Zoals sommigen weten en me kennen heb ik al een heel achtergrond met zwanger willen raken en mama willen worden.
Ik ging met mijn vorige partner met de pil stoppen in 2002 , exact weet ik het eig niet meer…
Omdat zwanger raken niet lukte wouden we gesprekken aan gaan met de HA… toen bleek ik zwange te zijn in aug 2004 spontaan, dit werd een miskraam met 8 weken. De uitdrijving kwam spontaan thuis en het herstel ging voorspoedig.
Daarna weer geprobeerd zwanger te raken, en dec 2004 was ik weer zwanger…helaas bleek bij de 12 weken echo dat ik een missed abortion had… thuis de uitdrijving na 2 weken spontaan maar een dag na dien een bloeding en een opname in het zkh.( 4 dgn een nacuretage en infuus door een baarmoederinfectie) ( feb 2005)
ik bleef ziek en moest op bed liggen had erge bloedarmoedes ( dor de bloeding mee) en kreeg klachten als hartklachten niet kunne lopen hoofdpijnen slecht zien enz… ik bleek een zeer ernstig tekort aan b12 te hebben en werd en word en zal altijd blijven worden geinejcteerd hier tegen.
Na 4 maand was ik opgeknapt, in tussen had ik de pil genomen, maar toen ik stopte ernstige pijnen … in totaal 2 zkh opnames hiervoor verder en onderzoek bleek ik endometriose te hebben… een zwangerschap bleef uit en in 2006/2007 kwamen mijn man en ik in aanmerking voor IUI… hier bij met 2 pogingen weer zkh opname gehad door overstimulatie en toch erg gedoe gezegt dat ik wou stoppen ik trok het niet al die jaren verdriet teleurstelling ziek en zwak zijn veel pijn en de iui wat niet ging zoals zou moeten en zoals de gyn zei eig brengt het te veel risico mee en mochten we niet verder ook… goede keus dus. In juli 2007 stopten we de IUI pogingen en ben ik om tot rust te komen weer aan de pil te gaan.
Met de relatie die ik het had ging het al een poosje iets minder, had niks met de weg om zwanger te raken te maken maar te meer om andere dingen.
Ik wil er niet te veel over uitwijden maar uiteindelijk hebben mijn toenmalige man en ik besloten ( goed ) bij elkaar weg te gaan en een echtscheiding aan te vragen… zonder ruzie uit elkaar en tot op heden nog steeds goed kontakt we hebben zelf een goede keus gemaakt…
Tot zover mijn verleden vwb zwanger willen raken… nu de weg die ik nu in ben geslagen.
Al vrij snel had ik ( en mijn ex ook ) een andere…
Ik ging al vrij snel met goed kontakt weeer om met een oude goede vriend van me…( die ik al lang kende maar al 2 a 3 jaren geen kontakt meer mee had, hij was een jaar eerder gescheiden , dis wist ik wel , maar kontakt was verwaterd…)
Ik kwam alleen te wonen en het kontakt ging supdersuper, voelde echt als of dit zo hoorde ( en nog ) als of het eig altijd zo was geweeest. Hij vertelde dat hij veeeel eerder verliefd op me was maar we hadden die jaren eerder alle bei zelf een relatie.
Door omstandigheden ben ik van mijn kamertje ( van 18m2) al vrij snel bij hem ingetrokken ( en bij zijn broertje die woont er ook hihi) en dit gaat voorspoedig zonder problemen. Elk ons eigen werk, onze bezigheden enz. Hij heeft al een zoontje van bijna 4 en die is met grote regelmaat de weekenden bij ons. Is erg fijn , zo kan ik buiten mijn oppaskindjes om wat moederen over zijn zoontje ( ook al is het toch anders )
Het erge is en nu komt het… :?
MIjn moedergevoel speelt des te meer op :? ik wil zoooooooo graag mama zijn , pf ik heb het er elke dag meer moeilijk mee.
