Waarom ik het not-done vind? Niemand anders komt aan mijn kind behalve ik! Tenzij ik daar toestemming voor geef of ik degene die dat doet goed ken en daar goed contact mee heb. Nu loop ik niet naar buiten zonder kind (ik pak zn hand en loop met hem naar buiten als meneer echt hysterisch jankt) maar als ik dat zou doen ga ik er vanuit dat mn kind uitendelijk achter me aan zou lopen of anders had degene hem aan de hand naar me toe mogen slepen maar optillen:nee!
Ohh, ik herken je frustratie! Hier heeft een caissiere wel eens een zak snoep aangeboden aan J. als hij zou stoppen met huilen, vond ik ook niet tof. En ik snap heel goed dat huilende/gillende kinderen vervelend zijn, maar goed, dat zijn trage bejaarden ook wel eens. Of pubers met de iPod veel te hard. Of kletsende buurvrouwen die het winkelpad blokkeren, zo blijven we bezig. Een beetje tolerantie lijkt me prettig, voor alle partijen.
Soms vind ik huilende/krijsende kinderen (waaronder die van mij) ook heel irritant. Soms zo erg dat ik wel eens een paar keer zonder boodschappen thuis ben gekomen omdat ik het zooo zat was.
Ik probeer wel altijd op een positieve manier mijn kind te benaderen. Zo leid ik hem soms af of negeer ik het even en dan is het ook altijd vrij snel afgelopen of heel soms niet.
Aangezien ik nog maar 1 kind heb is het makkelijker te bepalen wanneer ik boodschappen kan doen. Als hij net uit z’n slaapje is is hij ook het meest vrolijke en ga ik dan ook meestal boodschappen doen. heb dan ook het minste kans dat hij driftig/boos word.
Ik kan me best voorstellen dat een winkelmedewerker geen boodschap heeft aan de opvoedstrategieen van een ouder. Voor hun is zo’n huilend kind gewoon enorm storend., het verpest de wfeer in de winkel en mensen gaan zich eraan irriteren, sneller hun aankoop afronden en dus minder kopen, etc.
Natuurlijk even lichtelijk overdreven, maar zo werkt het wel. Als ik ergens in een winkel sta waar iemands kind loopt te krijsen, zoek ik het ook wel ergens anders. Ik kan me rot ergeren aan de ouders die niks doen terwijl een kind uit zn plaat gaat.
Maarja, ik kan dan ook heel eerlijk zeggen “de mijne doet dat niet”, ik zou niet weten wat ik zou doen als ze wel zo was.
Ja hier hetzelfde dus mlk… Boodschappen moeten nu eenmaal gedaan worden
En als het ff kan dan doe ik dat ook liever tussen de bedrijven door
Wat nu makkelijker is omdat ik met verlof ben … Dan is tygo op school en hobbel ik rustig door de winkel
Maar soms kan het niet anders en gelukkig gaat het nu vaak gewoon zonder morren maar soms als hij echt ergens zijn zinnen op heeft gezet dan kan hij echt een driftbui krijgen en het enige wat helpt is rustig blijven en zeggen wat ik wat ik van hem verlang … En als laatste is het negeren van zijn onwenselijke gedrag.
Dat is even niet leuk voor mensen in de winkel maar ik ben daar misschien maar hooguit 15 min. En niet de hele dag.
En meestal is dat wanneer ik al halverwege ben dus dan misschien voor 5 min minder winkel plezier van anderen … Sorry maar hij moet het leren.
Het is wat anders als hij al nukkent van school komt dan waag ik de sprong niet eens …
@Mouse! wrote:
Ik kan me best voorstellen dat een winkelmedewerker geen boodschap heeft aan de opvoedstrategieen van een ouder. Voor hun is zo’n huilend kind gewoon enorm storend., het verpest de wfeer in de winkel en mensen gaan zich eraan irriteren, sneller hun aankoop afronden en dus minder kopen, etc.
Natuurlijk even lichtelijk overdreven, maar zo werkt het wel. Als ik ergens in een winkel sta waar iemands kind loopt te krijsen, zoek ik het ook wel ergens anders. Ik kan me rot ergeren aan de ouders die niks doen terwijl een kind uit zn plaat gaat.
Maarja, ik kan dan ook heel eerlijk zeggen “de mijne doet dat niet”, ik zou niet weten wat ik zou doen als ze wel zo was.
Dan is het een stuk netter als je naar de desbetreffende ouder toegaat en vriendelijk vraagt of ze het vervelend zou vinden om de “kleine draak”
mee naar buiten te nemen. Gewoon uitleggen dat anderen er last van hebben … Mocht je dan tegen een muur van onbegrip oplopen dan kan je ar altijd nog voor kiezen om de kleine op te pakken en buiten te zetten.Ik als moeder van twee kleine spookjes kan af en toe enorm voor het blok gezet worden. De zinnen “wat moet ik nu weer doen?” of “hoe los ik dit in vredesnaam nu weer op?” schieten regelmatig door mijn hoofd.
Als ik iets verkeerd aanpak dan is dat omdat ik ook maar een mens ben.
De omgeving zou eens wat vaker soepeler moeten reageren.
Natuurlijk heb je wel eens last van andermans kroost… maar dat hoort erbij.
Het zijn nu eenmaal mensen die nog heel veel moeten leren en als ouder heb je ook heel veel te leren. Met vriendelijkheid en begrip kom je veel verder.
Zoals dit aangepakt werd door de verkoopster en de andere vrouw… dat is een moeder die het al moeilijk heeft en trap nageven.
Ik zat daarnet met mijn man over dit onderwerp te praten.
Hij was het wel eens met de verkoopster en zag er ook niet het kwaad van in om iemand anders zijn kind op zo’n manier op te pakken.
Maar mijn man en ik zijn het wel vaker niet met elkaar eens :mrgreen:
Even puur over het oppakken van andermans kinderen. Zou je ook boos zijn als een ander je kind weg pakte van gevaar? Bv om te voorkomen dat het een drukke weg op rent? Dit vooral om het not- done gedeelte…
@lonneke1980 wrote:
Even puur over het oppakken van andermans kinderen. Zou je ook boos zijn als een ander je kind weg pakte van gevaar? Bv om te voorkomen dat het een drukke weg op rent? Dit vooral om het not- done gedeelte…
Nee natuurlijk niet. Ik vind het ook meer not done om in te grijpen in een kind-moeder situatie en niet zozeer het oppakken (op het moment dat de moeder erbij is). Ik had het gewoon fijner gevonden als ze op dat moment gewoon op een medelevende manier had aangegeven dat ze er helaas last van had en of ik Noortje op een andere plek wilde neerzetten.
En wat die mevrouw met dat commentaar betreft. Ik ben nog steeds bij dat ik haar heb aangesproken, maar ach, mijn boosheid is gelukkig al lang weer verdwenen, want zoveel energie wil ik niet aan haar besteden. En ik ben alweer een paar driftbuien van Noortje verder (o.a. wederom op openbare plekken). Ik kan er niet zo mee zitten. Het is gewoon een kind, ik kan niet even de batterij er uit halen. De peuterbupertijd gaat vanzelf weer over :mrgreen:
Onze zoon heeft ook een keer driftbui gehad, en natuurlijk heb ik dan zoiets van f… moet mij overkomen…
Maar hij is een kind, en ik kan niks veranderen dan als hij zo boos en woedend is.
Uitgangspunt van mij is, ik ga er of naast zitten en mee schreeuwen, dan maar voor l*l staan, maar ZL. houd wel op. Kijkt me aan en vraagt zich af wie hier nou echt raar doet?!
Of ik laat hem zitten, ga de winkel door, negeer hem, en zeg ook duidelijk tegen hem dat ik wegga.
Dat het voor andere NIET leuk is om te horen, begrijp ik zelf ook wel.
Ik vind het ook niet fijn als er een drammende kleuter/peuter in de winkel is, maar ik begrijp wel dat ouders niet alles kunnen oplossen, ik voed zl. op ook buiten mijn huis! en ja… daar hoort dus een driftbui bij buiten de deur.
En nee, ik zou het niet accepteren als andere mensen aan mijn kinderen zitten. Het is mijn kind, en ieder ander blijft daar af en bemoeit zich er niet mee, dan word ik wel boos…
@Sweet-Love wrote:
En nee, ik zou het niet accepteren als andere mensen aan mijn kinderen zitten. Het is mijn kind, en ieder ander blijft daar af en bemoeit zich er niet mee, dan word ik wel boos…
Dat bemoeien gedeelte daar denk ik anders over. Ik heb ook niet alle wijsheid in pacht. Opbouwende kritiek, mits op een vriendelijke manier gezegd is bij mij altijd welkom.
Als ouder kan ik af en toe in gewoontes verzanden… dan moeder ik op de automatische piloot zeg maar…
Een wake-up call wordt dan erg door mij gewaardeerd.
Ach weet je, je kunt het nooit goed doen
Want als je je kind laat staan, dan ben je een onverschillige / asociale moeder
En als je je kind dan wel meesleurt (want daar draait het dan op uit) dan mishandel je het arme kind :roll: