Sinds onze bink donderdagnacht krijsend wakker werd wil hij niet meer zelf gaan slapen.
Hij is nu 17 maanden oud, en voorheen was slapen gaan helemaal geen probleem. We deden het naar bed gaan ritueel, een kus en hup, meneer was onderweg naar dromenland. Maar nu is dat wel even anders. Al tijdens het ritueel begint meneertje neh neh te roepen. Hij wil zijn zus geen kus meer geven, want daarna moet hij zijn bed in. Bij het slaapzak aantrekken is het neh mama neh!! Daarna is hij wel stil te krijgen, totdat we de slaapkamer uitlopen. Dan gaat meneertje zitten krijsen en om mama en papa roepen…
Bij hem blijven zitten werkt niet echt, af en toe terug gaan om even te sussen werkt ook niet, laten huilen houdt meneer langer vol dan ik… Het enige wat tot nu toe werkt is meneertje uit bed halen en op mijn schoot in slaap te laten vallen. Heel lief en gezellig allemaal, maar niet ideaal. En als hij dan 's nachts wakker wordt, dan begint het feest weer opnieuw. Vannacht hebben we hem bij ons in bed genomen, maar hij wilde niet slapen. Weer in zijn eigen bed gelegd, waar hij uiteindelijk, na een uur krijsen toch in slaap gevallen is… Hij heeft ons wakker gehouden van 2 tot 6!
Ik ben uiteindelijk maar op de bank gaan slapen, met mijn Ipod aan, want anders… Bah, wat kan je op zo’n moment toch een hekel hebben aan je kind!
Heeft iemand enig idee wat er zou kunnen zijn? Overdag is meneertje ook meer aan het plakken en hangen dan ik gewend ben. Ziek is hij niet volgens mij, hij heeft in ieder geval geen koorts…
Het duurt nu bijna een week en ik wil toch wel weer graag een nachtje doorslapen!
nachtmerrie gehad? 0f verlatingsangst?
Ik heb geen tips, maar wil je wel even sterkte wensen en hoop dat hij snel weer lekker kan slapen! en jij dus ook.
1 methode minstens 2 weken herhalen anders is het veel te verwarrend voor je kleine. Misschien heeft hij een enge droom gehad? De mogelijkheden die je hebt geprobeert zijn goed, maar probeer ze langer dan een aantal dagen vol te houden anders is het verspilde energie en heeft het waarschijnlijk weinig effect. Het zal wel even zwaar zijn, maar hou je doel voor ogen 
Succes
Ik gok, als ik mijn mannetje zo bezig zie, dat hij een periode van verlatingsangst doormaakt.
Ik vind het heel sneu om dan “hard” te zijn en hem bijvoorbeeld te laten huilen tot hij eindelijk zelf in slaap valt.
Vandaag heb ik het normale ritueel gedaan, en ben ik na 10 minuten krijsen maar weer naar binnen gegaan en heb hem lekker op schoot in slaap laten vallen. Zo zit ik eerder met een gerust hard voor de televisie (of achter de computer, haha) en hoeft zoonlief minder angst mee te maken.
Nu twijfel ik wel of ik hem zo niet teveel verwen. Ik wil toch wel graag dat hij zelf in zijn bedje in slaap valt. Aan de andere kant is het zo wel fijner voor allemaal. Lastig lastig…
de 5-10-5min. regel toepassen? Eerst om de 5 min. kijken dan na 10 min. dan weer 5 min. enz…?
Ik herken dit ook een beetje als een fase hoor.
M.ateo had dit ook opeens. Veel aanhankelijker, niet willen slapen en echt krijsen en veeeeeeel vaker wakker dan ‘normaal’.
We hebben toen wel de naar toe gaan niet kijken regel toegepast. Daarbij hebben we ook zijn bedje anders gezet en een dromenvanger opgehangen.
Hier heeft het allemaal enorm geholpen.
Mijn jongste slaat net sinds een maand door. Die heeft 2 jaar lang die fase gehad. Hij ging bij toeval doorslapen toen we hem een kussen hadden gegeven.
Allemaal kleine tips. Ik weet hoe moedeloos je je kan voelen. Vooral als je nachtrust eraan gaat.
En vooral de angst dat het misschien wel de volgende nacht ook weer drama gaat worden.
Succes meid. Ik weet het, het is hel, maar ook voor je zoontje is het niet fijn zo slecht te kunnen slapen/in slaap te komen.
Wat ik nog wel eens deed in deze fases, is erbij gaan zitten op de kamer met Dionne in haar eigen bed. Licht gewoon uit. Niets zeggen. Maar gewoon aanwezig zijn. desnoods in het begin met een hand op de buik, daarna zonder hand en op de duur ging ik van de kamer af (indien nodig in stapjes).
ik had dan toch het geovel aanwezig te zijn en niet onnodig te laten huilen, maar ook haar niet teveel te verwennen en haar toch in haar eigebn bedje laten slapen.
Dat erbij zitten maar niks zeggen heb ik geprobeerd. Het probleem is alleen dat ik het echt niet lang vol hou. Ik moet eerlijk toegeven dat ik vrij snel geirriteerd word als onze bink dan lekker in zijn bed gaat zitten spelen terwijl ik daar zit. Dan heb ik zo iets van ja hey, ik zit liever voor de televisie, en jij moet gewoon gaan slapen!
Vannacht bij het nachtzoentje geven toen ik ging slapen was meneer weer wakker geworden. Vriendlief is erbij gaan zitten, maar toen hij na een half uur de kamer uitsloop begon binkie weer te krijsen. Ik heb hem maar weer op schoot genomen, waar hij lekker ging zitten spelen. Ja, grrrr! Toen maar in bed gelegd, “streng” toegesproken en maar laten huilen. Na een half uur was het stil en hebben we allemaal heerlijk geslapen.
Net bij het naar bed brengen voor het middagslaapje heeft meneer een kwartier gehuild. Dus er zit vooruitgang in :think:
Al een paar van die periodes gehad. Aan het begin best aan het zoeken geweest, uiteindelijk gekozen voor eerst kijken of er echt niks aan de hand is van poepbroek ofzo, en vervolgens consequent elke 10 minuten kijken, aai over de bol en weer weg. En idd ging ze dan weer huilen. Dat hield ze soms wel twee uur of langer vol, maar geen enkele van die periodes heeft langer dan een week geduurd :mrgreen: . En dan is het van de ene op de andere dag gewoon weer helemaal goed… :roll:
Het was inderdaad een weekje slecht slapen, maar nu slaapt meneer gelukkig weer prima! Aan het einde van die week heeft meneertje 1 dag lusteloos op schoot gelegen met 40 graden koorts, maar sindsdien slaapt hij weer als voorheen!
Ik gok dat het een sprongetje is geweest, want binkie begint ineens meer te praten!
Gelukkig maar!