Na een ongemakkelijke nacht heldhaftig besloten naar de EHBO te gaan. Ik had dezelfde chirurg weer, die me de vorige keer door de behandeling heen moest praten. Ze vroeg me of ik nog bedenktijd nodig had, ik kon nog kiezen, het kon ook zijn dat ie uit zichzelf zou slinken. Maar deze was wel groter dan de vorige keer. Ik zei dat ze het maar moest doen. Ik lag in mijn blote billen, mijn vriend had mijn handen beet, zij had mijn ene bil opgetrokken, klaar met de naald om de aambei in te gaan… en ik werd kletsnat van het angstzweet en kon alleen maar denken aan die eerste keer, de vlammende pijn alsof iemand het mes dat al in je anus zit nog even doorsteekt en omdraait. Ik kon het niet. Hij zit er dus nog. Ze zei dat er een kans is dat hij met 3 a 4 dagen alsnog uit zichzef slinkt en daar hoop ik maar op. Ik voel me vreselijk maar de vorige keer was het probleem, nadat ze hem had opengesneden, ook niet meteen weg. Kon 1 dag niet lopen en het duurde toen ook 3 a 4 dagen dat de pijn en zwelling weg was.
Dus, kl*tezooi gewoon. Ik kan gelukkig wel zitten, maar naar de wc gaan is een crime. Ik hoop maar dat ie vrij vlot slinkt. Er zijn ergere dingen in het leven, dat besef ik me echt wel, maar de pijn wat zo’n aambei met trombose veroorzaakt is behoorlijk heftig. En daar baal ik zo enorm van, net nu… :shock:
