jemig zeg…
krijgen de kindjes rond 19 maand last van dreumespuberteit of zo? :think: :roll:
floris is sinds een paar dagen niet meer te genieten…de bekende taferelen op de comode tijdens het verschonen (trappen)
het slaan van mama is ineens erg leuk :naughty:
alles doen wat niet mag is nog veel leuker en owee als je er iets van zegt dan volgt er een driftbui van jewelste
:roll: :?
ach het gebeurt niet zo gek vaak…maar een keer of 20 per dag 8)
ik blijf gewoon kalm of ik negeer hem…maar ik vraag me af of ik het goed doe…
hoe pakken jullie je dreumes aan in dit soort tijden? :doh:
enne hoe lang duurt dit?
Herken het half…trappen op de commode komt wel eens voor. En uitproberen…dat wel degelijk! Even testen waar de grenzen liggen voor dingen. Het is dus denk ik wel echt een fase, hoelang het duurt? Euhm tot ze het huis uitgaan? 
:shifty:
Het enige wat ik probeer is de negeerstand incl een NEE. Als het aanhoudt (weet ik veel dingen als de tv aan proberen te zetten oid) dan mag hij even op zijn stoeltje gaan zitten. Houdt ie vaak niet langer als een minuutje vol maar het lijkt of hij wel begrijpt dat het dan menens is. :think: Ik blijf hem dan ook als hij opstaat negeren en doe iets voor mezelf, de vaatwasser in of uitpakken, een boekje lezen oid. En zodra hij merkt dat hij mijn aandacht niet krijgt gaat hij of zelf ook een boekje pakken of spelen met speelgoed. Dus het lijkt gelukkig nog te werken. Hoe lang dat duurt weet ik en drastischer maatregelen heb ik nog niet over nagedacht. Hij zit zoooo tussen allerlei fases in, praten gaat nog niet helemaal, dingen uitgebreid uitleggen heeft ook nog geen zin dus tja doorbijten dan maar?
Succes meis en hij groeit er vast ook wel weer uit! :-*
:lol: heerlijk die herekkening, hier nog een fijn voorbeeld van een driftige zus soms :roll:
Onze peuterman kan er ook wat van, maar is snel nog weer afgeleid en ziet hoe de straf bij zus werkt deze geldt hetzelfde voor hem, daar is hij van onder indruk.
Aanhouden van strategie is enige wat helpt, je niet teveel opwinden (makkelijk gezegt) en volhouden, jij moet volhouden aan de grenzen en regels, zij schoppen er zo nu en dan lekker tegenaan, op zoek naar hun eigen weggetje :-*
leuk he… eigen willetje ontdekken…
idd zoals mijn voorgangsters zeggen… concequent zijn.
duidelijkheid heeft hij nu behoefte aan.
samen met je man èèn lijn trekken en deze aanhouden.
probeer hem af te leiden met een ander speeltje of zo iets… dat wil ook nog wel eens helpen…
negeren is niet altijd de beste oplossing… de ene keer helpt het de andere keer niet… dus gewoon even aankijken…
wat is de oorzaak van de bui en daarop reageren afleiden of negeren…
bij goed gedrag hem prijzen dat hij het goed doet
hier nog een die schopt op de commode! heel boos als ik de luier wil verschonen, doet alles om er van af te komen…
Heel herkenbaar en gelukkig ging het ook weer over :roll:
Ik was ten einde raad.
Uiteindelijk heb ik mij ertoe kunnen verzetten om het positief te benaderen. Heel moeilijk als je boos bent en niet meer weet wat te doen. (ik was al voorbij het stadium, waar kan ik hem achter het behang plakken, ik weet nog een mailtje dat ik stuurde naar mijn man of ik Tejo door het toilet mocht trekken :lol: )
De positieve benadering heeft goed geholpen. :thumbup: Alleen hoe deed ik dat ook alweer :think:
:think: Ik had zoveel dingen geprobeerd, misschien was dit het oa:?
- Heel bewust goede dingen aandacht geven
- Slecht gedrag, omdraaien in een leuk spelletje en uiteraard aangeven dat het spelletje kort daarna over is, nu de luier verschoont moet worden en hij kan kiezen tussen snel luier verschonen of de houtgreep die langer duurd en niet bepaald leuk is.
Je ziet, ik kan mij het probleem nog wel herinneren, maar verder precies hoe en wat niet meer. Ofterwijl, het is overgegaan en ik meen binnen een week of 2 na heel veel dingen geprobeerd te hebben en veel frustratie (al tegen de dag opzien, voordat die begint en zeker opzien tegen luier verschonen
En dingen lezen als dat het 2 of 3 maanden duurde :shock: moet je maar vergeten. Zolang was ik bang dat het ook zou duren (en voelde zeker zo aan), maar zolang is het zeker niet geweest.
Heel veel succes :-* :hug:
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
Afgelopen week was het heel herkenbaar. Maar hij had waterpokken en het was warm, dus ik gooi het daar maar op 
Maar vooral die driftbuien, ongelooflijk. Zodra ik ‘nee’ zeg gooit hij zich op de grond en gaat gillen.
Ik bedenk me nu maar voor ik ‘nee’ zeg dat ik dat heel rustig ga zeggen en daarna alles negeer en heel rustig blijf. Mijn neiging is geirriteerd te worden en te roepen: schiet op joh, niet zo raar.
Maar negeren werkt goed hier, het houdt dan vanzelf op.
Beetje irritant wel, wanneer er allemaal mensen omheen staan. Gister een hele groep, en hij liep weg, dus ik pak hem op, hij gillen, zich uitstrekken, en al die mensen: aaaaaaahhhhh.
Grr, niks aah, negeer hem gewoon even mee, dat werkt het beste 
Sterkte!
heel herkenbaar :twisted: :twisted:
Af en toe kan ik m echt achter t behang plakken, driftkikker :twisted:
Gaat wel weer over maar is heel vervelend en vermoeiend vooral nu ik zwanger ben kan ik t soms echt niet erbij hebben
Hier helemaaaaaaaaaal niet zo hoor… :liar: :liar: :liar:
Wel dus!
Ik houd mezelf maar voor dat het een fase is en dat het OOIT nog wel een keer beter gaat, maar het is echt af en toe om gek van te worden!:roll:
De ene keer lukt luier verschonen heel goed, de andere keer is het een grote ellende. Ik ga dan altijd maar “opa bakkebaard” zingen Ben ik een tijd geleden eens gaan doen, vond ie wel leuk, werd ie rustig en nu zing ik steeds maar hetzelfde liedje als het weer zo ver is .
Daarnaast merk ik dat ik gewoon zelf minder kan hebben, mijn buik zit in de weg, heb minder energie, snel kortademig…
Ons ventje heeft dan ook nog eens de ’ fijne’ gewoonte om overal mee te gooien!!
Zit hij een paar minuutjes lekker te spelen, en dan ineens vliegt er weer wat door de kamer heen! (maakt natuurlijk ook een leuk geluid als het op een harde vloer terecht komt :lol: )
Maar hij gooit ook gerust zijn bord met eten op de grond als ik even niet op zou letten, of zijn drinkbeker of de afstandbediening als ie die te pakken heeft etc etc etc.
Pfff… hij is gewoon erg hardleers op het moment! Hij probeert echt gerust tot 20x toe achter elkaar de stekker van de lamp uit het stopcontact te trekken…
Probeer hem maar zoveel mogelijk af te leiden en positief te benaderen (hoe moeilijk dat soms ook is), maar ik vind dat er anders zo snel een negatieve sfeer hangt…
klaagmodus uit
Zo, dat lucht even lekker op :mrgreen:
Groetjes, Marieke
De peuterpuberteit, ook wel de ‘terrible 2’ genoemd (van 2 jaar). Mijn zoontje zit er ook midden in, maar heeft gelukkig alleen maar af en toe een bui. Ze beginnen echt een persoontje te worden en willen zelf beslissen en ook zelf doen. Dat laatste kan of lukt dan vaak nog helemaal niet en dan worden ze gefrustreerd met een boze bui als gevolg. Je herkent het vast!
Zoals anderen al zeiden, in deze fase hebben ze behoefte aan duidelijkheid en structuur (sommige regels) en consequentie. Wat hier heel erg helpt is hem (makkelijke) keuzes laten maken, zoals doe jij het of doet mama het, wil je deze blauwe of deze rode trui, etc. Hem laten helpen (‘zelf doen’) wanneer dat kan. Ook het aankondigen van dingen, over 1 minuutje gaan we de luier verschonen, over 1 minuutje gaan we onze jas aan trekken, beetje afleiden etc helpt hier. Alles duurt wel langer en een beetje geduld is wel nodig, en dan nog zijn de buien dus dan maar even laten razen, maar ja. De fase gaat gelukkig over…
Hoop dat het wat helpt!
Hier lijkt het ook begonnen.
Had van de week boodschappen gedaan, ik wil naar buiten lopen en meneer ziet ineens de winkelwagenauto, en wil daar perse in. Ik zei nee en liep naar buiten (ik wilde naar huis Dennis moest drinken en lag al een tijdej te huilen in de buggy) en voor de winkel begon het drama. Steeds op de grond liggen krijsen, en met geen mogelijkheid kreeg ik hem in de buggy. Steeds laten vallen, pfff, heb hem maar laten uitrazen, toen hij een beetje moe werd heb ik hem opgepakt wilde niet in de buggy zitten dus heb hem er over dwars er in gegooid en zo naar huis gelopen. Gelukkig woon ik boven de winkel dus was snel thuis. En eenmaal thuis was alles weer ok.
Maar het woordje nee heeft de laatste tijd een vreemde uitwerking op de oudste. Meestal negeren werkt het beste ja.
Alleen het gooien van speelgoed krijg ik hem maar niet afgeleerd, elke dag vliegt er wel het een en ander door de woonkamer. Zo laatst ook een bord :shock: maar daar schrok hij zelf zo van dat dat niet meer is voorgekomen. Maar verder blijft ie maar met spullen gooien vooral met de duplo.