Mn zoontje gaat sinds begin augustus naar het kdv. Voorheen pasten mijn ouders op, maar nadat mn vader midden juni plotseling en onverwacht overleed, moesten we met spoed op zoek naar een alternatief. De eerste 3 x wennen gingen heel goed. Niets aan de hand, hij stond ons met een grote glimlach uit te zwaaien! Nu is hij 3 x voor het ‘echt’ geweest. Deze 3 keer is het een waar drama. En waar de kindjes normaal gezien stoppen met huilen als de papa of mama uit beeld zijn, gaat mijn zoontje nog vrolijk door. Als we hem komen halen, negeert hij ons en 's avonds valt hij niet in slaap. Heb het er zo moeilijk mee (natuurlijk ook omdat dit nooit gebeurde als mn vader hem opving 's ochtends. Hij opende altijd de deur en ging ruim 2 uur per keer met hem wandelen.) Het breekt echt mn hart. Heeft er iemand tips (want het kdv weet het ook niet :roll: ) hoe ik de overgang voor mn zoontje zo prettig mogelijk kan maken?
Als ik em nu wegbreng, trek ik zn pantoffeltjes aan op het kdv. Neem em mee het lokaal in, geef em een knuffel en een kus. Geef em over aan de leidster, wens em een fijne dag en loop weg. Als ik dat niet doe, blijft hij zo aan mn hangen dat ze em van me af mogen pellen (hij zat laatst zelfs mn zn voet in mn jaszak :lol: ) Doe ik nu iets fout of is het een kwestie van volhouden?
Hey Sooki,
Ik heb vanaf het begin (maar moeilijk te vergelijken, want toen was ze 3 maanden) een half uur bij haar gezeten. Even een bakje koffie, wat spelletjes doen, de andere kinderen erbij betrekken…
Gewoon rustig aan, laten zien dat jij ook bij die omgeving kunt zijn. Misschien ziet ie het anders teveel als iets waar jij niet bij hoort en voelt zich direct alleen?
Misschien geef ik een tip die je zelf allang geprobeerd hebt, ik hoop dat je een oplossing vindt.
gr. Nienke
enne idd gewoon volhouden. t is niet leuk maar het went echt uiteindelijk…
vooral niet teveel aandacht aan geven, elke keer het zelfde ritueel zodat hij weet hoe het gaat en ja dan idd ook weg gaan!
Er zijn soms ouders die dan nog niet gaan en dan begint het kind pas echt overstuur te worden want die snapt er dan niks meer van!!
het is niet leuk, misschien kan je later bellen om te vragen hoe het dan gaat?
(vaak zijn de kinderen dan nl. heel leuk aan eht spelen terwjl papa of mama met een rot gevoel op het werk zit…
succes
Hoe gaat het nu? Inmiddels iets beter. Mijn zoontje gaat nu ook voor de tweede week en is vreselijk aan het huilen als ik weg ga. Mijn hart breekt dan, vooral omdat mijn meiden het niet deden, die vonden het een groot feest. Nu zeggen ze dat hij niet meer huilt als we weg zijn, maar echt mee spelen doet ie ook niet. Ik vind het ook lastig hoor. Mijn hart breekt als ik hem daar zo achter laat, maar toch vind ie het ook stiekem wel leuk denk ik. Dus ik hou vol en ga zo snel mogelijk weg als ik hem breng.
zoals je beschreef hoe je hem nu wegbrengt is wel de beste manier
dan is het voor hem ook duidelijk!!
ik ben bang dat dit een kwestie van volhouden is!
misschien een idee om wat boekjes te kopen
die ook over een kdv ofzo gaan zodat hij kan zien dat hun het ook leuk vinden of het zandkasteel laten zien daar komt ook een kdvstukjes in voor
Bedankt voor jullie tips. Misschien is een boekje over het kdv nog leuk om te proberen! Mn man heeft hem vorige week weggebracht en toen was hij een stuk rustiger. Hij was de week daarvoor ziek en dus niet geweest. We zullen zien hoe het nu donderdag weer gaat. We moeten maar gewoon volhouden…
:-*
Hier ook n drama! In het begin ging het wel met de oudste, maar nu vind ze het echt niet meer leuk! Ze is voor haar 3 jaar ook erg pienter. Ze weet alle dagen van de week, en als ze op donderdag wakker word weet ze dat ze naar de kdv gaat, dan begint ze al te zeggen dat ze niet wil gaan. Vandaag heeft ze bijna de hele dag in het bedje gelegen :shock: echt niks voor haar, maar volgens mij is ze gewoon verdrietig. Ik bel elke keer op hoe het gaat, en vandaag ging het dus niet zo goed. Dan zit ik echt met buikpijn te werken 
.
Misschien komt het ook dat ze niet zo goed kunnen wennen omdat ze maar 1 keer per week gaan??
Iemand nog tips?
mootje wat lastig zeg
vaak zie je rond die leeftijd dat ze niet zoveel zin meer hebben maar als ze er eenmaal zijn dat het dan zo weer over is maar ik begrijp uit jou stukje dat het de hele dag zo blijft??
misschien iets van haar eigen pop meenemen of iets waar ze graag mee speelt
moet er wel bijzeggen dat niet alle kdv dat willen maar bij ons geen probleem
misschien een idee om te proberen
succes hoop dat het snel over is
ook voor jou niet prettig als je op je werk zit :hug:
SIta heeft altijd haar Flappie bij zich. Die neemt ze al overal mee sinds ze 6 maanden is, zij en haar flap zijn onafscheidelijk! De ene keer gaat het wel na n tijdje, maar de afgelopen keer vond ze het echt niet leuk. Sita is ook een moeilijke eter, en vooral met boterhammetjes. Tegen de tijd dat ze daar boterhammen gaan smeren krijgt ze het moeilijk, want zij wil dat niet. En dan is ze bang dat ze toch moet eten. Word ze een beetje onzeker van. We kijken het nu maar week na week aan. Hopelijk gaat ze het toch n beetje leuker vinden!
Als ze echt erg pienter is, kan het zijn dat ze helemaal geen aansluiting vindt bij de andere kindjes. En dus uit kan zien naar een hele dag zich vervelen.
Hier een artikel waar meer informatie in staat
http://www.omnino.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=28&Itemid=104
Leidsters op een pz en een kdv hebben over het algemeen geen kaas gegeten van kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong. Ze leren wel achterstanden signaleren maar in de praktijk herkennen ze heel vaak een (grote) voorsprong niet. Zeker niet als kinders het niet laten zien.
Sterkte, ook voor je kleine.
Gerry bedankt voor je antwoord. Heb de link een beetje doorgelezen. Vind het moeilijk hoe het precies is. Sita is wel erg pienter, kent de dagen van de week, kan tot 20 tellen, kent al heel veel letters, ze vroeg toen ze 2 was wat dat was, heeft ze onthouden en nu kent ze ongeveer de helft van de letters van het alfabet, kent ook bijna alle cijfers. We oefenen het niet eens, als we dat wel zouden doen zou ze ze allemaal kennen. Toen ze 1 jaar was kon ze al heel veel woordjes praten en kwa taalgebruik ligt ze voor op haar leeftijdsgenootjes. Ze praat nu zo goed dat ze echt eigenlijk alles kan zeggen en hele goede zinnen maakt. Ze zingt ook happy birthday in het Engels, had ze eens op de laptop gehoord, nu 3 keer gehoord te hebben zingt ze het hele liedje. Ze weet overal de weg, we wonen in BLerick en als we naar Venlo rijden zegt ze al nu zijn we in Venlo he. Ze kent ook de straatnamen, weet waar de opa en oma`s wonen (kent de straatnamen), haar eigen adres, postcode, en als we bijna bij mijn moeder zijn weet ze 2 straten vtv al hoe die heten.
Ik denk/weet zeker dat ze “slim” is, maar hoogbegaafd ofzo weet ik niet.
De leidsters zelf zeggen wel dat Sita best slim is. En dat dat dan ook wel lastig kan zijn. Sita speelt wel graag alleen of met grotere kindjes. Met haar nichtje van 5 kan ze heel goed spelen. Thuis is ze heel speels en laat ze zich helemaal gaan, maar als ze bijv. op de psz is is ze heel rustig en kijkt ze echt de kat uit de boom.
Op deze leeftijd kun je ook nog niet zeggen of een kindje hb is, alleen of er al dan niet sprake is van een ontwikkelingsvoorsprong. Maar als die er is, en zeker als die groot is, dan kan het heel lastig zijn. Stel dat een kindje - ik noem maar wat - cognitief op het niveau van een vijfjarige zit en pas drie is, dan heeft het dus qua spelen geen aansluiting bij leeftijdsgenootjes. Dan intersseert het aangeboden speelgoed niet etc. Dus je zou eens kunnen gaan kijken hoe groot die voorsprong momenteel is. Hier is het nu niet nodig, Hadewijch vermaakt zich prima op de pz en het kdv, maar ze speelt wel hoofdzakelijk met oudere kindjes dus we houden in de gaten wat er gaat gebeuren als vriendinnetje in september naar school gaat. Thuis merken we in ieder geval dat als ze zich verveelt uitdaging het grote toverwoord is.