Driftbui doorbreken

Pfff momenteel ben ik even mijn gebruiksaanwijzingen boekje kwijt :doh:



Merel nu bijna 5 is met name laatste tijd dwars, ook volhoudend daarin.

Dus bevind me regelmatig in een ‘strijd’ die lang kan duren en samen trekken we aan een evenlang einde.



Zoals nu, grote mond, niet luisteren en dus op de gang.

Ik ben lelijk en stom, ondertussen gilt ze, schreeuwt en huilt ze om mij.

Als ik naar haar toega en vraag (normale toon) wat er is, duikt ze weg en zegt ze niets of moppelt iets. Als ik dan weer wegga gaat het gillen weer opnieuw beginnen…

Uiteindelijk haal ik haar naar binnen als ze minder schreeuwt en mij weer ‘gewoon’ roept. Ik vraag haar dan of ze weet waarom ze nu op de gang moest, standaard antwoord tegenwoordig is “weet ik niet”

Als ik haar uitleg waarom, krijg ik weer een boze “Nee” op de vraag of ze mij begrepen heeft.



Dus retour naar de gang, uiteindelijk blijft ze lelijk doen en als ze dan doet alsof ze slaat of schopt stuur ik haar naar haar kamer.

Laat haar razen en ga naar boven om te vragen of ze begrepen dat ik dit gedrag niet wil.



Weer went ze zich af en blijft boos.

Ik stel haar dan de keus

  • naar beneden, gewoon doen en aan tafel komen eten
  • boven blijven zonder eten naar bed



    En nu, want ze houd vol, hoe krijg ik haar te begrijpen dat dit niet kan??

    Enerzijds denk ik dat ze bekaf is, maar vind dat geen excuus om zich zo te gedragen, anderszijds denk ik dat misschien last heeft van gepasseerde dingen (buurman plots overleden) of is dit écht kleuter gedrag en is ze opnieuw op zoek naar de grenzen van papa en mama??



    Graag hoor ik jou visie/ aanpak…

    :-*



    ga nu maar weer naar boven kijken of ze al gekalmeerd is, want vastpakken en knuffelen om te doorbreken werkt niet meer :? :cry:

tygo is ook een volhouder

en het is echt met strakke hand volhouden

moet zeggen dat nu ik het langer doe dat tygo ook rustiger word

soms probeerd hij weer wat uit maar zodra hij dan door heeft dat hij niet kan winnen stopt hij, zegt sorry en is weer lief aan het spelen

maar het vergd wel engelen gedult moet ik zeggen

en ik negeer hem soms ook gewoon… dat hij kleiner was hielp dat als enige trouwens

Heftig hoor. Ik heb zo een twee drie even geen tips, ik ga er eens over nadenken.



Voor nu even :hug:

Heel herkenbaar, onze dochter van 5 heeft het ook!

Ik stuur haar naar haar kamer en vertel haar dat als ze gewoon kan doen ze weer beneden mag komen. Dan moet er echt even sorry gezegd worden.

Ik laat haar dus het moment bepalen wanneer ze weer komt.

Ik ga ook niet naar boven om te vragen of het gaat enz.

Ik stuur haar ook terug als ze niet “goed” terug komt.

Nu heb ik ook het idee dat ze sneller weer "gewoon"kan doen, alsof ze doorheeft dat ze het zelf in de hand heeft.



Vind het heel vermoeiend, had ook wel verwacht dat het eens klaar zou zijn met die buien nu ze over een tijdje 6 wordt…maar nee, helaas.



Kan slecht tegen het geschreeuw, het brutale gedrag (jeetje lijkt al echt een puber :shock: ) Maar heb ook het idee dat er triggers zijn die deze buien veroorzaken, vaak gebeurd dat op school volgens mij.

Maar ook met haar zusje kan het behoorlijk knallen soms.

Dus ik lees ook nog even mee voor tips.

Thx meiden, uiteindelijk was het stil boven dus ben op bed gaan zitten en toen kwam ze zelf rustig naar me toe, even gepraat en ze is uiteindelijk lief mee naar beneden gegaan.

Met eten weer drama :roll: dus heb haar alleen in de keuken gezet aan tafel, wij eten normaal in de woonkamer aan de eettafel.

Dat vond ze helemaal niets, uiteindelijk heeft ze gegeten wat ze moest en mocht de rest aan tafel bij ons eten, alles was op!

De ‘beloning’ een toetje mee-eten…



Ik vind het lastig hoor, moeilijk te bepalen wat nu de juiste manier is.

Op zich kan ik me heel goed vinden in consequent hetzelfde reageren, Merel weet wat er (kan) komt en heeft idd altijd een keus.

Lastige is dat je zelf niet altijd in staat bent hetzelfde altijd te doen, ik bedoel ben ook wel eens moe of uit humeur :mrgreen: :shifty:



pfff soms :mrgreen:

Merel heeft inderdaad karakter :shifty:

Maar denk dat je het over het algemeen prima doet :thumbup: Je zegt het zelf al: zolang je geduld hebt en consequent blijft zal jij ‘winnen’.

Maar snap wel dat je de strijd liever wilt voorkomen :roll: en dat je er soms gewoon de energie niet voor hebt.



Ik weet dat je goed gedrag wel beloond, maar misschien nog wat vaker tussen neus en lippen door opmerken dat het fijn is dat ze zo lief speelt/goed eet als dat gebeurd? Op dat moment zal ze er misschien niet zo op reageren (en dat hoeft ook niet), maar als ze iets in zich heeft van de binnenvetters van papa’s kant zal de boodschap wel aankomen en meewegen op het moment dat ze weer eens op de gang zit…



Succes :hug:

:-*

ik heb nog een peuter, maar ze kan ook vreselijk dr poot stijf houden. Ga niet meer aan haar vragen waarom ze op de gang zat maar zeg als ik haar van de gang haal. Nou, dat vond ik niet fijn dat je mij had geslagen. Maar kom… we gaan met… strijkkraaltjes spelen, ik zal je helpen… etc… Dit gaat aardig goed op dit moment. Als ik haar vraag waaro ze daar zat, gaat het ook altijd direct weer mis.

Ben er achter veeeeeel heeeel vee positief erin te proppen en ook de grens duidelijk te houden.



Maar weet niet of dit bij een kleuter hetzelfde is.

Ik vind het verschil toch groot in haar gedrag als toen ze een peuter was. Toen kon ik makkelijker de buien doorbreken met een knuffel oid.

Nu krijg ik een vreselijk grote mond. Ik hoor mezelf terug, maar toen was ik al puber haha.

(sukkel, stommerd, jij mag nooit meer op mijn kamer komen, ik mag nooit wat van jou etc etc).

Ze loopt dan luid stampend naar boven en smijt de deur dicht.



Soms zie ik de bui aankomen, heb jij dat ook Flien? want dan kan ik het soms nog doorbreken.

Dreigt ze me te slaan dan maak ik er een lolletje van en zeg ik…zullen we vechten??? vindt ze reuze grappig en dan stoeien we wat, waarin ik altijd win en haar bijvoorbeeld op de grond lekker kietel enz.

En op tijd iets rustig alleen doen helpt ook nog wel (dus niet met haar zusje samen want dan is het ruzie).

Of gelijk na het eten lekker lang douchen, even alle spanning af douchen helpt haar goed merk ik.



Maar ik herken het hoor! soms heb je dat geduld en die tijd niet en je bent ook maar een mens hé…pffff

:-* Thx Szus, lief dat je reageert.

Jij als geen ander wet hoe wij hier in huis de kids opvoeding (proberen te) geven



Konijn ik ga ook vaak gewoon over op iets anders als ik haar ‘ophaal’, maar ze is zo driftig soms dat ik wilde weten of ze begrijpt waarom ze op de gang gezet is, misschien is dat net een trapje te hoog voor haar om te vragen?



Alex, ik zie het soms aankomen dan zeg ik wel eens, lieverd vandaag niet, mama is heel moe, zullen we even samen…blablabla… dan kan ik het wel eens voor zijn



Ik schiet ook wel eens in de lach en zij vrijwel gelijk ook :roll: voel me dan helemaal beet genomen door haar drama-acties :doh:



We houden vrolijk vol :shifty: ben er wel achter dat boos doen helemaal geen effect heeft… knap he :angel:

mischa heeft die buien ook wel eens. Stuur hem naar zijn kamer en dan mag hij zelf weer naar beneden komen als hij normaal kan doen en nagedacht heeft.

Ene keer roept hij na een minuut dat hij nadedacht heeft en andere keer na 5 minuten… .

Daarna praten we er idd over waarom hij naar boven moest (moet hij alleen bij extreem gedrag) en daarna gaan we gewoon verder waar we gebleven waren, meestal bij het eten haha.

Ik herken het ook en wordt er heel moe van :shifty: .



Mika krijgt het tegenwoordig al als ik ‘nee’ zeg op iets. Maar ja ik kan moeilijk overal ja op zeggen :? . Ook heeft Mika overal een weerwoord op.



Ik merk wel dat hij het meer tegen mij doet als tegen zijn vader. Zal ook wel met consequent zijn te maken hebben en ik ben niet zo geduldig :oops: .



Hier ook van alles geprobeerd en zelfs gezegd dat hij bij ons woont en zich aan onze regels moet houden. Nou zeg dat maar nooit want Mika liep het huis uit en ging een ander huis zoeken. Daar sta je dan :roll: .

Uitgelegd dat ik het zo niet bedoel maar dat ik er gewoon verdrietig van word dat hij zo vaak boos is de laatste tijd.



Afijn, hier zijn we ook nog op zoek. Als we meer ondernemen is het minder. Ook ben ik begonnen met meer verantwoordelijkheden geven. Misschien dat dat helpt :think: .



Succes met je meisje, ik vind het in ieder geval fijn om te lezen dat Mika niet de enige is :wink:

Heerlijk om te lezen, deze herkenning, vervelend hoor voor iedereen, maar toch voelt het goed dat het ergens anders ook zo is :oops:



Als ik het gevoel heb dat ik beet genomen word dan zeg ik ook gewoon tegen haar dat ik er niet intrap, dat ze nephuilt en drama maakt om niks…dat wil ook nog wel eens helpen. Als het nep is kan ze namelijk niet in haar rol blijven en is het dus eerder over.



Dat verantwoordelijkheid geven werkt ook merk ik, ze is trots als ze s’ochtends zelf haar boterham mag smeren terwijl wij nog in bed liggen in het weekend bijvoorbeeld, ze smeert dan ook heel lief voor haar zusje een boterham.

Of ik vraag of ze even op haar broertje wil letten, dat doet ze ook altijd heel trots.

Dus ik ga daar nog meer op letten, kijken of het helpt.



Denk dat het mooie weer ook veel gaat doen, lekker weer naar buiten enz.

:roll: :wall: pffff weet weer waar het bloed niet kruipen kan :evil:



Momenteel is elke dag een worsteling normaal door te komen, zelfs mijn vriendin herkende haar niet zoals ze nu is :cry:



Bracht haar op school, zei tegen de juf, kom haar maandag weer halen ???

Dus ze kijkt me beetje lachend aan, dus ik uitgelegd dat ze alles, echt alles contra wil/doet en zo dwars is, oooh zei ze gelijk dan is ze aan het groeien :eh: :eh:

Ik hoop dus dat ze snel uit haar spurtje is…



Anyway ze mag vandaag niet spelen ergens, eerst maar weer eens even thuis gewoon doen met die buien, want ze heeft ze dus (in lichtere vorm) ook bij anderen :naughty:



wordt vervolgd dus… :shifty:

:hug: :hug:

@Nijmanb wrote:

:hug: :hug:




:-* thx meis! Het komt vast goed …ooit :mrgreen:

vast wel :smiley:



Toch :shifty: :pray: :wink:



:-*

lieve Eef,

een dikke knuffel voor jou meis ! :hug: :hug:

echt niet leuk hé als kindjes zich zo gedragen.

(heb nu drie volwassen dochters, maar ben hun kleuterjaren nog niet vergeten :wink: snap je dus best.)



ik heb maar één tip: uitermate consequent zijn en momenteel een tikkeltje extra streng. (ik zeg niet dat je niet consequent bent hé, versta me niet verkeerd).

Maar ze zal uiteindelijk moeten aanvaarden dat jij het voor het zeggen hebt en niet zij. Ze probeert grenzen te verleggen, maar jij bent het die dié grenzen bepaalt.



liefs

Gerda

Die van dat groeien, daar zit wel wat in denk ik. Misschien kost dat haar zo veel energie dat er gewoon even geen ruimte meer is voor het aan regels houden.



En ik denk dat Gerda ook wel een punt heeft met consequent zijn.



En ik denk ook dat het weer helemaal goed komt, misschien wel sneller dan je denkt.



Voor nu :hug:

Lief Gerda, ik versta wat je zegt hoor.



We zijn hier wel consequent al merk ik soms dat ik de puf niet heb, sneller boos ben en soms ook niet weer de hele confrontatie aan wil.

Maargoed we houden ons aan wat we zeggen.

Ze is bekaf, dat merk ik wel.

Dus even niet te lang spelen, op tijd slapen.

Ze daagt me uit, dat weet ik, want soms valt ze uit haar rol en moet eigenlijk lachen, ik ook, maar doe het niet want het is geen spelletje :naughty:



Het gaat wel iets beter over de dag genomen moet ik zeggen dus dat is fijn, doorbijten en ‘beloon’ haar veel als ze helpt, zoet speelt ed.



:-* thx meiden het is altijd fijn te lezen dat je er niet ‘alleen’ in staat, maar de fase herkenbaar is :wink: :mrgreen:

hier ook z’n meisje precies die van jou.

zooo vermoeiend.



ik laat haar echt op de gang of op haar kamer ziten totdat ze niet meer schreeuwt. zolang ze niet rustig is hoeft ik haar niet te zien.



het schreeuwen is voor aandacht en die krijgt ze dus pertinent niet op z’n moment.