven!! Hopelijk kunnen veel meer mensen dan wat eruit halen.
En tja wat al een beetje is opgemerkt hier, als er een onderscheid is tussen een fertiliteitsafdeling en ‘gewone’ gyn dan is er ook al een onderscheid in het behandelen. Kan ik me van de kant van de arts zelfs iets bij indenken want die zitten tussen de dames met baarmoederhalskanker, de zwangeren met of zonder complicaties, de uitstrijkjes en de fertiliteitspatienten te schakelen. Kan me niet iets vermoeienders indenken want je slingert letterlijk tussen de goed nieuwsgesprekken en de slecht nieuwsgesprekken in.
Ons eigen ziekenhuis heeft de werkdruk ‘verlaagt’ door meer gespecialiseerd verpleegkundigen in te zetten. Ipv dat de fertiliteitsarts de uitgangsecho deed werd dat gedaan door de VPL. Heerlijk want die nam altijd uitgebreid de tijd simpelweg omdat er meer tijd voor is op zo’n moment. Tussendoor zelf artsen gehad die echt wel super meeleven gelukkig. Dat maakt het behandelen zelf ook fijner, menselijker en je bent minder bang voor ‘zeurpiet’ uitgemaakt te worden als je wel een keer wat te vragen hebt over bijwerkingen bv.
En dan is er in ons ziekenhuis ook nog gespecialiseerd maatschappelijk werk aanwezig. Als er iets is wat je niet zomaar even tijdens een ‘gewone’ afspraak kunt of wilt bespreken dan kon je daar altijd (en snel) terecht. Dus voor ons, gelukkig geen slechte ervaringen maar vooral goede. Wat trouwens ook meespeelt merk ik, is hoe groot de afdeling is, of je je arts een beetje kent en andersom. Want het is natuurlijk ook moeilijk inschatten bv voor een arts welke vraag welkom is op zo’n moment. Ja hoe het gaat is altijd een goede vraag natuurlijk maar hoever wil/kan de patient daar in meegaan speelt ook mee. Als je bv in het IVF/ICSI traject zit is soms een bepaalde mate van ‘gevoelens negeren’ ook normaal omdat er nu eenmaal veel dingen zijn die ‘moeten’. Niet doen betekend ook automatisch geen zwangerschapskans.
hi Ineke,
Mijn gevoelens zijn nogal wisselend. Onze gyn is een hele lieve man die alles ook altijd heel goed uitlegt. Hij is ook erg betrokken en laat merken dat hij het ook erg jammer vindt als het niet gaat zoal verwacht. Zijn assistent gyn en de fertiliteitsverpleegkundige zijn ook allebei heel aardig.
Maar dan de fertiliteitsarts die meestal de fm’s doet, oef, die is echt totaal niet meelevend en vraagt nooit hoe het met je gaat. Ze legt ook erg weinig uit. De tweede fm, toen het spannend begon te worden omdat ik zoveel follikels had, begon ze dat mijn blaas nogal vol was en dat vond ze altijd zooo irritant (zei ze letterlijk). Nou ja, dat zeg je toch niet! Ik sloeg meteen helemaal dicht en toen ik twee minuten later buiten stond wist ik eigenlijk niet goed of het nou goed of slecht was wat op die echo te zien was. Ik dacht eerst nog dat het aan mij lag, maar hubbie vond het ook. En vorige week sprak ik een vriendin van een vriendin die ook in het zelfde zh ivf heeft gedaan en zij begon ook meteen over die ‘tang’. Ook vond zij het vervelend dat als je nieuwe spuiten moet halen je even apart mag wachten in een zijgang van de wachtkamer en dat iedereen het vervolgens kan zien dat je weer een lading mee naar huis krijgt. Zij noemde het de ‘gang van de onvruchtbaren’, :lol: . Nou ja, niet echt grappig natuurlijk. Zij had hierover ook een brief gestuurd aan het zh.
zo, sorry, soms is het lekker even gal te spuien. Ik was wel enorm blij dat de laatste echo door mijn eigen gyn werd gedaan.
Succes met je artikel!
Wat is het toch erg he, hoe het soms gaat. Helaas is dit ook niet alleen het geval bij fertiliteitsproblemen… Ben 3 weken geleden geopereed en het was de 4e operatie en de 2e keer dat ze zonder het te zeggen gewoon dat narcosemiddel inspuiten! Ik wist natuurlijk wat er komen ging maar is het nu zoveel moeite om de patient hier even op voor te bereiden?
Verder ben ik nu al een week aan het bellen voor een afspraak met de oncoloog omdat ik binnen 24 uur slecht en goed nieuws kreeg wat enorm veel onzekerheid met zich meebrengt. Denk je dat dit te regelen is? Wordt van het kastje naar de muur gestuurd en weer terug.
Tja, en dan moet ik daar als er eigenlijk een afspraak van gaat komen natuurijk iets van zeggen… heb me voorgenomen dit wel te doen. helaas ben ik op papier altijd heel assertief maar in de praktijk…
Het zou een goed iets zijn wanneer er in de opleidingen ook aandacht zou worden besteed aan het emotionele stuk en niet alleen aan het medische…
Hoi Ineke,
Nou ik heb er nog wel 1 voor je
Wij zitten dus al heel lang in de MMM in een universitair ZH. Het is een heel goed ZH, maar je weet dat je er wisselende artsen krijgt etc. De beste artsen zitten vaak heel lang en erg vol, dus neem je maar gewoon de eerste de beste…want je wilt snel een afspraak… maar daar gaat het even niet om…
Wat mij is opgevallen is dat artsen zich ook slecht voorbereiden op je bezoek… ze lezen het dossier niet goed of niet volledig en stllen dan hele vreemde vragen, die meestal niet goed vallen… of je moet het zelf nog een keer vertellen. De laatste keer had ik dat ook… ik heb 7 IUI’s gehad en de 7e was raak (daarvoor ook al een lamng traject afgelopen)… na 8 weken werd dit een MK… Na de MK moest ik voor een controle bezoek om te kijken of alles schoon was etc. en ik wilde graag weten hoe nu verder en wanneer… ik had die weken regelmatig contact met de artsen, maar vnl. van de IVF afdeling en de echo-kamer… de controle vond uiteindelijk bij (weer een andere) gewone gyn. plaats. Wij komen daar dus doodleuk binnen, beetje emo nog van de MK die week ervoor, en hadden net op de echo gezien dat alles schoon en leeg was… de eerste vraag die ze stelde was, en ze vroeg het heel joviaal: Zo waar kan ik jullie mee helpen… ik zie dat je voor het laatst in oktober (een paar maanden geleden dus) bent geweest… sowwwwwwwww toen zakte mijn broek af. Kon ik het hele verhaal uit de doeken doen… en terwijl ik ook nog eens bezig was met het verhaal kwam er ook nog even iemand anders binnen… Vervolgens kon ze ook niet direct antwoorden op onze vragen en moest ze overleggen. Ze schaamde zich wel dood… maar toch… als ze zich beter inlezen gaat een bezoek makkelijker en kunnen ze dus beter reageren (of dus zich empathischer opstellen)
Nou ik hoop dat je er iets mee kunt met dit verhaal…
Positieve verhalen :think:
Nee, ik ben niet echt te spreken over de MMM
De verpleegkundigen zijn allemaal stuk voor stuk schatten, zowel in Nijmegen als in Helmond :thumbup: , maar die artsen :roll:
(iedereen kent mijn verhaal denk ik nog wel over de IVFarts die voor ons zat en vertelde dat er geen 3e IVF mocht plaatsvinden, omdat de laatste punctie zo gevaarlijk was, ‘Je had wel dood kunnen zijn’ zo moeilijk was het :shock: Terwijl na die moeilijke punctie er totaal GEEN nazorg is geweest…Ik wist niet hoe erg het was, totdat we OP MIJN VERZOEK een evaluatie gesprek hadden… :evil:
Ik kon mijn emo’s niet meer de baas en er rolden tranen over mijn wang, kon niks meer zeggen en ze gaf ons een hand en liet ons naar buiten, HORK :wall: :evil:
Diezelfde arts heeft bij mij een follikelmeting gedaan. Ze duwde erg hard en ik zei dat ze me pijn deed, of ze wat voorzichter wilde doen. Door de endo had ik best een gevoelige onderbuik. Toen zei ze bot: “Pijn? Dan zul je de punctie niet leuk vinden, dat doet veel meer pijn” Mijn vriendinnetje was mee en sloeg bijna stijl achterover :shock: )
In dat zelfde consult vroeg ik of het kwaad kon dat Marco op dat moment koorts had. “Ach” zei ze, " als het zaad niet goed blijkt te zijn, doen we gewoon ICSI" :shock: Echt in deze woorden, lekker inlevend inderdaad :liar: :doh:
Nee, ben blij dat ik daar nu even niks meer mee te maken heb.
Ik merk ook duidelijk dat alle artsen die ik voor mijn neus gehad heb, stuk voor stuk niet weten wie ik ben, en wat ik heb.
IEDERE keer (elke follikelmeting, elke echo, echt elke keer als ik kwam) weer het hele verhaal uitleggen, doodmoe werd ik ervan!!
Dus, sorry, geen positief verhaal van mij dus :shifty:
Dan nu een positieve ;);
Mijn ervaringen zijn juist :thumbup: . Zowel huisarts als gyn. Juist de VK hoef ik echt niet meer te zien…wat een rotmens zeg 
Mijn huisarts is van meet af aan al heel betrokken bij ons gezin, met name nadat mijn vader op jonge leeftijd stierf. Zodra ik binnenstap is die klik er weer (in een enkel geval niet maar dat moet kunnen in deze tijden van wachtrijen e.d., vind ik). Tijdens de zwangerschap van Nicky heeft ze me altijd goed behandeld. De gyn waar we al een poosje liepen was heel geduldig, legde alles wel tig keer uit als ik het niet snapte of als ik boos was (op mezelf met name). Mijn angsten hielp ze rationaliseren en gaf me extra controles om me gerust te stellen.Uiteindelijk ben ik in de zwangerschap in het zkh beland en heb daar eigenlijk een hele fijne tijd gehad (onder de omstandigheden dan he)! Tuurlijk heb ik wel eens co-assistenten gezien die ik niet nogmaals hoef te zien, maar voor de rest echt :thumbup: . (alleen de “bouwvakkers” die sochtends het ontbijt kwamen brengen en de lampen om half 8 aan kletsten, die kan ik nu nog wel wat doen ;))
Nu tijdens de aanloop voor een (hopelijke) 2e zwangerschap ook geen opmerkingen over de huisars of gyn. De huisarts verwees me na de eerste mk gelijk door naar de gyn, met het verzoek om advies over een eventueel traject als IUI of IVF. “Want” zei ze "het kost je al zoveel energie om zwanger te zijn, laten we dan indien mogelijk het zwanger worden iets versnellen " :shock: De gyn, waar ik nu weer loop, is als vanouds heel begripvol, geduldig en duidelijk. Ze controleert me steeds (ook als ik zeg dat dat niet nodig is) en geeft me hoop. Ze snapt mijn gevoel en kan er ook met haar over praten. Dat ze niet zoveel voor me kan doen, tja dat is uit haar handen .
Over vk heb ik geen goed woord over. :snooty: In ieder geval niet het maatschap waar ik ooit mee begonnen ben. Ze geloofden me niet toen ik zei dat ik na de mk controle wilde omdat ik het niet vertrouwde (had nog pijnen), terwijl ze voor de mk aangaf dat ik 't wel zou krijgen. Uiteindelijk ben ik maar naar de ha. gegaan en zij heeft me toen gelijk doorgestuurd naar de gyn waar bleek dat het een bbz was.
Ben je al begonnen met je stuk? Ben heel benieuwd eigenlijk hoe het zal/gaat worden ! Succes!!
Pff het inlevingsvermogen verschillende heel erg!
De ene huisarts stuurde me zonder pardon naar huis terwijl ik eigenlijk met spoed naar zk moest. Dit geld precies zelfe voor verloskundige, hun reacties waren ow je bent nog jong 1e zwangerschap don’t worrie! Pff eenmaal met spoed naar zh platgespoten met pijnstilling en bleken me organen niet meer te werken door mijn boeffie inside. De wel bezorgde ha was zo geschrokken dat ze me tijdens mijn opname 2x per dag belde zelfs op zondag, nou dat was dan wel weer een positieve ervaring. Al met al kan ik na een zwangerschap die 9 maanden een ernstig donkere wolk was met zeer veel opnames zeer veel negatieve en een enkel positieve mening geven. Het is dat ik zelf verpleegkundige ben en wat medische kennis heb en alles goed wil weten wat er gaande is met mijzelf en waarom artsen dingenbesluiten en dit dus ook vraag totdat duideljk is! Maar had ik dit niet gedaan dan waren er veel fouten gemaakt, had ik een stoma gehad zonder reden door opleiding in arts en geen luisterend oor naar mij en mijn man toe. Pff nee vreselijk het inlevingsvermogen is vaak bar en boos hh 
@nannietje wrote:
Ben je al begonnen met je stuk? Ben heel benieuwd eigenlijk hoe het zal/gaat worden ! Succes!!
Was even benieuwd hoe het er mee staat :mrgreen: Ben je al begonnen?
Nee, nog niet begonnen…zijn net terug van vakantie en ga eerst een stuk schrijven over ‘de omgeving’. Heb mijn zussen gevraagd om een stuk te schrijven over hoe zij het allemaal ervaren. Omdat ‘de omgeving’, toch vaak omschreven wordt als mensen die het allemaal niet snappen, verkeerde opmerkingen maken etc. Wil graag aandacht besteden aan de dingen die er nog meer bij komen kijken, onvermogen, ook verdriet etc.
groetjes
Ineke
hey ineke trug van weggeweest ? naar mijn idee lang joh, alles goed en lekker oppad geweest?
mocht je willen stuur maar pb,
iig heel veelliefs en dikke knuffel van mij :-*