Vorige week merkte ik al dat Saba wat eenkennig was bij haar grootouders, maar ik dacht dat ze gewoon wat hangerig/huilerig was van een fikse verkoudheid. Maar net bracht ik haar naar het KDV, geef haar aan haar favoriete leidster… steekt ze haar handjes naar me uit en begint te huilen… OOOOOOOOOHHHHHHHH… dát is zielig om te zien. Moest mezelf echt inhouden om haar niet terug te pakken en weer mee naar huis te nemen :oops: 
. Na een minuutje was het over en waren de andere kindjes natuurlijk véél interessanter om naar te kijken dan d’r eigen mammie , maar jeeeeetje… die 2 kleine armpjes en dat zielige pruillipje van d’r…
Ik moest even huilen van je verhaal. :inlove: Het doet me altijd iets als zulke kleintjes zo zielig huilen.
Toen ik gisteren op cb was, vroeg de arts toen ze bezig was met hem en hij niet één keer lachte naar haar, is hij eenkennig??
Nou ja, Finn hoeft toch niet altijd te lachen? Hij vindt het altijd wel leuk als we op bezoek zijn en hij dan bij vreemde mensen op schoot zit, maakt hem niet uit. Dan is hij toch niet eenkennig.
Oooo Fannie… Dan moet je natuurlijk aan de ene kant ontzettend met haar meehuilen… Maar aan de andere kant streelt het je moeder-ego wel eeeeeeenorm…!! :mrgreen:
oei Fannie… moeilijk moeilijk moeilijk…
ik hoop zo dat wij hier een beetje doorheen fietsen… lijkt me vreselijk om weg te gaan bij een huilende wessel…
Preggie, je hart breekt dan echt… Chris doet het nu nog, en ik ga echt met een brok in m’n keel dan weg…
Echt waar Yolanda…? Jeetje, en ik dacht/hoopte dat het maar een fase was.
Gisteren was mijn vader op bezoek en toen ik haar naar bed wilde brengen pakte ze met beide handjes om m’n nek tot ik zei “welterusten, opa” en mijn vader een of ander raar geluid maakte naar Saba… handjes los, naar opa uitstrekken en bij hem op schoot :inlove: :inlove:. Eenkennig binnen de familie dus :lol:.
Jade doet dat als ik haar aan een van dr opa’s geef, huilen met een pruillip en naar me kijken zo van pak me dan!!
zielig he?
kan het me goed voorstellen hoor Fannie
groetjes kelly
Gisteren weer raak… vriendin op bezoek, pakt Saba op, enthousiast op schoot, wil een "kiekeboe"spelletje spelen en het enige wat Saba wilde was pruilen, huilen en terug naar mama. Heb maar gezegd dat het niet persoonlijk was… hahaha… gelukkig begreep ze het. Heeft zelf een zoontje van 3,5 die hetzelfde heeft gehad :lol:. En als ze dan bij mij op schoot zit is het weer lang leve de lol. Wel heb ik gemerkt dat als ze de persoon in kwestie even heeft kunnen bestuderen (zelfs als ze die persoon de dag ervoor ook heeft gezien) dat het dan wél kan. Is dit al een echte “kat uit de boom kijk” mentaliteit dan… :think: :mrgreen:?
Jesper is dus totaal niet eenkennig. Alhoewel…van de week op het KDV riep ie me wel met een beetje gejammer toen ik wegliep. (klinkt stom maar voor mij was het een gevoel van "aaach jippie, hij is een piepkleinbeetje eenkenning haha) Maar verder heeft, ie werkelijk waar, nog nooit gehuild als ik hem achterliet bij iemand. Hij vindt iedereen leuk en lief. :inlove: . Das voor mij ook wel erg fijn eigenlijk.