Nu lagen R en ik laatst op bed te kletsen en kwam het onderwerp ineens ( weer) op kindertjes. R weet natuurlijk mijn achtergrond en wat ik zoal heb meegemaakt…
Hij startte het gepsrek eig zo ineens van … ik zou graag volgend jaar rond dit tijdstip wel willen stoppen met voorbehoed en samen met jou een kindje willen … ( we hebben al wel heel vaak eerder gesprekken gehad hoor t komt niet uit het niets dit. hoe kort we ook bij elkaar zijn )
Hij gaf aan dat als het ons niet lukt in de toekomst hij eig alleen niet weet of hij het aan kan zien dat ik weer zo veel pijn verdriet angst enz moet ervaren om een kinderwens te vervullen of hij dat met mij wil ingaan… of hij dat er voor over heeft, puur uit zorgzaamheid dat hij zei, ik voreg hem als ik dat wel zou willen ? ( wat ik ws niet weer wil maar zeg nooit nooit natuurlijk) ( We hadden dan wel geen tot weinig kontakt maar heel af en toe wel, de miskramen heeft hij meegekregen en de traject van zkh ook een beetje , wel soms via anderen , kennissen )
Maar het gesprek was maar kort en ging niet echt door…
maar ik heb laatste tijd al zo moeilijk met mijn gevoel van mama willen worden , willen zijn … zeker na de geboorte van mijn oppaskindje en petekinde Anne* die overleed na 6 weken bij ons te zijn. ( 29-sept 2007 / 11-nov 2007.) :**:
Als het zo loopt als het nu gaat zie ik het best zitten in de toekomst kids met mijn lieverd… uiteraard wanneer en hoe dat is een gevoels kwestie en komt van zelf…
maar is dit nu gek, is het nu zo vreemd dat we er al zo vroeg over spreken, plannen (groot woord maar toch) … is het gek dat mijn gevoel in alle hevigheid weer op speelt?
Ben er best onzeker in en angstig, ik ben nu al ssinds december weer aan klungelen met mijn gezondheid ( endometriose) heb al tig medicijnen gehad en door 1 bijwerking acne op de rug en erge ontstekingen, vreselijk gezicht maar nog te meer pijnlijjk ( met zitten liggen douchen bh topjes dragen , kleding wat aangedaan word… pffffffffff)
Nu ja tis even veel en lang van me afschrijven hoor, wat me bezighoud, ben er niet verdrietig om of zo , maar tis gewoon gevoel.
Ik wil zo graag een kindje en waaarom komt daar een scheidign in , anderszijds denk ik tis me ook gegunt een heerlijke vriend te treffen, en ms moet het wel zo zijn dat ik met hem gelukkig ben, kijk kwa tijd en zwanger willen worden trek ik me van de wereld niks aan , mis gaan kan het toch en als wij ons er beiden goed bij voelen dat de tijd er voor zou zijn is het daar, maar toch, zucht… :roll:
liefs kus bianca.
allereerst :hug: :hug: :hug: :-* :-* :-*
meis… ik schrijf makkelijker op msn dus ik kom daar heen
:-* :-* :-* :hug:
trouwens op de vraag als ik het wle zou willen zkh traject in om de wens te vevullen zei hij dat we dan er over zullen praten en ook zijn gevoel dan wel tot uitting zal komen in de loop de tijd enz… dus hij staat er wel voor open maar is denk ik ook een angst ver van mijn bed show verhaal…
Ik laat je verhaal even op me inwerken…
(weet even niets te zeggen)
Maar :hug: :hug: :hug: :hug: hoop dat die van pas komen.
Hé meis, we hadden het er al eens over gehad. Je hebt beide een relatie achter de rug, je staat een stuk verder in het leven al dan als je voor het eerst serieus over dit sort dingen gaat nadenken. Je moet lekker op je gevoel af gaan, kijken of er nog meer van dit soort gesprekjes komen.
En op de eerste plaats naar je eigen lichaam luisteren, want je bent nu gelukkig voelt je (ondanks de ongemakken) best oké.
Ga er als de tijd er voor is langs het zk met zijn twee en kijk wat de artsen te zeggen hebben.
:hug:
Dank jullie wel
:-*
Volg je gevoel meid jij wil dit al zo lang dit is je droom, je hartewens ik zou zeggen stop vandaag nog met die pil :mrgreen: en ga ervoor je ziet wel waar het schip je brengen zal en uiteindelijk strandt.
Het zal misschien een lange weg worden maar zeker een weg met een goeie afloop.
Voor je b12 wordt je nu toch behandeld dus dat scheelt natuurlijk ook al een heel stuk.
Lieverd kan alleen maar zeggen ga ervoor dan kan je over een jaar altijd nog zeggen nee dit kan ik niet. Maar ik denk wel dat je het kan je bent zo sterk geworden in die aantal maanden komt goed volg je hart.
Meis wat je al aangeeft, vanaf wanneer jullie er klaar voor zijn om zulke gesprekken te hebben is het goed. Mijn man en ik wisten zelfs praktisch al voor we een relatie kregen dat we beide kindjes wilden en wilden trouwen. Je stapt zo’n relatie natuurlijk ook al anders in mede door je ervaringen in het verleden.
De weg naar een kindje is vaak lastig, soms hebben mensen geluk en gaat alles van een leien dakje maar dat lijkt meer en meer zeldzaam te worden.
Een miskraam tja dat is nooit gegarandeerd uit te sluiten toch? Denk alleen wel dat het zal helpen als je zelf al sterker in je schoenen staat met hoe je daarmee dan kunt omgaan. En er is altijd ook een kans dat het wel helemaal goed gaat zonder medische molen, zonder miskraam en zonder complicaties!
Kan me zijn angst ook voorstellen, hij staat al aan de zijlijn en dat is al moeilijk. Als hij dan ook nog een miskraam van nog dichterbij meemaakt kan dat heel zwaar zijn. Het is altijd moeilijk voor een man om zich zooo machteloos te voelen. Dus mss is het handig om een keer te praten over zijn angsten daarin? Hem uit te leggen dat er heus dingen zijn die hij kan doen om je te steunen daarin zodat hij zich niet zo machteloos voelt? En ook over kansen te spreken, met een arts erbij desnoods?
Ben geen helderziende dus ik kan je ook geen voorspellingen doen, het enige wat zeker is (en dat zal hij ook zien!) is dat je een supermama bent en zult zijn!
Ik kan me daarom ook heel goed voorstellen dat je een soort tijd zou willen hebben waar je naartoe kunt leven. :-*
He meid,
allereerst natuurlijk super dat je weer een lieve vriend hebt gevonden! en dan niet vertellen he, dat je al bij hem in woont!
Zoals jij natuurlijk ook weet kun je het allemaal niet plannen! Vaak komen er zoveel dingen bij kijken. Ik had het er ook al eerder aan toe dan mijn vriend, deze worstelde erg met het verantwoordelijkehidsgevoel dat bij kineren krijgen hoort. (ook door omstandigheden vanuit vroeger). We spraken er wel vaak over en het leverde ook wel eens frustraties op. Uiteindelijk heb ik hem gezegd dat ik wilde weten waar ik aan toe was. Wanneer ik zou gaan stoppen met de pil. Ik hoefde dat niet meteen op dat moment maar ik wilde me er wel op kunnen richten.
En dat hebben we toen gedaan.
Nu krijg ik wel eens de reactie dat nu we al zolang bezig zijn ik vast wel eerder met de pil gestopt zou zijn als ik dat had geweten maar nee. Je moet er samen aan toe zijn, je gaat er samen voor!
Wel belangrijk om er vaak over te praten, hoe je er beide in staat en waarom. En jij weet voor jezelf of je het aan kunt qua ziekenhuis etc, en daar kun je het ook over hebben dat wanneer dat niet meer gaat je zult stoppen. (ookal zal dat natuurlijk ook niet meevallen).
liefs
Ineke
Dank jullie wel allemaal , ik zl vanavond laatof morgen even dieper ingaan op de reacties, , we gaan nu met de ids naar de speeltin picknicken en hen laten uitleven ,
laters liefs bianca
He meis,
Een dikke :hug:
en ik wilde allen maar even zeggen dat ik het he-le-maal niet raar vindt dat je zo naar een eigen kindje verlangt! Kan het me heel goed voorstellen!
Nog een dikke :hug: en de wens dat je binnen niet al te lange tijd je eigen kleintje in je armen houdt!
Groetjes,
Femke