Sinds een paar dagen is het naar bed gaan hier echt een feest :liar:
Allebei de jongens zijn ondertussen zooooo moe, maar zodra ze naar bed gaan wordt het pas echt drama :? Liggen ze eerst rustig in bed, zodra ik de deur dichtdoe begint het: de jongens worden boos. Ik heb voor mijn gevoel alles al geprobeerd: terug gaan, fiepje geven, nog een keer lekker instoppen (met alleen een lakentje, dus van de warmte zal het niet zo gauw zijn…). Even laten huilen en dán pas terug gaan als het niet snel minder wordt, wat langer laten huilen… niks helpt. Zodra ik ze oppak, zijn ze stil. Terug in bed leggen is weer van voor af aan beginnen. Troosten in bed werkt niet meer, maar ik wil ook geen patroon gaan ‘aanleren’ dat ze er toch wel weer uitgehaald worden als ze maar lang genoeg blijven brullen :shifty:
Het enige wat lijkt te helpen is oppakken, heel rustig in een comfortabele stoel gaan zitten (staat op de kamer), rustig laten worden en eventueel in slaap laten vallen op schoot en dan hópen dat de driftbui niet opnieuw begint bij het terugleggen in bed. Ik vind dat geen oplossing. (eh, en probeer dat maar eens als je er twéé hebt :? ).
Ook 's nacht worden ze regelmatig tussendoor wakker. Doen ze al een hele tijd, en dan is het even fiepje teruggeven en dan slapen ze meteen verder. Nu lijkt dat ook niet meer te werken, ook 's nachts is het ‘paniek’ als ik ze niet oppak. En het dus niet dat ik ze dat altijd heb aangeleerd, heb daar juist bewust geen gewoonte van gemaakt.
En het zal er allemaal best bijhoren, vind ik ook niet zo’n probleem, maar ik zoek een paar tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik merk dat ik dan op een gegeven moment steeds minder geduld heb en daar baal ik dan ook weer van :roll: 
Ik kan er zo weinig mee. Vind het op zo’n momenten ook echt wel eens lastig met een tweeling :oops:
Is zo’n periode herkenbaar? En zo ja, hoe lang duurde dat bij jullie?
wij zitten er nu ook sinds een paar dagen midden in dus ik snap je voledig.
wat hier helpt is even terug gaan…geen kik geven alleen dus laten zien dat je er bent en even op een afstandje blijven staan tot ze weer rustig worden en dan weer de kamer uit gaan…
Wat Diaan aangeeft werkt hier ook. Het schijnt te maken te hebben met het dromen wat nu ‘bewuster/heftiger’ wordt. Ik zie het ook aan Casper want hij draait meer, maakt meer geluidjes terwijl hij slaapt etc.
En het enige wat ik doe is naast hem gaan zitten terwijl hij in bed ligt, mijn hand op zijn buik zodat hij voelt dat ik er ben, geen oogcontact en zo blijf ik (afhankelijk van wat er is en of hij wel of niet overstuur is) ong 5 minuutjes zitten, soms 10. En dan loopt ik zijn kamertje uit terwijl hij nog wakker is! Dat laatste is belangrijk want anders schrikt hij later weer wakker en gaat me zoeken. :shifty: En HIJ is degene die zichzelf zo in slaap helpt anders kun je een patroon krijgen dat je heren niet zonder jou in slaap kunnen komen. 
Heel veel succes!! 
Ik heb preciesss hetzelfde hier!! Dus lees even mee voor de gouden tips!
op het CB vertelden ze mij dat ze nu wat heftiger kunnen dromen, daardoor komt het misschien. Maar mijn dochtertje houdt me ook echt in de gaten. Een stap opzij, is al Aaaaahhh :shifty:
Ik heb al een tijdje het idee dat ze veel dromen… dan worden ze huilend wakker (niet tegelijk hoor :mrgreen: ) maar ik heb dan altijd het idee dat ze in hun slaap huilen. Fiepje geven en dan zie je ze meteen ontspannen en verder slapen, geloof niet dat ze dan echt bewust wakker zijn geweest.
Nu dus wel bewust wakker, en dan is het mis :?
Ik was dus ook altijd stil als ik op de kamer was, niets zeggen, alleen even laten voelen dat je er bent en dat speentje teruggeven. Maar ik was dan ook altijd zo snel mogelijk weer weg.
Nu zijn ze dus steeds echt helemaal overstuur als ik ze het speentje terug kom geven, hand op de buik, aaien over de buik, zachtjes toespreken… ze worden alleen rustig als ik ze oppak :shifty:
Misschien eens proberen wat er gebeurt als ik niet meteen kom kijken als ik ze hoor, eerst even paar minuutjes afwachten of ze zelf verder slapen :think:
Ben in elk geval blij om te lezen dat ik niet de enige ben :-*
en valt het niet op dat al deze kindjes tussen de 7 en 8 maand zijn? :think:
Hier ook een baby die alleen maar rustig wordt als ik hem oppak. Hij begint zomaar ineens te huilen en heeft echt verdriet, dikke tranen en zelfs het speentje is niet goed genoeg. Ik pak hem even op troost hem, kusje tot hij niet meer zo overstuur is leg hem terug en wacht tot hij weer half slaapt en ga dan weer weg. Volgens mij is het echt dromen, ze hebben het ook zo druk overdag :lol:
Merel, ja dat viel me inderdaad ook al op
Zal er wel bij horen, geeft ook niet, maar ik vroeg me dus af wat de beste manier is om er mee om te gaan.
Lautje, en heeft hij dat ook pas sinds kort?
Hmm is dit mijn verhaal? :think: :mrgreen:
Hier echt precies hetzelfde. Zodra ik maar aanstalten maak om hem neer te leggen, wordt ie hysterisch. Alsof ie vermoord wordt :shock:
Troost je, het gaat vanzelf over 8) We hebben het nu niet meer bij elk slaapje maar vooral nog 's avonds :roll: Een paar weken geleden hadden we het ook en toen waren er ineens 3 tanden tegelijk door. En ja hoor nu hebben we het weer en er is weer een tand. Ik zeg niet dat het verband houdt, maar toevallig is het wel. :mrgreen:
ik kreeg de tip om elke 5 min even te gaan kijken, niks zeggen, aai over de bol, muziekje aan en weer weg. Dat heeft 1 avond geholpen, daarna niet meer. Verder heb ik met hem rondgelopen tot ie in slaap viel, flesje gegeven zodat ie helemaal rustig was (lees:bijna sliep).
Bij hem blijven zitten had geen enkel effect. Hij werd zo mogelijk nog hysterischer.
Oja de eerste keer bleek hij ook ooronsteking te hebben, dus sluit dat even uit
Nou, gisterenavond ging het ietsje beter bij het naar bed brengen. Heb wel iets aan jullie tips gehad :thumbup: Even volgehouden met troosten in bed, ernaast blijven staan en hand op de buik. Even zoeken naar het goede moment om weg te lopen, maar uiteindelijk lukte het met minder drama dan de dag ervoor. Het was vooral Rubin die ‘moeilijk’ deed gisteren, dus die maar apart gelegd in ons bed, zodat Loek bij het inslapen niet steeds gestoord werd door zijn gehuil.
Vanmorgen waren ze weer lekker vroeg wakker (vanaf een uur of 5 :shifty: ) Het lukte nu ook weer iets beter om ze dan nog even rustig te krijgen en even te laten liggen dommelen. Dus dank voor de tips dames, het scheelde al veel dat ik daardoor wat meer geduld had! :-*
geweldig nieuws meid :-* :thumbup: 
Hier helpt een liedje zingen ook wel.
Bas heeft het idd sindskort en is ook veel minder nu, zal vast snel over zijn.
En wat fijn dat het beter gaat met de mannen :thumbup: