Ik zie het effe niet meer hoor.
Ben doorgaans een rustige moeder, die veel kan hebben van haar kinderen en ze probeert te nemen zoals ze zijn. Beide met hun eigen plus en minpunten.
Nou is Aniek een hoogsensitief kind, ze neemt de emoties van anderen snel over. Is iemand droevig, dan kan ze een hele dag huilen. Is iemand boos, dan word ze aggressief enz…Ze kan hierdoor ook slecht tegen een overvloed aan prikkels en haar slaapkamer is lang dus ook heel rustig geweest. In haar eigen omgeving kan ze nu echter beter omgaan met prikkels, ze wil nu zelf ook graag plaatjes ed aan de muur, maar dan wel plaatjes en dingen waar ze gek op is en als ik iets opplak wat ze niet fijn vind, dan hebben we s’nachts de poppen aan het dansen.
Ze sliep vroeger nooit in de auto, tegenwoordig kan ze dat wel. Maar ze moet wel toestemming krijgen, pas als wij zeggen… ga maar even tukken, dan doet ze dat.
Als we naar bekenden gaan is het wel oke, die schaden haar gevoel van veiligheid niet. Gaan we naar een pretpark/ sprrokjesbos ofzo en zijn beide ouders erbij, dan gaat het “redelijk” Het blijft wat gehuil snachts.
Gaan we echter met haar naar mensen die ze niet kent, raakt ze daar overprikkelt, dan hebben we de poppen aan het dansen. Vandaag is dus zo een dag. We zijn gisteren op visite geweest, ze heeft het er nu nog over. Stuitert door het huis, heeft vannacht bij ons geslapen door haar paniekaanvallen (ze kreeg er weer es een bloedneus van) en is ontzettend verdrietig en aggressief. Ze heeft zonet nog getracht om in het moment dat ik de wasmachine leeghaalde haar broer op zijn hoofd te slaan met een kinderstoeltje :shock: 
Ik was er net optijd bij met gevolg dat ik nu een rood been heb, want ze raakte mijn been.
De kluts finaal kwijt, weet niet waar ze het zoeken moet en is ontzettend moe, hoewel ze bij ons dan verder redelijk heeft geslapen.
Let wel, dit is dus een meisje wat in normale doen heel lief en rustig is en haar broertje met van alles helpt. Dat aggressieve doet ze dus alleen als ze van binnen blijkbaar er helemaal door zit. Ze slaat als het ware door.
Door dit alles heb ik nu dus een meeting van kok meiden morgen afgezegd, ik zie het totaal niet zitten. Ze heeft rust nodig en dit kan zo niet.
Maar tegelijkertijd zit ik er best mee. Op deze manier kun je eigelijk nooit iets nieuws doen. Ik ben zelf ook hsp en snap dus best wat ze voelt. Maar hoe leer ik haar dat ze er toch wel zelf een weg in moet vinden omdat de wereld zich niet snel aan haar zal aanpassen.
Een heel verhaal, snap ik. Maar hopelijk snapt iemand wat ik bedoel en kan men mij wat tips geven. Voor mezelf kan ik wel overweg met het hooggevoelig zijn, maar ik heb pas 2 jaar ervaring als moeder van een hooggevoelige meid en zit ook af en toe wel met de handen in het haar.
heb geen tips voor je behalve veel succes want het lijkt me erg lastig, ik denk dat ze er pas zelf mee om kan gaan als ze weet hoe en wat en dat ze daar nu nog te klein voor is…
is er geen andere mogelijkheid om in contact te komen met moeders met kinderen die hs zijn??? Die hebben mss wel bruikbare tips.
succes!!
natas
We zijn wel lid van de vereniging en hebben ook wel de nodige literatuur in huis. Maar ik zit nu tijdelijk in een tussen-2-huizen-woning en boeken zijn opgeslagen. Kan me niet voorstellen dat er niet meer kindjes zijn met overgevoeligheid en bep al zo lang hier, dat ik hier ook even mijn hart uistort 
Ben idd geneig om op snor te gaan naar desbetreffende boeken doos…
Hè, sorrie, tips heb ik niet voor je, maar ik wilde je wel gewoon even een hart onder de riem steken… :hug:
Thomas van Marite is toch ook hoogsensitief? Misschien haar een pb’tje sturen als ze hier niet reageert?
Hoi,
Hier ook een mama van een klein mannetje ,waarvan alles in dezelfde structuur moet.Idd zoals je al aangaf bij bekende die HIJ kent en waar papa en mama zijn dan is het goed.
Maar gaan wij naar kennissen die hij nog niet vaak heeft gezien dan is het bingo.Sytze is dan niet bij te sturen luistert nergens naar en stuiterd door de kamer enz enz .Wat ik ruim van te voren doe is hem vertellen waar wij heen gaan(klinkt een beetje vreemd maar ik heb het gevoel of kan hij zich daar dan beter op in stellen)
De dag erna is Sytze meestal nog van de mik maar dat weet ik en daar stel ik mij op in.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Hoi Martha, Sytze dus ook, ja wij vertellen haar ook vaak al van te voren wat we gaan doen, al moeten we daar dan ook mee oppassen want dat kan haar ook erg nerveus maken. Zeker als we zeggen… we gaan die of die bezoeken en die of die is niet bekend. Dan zit ze van te voren al te malen over wat komen gaat.
Het luchtte me daarstraks zowieso even op hoor, ik zat te trillen als een rietje en was verdrietig omdat ik haar zo zie stuiteren van ellende door het huis. Ze was zelf ook erg geschrokken van het feit dat ze met de stoel mama pijn had gedaan.
Idd, je moet je instellen op “de dag erna” maar ik denk dat bij mij nu de fut er even uit is. We zitten te wachten op ons nieuwe huis en dat geeft enorm veel stress. Ben dus zelf emotioneel al de kluts kwijt en weet het even niet meer…
Cell, nogmaals, ik kan je er niet mee helpen, maar gewoon :hug: !!
Cell, ik heb een neefje van 8 met dezelfde kenmerken en ik geloof dat mijn zus sinds kort een vorm van therapie voor hem heeft gevonden die bij hem erg veel baat heeft. Het wordt niet vergoed, dus het zal wel alternatief zijn, maar als je wil dat ik het bij haar navraag moet je het maar even laten weten… :-* ! Ik zie haar met Pasen weer.
Ja dat is niet erg bevordelijk al die stress erbij;hoop dat jullie gauw uit de ellendige situatie komen.Is Aniek erg geschrokken?dikke knuffel :hug: :hug: :hug:
PS er door heen zitten mag,als je het erna maar wel weer ziet zitten
:hug:
Ik heb hier ontzettende driftbuien van mijn kleine meid, die ik ook niet altijd kan verklaren. Ze is zelfs een keer in een bui op de grond in slaap gevallen…(de straat op gerend… ) Ik weet niet of mijn 2 jongsten hss zijn, maar als ze bij hun vader zijn, dan is er niets aan de hand en slapen ze goed, zodra ze weer bij mij zijn, thuis, in hun eigen veilige omgeving, barst de hel los en zijn ze om de haverklap wakker…
Ik kan me zo voorstellen dat je er zo af en toe doorheen zit… Denk je ook aan jezelf? Je even op kunnen laden is denk ik met zo’n intensieve meid wel fijn…
Heb er geen ervaring mee, Stan is redelijk makkelijk, al heeft ie wel regelmaat nodig, maar hij is zeker niet hs.
Maar er schieten me wel een paar huis-tuin-en-keuken psychologie ideeën door m’n hoofd die ik je maar gewoon meegeef, wie weet heb je er wat aan.
Eerste wat ik dacht is: wat is haar meest vertrouwde plekje in huis, en kun je haar die ‘day after’ wat meer daar laten zijn? Maar toen beseft ik me dat je in een tussen 2 huizen woning zit, dus dat wordt hem niet denk ik…
Toen dacht ik: misschien heeft ze een hele vertrouwde knuffel en kan ze daar ‘haar verhaal aan kwijt’ met jouw ondersteuning? Dat schijnt vaak te werken, dat ze dingen op haar knuffels of poppen kan projecteren zeg maar.
Maar goed, misschien sla ik hier de plank wel helemaal mee mis.
Laatst wat ik kan bedenken is: heeft die vereniging geen website en/of een tel.nr. dat je kunt bellen?
En aller allerlaatste: volgens mij heeft er wel eens een topic over hsp kinderen hier op KOK gestaan, misschien kun je dat nog vinden en heb je er iets aan.
Hoe dan ook: succes!
Joh, wat vervelend…op zich is het erg mooi als je kindje zo begaan is met haar omgeving e.d. en alles in zich opneemt,maar kan me voorstellen dat het ook keerzijdes heeft als je er niet allert op bent (door bijvoorbeeld op tijd rust te gunnen)…
Heb je naast al de literatuur ook al gezocht naar fora’s over hoogsensitieve kinderen??? Die zijn er vast wel!
Ik ben over dit soort dingen aan het lezen…schiet niet echt op,maar vind het wel mateloos interessant…tips heb ik niet voor je…helaas…behalve dan probeer ook een fora te zoeken of idd vereniging van ouders van nieuwe-tijds kinderen…(oa. hoogsensitieve)…deze term heb ik van een mede maandmama van Joas, zij is er in afgestuurd (scriptie)…Daarvoor wist ik van het hele bestaan niet af…
Veel succes!
Meiden, thx hoor. Al doen jullie maar een gooi naar tips, het doet me gewoon goed dat er mee gedacht word :-*
Ik ben al even aan het neuzen geweest naar een forum voor ouders met een hsp kind. Ik ben nog aan het lezen zeg maar.
Gisteren is Aniek lekker bij papa gebleven, ze was gisteren al weer een stuk rustiger. Nog wel erg hangerig en Peter mocht nog niets van d’r Maar de ergste agressie was er weer uit.
Wat betreft een plekje, nee we zitten idd niet in een ideale situatie nu. Haar eigen kamer is namelijk deels ook opslag, dus dat is toch vrij vol en ongezellig. Het kan helaas ook niet anders.
Verder heeft ze 3 “tukjes” van die lappenbeestjes die overal mee heen gaan.
Ze telt ze ook, is het meest gek op haar 2 blauwe en die doen al van alles. Ze eten mee, ze reizen mee, ze moeten mee in bad, mee in de auto enz. Ze mogen echter nooit UIT de auto als we bv bij vreemden op bezoek gaan, dit omdat ik als de dood ben dat we er 1 kwijtraken. Gelukkig snapt ze het en zegt ze zelf al… Tukje in auto, niet kwijt en dan legt zij ze teder in haar autostoel :inlove: Verder hebben we op het moment het afleren van de speen en het aanleren van potjeplassen gestaakt omdat we dat nu wat te veel van het goed vonden. Te veel veiligheid weg en te veel stress erbij.
Komende week doen we het erg rustig, we doen alleen leuke dingen. Ze vind dingen uitzoeken voor haar nieuwe kamer erg leuk. Ook is ze gek op Ikea, dus dat scheelt :mrgreen: We modderen verder…
Hoi Cell,
Jeetje zeg…wat een ontzettend herkenbaar verhaal voor mij! En ook ik zit er op dit moment even helemaal doorheen. Thom is 4jaar en vanaf dat hij geboren is zei ik dat hij HS was…alhoewel ik de term toen niet kende. De voorbeelden hoef ik niet op te schrijven want die staan al in jouw verhaal…hier hetzelfde. Sinds september gaat Thom naar school en dat gaat best goed…past inmiddels natuurlijk in zijn dagritme. Maar verder gaat het op het moment helemaal niet zo goed. Wat jij omschrijft over dat Aniek haar broertje bijna met een stoeltje op het hoofd slaat…dat is hier op het moment wel erg vaak aan de orde! Thom heeft de laatste weken een aardige jas uitgedaan…2,5 week enorme diarree en vervolgens keel-en neusamandelen eruit + nieuwe buisjes. Dus weer aardig wat meegemaakt. Oh…en voor de diarree had hij ook nog waterpokken.
Maar goed…nou kreeg ik deze week van iemand een tip. Een planbord ophangen thuis met dagritme kaartjes. En eigenlijk was dat al een paar keer in me opgekomen maar had ik het nog nooit gedaan. Ik ga het toch maar eens proberen…misschien ook iets voor jou? Er zijn natuurlijk veel sites met dagritmekaartjes,maar ik kreeg als tip ; frokkieenlola.nl.
En daar staan inderdaad een heleboel op.
Mag ik jou misschien vragen wat voor literatuur je in huis hebt…ook al kun je er nu niet bij? En wat voor je sites je wel eens bezoekt over HSP?
Het enige boek wat ik heb is van Elaine Aron…het HS kind.
Sorry voor het lange verhaal…het is alleen zo 'fijn ’ eens iemand te treffen die in zowat dezelfde situatie zit.
Groetjes,Monique.
hey Monique…
Elaine Aron is bekend, we hebben al haar boeken… Aniek is namelijk niet de enige Hsp’er hier Papa is het ook, mama ook. Peter lijkt er aardig door te fietsen, alhoewel hij in mindere mate nogal ernstig lijkt te voelen wat mensen van hem vinden of wie hij blij maakt en wie niet. Maar echt verdacht gedrag vertonen of in ogen van anderen moeilijk lijken… nee tot op heden niet.
Voor mijn eigen opfrisser heb ik toch gisteren het boek maar weer opgedoken en ben dus nu idd opnieuw het hoogsensitieve kind aan het lezen. Met name de praktijkuitvoeringen die per leeftijd worden aangegeven.
Een planbord hebben we hier al. Met name staat er op hoe het ritme van de dag verloopt. Eerst drinken uit bed, dan aankleden, dan eten, dan spelen, dan fruit en thee, dan spelen, dan lunchen, dan slapen enz…
Voorheen was dat nooit erg, kwam er een afspraak bij dan zette ik die voor die dag op het bord erbij en zo bereidden we haar voor.
Maar nu is de situatie gewoon zo dat er veel onverwachte dingen gebeuren. Dat ik bv “onverwacht” iets op moet halen of moet regelen voor het nieuwe huis. Erg frustrerend want daar kunnen we haar niet op voorbereiden.
Ik ben vorige week donderdag bij heksje geweest en ook daar hadden we haar op voorbereid. Al 3 dagen van te voor verhalen verteld over Tom, foto;s van het showforum laten zien enz…
Maar dan komen we daar, is het nieuw, Tom heeft veel speelgoed :mrgreen: en ze wil overal wel mee spelen… logisch ook. Maar dan overschat ze zichzelf en ze kan zich in gezelschap dus goed “inhouden” om thuis te ontploffen.
We zijn nu ook weer begonnen met het vaste wandel ritueel. Doordat Ruud een maand terug aan een nieuwe klus begon, kwam hij later thuis en was het er weer bij in geschoten. Terwijl ons meisje echt geniet van de natuur. Ze word rustig en kan heerlijk wegdromen van een avondwandeling en het zien van de sterren en de maan. Ze merkt alles op. :inlove: Zijn we nu toch weer gaan doen, dan maar de afwas om 10 uur nog, maar eerst wandelen. Ze knapt er echt van op en mama en papa eerlijk gezegd ook. :inlove:
Cell, is het erger geworden sinds jullie verhuizing…? Ik weet niet of dit te ‘vaag’ voor je is, maar onze buurvrouw heeft met haar 3 kinderen ooit besloten het huis positief te laten aarden. Van buiten en van binnen. Binnen hield dat vooral in: ander kleurgebruik en iets andere indeling van het meubilair waardoor thuis sneller de rust gevonden kon worden. Ja, ik roep ook maar iets. Misschien kun je er iets mee :-.
Ennuh… Heksje, hé, heeft Tom veel speelgoed… :mrgreen: :- !?! Hihihi.
Ik ben inderdaad ook sinds een paar dagen weer begonnen in het boek van Elaine Aron! Dit is overigens wel het enige boek dat ik van haar heb…denk je dat het wijsheid is om de andere boeken ook te lezen.
Ik zelf ben inderdaad ook HS…mijn man echter niet. Voor hem is het vaak wat moeilijker om met bepaalde situaties om te gaan. Maar ik moet zeggen…juist omdat ik zelf ook HS ben…wil het tussen Thom en mij juist regelmatig botsen!
Het planbord werkt dus wel bij jullie. Ik ben er mee bezig om iets van een planbord te freubelen. Ik denk dat het hier ook best zal werken.
Van de natuur houdt Thom ook enorm. Hij is zelfs geobsedeerd door slakjes… :lol: …en op het moment is het ook weer Lieveheersbeestjes tijd. Bovendien is hij stapel op onze poezen. Wij gaan binnenkort ook weer de avondwandeling inlassen. Wij doen het wel niet in het donker…maar wel in de natuur.
Het doet me wel goed om ervaringen te delen met iemand in een soortgelijke situatie.
Ik hoop dat Thom gauw wat lekkerder in zijn vel gaat zitten…het is zo’n speciaal mannetje…en daar wil ik graag weer wat meer van kunnen genieten.
Groetjes,Monique.
ik hoop dat jij en Aniek er een beetje uitkomen samen :hug:
houd verder wijselijk dr mond over speelgoed
Jasia,
Nee het is niet erger geworden door de verhuizing, pas toen we zijn begonnen om spullen aan te schaffen die op haar kamer zijn gezet omdat er nergens ruimte is… ze raakt dus gewoon overprikkelt omdat “haar” kamer is veranderd.
Heksje, wij overleven wel hoor, taat spul he :mrgreen:
Monique, heb ook een topic bij contact geopend, kan me niet voorstellen dat wij de enige mama’s hier zijn. 20% van de bevolkings is hs volgens de boeken :think:
Wij wonen straks trouwens heel dicht bij elkaar weet je dat