Hallo,
Vraag me even af of er mensen zijn hier die uit een eenouder- en leifst ook eenkindergezin gezin komen, en of die dat als een warm nest hebben ervaren?
Hoewle mijn leven natuurlijk nog alle kanten uit kan, zou het zomaar kunnen dat nano en ik alleen blijven. Denk ik aan mijn warme nestje van vroeger, dan zie ik mij met mijn zussen en broer, met mijn vader en moeder, een gezin waar altijd vanalles te doen was en alles kon en mocht. En hoewel ik het idee heb dat nano en ik het nu ook heel gezellig hebben, denk ik bij een eenouder-eenkindsgezin toch niet zo een-twee-drie aan een warm nest…
Graag ervarignen gevraagd dus van mensen die zelf uit zo’n nest komen, zodat ik een beetje kan inschatten hoe hoog de nood is op zoek te gaan naar die (bruine) prins op dat witte paard 
Misschien niet helemaal dezelfde situatie, maar mijn moeder is afgelopen jaar gescheiden na 27 jaar huwelijk. Ik heb nog een broertje (13) en een zusje (16) die thuiswonend zijn. Zij wonen nu bij mijn moeder en ze hebben het goed en fijn daar.
Ook bij mijn moeder mogen en kunnen ze een hoop. Ja het is aanpassen geweest, ze helpen nu alle 2 mee in het huishouden omdat mijn moeder van thuismoeder ineens fulltime moest gaan werken. En ook ik voel het nog steeds als veilig en warm als ik daar ben, ondanks dat mijn ouders gescheiden zijn.
Mijn broertje en zusje zeggen, het voelt aan alsof het nooit anders is geweest. Dus ja, het kan hetzelfde aanvoelen als een 2-oudergezin.
Ik denk dat je je daar niet zo druk of zorgen om hoeft te maken. Zoals ik het zie, hoor en zelf ervaar is het dus gewoon mogelijk!
Heel veel sterkte!
:-*
Hoi!
Ik denk dat jullie volkomen gelukkig kunnen zijn en Nano ook!
Nano krijgt ongetwijfeld veel liefde van jou en dat is volgens mij al meer dan genoeg!
Ik kan er zelf niet over meespreken, ik heb 5 broers en 6 zussen…
Ik vind het persoonlijk wel leuk om uit zo’n groot gezin te komen, je had altijd iemand waar je terecht kon,… en nu nog…
Wij hebben straks ook 3 kindjes en dat vind ik erg leuk voor hen en zelf vind ik het natuurlijk ook heel gezellig!
Maar dat Nano zich ongelukkig zou voelen later of nu, nee, dat denk ik niet, zolang het thuis aangenaam blijft zit het goed, en dat kan evengoed bij een groter gezin als bij een klein gezin.
Neem nu een gezin met 4 kinderen waar er veel ruzie wordt gemaakt, dat is dan volgens mij ook geen warm gezin meer,… dus wanneer noem je een gezin een warm nest… juist ja, wanneer het gezellig blijft! :thumbup: :-*
Ik heb een 11 jaar oudere zus die al het huis uit was toen ik heel klein was. Tevens is mijn vader overleden toen ik 10 was… dus ik ben opgegroeid met alleen mijn moeder. En ja, dat heb ik altijd als een veilig, warm nest ervaren… dus ja, dat kan absoluut heel goed!
Tuurlijk een warm nest!!!
Ligt toch niet aan het aantal personen, maar de aard van de personen om het kind heen???
@Bren1970 wrote:
Tuurlijk een warm nest!!!
Ligt toch niet aan het aantal personen, maar de aard van de personen om het kind heen???
tuurlijk, maar denkend aan mijn eigen jeugd hebben juist die broertjes en zusjes, vader én moeder er toe bijgedragen dat het zo’n fijn nest was. Het lijkt me gewoon niet leuk als enig kind op te moeten groeien (wetende wat je dan mist (en ja, ik kom uit een gezin waar ook heel veel ruzie was, dat maakte niets uit voor de algemene warme indruk)), laat staan als alleenstaand kind met ook nog maar een ouder…Das toch niet zo raar?
Heeeyyyy Fiep! Kom je nog gezellig meeschrijven bij de alleenstaande ouders??
Ik denk dat een kindje gelukkiger is met een 1ouder gezin dat gelukkig is en waar hij/zij met liefde wordt omringd dan met een 2ouder gezin waar veel geruzie/gemopper is omdat ze bijv alleen voor de kleine bij elkaar blijven.
Verder zijn er van de 2 ouder gezinnen volgens mij ook niet altijd 2 thuis. de taken zijn verdeeld, er wordt hard gewerkt en als ze dan samen thuis zijn best kans dat er dan 1 moe is of afwezig…
Toen mijn ouders nog bij elkaar waren en veel ruzie hadden was ik diep ongelukkig. Daarna ben ik verder opgegroeid vanaf ongeveer 5 jaar in een 1 oudergezin. Het heeft me erg zelfstandig gemaakt en ik was blij met de rust die er toen was.
@fiep klophout wrote:
@Bren1970 wrote:Tuurlijk een warm nest!!!
Ligt toch niet aan het aantal personen, maar de aard van de personen om het kind heen???
tuurlijk, maar denkend aan mijn eigen jeugd hebben juist die broertjes en zusjes, vader én moeder er toe bijgedragen dat het zo’n fijn nest was. Het lijkt me gewoon niet leuk als enig kind op te moeten groeien (wetende wat je dan mist (en ja, ik kom uit een gezin waar ook heel veel ruzie was, dat maakte niets uit voor de algemene warme indruk)), laat staan als alleenstaand kind met ook nog maar een ouder…Das toch niet zo raar?
Herken je vraag wel. Ik kom ook uit een warm nest…
Mischa en ik gaan binnenkort allebei op onszelf wonen, dus hier ook een moeder met kind-situatie!
Maar dat nestje wat jij/ik maken is dan toch warm?
Heb jij niet (zoals ik) een familie/vreinden die je regelmatig ziet en die een deel van Nano’s leventje zijn???
Dat warme nestje van Sari bestaat ook nog een deel buiten mijn voordeur, bij oma en mijn broer en schoonzus.
Fiep, ik ben tot mijn 10/11e alleen geweest met mijn moeder. Er waren soms wel mannen in haar leven maar die kwamen en gingen (hoe ouder ik werd hoe moeilijker dat was voor mijn moeder want ik werd kieskeurig en als het me niet aan stond dan werd ik heel lastig).
Ik heb die periode als een hele fijne warme jeugd ervaren, wel waren mijn opa en oma en oom(veel jongere broertje van mijn moeder) vaak in beeld voor vakanties etc.
Mijn jeugd was vooral erg gezellig, ik ging overal mee naar toe, sliep overal, veel feestjes, vakanties die top waren, geld wat 3 x werd omgedraait, en een mama die altijd wel tijd maakte voor mij, ik mocht altijd vriendinnetjes meenemen voor logeerpartijtjes.
Na mijn 11e kwam er een man met dochter in haar leven waar ik helaas niet zo’n warme herinnering aan heb.
Dus leef je leven zoals het komt is mijn moto en zoek niet te hard want meestal vindt je iets wat je op dat moment helemaal niet zoekt.
Batas
Geen ervaring mee Fiep, maar mij lijkt dat jullie een heerlijk stel vormen :-* :-* :-* .
Warm nest? Dat ben jij toch gewoon??? Daar is toch geen papa of broertjes voor nodig? Gekkie :-* .
Het zou leuk zijn voor jou als er een prins in zicht kwam. De tweede vraag is of het leuk zou zijn voor Nano, daar zul je die prins op moeten uitzoeken. Alleen maar dat hij er is en dat er piemel aanhangt, zegt niks natuurlijk. Dat moet je maar zien hoe dat uitpakt.
Broertjes en zusjes kunnen leuk zijn of een crime, dat weet je ook nooit vantevoren. De warmte in mijn nest kwam in ieder geval niet van mijn broertjes.
Dus: met alleen Fiep & Nano is het in ieder geval gezellig, leuk en knus. Jullie zijn op elkaar ingespeeld en dat gaat prima zo. Alles wat erbij komt kan goed of minder goed uitpakken, maar is dus beslist geen voorwaarde voor gezellig, leuk en knus…
En nou ophouden 8) .
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 9 was, en ik moet zeggen dat ik de tijd daarvoor als koud en gespannen heb ervaren. Toen ik samen met mijn 3 zusjes alleen met mijn moeder waren, waren we echt een hecht en warm gezin!
x
Het feit dat je je dit afvraagt is in mijn ogen al genoeg om te weten dat je er alles aan doet om een warm nest te hebben/houden/creeren… en dat is het enige dat telt toch?
@Affie wrote:
Het feit dat je je dit afvraagt is in mijn ogen al genoeg om te weten dat je er alles aan doet om een warm nest te hebben/houden/creeren… en dat is het enige dat telt toch?
Had het niet mooier kunnen zeggen…
Jij lijkt me echt zo’n moeder die alles er aan doet om het leuk te maken voor Nano.
Die leuke tochten gaat doen, lekker naar festivals gaat.
Ik ben het met de andere eens, jij bent een warm nest :mrgreen: :hug: :-*
en ik vermoed dat je wel dierbare mensen om je heen hebt die ook heel veel om nano geven… een warm nest zoals jij dat zegt is niet altijd perse een vader en moeder en broertjes en zusjes…
juist ook omdat je alleen bent zullen andere mensen ook dat voor een deel in gaan vullen…verwacht ik tenminste…
kan geloof ik niet zo heel goed uitleggen wat ik bedoel… :doh:
Hey Fiep
mijn ouders zijn gescheiden toen ik 13 was…
Met mijn broertje en zusje bleef ik bij mijn moeder wonen.
Het was destijds een verschrikking. Mijn moeder stookte mijn (jongere) broertje en zusje op tegen mijn vader. Dus mijn vader werd uitgemaakt voor alles dat mooi en lelijk was.
Ik wist echter de andere kant van het verhaal ook en ik bleef mijn vader wel waarderen.
Liever wilde ik ook bij hem wonen en ik mocht immers kiezen.
Maar door mijn vaders werk, mocht ik daar niet wonen van de kinderbescherming. Via gerechterlijke procedures heeft mijn vader de voogdij over mij aangevraagd en om mijn 15e mocht ik bij hem gaan wonen.
Vanaf toen waren mijn vader en ik dus alleen.
Het was de tijd van leven en ook mijn vader bloeide enorm op.
Hij was toen al wel 60 kilo afgevallen, maar het ging langzaamaan de goede kant op.
We deden gek tijdens het afwassen, gingen samen naar de kroeg, hadden een ‘speelzolder’ (met tafeltennistafel, biljart, dartbord) en het was super allemaal.
Mijn vader en ik zijn ook meer vrienden geworden. Het hele vader-dochter is er een beetje uit.
Kortom, bij mijn vader alleen had ik het stukken leuker, dan met mijn moeder, mijn broertje en mijn zusje.
Maar ik weet wel hoe dat komt.
Mijn vader was chill, relaxed, go with the flow…mijn moeder daarentegen was echt een bitch toen. Ik kon werkelijk niets goed doen in haar ogen. En mijn broertje en zusje waren alles. Mijn moeder zat 's middags op de bank As The World Turns te kijken met een pak wijn naast zich en kwam zo rond etenstijd eens in actie.
Bij vriendinnen thuis kreeg ik thee en zaten ze aan de keukentafel de dag te evalueren. Zo leuk was dat.
Mijn vader deed dat overigens ook niet hoor, die lag op bed, of was niet thuis. Maar hij werkte ook in de nacht en in het buitenland.
Maar destijds maakte dat ook niet uit, want ik werkte als ik uit school kwam.
Bedenk me wel even trouwens, dat Leroy en ik ook met z’n tweetjes zijn.
Dat gaat hartstikke goed. Maar als Mike in het weekend thuis is, is het voor hem wel leuker, want papa doet die wilde dingen met hem, waar ik te schijterig voor ben
Onbedoeld is het toch een heel verhaal geworden, maar ik hoop dat je er wat aan hebt.
Vanaf m’n vierde tot m’n twintigste ben ik samen met mijn moeder geweest. En als er één nest warm was, dan was het dát nest wel! :inlove: