Zoals velen weten rommelen we al met Sem sinds hij geboren is. Hij slaapt slecht, last van buikpijn, is vaak ontevreden en sinds kort is daar weer een fijn dingetje bij: driftbuien. En niet te zuinig. Hij gaat echt om de stomste dingen compleet uit zijn panty, hij schreeuwt en gilt, slaat en als hij naar de gang of zijn kamer moet in zo’n bui bonkt hij er ook nog bij op de deur. Dat duurt niet een paar minuten maar dat houdt hij rustig een half uur of langer vol. Op zo’n momen maakt het echt niet uit wat we doen, negeren, vasthouden, op de gang of zijn kamer zetten, boos worden, rustig blijven en zelfs een tik (ja echt ik heb het gedaan, maar wel een zachte hoor :oops: tis meer voor het schrikeffect) op zijn wangetje of billen. Hij maakt ons er helemaal gek mee. Tis zo vermoeiend en voor ons ook frustrerend. En dit is niet iets wat eens per dag gebeurt, nee hij heeft er soms zowat ieder uur eentje (thuis uiteraard en niet op het kdv :wall: ).
Ik weet zeker dat het een combi van factoren is, tuurlijk de terrible 2’s, maar ook het feit dat hij veel te weinig slaapt en zich vaak niet lekker voelt. Ik vind het zo erg om hem zo radeloos te zien, die blik in zijn ogen breekt mijn hart, maar aan de andere kant houd ik het niet vol om hem zo hele dagen om me heen te hebben. 's middags wil hij niet meer slapen, gisteren was hij na zo’n bui zo moe dat hij bij mij op schoot in slaap viel. Uurtje laten liggen met als gevolg dat hij dan 's avonds tot 22.30 uur loopt te huilen en spoken en naast zijn uurtje wakker 's nachts ook nog eens al om 6.00 uur wakker is, dus dan maar geen middagslaapje, je moet toch wat, anders ligt hij zowel 's middags als 's avonds de boel bij elkaar te gillen en ik ben echt allergisch voor gehuil geworden sinds Sem er is 
.
Vandaag heeft hij van 18.30 tot 20.30 uur een aantal van die buien gehad en wilde weer niet slapen (denk te lang geslapen op het kdv). Hebben dus een half uurtje leuk gehad als gezin en toen was het over.
Wie heeft er nog tips of ervaringen zodat ik hem kan helpen of hem wat beter kan bereiken en hem wat eerder rustig te krijgen?
14 juli ga ik weer met Sem naar de arts in het WKZ en dan zal ik dit uiteraard bespreken. Waarschijnlijk zal die helaas nog weinig doen en ons voor (weer) een second opinion doorsturen naar het AMC voor nadere onderzoeken daar (jammer want een fijne en begripvolle arts dus daar ligt het niet aan).
Ik heb pas geleden mijn dochtertje onder de douche gezet. Niet een koude hoor!!
Juist omdat ze zichzelf zo gek maakte, het was een radeloos gegil, ben ik samen met haar onder de douche gestapt.
Ik denk dat het van verbazing was 
maar ze stopte vrijwel meteen zodra het lauw/warme water over haar lijfje stroomde. Ze heeft nog een paar minuten in mijn armen na zitten snikken en hikken.
Geen idee of het werkt en of je hem tijdens zo’n driftbui sowieso uit de kleren kan krijgen (en dan jijzelf ook nog :roll: )… maar dat is het enige wat ik je als tip kan geven
op het kdv gaat het wel goed als ik het zo begrijp?
dan gaat het denk ik toch om structuur.
en dan echt elke dag het zelfde en ook voorbereiden.
en dat is niet zo makkelijk want je hebt ook nog andere dingen te doen.
ik heb het zelfde met mijn zoon op zijn dagverblijf gaat het ook beter dan thuis tenzij er inval is dan werkt hij ook niet mee en gaat hij overal dwars tegen in.
maak voor hem een plekje waar hij kan huilen en driftig zijn maar wel alleen. en laat hem daar dan ook maar even zitten.
ik weet zeker dat hij vanmiddag tot het eten weer in zijn bed zit omdat hij de veranderingen allemaal niet aan kan (verhuizing school).
geloof me mijn hart breekt ook als hij daar de hele tijd moet zitten maar ik word nog gekker als ik het niet doe. gister is mijn toppunt berijkt en vandaag ga ik het anders doen.
mijn vriend zei: laat je niet gek maken, laat hem maar gek worden van jou.
probeer echt zijn gedrag te negeren en ook bij je weg te halen.
mijn 1e zoon heeft een slot op de deur en de ander een speciaal bed :thumbup:
en mama rust mits ze die ook optijd neemt en niet te veel laat leiden door gevoel.
als hij misschien wat meer structuur krijgt en ook alleen op zijn plekje kan zitten komt zijn hoofdje misschien ook wat tot rust en slaapt hij ook beter.
ik hoop dat je er wat aan me verhaal hebt.
:hug: :hug: :hug: :hug:
@monique wrote:
maak voor hem een plekje waar hij kan huilen en driftig zijn maar wel alleen. en laat hem daar dan ook maar even zitten.
ik weet zeker dat hij vanmiddag tot het eten weer in zijn bed zit omdat hij de veranderingen allemaal niet aan kan (verhuizing school).
geloof me mijn hart breekt ook als hij daar de hele tijd moet zitten maar ik word nog gekker als ik het niet doe. gister is mijn toppunt berijkt en vandaag ga ik het anders doen.
Ik was als kind ook erg driftig. En ik vond het zo heerlijk als mijn moeder dan bij mij kwam, het hielp niet altijd. Maar ik vond het toch prettig dat ik op dat moment er niet alleen doorheen moest.
Het is lang geleden, maar ik weet het nog precies, dat mijn moeder het ook een keer geprobeerd heeft om mij alleen uit te laten razen. Ik weet nog precies hoe radeloos en wanhopig ik mijzelf voelde. Niet in staat om te kunnen stoppen en helemaal alleen.
Daarom zal ik dat ook niet bij mijn dochtertje doen.
Het onvermogen om eruit te kunnen komen is zo’n ellendig gevoel, dat is heel wat voor zo’n klein kind.
@Happy mommy wrote:
@monique wrote:maak voor hem een plekje waar hij kan huilen en driftig zijn maar wel alleen. en laat hem daar dan ook maar even zitten.
ik weet zeker dat hij vanmiddag tot het eten weer in zijn bed zit omdat hij de veranderingen allemaal niet aan kan (verhuizing school).
geloof me mijn hart breekt ook als hij daar de hele tijd moet zitten maar ik word nog gekker als ik het niet doe. gister is mijn toppunt berijkt en vandaag ga ik het anders doen.
Ik was als kind ook erg driftig. En ik vond het zo heerlijk als mijn moeder dan bij mij kwam, het hielp niet altijd. Maar ik vond het toch prettig dat ik op dat moment er niet alleen doorheen moest.
Het is lang geleden, maar ik weet het nog precies, dat mijn moeder het ook een keer geprobeerd heeft om mij alleen uit te laten razen. Ik weet nog precies hoe radeloos en wanhopig ik mijzelf voelde. Niet in staat om te kunnen stoppen en helemaal alleen.
Daarom zal ik dat ook niet bij mijn dochtertje doen.
Het onvermogen om eruit te kunnen komen is zo’n ellendig gevoel, dat is heel wat voor zo’n klein kind.
dat snap ik.
maar als je als moeder radeloos word en je kan je kind niet helpen en je staat zelf op het punt om te knappen is dat toch ook niet goed lijkt mij.
sterker nog dan ben je fout bezig.
en ja kan ook niet elke keer bij je kind zijn ik heb er ook nog 1tje die wilt ook zijn aandacht.
en ik zal je zeggen dit is wel het beste voor mijn zoon want praten kan ik niet met hem. afleiden lukt ook niet omdat er een storm in zijn hoofd zit.
dreigen met geen dit of dat werkt ook niet want dat kan hem geen moer schelen dan toch niet.
klinkt zielig maar ik zeg maar zo heb je de oplossing leen hem een week en je red het niet
nee geintjedaarom blijft het moeilijk allemaal.
Monique, het is ook geen aanval hoor. Maar uit mijn ervaring weet ik hoe ellendig je je als kind voelt tijdens zo’n driftbui.
Niet elke kind is hetzelfde. Het zou ook best kunnen dat er kinderen zijn die helemaal geen contact willen tijdens zo’n bui en alleen maar gekker worden op het moment dat er iemand in de buurt komt tijdens zo’n bui.
Ik was alleen niet zo. Ik had heel veel behoefte aan een boksbal denk ik
@Happy mommy wrote:
Ik was alleen niet zo. Ik had heel veel behoefte aan een boksbal denk ik
zelfs die hangt bij mij in de huiskamer! (een hele echte grote) en nee niet ik haha.
maar voel me niet aangevallen hoor
Gelukkig
We hebben met Sem enige tijd geleden ook bij een pedagoog gelopen en die heeft mij eens gezegd dat een kind zich thuis laat gaan omdat het zich daar veilig en vertrouwd voelt. Dat een kind op bijv. een kdv makkelijker afgeleid is omdat er daar zoveel gebeurt en dat het daar dan ook bijv. minder huilt.
Monique bedankt voor je tip, dat zal hem helaas niet zijn, sinds Sem er is bestaat ons leven namelijk alleen maar uit vaste rituelen, ritme en regelmaat, hij weet dus wat er op een dag gebeurt, wanneer het bedtijd is enz. Hij gaat gewoon compleet uit zijn plaat als er iets gebeurt wat hij op dat moment niet wil, dus bijv. zijn schoenen uit doen of een slabber af doen. Hele gekke dingen, en zoals ik schreef duurt dat dus ook gewoon al gauw een half uur.
Happymom ik vind het altijd zo zielig dat hij zo met zichzelf in de knoop zit en wil hem zo graag helpen, uit jouw verhaal maak ik dan weer op dat het toch wel fijn is om iemand in de buurt te hebben die belangrijk voor je is op zo’n moment.
Ik hoop nog steeds dat er iemand een tip heeft hoe ik hem nou uit zo’n bui kan krijgen, want even krijsen en boos zijn dat moet kunenn dat hebben we allemaal wel eens, maar zo vaak en zo lang is wat minder natuurlijk (moet trouwens zeggen dat het de laatste dagen iets minder is…)
is het misschien een idee om hem van te voren voor te bereiden op het uit doen van de schoenen.
beetje op een gekke speelse manier? ik roep maar wat hoor
hmm het klinkt als sarah…
die doet ook zo, wordt er helemaal gek van! Als er iets niet gaat zoals zij wil dan is het huis te klein. Ze heeft rust, regelmaat, ritme, ze weet precies wat er gaat gebeuren… maar toch presteert ze het om bij het minste of geringste helemaal uit dr stekker te gaan :hug:
Ik heb geen oplossing, we weten het zelf ook niet. Het cb kan ons niet helpen en wil ons nog niet doorsturen, ze willen wachten (er speelt nog meer hoor) tot ze naar de basisschool gaat en kijken hoe het daar verloopt, dus nog ruim 6 maanden voor ze erheen mag en het speelt ook al vanaf haar geboorte…
@monique, ik weet niet hoe het bij sem is hoor, maar hier komt het ook op als kak, ze zit in bed en opeens begint ze te krijsen dat ze donker blauwe sokken aan heeft (die ze gister perse aan wilde) en dat ze rood moeten zijn. Ik moet die dan stel op sprong halen en dan nog is het schoppen want als je dan de rode heb gepakt wil ze opeens met alle macht die blauwe aanhouden :shifty: :roll:
het is dus niet te voorspellen en ook helaas, niet te voorkomen. Tis alleen hoe je ermee om gaat, soms kan ik het ombuigen, maar meestal zijn we al te laat of ontbreekt mij de puf :oops: om er een positieve draai aan te geven (wat vaak ook niet lukt waardoor het moedbenemend is)
ik herken dit wel van mijn jongste komt op als poepen.
zo in ene boos en driftig. wilt geen rode shirt aan enz enz.
maar de dingen die wel te voorzien zijn kun je wel op inspelen zoals het uit trekken van de schoenen dat kun je van te voren zeggen.
ik ben hierin veel makkelijker geworden ik ben de baas en als ik wil dat hij dat shirt aan trekt of die schoenen gebeurt dit gewoon.
en als hij begint te blerren en te krijsen loop ik weg en kom ik later terug om nogmaals te vragen gaan we die nu aantrekken of moet ik nu weer weg gaan.
zo ook met luier om doen schopt hij heel hard in mijn buik.
dan loop ik ook weg en kom ik later weer terug net zolang dat ik win!
ombuigen in iets positiefs werkt ook niet hier, hij blijft hangen in het geen wat hij wilt en hoe hij het wilt.
ik heb wel eens problemen gehad met een broek aantrekken hij wilde dat ik hem zo aantrok en niet op een andere manier. ik heb toen ook gezegd aljeblieft doe het lekker zelf en ben weer weggelopen komt hij later rtoch weer om hulp vragen en ik ga door totdat ik win op een manier waar ik niet van breek en moe word maar dat hij breekt en moe word en denkt dit heeft geen zin.
ik heb hier ook veel moeite mee gehad ivm moedergevoel maar toch voelt het nu veel beter en kan hij nu iets uit mijn handen pakken en het zelf doen hoe hij het wilt ipv mij te dwingen om het te doen zoals hij het wilt.
ik denk eerder dat een kind thuis minder uitdaging heeft dan op het kdv.
en een leidster is vaak ook niet emotioneel betrokken bij het kind.
en het kind kan dan ook niet een emotioneel spel gaan spelen want dat heeft toch geen zin.
dus door het vertrouwde gevoel thuis kan een kind het emotionele spel gaan spelen en de touwtjes thuis in handen te krijgen en moeder emotioneel stuk maken (het is allemaal niet het kind zijn schuld maar de schuld van de moeder want die laat zich gek maken).
ik begrijp echt wel hoe het kan wezen maar jij moet veranderen en niet het kind.
Monique ik begrijp ergens waar je heen wilt, maar bij Sem speelt er veel meer mee, ik denk heus wel dat het de leeftijd is maar zoals ik in mijn eerst post schreef lopen we al twee jaar met hem te tobben, hij zit al twee jaar niet lekker in zijn vel, huilt veel veel ontevreden en nu dit er ook nog bij. Je wilt niet weten hoeveel contact ik heb gehad met pedagogen van zowel de twee ziekenhuizen waar we zijn geweest sinds hij geboren is (nu dus het wkz) en maatschappelijk werk alsmede het CB. Ik ben gefilmd en geobserveerd en (gelukkig!) was er met mijn gedrag nooit iets verkeerd, maar lag het probleem altijd bij Sem. Vandaar dat ik er vanuit ga dat dat ook nu weer het geval is… Hij is niet de baas, als het mij niet bevalt heeft hij echt pech, het gaat op mijn manier en ik ga niet dingen anders doen of aanpassen aan hem in dit soort gevallen, juist omdat er al zoveel rekening met hem wordt gehouden en ik absoluut niet (meer) wil dat het hele gezin om Sem draait…
ja dat hebben we bij Sarah ook. Er is verder niks mis met onze aanpak, tenminste, dat is ons verteld. Klinkt wel fijn als je dat van iemand hoort die er verstand van heeft (of ervoor geleerd heeft). Maarja er probleem blijft wel en dat is erg frustrerend.
Wat je eraan kunt doen weet ik niet, maar ik lees mee hier, want wat tips kunnen we hier ook wel gebruiken
@ Monique, als je altijd minimaal 1 uur moet uittrekken om je kind aan of uit te kleden, wordt je er vanzelf wel moe van, eer ze hier op bed liggen gaat er een heel ritueel vooraf (iedere dag uiteraard hetzelfde ) en dat wordt soms gewoon een sleur. Iedere avond is het strijd om de pyama, sokken, dekens, beker water, raam, etc. En iedere avond weer zeg ik: nee, saar, we doen het nu weer zoals gister, zoals mama het zegt. Raam open, pyama met korte mouwen, sokken mag je zelf uitkiezen, dekens mag je ook zelf weten en water kun je krijgen als ik het aan je vraag. Ja of nee, maar ik kom er niet meer voor terug.
en iedere avond probeert ze het weer, raam moet dicht, ik wil wel dekens, nee ik wil geen dekens, ik wil blauwe sokken, nee rode, nee roze, nee babysokken… zucht. En daar wordt ikdus moe van :?
En dan ligt ze eindelijk in bed, helemaal klaar, alles zoals we hebben afgesproken, begint ze opeens te krijsen omdat er iets toch niet helemaal goed is… 
meiden begrijp me niet verkeerd.
ik herken het allemaal zo wat jullie meemaken echt waar.
bij mij duurde de strijd ook 2jr om eindelijk rust er in te vinden en mezelf niet gek laten maken.
en misschien word het ook wel beter als ze wat ouder worden en beter kunnen verwoorden wat nu eigenlijk het probleem is.
die strijd lever ik ook nog steeds voornamelijk met de jongste.
ik heb ook pedagogen gehad thuis cursusen en noem het allemaal maar op.
ik begin overgens binnen kort met een hele nieuwe cursus genaamd: ABA.
ken het verder niet en krijg donderdag uitleg hierover.
wat ik wel merk is dat als je samen bent met een partner dat je ook op 1lijn moet liggen en dat je ook samen die strijd aan gaat.
als l.evi niet luistert komt mijn partner eraan en spreekt hem toe op een zo`n toon die ik niet ken maar mannen wel.
en dan luistert hij wel.
als ik hem roep kan ik soms wel 3x roepen als mijn partner 1x roept staat hij er meteen.
dat is voor mij ook een grote steun waardoor het allemaal toch wat makkelijker maakt.
emma: dat verhaal wat jij beschrijft over sarah is idd zeer vermoeiend en zeer herkenbaar.
en tuurlijk doen wij het als moeders heel goed maar toch ben ik ervan overteugd dat je steeds moet zoeken voor jezelf om een aanpak te laten werken en dat ligt niet bij een kind maar bij jezelf.
want als je in een sleur zit van vermoeidheid ja dan is het niet makkelijk om er uit te komen. en daarom is het denk ik ook belangrijk dat je daarin iemand naast je hebt staan die je hierin kan steunen.
mijn moeder steunt mij en stuurt mij hier ook in.
@Tante Soesa wrote:
Monique ik begrijp ergens waar je heen wilt, maar bij Sem speelt er veel meer mee, ik denk heus wel dat het de leeftijd is maar zoals ik in mijn eerst post schreef lopen we al twee jaar met hem te tobben, hij zit al twee jaar niet lekker in zijn vel, huilt veel veel ontevreden en nu dit er ook nog bij. Je wilt niet weten hoeveel contact ik heb gehad met pedagogen van zowel de twee ziekenhuizen waar we zijn geweest sinds hij geboren is (nu dus het wkz) en maatschappelijk werk alsmede het CB. Ik ben gefilmd en geobserveerd en (gelukkig!) was er met mijn gedrag nooit iets verkeerd, maar lag het probleem altijd bij Sem. Vandaar dat ik er vanuit ga dat dat ook nu weer het geval is… Hij is niet de baas, als het mij niet bevalt heeft hij echt pech, het gaat op mijn manier en ik ga niet dingen anders doen of aanpassen aan hem in dit soort gevallen, juist omdat er al zoveel rekening met hem wordt gehouden en ik absoluut niet (meer) wil dat het hele gezin om Sem draait…
Toch denk ik dat je nu iets heel belangrijk zegt. “Hij is niet de baas” en “Het gaat op mijn manier” Hecht je daar veel waarde aan? Kan het dat hij dat, wellicht onbewust, heel erg oppikt en op reageert? Ik merk dat het hier heel belangrijk is dat ik hem het idee geef dat hij een inbreng heeft in alles, dat zit in hele kleine dingen maar als ik me naar hem toe opstel alsof ik de baas ben zou ik geen gezellig kind hebben. Ik denk dat je het jezelf onnodig moeilijk door te zeggen dat je geen dingen gaat aanpassen voor hem, als ik eerlijk ben. Want juist nu draait eigenlijk alles om hem, terwijl je dat wil voorkomen…
ben ik het wel mee eens, ik probeer ook wel scherp naar mijn aanpak te kijken. als ik echt in een kringetje zit helpt het vaak om een dagje weg te gaan, gewoon naar mn moeder ofzo. Ligt er ook aan hoeveel ik geslapen heb, hoeveel ik kan hebben.
tis onwijs vermoeiend …
d. je hebt een punt.
je moet kijken tot hoe ver iets acceptabel is.
wil je niet eten prima dan niet maar dan ook geen toetje (dat bedoel ik met baas en er boven staan)
wil je die sokken aan prima wil je ze niet aan prima maar doe je het wel zelf ik help 1x en niet meer.
ik maak niet overal meer een strijd van maar ik sta wel boven hem.
dus om een compromi te maken van wat ik wil en hij.
dus als hij begint te janken omdat hij toch zijn toetje wilt heeft hij pech en dan zet ik hem in zijn kamer en zoek het maar uit.
de volgende dag eet hij met heug en meug zijn eten op(zonder strijd!) omdat hij toch wel graag een toetje wilt.
en zo doe ik dat met veel dingen belonen voor het gedrag wat ik van hem wil en verwacht.
maar ga ik voor dat gehuil door toch dat toetje te geven dan heeft hij mij onder de duim en word mijn woord toch erg ongeloofwaardig en doet hij waar hij zin in heeft met als gevolg agresief en driftig om maar zijn zin te krijgen want hoe harder ik krijs hoe eerder mama mij geeft wat ik wil.
wat is opvoeden toch eigenlijk moeilijk en vermoeiend.
het klinkt allemaal zo simpel maar het is soms hellemaal niks aan!!
ik heb gisteren een uitleg gekregen van de aba training.
het is inprensiepe bedoeld voor kinderen met autisme maar dat zegt niet dat je het bij elk ander kind kan uitoefenen.
het is dus ook voor kinderen met driftbuien en kinderen die slaan gillen en schreeuwen.
en dan gaat het voornamelijk om goed gedrag belonen en ongewenst gedrag negeren. door middel van video opnames word er gekeken welk gedrag in stand word gehouden bijvb schreeuwen of niet willen komen of weg rennen dit houden we vaak zelf als ouder in stand door aandacht of het vermijden van taken, iets krijgen wat je wilt hebben of een lekker gevoel.
het goed doen kan het kind misschien nog niet, of het niet goed doen levert hem minder leuks op.
dan word er gekeken wat je kind heel leuk vind, heel lekker of waar hij een goed gevoel van krijgt of om met jou te doen.
door dit leuke enz enz word negatief gedrag afgeleerd want we gaan nieuw en goed gedrag belonen.
dus positief gedrag belonen en negatief gedrag negeren.
ik heb zelf heel wat cursusen gehad: hanan, trippele p, video opnames enz enz.
maar deze training is heel intesief en is niet alleen voor de ouders maar ook voor op scholen, dagveblijven peuterspeelzalen enz enz.
dus ik thuis en mijn kinderen hun leidsters en alle anderen die btrekking hebben op mijn kinderen zullen deze methode gebruiken.
voor meer info aba-instituut.nl
daar zie je de hele uitleg met video matriaal.
misschien heb je er wat aan.
dat is de beste tip van mij (afgezien van al het andere die ik gaf) die je zeker zou kunnen gebruiken.